Η ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΤΕΛΕΙΩΣΕ

Το ανέκδοτο λέει πως:

Κάποτε πέθαν’ ένας μεγάλης ηλικίας πρώην Πρωθυπουργός του Γιουνανιστάν.

Η Ψυχούλα του άρχισε ν’ ανεβαίνει στους Ουρανούς. Ανέβαινε, ανέβαινε, ώσπου σε κάποιο σημείο τ’ ουρανού είδε μπροστά της να ξεπροβάλλουν δυο φιγούρες.

Η μι’ από αυτές ήταν πιο σκουρόχρωμη από τον Ω! Μπάμια. Κρατούσε στο χέρι της ένα κοντάρι, που στην απάνω του άκρη είχ’ ένα διχάλι, κάτι σαν τρίαινα του Ποσειδώνα. Το πρόσωπο της φιγούρας είχε παράξενο κι ακαθόριστο σχήμα. Το κεφάλι της ήταν έτσι διαμορφωμένο, που έδινε την εντύπωση πως φορούσε κέλτικο κράνος της αρχαίας εποχής. Το κορμί της θύμιζε «ρομπότ» χωρίς λαμπιόνια. Τα πόδια της ήταν δυο λογιών και για δάχτυλα είχε κάτι παράξενα φιδοκέφαλα. Είχε για στόμα μια τρύπα σαν καταπαχτή κι από μέσα ξεπρόβαλαν κάτι αηδιαστικά ερπετά, που προκαλούσαν αναγούλα και φόβο μαζί. Είχε κι ουρά, όπως του σκορπιού.

Η άλλη φιγούρα ήταν αραχνοϋφαντη, σα φωτεινή ανταύγεια. Απροσδιόριστη. Αέρινη. Σα φωτεινό μόλις ορατό νεφέλωμα.

-Καλώς τον! Σε περιμένομε. Έλα κοντά. Άκουσε η Ψυχούλα να την καλωσορίζ’ η δεύτερη φιγούρα.

-Καλώς σας βρήκα, Ρε! Αντιχαιρέτησ’ ευγενικά η Ψυχούλα.

-Εγώ είμαι ο Πέτρος. Κ ελόγου του, ο Εξαποδός.

-Και τι ζητάτε από μένα, Ρε;  Κα ‘να ρουσφέτι;  Ρώτησ’ ευγενικά η Ψυχούλα.

Τότες ο Εξαποδός έκαμ’ ένα μορφασμό, που πιθανόν να ήταν το χαμόγελό του.  Τα ερπετά, που κρεμόταν από τα χείλια  του συσπάσθηκαν.

Ο Πέτρος,  με ύφος γαλήνιο και φωνή ζεστή, πήρε το λόγο κ  είπε στην Ψυχούλα:

-Εδώ που στεκόμαστε, ο δρόμος τ’ Ουρανού διακλαδώνεται προς δυο κατευθύνσεις. Η μια οδηγεί προς τον Παράδεισο κ η άλλη πάει στην Κόλαση. Εμείς δεν θα σε αναγκάσομε ν’  ακολουθήσεις  τη μια ή  την άλλη κατεύθυνση. Θα σου επιτρέψομε να διαλέξεις μοναχός σου ποιο δρόμο θ΄ ακολουθήσεις. Κι όποιον από τους δυο επιλέξεις και  ψηφίσεις,  εκεί θα σε πάμε.

-Στον Παράδεισο, Ρε! Φώναξε μ’ αυθορμητισμό η Ψυχούλα.

-Μη βιάζεσαι! Γιατί πρέπει να σου πω, πως όποιο δρόμο διαλέξεις και ψηφίσεις,  εκεί θα πας να μείνεις παντοτινά! Από κει δεν έχει επιστροφή. Εκεί θα μείνεις, είτε σ’ αρέσει, είτε όχι. Λέω, λοιπόν, να πάμε μια βόλτα, να ιδείς και τον Παράδεισο, να ιδείς και την Κόλαση. Και  κατόπιν ψηφίζεις να πας όπου σ΄ αρέσει.  Έτσι δεν κάνετε κ εκεί απ’ όπου ήρθες; Πρώτα ελέγχετε το κάθε κόμμα κι αν σας αρέσει το ψηφίζετε. Πάμε;

-Εγώ ΠΑΜΕ δεν ψηφίζω, Ρε! Αυτοί ‘ναι  Κουμμούνια , Ρε!

