ΜΕΘΟΔΕΥΣΗ – ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ

                    του Β΄Π. Πολέμου και της επίθεσης κατά της Ελλάδας                                      

                                              στις  28^η Οχτώβρη 1940

                                                       Γ΄

 

Πέντε χρόνια μετά, στις 23.9.1928,  ο Ελ. Βενιζέλος, ως Πρωθυπουργός της Ελλάδας, επισκέφτηκε τη Ρώμη επίσημα. Σκοπός της επίσκεψής του ήταν η υπογραφή «Συμφώνου φιλίας» Ελλάδας – Ιταλίας, κατά το πρότυπο του Συμφώνου Ιταλίας-Τουρκίας!               

                  

 Την επίσημη αυτή επίσκεψη του Βενιζέλου στην Ιταλία, τη συνάντησή του με το Μουσολίνι, και την υπογραφή του «Συμφώνου φιλίας» είχε προετοιμάσει ο στενός συνεργάτης του Βενιζέλου  Ανδρέας Μιχαλακόπουλος, ως Υπουργός Εξωτερικών.

Δεν έβλεπε ο Βενιζέλος το τι γινόταν στα Δωδεκάνησα ή δεν τον ενδιέφερε τ’ ότ’ η συμπεριφορά των Ιταλών καταχτητών προς τους Έλληνες των Νησιών αυτών ήταν ανάλογη με τη συμπεριφορά των Ενετών καταχτητών στην Κρήτη κατά την περιόδου 1212 - 1669. Δεν είχε πληροφόρηση για το πώς οι φασίστες του Μασόνου  Μουσολίνι ενεργούσαν κατά συστηματικό τρόπο τον  εκλατινισμό των Ελλήνων των Δωδεκανήσων; Δε γνώριζε ότι χτυπούσαν ανελέητα την Ελληνική παιδεία, τη γλώσσα, και τη θρησκεία; Κάτι, που και σήμερα επαναλαβαίνει μεθοδικά ο Μασόνος «Έλληνας» Υπουργός του Υπ. Παιδείας στην τωρινή Κυβέρνηση της Ελλάδας ως υπηρέτης του Εβραιοσιωνισμού! Γι’ αυτό και παραμένει ακόμη στη θέση του!  

Μασόνος ο Μουσολίνι. Μασόνος ο Βενιζέλος. Μασόνος ο Φίλης!

Ποιο το συμπέρασμά Σας;

«Ο Βενιζέλος στις μέρες που βρέθηκε στην Ιταλία επιβεβαίωσε σε όλους τους τόνους ότι δεν θα έθετε το παραμικρό ζήτημα στους Ιταλούς σχετικά με τα Ελληνικά νησιά. Και δεν στάθηκε μόνο στις ανεπίσημες διαβεβαιώσεις σε διπλωματικό επίπεδο προς τους Ιταλούς.»(Χρήστος Ιβάνοβιτς: «Το Ελληνο-Ιταλικό Σύμφωνο φιλίας Βενιζέλου-Μουσολίνι και το Δωδεκανησιακό Ζήτημα», 17.1.2012, www. istorikathemata).    

                                                                                                

Και, όταν ρωτήθηκε κατά τη συνέντευξή του προς του Δημοσιογράφους, από το Δωδεκανήσιο Ιωάννη Γκίκα συγκεκριμένα,  αν έθεσε στο Μουσολίνι   θέμα Δωδεκανήσων, απάντησε ότι:

«Τέτοιο θέμα μεταξύ Ελλάδας και Ιταλίας δεν υφίσταται, παρά μόνο υφίσταται μεταξύ Ιταλών και Δωδεκανησίων. Υπογράμμισε δε ότι η Ελληνική γραμμή στο θέμα είναι η ίδια με αυτή που ακολουθείται και στο Κυπριακό, θέμα που ποτέ δεν επηρέασε αρνητικά τις άριστες Ελληνο-βρετανικές σχέσεις.» (ό.π.)!!

 Αυτός ήταν, που και τις μέρες μας διαφημίζεται και στο Ρέθεμνος κι όπου αλλού φτάν’ η προπαγάνδα του επιχορηγούμενου από το Κράτος μέσω της Βουλής των Ελλήνων «Ιδρύματος», σα μεγάααλος «Έλληνας» πολιτικός!

Ακόμη κι ο τότε Πρεσβευτής της Ελλάδας στη Ρώμη Ιωάννης Πολίτης θορυβήθηκε κ επέμβηκε! ΄Υστερα δε από ιδιαίτερη συνομιλία που είχε μαζί του, υποχρεώθηκε ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας να ζητήσει να θεωρηθούν «ως μη γενόμενες» οι τελευταίες αυτές δηλώσεις» (ό.π.).

Βέβαια οι δηλώσεις του δόθηκαν στη δημοσιότητα. Ο Αθηναϊκός Λαός,  μέρος του οποίου αποτελούσε μεγάλος αριθμός Δωδεκανήσιων προσφύγων, ενημερώθηκε  από την ανταπόκριση του Γιοκαρίνη, που καταχωρήθηκε στις στήλες της «ΠΡΩΙΑΣ».  Από αυτή πήραν φωτιά κ οι λοιπές εφημερίδες. Επικράτησε όξυνση των πνευμάτων.

 Ο Τσαλδάρης εκμεταλλεύτηκε το θέμα κ εκσφενδόνισε δριμείς κατηγορίες κατά Βενιζέλου. Έτσι καταστάθηκε  υποχρεωτική  η σύγκληση  έχταχτου Υπουργικού Συμβουλίου. Οι Υπουργοί ζήτησαν από το Βενιζέλο διευκρινίσεις πάνω στο θέμα. Αυτός τηλεγράφησε από Ιταλία κ επιβεβαίωσε τις δηλώσεις αυτές! Αυτό εξόργισε πιο πολύ τους Πολίτες.

Το θέμα έφτασε και στην Αίγυπτο, όπου και διαβιούσαν αυτοεξόριστοι, εκπατρισμένοι για πολιτικούς λόγους, πολλοί πρόσφυγες Δωδεκανησιώτες. Ιδιαίτερα στην Αλεξάνδρεια της  Αιγύπτου, όπου και προκλήθηκαν επεισόδια.

Και τότε, στην Αλεξάνδρεια κι όχι στην Αθήνα, βρισκόταν το κέντρο του Δωδεκανησιακού Αγώνα. Από εκεί  γινόταν προσπάθειες γι’ Αυτοδιάθεση των κατοίκων κ Ένωσης των Δωδεκανήσων με την Ελλάδα!! Ντροπή μας των Ελλήνων! Αφού όμως, και τότε η Ελλάδα είχε πουλημένους στα συμφέροντα του Σιωνισμού πολιτικούς στη διακυβέρνηση του Κράτους, από πού αλλού και πως αλλιώς να διεκδικούσαν τη λευτεριά τους οι σκλαβωμένοι Έλληνες, παρά από την αλλοδαπή; Τους λόγους μπορείτε να τους καταλάβετε από τις δηλώσεις αυτές του «Πατέρα του Έθνους και της Φυλής».

Θα έχετε ακουστά τα τι έψαλλαν οι χορωδίες των Φιλελεύθερων. Τα «Βενιζέλαρε πατέρα της Ελλάδος. Βενιζέλαρε πατέρα της Φυλής…» Και «Ζήτω, Ζήτω η Λευτεριά! Ζήτω κι ο Λευτέρης…»…  

Με βάση αυτά τα προηγούμενα τολμήματα του Μουσολίνι, έπρεπε να μπει η Ελλάδα, όχι μόνο σε υποψίες, αλλά και σε πολεμικές προπαρασκευές κ επιφυλακή του στρατού της, τουλάχιστον αφού οι Ιταλοί κατέλαβαν αρχές Απρίλη 1939 την Αλβανία.

Η Διχτατορία όμως του Μεταξά δίσταζε και νύσταζε, ύστερ’ από τις καθησυχαστικές διαβεβαιώσεις του Χίτλερ της  7.4.1939 προς Ελλάδα και Ρουμανία. Αυτή την καθοδήγηση της παρείχε η Στοά «Ησίοδος».