-Δεν σου είπα να ψηφίσεις ΠΑΜΕ, αλλά να πάμε να ιδείς πως περνούν  οι άλλοι, που πέρασαν από ‘δω  πριν από σένα.

-Έτσι έρχομαι. Πάμε, Ρε.

Πήραν λοιπόν την μια κατεύθυνση κ ύστερ’ από λίγο έφτασαν στον ένα προορισμό.

Ήταν ένας τόπος γεμάτος κόσμο. Άλλοι καθόταν σε ταβέρνες και χαροκοπούσαν. Άλλοι σε μπαρ και σ΄ εστιατόρια. Και να τα βραστά, τα ψητά, οι μπύρες, τα «σέα και τα μέα»! Κ «Εβίβα μπάρμπα! Εβίβα πάντα!». Άλλοι πάλι βόλταραν. Άλλοι έπαιζαν γκολφ, πιγκ-πογκ, σκάκι, μπριζ, πινάκλ κι άλλοι κολυμπούσαν σε πανώριες πισίνες! Ανάμεσα στο πλήθος η Ψυχούλα είδε και κάτι γνωστούς της από τα κάτω. Βουλευτές, υπουργούς, δικαστές, βιομήχανους,  εφοπλιστές, εκπρόσωπους όλου του καλού κόσμου.

-Σαν καλά είν’ εδώ! Ο Παράδεισος είναι, Ρε; Ρώτησε τον Πέτρο.

-Όχι. Εδώ είναι η Κόλαση. Έλα τώρα να πάμε να ιδείς και τον Παράδεισο.

Έφυγαν λοιπόν και σε λίγο έφτασαν και στον Παράδεισο. Κοιτάζ’ η Ψυχούλα να ιδεί τίποτα κέντρα και κόσμο καλό να διασκεδάζει, να τρώει, να πίνει. Αλλά τίποτα! Ως  εκεί που έφτανε το μάτι του, άλλο δεν έβλεπε πέραν από έναν απέραντο βοτανικό κήπο, σαν αυτό που ονειρεύεται να φτιάσει ο Πρύτανης του Πανεπιστημίου Κρήτης στου Γάλλου, κι ακόμη πιο μεγάλο και πιο όμορφο. Δάση καταπράσινα με πανύψηλα δέντρα και πλήθος από ζώα κι από πολύχρωμα πουλιά. Λουλούδια με φανταχτερά χρώματα κι αρώματα μεθυστικά. Οπωροφόρα με χρυσαφένιους καρπούς. Ποτάμια μεγάλα και μικρά με γάργαρα νερά, και καταρράχτες πανώριους. Κι αραιά και που λίγους, άσημους για κείνον, αλλά σημαντικούς για το Θεό, περιπατητές, ήρεμους, γαλήνιους, ν΄ απολαβαίνουν το κάλος της Φύσης αυτής, περπατώντας προσεχτικά, μιλώντας χαμηλόφωνα, σα να μην ήθελαν να ενοχλήσουν με την παρουσία τους τα ζώα και τα πουλιά και να διαταράξουν την αρμονία της Φύσης! Το πρόσωπό τους έλαμπε από χαρά κι από ευτυχία!

-Εδώ είναι ο Παράδεισος. Πληροφόρησε ο Πέτρος την Ψυχούλα.

Για δευτερόλεπτα έμειναν βουβοί. Ο Πέτρος έσπασε τη σιωπή κι απευθυνόμενος πάντα στη Ψυχούλα, είπε.