 Η οικονομική κατάσταση της Ελλάδας. Ο φόβος, που κατείχε την 4^η Αυγούστου, μην τυχόν κ ερεθίσει το δίδυμο του Άξονα. Όχι μόνο δεν επέτρεπαν πολεμικές προπαρασκευές, επιφυλακή κ επιστράτευση, αλλά έτρεφαν  κι απεριόριστη εμπιστοσύνη  προς τις υποσχέσεις του Χίτλερ και τις έκαναν πιστευτές.                        

 

 

Ακόμη και μετά τον απρόκλητο τορπιλισμό του «ΕΛΛΗ» στο λιμάνι της  Τήνου ανήμερα του εορτασμού της Μεγαλόχαρης. Ακόμη και μετά την εξακρίβωση της εθνικότητας του υποβρυχίου που τον εχτέλεσε, αυτοί, για να μη δώσουν αφορμές στο Μουσολίνι και για να μη δυσαρεστήσουν τάχα το Χίτλερ, δεν κατάγγειλαν την επαίσχυντη αυτή πράξη του Μουσολίνι και δεν πήραν τ’ απαραίτητα μέτρα για την άμυνα της Χώρας...

 

2. Όπως όμως, ο Μουσολίνι, το ίδιο  διαβεβαίωνε κι ο Χίτλερ την Ελλάδα με αγάπες και θαυμασμό. Αλλά η Λούφτβαφε εχτελούσε παράλληλα κι από μεγάλο  ύψος, τουλάχιστον από το 1939, κατοπτεύσεις, φωτογραφίσεις, ανιχνεύσεις στόχων, σ’ ολόκληρη τη Βαλκανική. Κ η προπαγάνδα κ οι διπλωμάτες του δούλευαν ασταμάτητα, για να πετύχουν τη δημιουργία ερεισμάτων στις χώρες της Βαλκανικής. Και πάνω σ’ αυτά τα ερείσματα θα στήριζαν την υποδούλωση των Λαών των Βαλκανίων. Η «5^η Φάλαγγα» δε, αλώνιζε στην Ελλάδα προ πολλού χρόνου.

 Αλλά και μόλις εκδηλώθηκε η κατά της Ελλάδας επίθεση του Μουσολίνι, η Γερμανία έσπευσε να προσφέρει στην Ιταλία, εξαιρετικά σημαντική συμπαράσταση και βοήθεια, με τρόπο συγκαλυμμένο.

 Από τις 12.11.1940 είχε υπογράψει τη με αρ. 18 «ντιρεκτίβα», περί προετοιμασίας, σε περίπτωση αναγκαιότητας, επιχείρησης εναντίον της Βορείου Ελλάδας από το έδαφος της Βουλγαρίας!

                                                            29.10.2016

 

 

 

                                  ΜΕΘΟΔΕΥΣΗ – ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ

              του Β΄Π. Πολέμου και της επίθεσης κατά της Ελλάδας                                       

                                        στις  28^η Οχτώβρη 1940

 

                                                         Β΄

 

Στη Βρετανία διαδέχτηκε τον Πρωθυπουργό  Νέβιλ Τσάμπερλεν ο σερ Ουίνστον Τσώρτσιλ κατά τις 10.5.1940. Ήταν πρώην στρατιωτικός, μ’ ευδόκιμη υπηρεσία στον κατοχικό στρατό των αποικιών. Στις Ινδίες και στην Αίγυπτο.  Μεγαλομασόνος, που θήτευε στην ίδια Στοά του Λονδίνου με τον Βασιλιά της Ελλάδας Γεώργιο Β΄. Είχαν τον 33^ο βαθμό κ οι δυο τους, όπως κι ο Στ. Παττακός, που, πρόσφατα, στις 8.10.2016 εκδήμησε σε ηλικία 104 χρόνων…

 Κι ο Τσώρτσιλ ήταν που επέβαλε και πάλι στους Έλληνες το Γεώργιο Β΄ μετά το Β΄Παγκόσμιο, με το κάλπικο δημοψήφισμα του 1946.  Αποδειχτικό στοιχείο αποτελεί η συνομιλία Π. Κανελλόπουλου-Εμ. Τσουδερού, που διαβιούσαν  αυτοεξόριστοι στο Λονδίνο στα 1943:

«…Σε μιαν άλλη στιγμή μου λέει ο Τσουδερός…  «Όσο για μας, ο Τσώρτσιλ βλέπει συχνά τον Βασιλέα [Γεώργιο των Ελλήνων], γιατί σας λέω εμπιστευτικά ότι ανήκουν στην ίδια Στοά»…” (Πηγή: Παναγιώτη Κανελλόπουλου «Ημερολόγιο, 31.3.1942 – 4.1.1945», έκδ. Κέδρος, 1977, σελ. 296) (από Μηνά Αναστασάκη: «Το παρασκήνιο διαμορφώνει εντέλει την Ιστορία; Ο βασιλιάς Γεώργιος των Ελλήνων και ο Τσώρτσιλ. Ισχυρά μέλη της ίδιας Μασονικής Στοάς του Λονδίνου!», lakonikos.gr,  19.11.2012).                                                                                        

 

Αυτός ήταν, που, ως Υπουργός Ναυτικών κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο εισηγήθηκε στην ΑΝΤΑΝΤ τον αποκλεισμό των Δαρδανελίων, η αποτυχία του οποίου υπήρξε η αιτία παραίτησής του από τη θέση του Πρώτου Λόρδου του Ναυαρχείου (Υπουργού Ναυτικών). 

Υστερότερα, κατά τη διεξαγωγή του πολέμου και με τη συμμετοχή των ΝΑΖΙ του Χίτλερ, πρότεινε ο ίδιος αυτός στην Τουρκία να καταλάβει τα Ελληνικά Νησιά του Β/Α Αιγαίου!! Τέτοιος σύμμαχος κ εγγυητής της ακεραιότητας της Ελλάδας ήταν!  

Η προπαγάνδα ισχυρίζεται ότι είπε, εκδηλώνοντας το θαυμασμό του για τις Νίκες των Ελλήνων κατά των Ιταλών στο Αλβανικό Μέτωπο, ότι:

«Στο εξής δεν θα λέμε ότι οι Έλληνες πολεμούν σαν ήρωες, αλλά ότι οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες.». Όμως αυτό δεν το είπε ποτέ! Είναι εφεύρημα της προπαγάνδας. Αυτό πιστοποιείται από το «Churchill Archives Centre». Το δικό του Αρχείο. Που αν το είχε πει θα το έκανε σημαία, τουλάχιστο για εκμαυλισμό των Ελλήνων, για τον οποίο του αποδόθηκε το ρηθέν. Αλλά και από άλλους «Διεθνείς φορείς τεκμηρίωσης των βιογραφικών στοιχείων του Sir Winston Leonard Spencer Churchill, η συγκεκριμένη φράση ουδέποτε ελέχθη από τον Τσώρτσιλ»…

 

Αυτοί οι τέσσερις ήταν οι πρωταγωνιστές, μαριονέτες της θεατρικής ιλαροτραγωδίας, που ανεβάστηκε κυρίως στο Ευρωπαϊκό θέατρο πολέμου.

 Στο Ασιατικό θέατρο δόθηκαν  παραστάσεις με δυο κυρίως πρωταγωνιστές, αλλά οι παραστάσεις αυτές είχαν πιο δραματικό τέλος…

Παράλληλα με την επιλογή της Ηγεσίας των Μεγάλων Ευρωπαϊκών Δυνάμεων(Μ.Ε.Δ.), που προανέφερα,  ο Εβραιοσιωνισμός επέλεξε και τις Ηγεσίες των λοιπών μικρομεσαίων και προβληματικών κρατών. Αυτών, που, κατά κανόνα,  αποτελούν πάντοτε τα θύματα των μεγάλων.  Και τούτο, ώστε οι μεγάλοι να έχουν ως κίνητρο συμμετοχής στον πόλεμο, από τη μια την εκμετάλλευση των Κρατών αυτών διά των Ηγετών τους κατά τη διάρκεια του πολέμου, κι από την άλλη την οικονομική τους λεηλασία μετά το πόλεμο.