-Τώρα, είδες και τους δυο τόπους. Πρόσεξε. Σκέψου. Διάλεξε. Και ψήφισε, σε ποιόν από τους δυο επιθυμείς να διαμείνεις.

-Στην Κόλαση, Ρε!  Απάντησε η Ψυχούλα.

Ο Πέτρος την κοίταξε γλυκά κ επίμονα και, με ύφος  λυπημένο, την ξαναρώτησε:

-Είσαι σίγουρη πως θέλεις να πας στην Κόλαση; Πρόσεξε, γιατί μετά δεν θα μπορείς ν’ αλλάξεις τόπο.  

-Ναι, Ρε. Εδώ δεν μ’ αρέσει.

Τότε γυρίζει ο Πέτρος καταλυπημένος και λέει στην άλλη φιγούρα:

-Πάρε την. Δική σου ήταν. Δική σου μένει.

 Αμέσως η δύσμορφη κι αμίλητη κείνη φιγούρα γυρίζει την… τρίαινα που κρατούσε και, με μιαν αστραπιαία κίνηση, καμακώνει την καημένη την Ψυχούλα και την εξακοντίζει στην Κόλαση! Μ’ αυτό το αεροπλανικό πετάχτηκε η καημένη κ έπεσε κατ’ ευθεία μέσα σ΄ένα καζάνι γεμάτο πίσσα, που έβραζε! Όπως ο βρασμός την ανέβασε στην επιφάνεια, πήρε το μάτι της δυο- τρεις υπουργούς να βράζουν μέσα στα κοντινότερα καζάνια.

-Ρε συ! Τι ‘ν’ εδώ, που  με πέταξε αυτός με τη διχάλα; Ρώτησε τον υπουργό του κοντινότερου καζανιού.

-Η Κόλαση. Τ’ απάντησε κείνος.

-Η Κόλαση; Μα πρωτύτερα, που μ’ έφεραν να ιδώ και να διαλέξω, δεν ήταν έτσι, Ρε!     

-Τότες είχαμε προεκλογική περίοδο, μέχρι ν’ αποφασίσεις και να ψηφίσεις, που ήθελες να σε πάνε. Τώρα ψήφισες. Η προεκλογική περίοδος τελείωσε. Κ εμείς γυρίσαμε στην καθημερινότητα. Αυτά δεν τα θυμάσαι; Πόσες εκλογές έκαμες. Άιντε, καλό κουράγιο!...

     
      Αγαπητοί μου, η προεκλογική περίοδος τελείωσε κ εδώ. Καλό κουράγιο και σε Σας. Εσείς διαλέξατε και ψηφίσατε σύμφωνα με την ελεύθερη βούλησή Σας. Ή μήπως δεν είν’ έτσι; Εσείς διαλέξατε αυτό, που ζήτε κι απολαβαίνετε σήμερα. Θα μπορούσα να Σας ευχηθώ: Καλά να πάθετε! «Δίκαια γαρ ών επράξατε απολαμβάνετε». Αλλά δεν είμαι χαιρέκακος κι όχι μόνο δεν Σας το εύχομαι, αλλά υποφέρω κ εγώ μαζί Σας σ’ αυτή την Κόλαση, χωρίς να φταίω, γιατί δεν πήγα να ψηφίσω, ούτε αυτή τη φορά…

Βέβαια το Κόμμα μου ήρθε πρώτο και στον πρώτο με 45%  και στον δεύτερο γύρο με 55%! Ποσοστά, που δεν έπιασε κανένα Κόμμα, από αυτά που συμμετείχαν στις εκλογές και ψηφίσατε, όσοι ψηφίσατε. Βέβαια το Κόμμα μου δεν έβγαλε δικό του, όχι μόνο Περιφερειάρχη ή Δήμαρχο, αλλά ούτε Κλητήρα! Κ ευελπιστώ πως στις επόμενες εκλογές θα πιάσει ακόμα μεγαλύτερο ποσοστό, έστω κι αν ψηφίσουν σ’ αυτές , όχι μόνο οι Αρβανίτες κ οι Πακιστανοί, αλλ’ ακόμα κ οι …Κινέζοι…