 Δεν ανέφερα τη Γαλλία με τα μεγάλα κράτη, γιατί ήταν προγραμμένη. Προοριζόταν ως λεία κυρίως της Γερμανίας και πλαγίως και της Βρετανίας. Ήταν δόλωμα, αυτή κ οι κτήσεις της, που θα μεγάλωνε το ενδιαφέρον για  πόλεμο των δυο άλλων, που αποτελούσαν φαινομενικά τους αντίθετους πόλους, που πρωταγωνίστηκαν σ’ αυτόν.   

Για όλους τους μεγάλους και πολλούς από τους μικρούς δόλωμα να εμπλακούν στον πόλεμο ήταν η Ελλάδα. Η στρατηγική της κυρίως θέση. Αλλά κι ο υποθαλάσσιος κι ο υπεδάφιος πλούτος της Χώρας, που ήταν γνωστοί προ πολλού χρόνου, τουλάχιστον στους Μεγάλους. Και βέβαια, χωρίς να υποτιμάται η εμπορεύσιμη τεράστια πολιτισμική της αξία και σημασία.

Κι ακόμη ο φθόνος των Κρατών αυτών κατά του Ελληνικού Έθνους. Όπως και το μίσος τους κατά της Ορθόδοξης Χριστιανικής Θρησκείας. Θρησκείας, που ακολουθούσαν κι ακολουθούμε στην πλειονότητά μας σταθερά κι απαρέγκλιτα οι Έλληνες προ και μετά την ίδρυση(1830) «Ελεύθερου κι ανεξάρτητου» ενιαίου «Ελληνικού» Κράτους.

 Φθόνος και μίσος, κυρίως ενδημικά. Αλλά και εισαγόμενα προς καλλιέργεια. 

Γι’ αυτό συστήθηκε κατά της Ελλάδας συνομωσία ολόκληρη πολλών  μνηστήρων, που πριν από τον πόλεμο ή κατά το ξεκίνημά του, τοποθετήθηκαν από τον Εβραιοσιωνισμό σαν Ηγεσίες στις άλλες Χώρες της Βαλκανικής και την Τουρκία.  

Ο Σιωνισμός υποσχόταν τουλάχιστον κομμάτι από Ελλάδα σ’ όλους τους  «φίλους» κ εχθρούς του Ελληνισμού κ εραστές της Ελληνικής Επικράτειας, για να τους δελεάσει και να τους εμπλέξει στον Πόλεμο.

 Μέσα σ’ αυτή την Ελληνική Επικράτεια χόρευαν κι αλώνιζαν οι πράχτορες των μυστικών υπηρεσιών οχτώ τουλάχιστον Κρατών, χωρίς υπερβολή, κατά τη δεκαετία του 1930! Και στους οχτώ αυτούς μνηστήρες ο Εβραιοσιωνισμός υποσχόταν Ελλάδα:

1.Η Φασιστική Ιταλία κατείχε ήδη (1911) τα Δωδεκάνησα. Θεωρούσε όμως «ζωτικό χώρο» της  και την Αλβανία, την οποία και κατέλαβε στις 7.4.1939. Η κατάληψη της Αλβανίας θα έπρεπε να θορυβήσει την Ελλάδα, γιατί σηματοδοτούσε τουλάχιστον και τη δική της κολόβωση, αν όχι την υποδούλωση ολόκληρης της Χώρας, σύμφωνα και με το  δόγμα «Mare nostrum», που έθετε και διακήρυσσε ο Μουσολίνι!

Η Ιταλία θεωρούσε και την Ήπειρο και τα Εφτάνησα ως ζωτικό της χώρο και γι’ αυτό επιχείρησε και κατέλαβε την Κέρκυρα  το Σεπτέμβρη του 1923, αλλά και το σύνολο των Εφτανήσων και την Ήπειρο μετά την ήττα της Ελλάδας από τους ΝΑΖΙ.

Εξάλλου υπήρχε και προηγούμενο, που έπρεπε να το έχ’ υπόψη της η τότε πολιτική Ηγεσία της Ελλάδας κι όχι μόνο.

 

Στις 15.3.1922 είχε υπογραφεί το Ιταλοτουρκικό Σύμφωνο, που ακόμη και το Νομό Σμύρνης αποδεχόταν πως ανήκε στη «ζωτική ζώνη» της Ιταλίας μαζί και με τα Δωδεκάνησα!