Αυτοί, που λένε πως πλειοψήφισαν και θα κάτσουν στις καρέκλες των  Δημάρχων και των Περιφερειαρχών από την 1-1-2011, δεν έχουν την πλειοψηφία. Αποτελούν μειοψηφίες. Αυτός που ισχυρίζονται ότι έπιασε το 70% και βγήκε κι από τον πρώτο γύρο, στην πραγματικότητα πήρε μόλις το 38,5%. Γιατί δεν επήρε το 70% των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων, αλλά των έγκυρων ψηφοδελτίων του ποσοστού αυτών που πήγαν και ψήφισαν. Κι αυτά τα έγκυρα ψηφοδέλτια αντιπροσωπεύουν  μόλις το 55% των εγγεγραμμένων. Κι αυτός που λένε πως στο δεύτερο γύρο πήρε 80%, με αποχή, άκυρα και λευκά 55%, στην πραγματικότητα συγκέντρωσε μόλις το 44%. Αυτή ‘ναι η αλήθεια. Αναλαβαίνει λοιπόν να διαχειριστεί τους Δήμους και τις Περιφέρειες η μειοψηφία του Ελληνικού Λαού, από την οποία, εφόσον αφαιρέσομε και τους ψήφους των μεταναστών, μπορείτε να καταλάβετε σε τι ποσοστό Ελληνικών ψήφων στηρίζεται η εκλογή της. Έτσι καταντήσαμε, ώστε ακόμη κι ο Τσάβες  να μας περιγελά. Κρίμα σ’ εμάς να λεγόμαστ’ Έλληνες….    

Όσοι ψηφίσατε, παραχωρήσατε άλλοθι σ’ αυτούς που επιχειρούν να διαιρέσουν, να κατακερματίσουν την Ελλάδα σε Καντόνια ευκολοπροσάρμοστα, με μορφή  νομών ή Περιφερειών,  σε διαφορετικές από το Ελληνικό Κράτος Επικράτειες. Έτσι δεν θα μπορείτε να υψώσετε φωνή διαμαρτυρίας αύριο, για τα στραβά και τ’ ανάποδα, γιατί θα Σας πούν πως εσείς φταίτε. Εσείς που τους ψηφίσατε, εσείς έχετε και την ευθύνη. Με την ψήφο Σας δηλαδή, πήρατε την ευθύνη απάνω Σας κι αθωώσατε αυτούς που έστησαν το παιγνίδι. Εσείς αποτελείτε το άλλοθι εκείνων. Επαναλάβατε δηλαδή το ίδιο λάθος, που κάματε και κατά τις Βουλευτικές εκλογές, με τις οποίες παραχωρήσατε το δικαίωμα στο Νενέκο, που επέλεξαν για Πρωθυπουργό της Ελλάδας εχθροί του Ελληνισμού, να καταχρεώσει όσο πιο πολύ μπόρεσε το Ελληνικό Κράτος. Να παραχωρήσει τεράστια ποσά στους Εβραιομπάσταρδους τοκογλύφους Ευρώπης κι Αμερικής. Να καταξεφτελίσει την Ελλάδα σαν Κράτος και τους Έλληνες σαν Έθνος διεθνώς. Και να μας οδηγήσει στα πρόθυρα της χρεωκοπίας, παραχωρώντας στους πάτρωνές του ακόμη και κυριαρχικά δικαιώματα στο  Ελληνικό Κράτος…

Έχετε συνειδητοποιήσει τι κάματε με την ψήφο Σας και κατά τις  βουλευτικές και κατά τις «Αυτοδιοικητικές» εκλογές; Σε λίγο Ενιαίο Ελληνικό Κράτος δεν θα υπάρχει… Ήδη τα κυριαρχικά του δικαιώματα έχουν εκχωρηθεί…      

                                                                          Γράφτηκε: 22-11-2010

                                                     Δημοσιεύτηκε: 542/27-11-2010 Ρ.