Και τα μεν Δωδεκάνησα κατέλαβε κατά τον Α΄ Παγκόσμιο και κατείχε από τότε η Ιταλία.

Στη δε Σμύρνη, ακολούθησε πολιτική προδοτική. Οι δε Ιταλικές στρατιωτικές  δυνάμεις, που παρέμεναν ακόμη τότε σε Μικρασιατικό έδαφος ακολούθησαν ταχτική  ύπουλη. Ενίσχυσαν τις δυνάμεις του Κεμάλ με στρατιωτικό υλικό πολέμου. Διενεργούσαν καταδόσεις του Ελληνικού Εκστρατευτικού Σώματος. Και την κρίσιμη στιγμή αποδέσμευσαν, με την εκκένωση των κατεχομένων από αυτούς εδαφών, ολόκληρες Μεραρχίες Τούρκικου στρατού. Το ίδιο έκαμαν κ οι Γάλλοι από την Ανατολική πλευρά. Έτσι συνέβαλαν αποφασιστικά στην αποτυχία της  Μικρασιατικής εκστρατείας.

Ενώ οι ευρισκόμενες στη Μικρασία δυνάμεις τους είχαν ηθική τουλάχιστον υποχρέωση να συμπαρασταθούν στους Έλληνες, απορρέουσ’ από τη Συνθήκη των Σεβρών. Συνθήκη, για την κατοχύρωση μέρους  του περιεχομένου της οποίας μαχόταν οι Έλληνες. Αλλά ο Βενιζέλος δεν είχε  διασφαλίσει με γραφτές δεσμευτικές εγγυήσεις των νικητριών Μ.Ε.Δ. την εκστρατεία. Στάθηκε στο λόγο τιμής των αποδειγμένα άτιμων συμμάχων του. Έτσι, οι Βρετανοί Σιωνιστές, που τον έσπρωξαν σ’ αυτήν την παγίδα, ήταν κ οι πρώτοι που τον εγκατέλειψαν, προς όφελος του Εβραιοσιωνισμού και κατ’ εντολή Ρόθτσαϊλντ  (Ρότσιλντ)...

  Στο πλαίσιο της  πολιτικής  «Mare Nostrum», ο Μουσολίνι  σχεδίασε κι απαιτούσε την ένταξη της Ελλάδας   στη σφαίρα επιρροής της Ιταλίας!  Είτε με τη βία, κάνοντας όπως κ έκαμε χρήση  της Αλβανίας. Είτε με τη διπλωματία. Δηλαδή την πρόκληση συμμαχιών και τη συμμετοχή σ’ άξονα «κοινών συμφερόντων». Και, με τον ύπουλο αυτό τρόπο, την ένταξη της Ελλάδας σε συμμαχία και, μέσω αυτής, την απορρόφησή της από την Ιταλία. Παράδειγμα ο τρόπος απορρόφησης της Αυστρίας από τη Γερμανία.

Τύφλα του Ελ. Βενιζέλου αποτέλεσε η παραχώρηση στο Αλβανικό Κράτος της Β. Ηπείρου στο τέλος του Α΄ Παγκόσμιου. Όπως κ  η παραμονή στη Ν. Ήπειρο των Αλβανόφωνων Μουσουλμάνων κατά την ανταλλαγή πληθυσμών. Των Τσάμηδων. Αυτοί με βάση τη Συνθήκη της Λωζάννης θα έπρεπε ν’ ανταλλαγούν μ’ Έλληνες Μικρασιάτες ή Πόντιους. Όμως η εθελοτυφλία μασόνων Ελλήνων υπεύθυνων «παρέβλεψε» και παρέμειναν αυτοί στην Ήπειρο κατά την εφαρμογή της Συνθήκης… 

Έτσι, στις 27.8/9.9.1923 μέσα στο ελληνικό έδαφος και στο δρόμο Ιωαννίνων – Αργυροκάστρου, κοντά στην Κακαβιά,  φασίστες Ιταλοί «προβοκάτορες», με ηθικό αυτουργό το Μουσολίνι,  δολοφόνησαν το Στρατηγό Ενρίκο Τελίνι και τους λοιπούς Ιταλούς, που ήταν Μέλη της   Επιτροπής χάραξης των Συνόρων της Ελληνικής με την Αλβανική Επικράτεια. Η Επιτροπή αυτή είχε συσταθεί σ’ εφαρμογή των αποφάσεων της Πρεσβευτικής Επιτροπής του Λονδίνου.      

         

 

Έκαμε όμως «στραβά μάτια» και δεν είδε πως η φασιστική Ιταλία εποφθαλμιούσε ολόκληρη την Ήπειρο! Γιατί σύστησε με συμμετοχή Ιταλών την Επιτροπή χάραξης επί του εδάφους των συνόρων Αλβανίας-Ελλάδας;  Και που ήταν και τι έκαναν τότε οι πολιτικοί της Ελλάδας;

Η δε  Συνθήκη της Λωζάννης σκόπιμα εξαίρεσε από την Ελληνική Επικράτεια τη Β. Ήπειρο, που ο Ελληνικός Στρατός είχε απελευθερώσει μερικώς, καταδιώκοντας τον Τούρκικο από το 1912. Και θα την απελευθέρωνε στο σύνολό της, αν ο Βενιζέλος δεν υποχρέωνε τον Αρχιστράτηγο του Ελληνικού Στρατού να στραφεί προς Θεσ/νίκη.   

Τίνος πλάτες έκαμαν οι «Σύμμαχοι» Νικητές στη Λωζάννη; Της Τουρκίας μόνο ή και της Ιταλίας;

Ποια γνώμη σχηματίζετ’ Εσείς από αυτές τις, ας πούμε, παραβλέψεις;

Ήταν ή όχι στημένα τα γεγονότα; Ποιος λέτε να έστησε τις παγίδες αυτές έτσι μελετημένα σε ανύποπτο χρόνο, που να χρησιμεύσουν στις πολιτικές του βλέψεις «εν καιρώ του μέλλοντος»;

Ο  Εβραιοσιωνισμός δεν αφήνει την Ελλάδα να μεγαλώσει, γιατί φοβάται τους Έλληνες μεγάλους στην Ανατολή!

 

Τότε, 29.8.1923, η Ελλάδα, εχτός από τις λοιπές ταπεινώσεις που υπέστη, υποχρεώθηκε να καταβάλει και 50 εκατομμύρια λιρέτες στην Ιταλία  γι’ αποζημίωση!!  Αρνήθηκε την καταβολή του ποσού αυτού, γιατί δεν είχε διαπράξει αυτή το στυγερό αυτό κατά συρροή έγκλημα.

 Όμως, ο θρασύς  ηθικός αυτουργός του αποτρόπαιου αυτού εγκλήματος Μουσολίνι εκμεταλλεύτηκε το γεγονός της άρνησης. Βομβάρδισε το Κάστρο της Κέρκυρας στις 31.8.1923. Σκότωσε 15 άμαχους και τραυμάτισε 35 Μικρασιάτες πρόσφυγες, εκ  των περίπου 7.000 Ελλήνων κι Αρμένηδων θυμάτων της  ανταλλαγής πληθυσμών 1922,  που είχαν μεταφερθεί και διέμεναν προσωρινά στο Κάστρο αυτό.

Μετά το βομβαρδισμό, που ενεργήθηκε από το στόλο και την αεροπορία της Ιταλίας, πραγματοποίησαν απόβαση αγήματα  Ιταλικά στο Νησί των Φαιάκων και το κατέλαβαν κατ’ εντολή του Ντούτσε την ίδια μέρα.

 

Η πράξη αυτή καταδικάστηκε. Η Ιταλία υποχρεώθηκε κι απέσυρε τις δυνάμεις της από την Κέρκυρα στις 27.9.1923…

                                                                                      23.10.2016.

 

 

 

ΜΕΘΟΔΕΥΣΗ – ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ

              του Β΄Π. Πολέμου και της επίθεσης κατά της Ελλάδας                                       

                                        στις  28^η Οχτώβρη 1940

 

                                                    Α΄       

 

Ο εορτασμός της επετείου της 28^ης Οχτώβρη 1940 μου δίνει την ώθηση να Σας υπενθυμίσω για τους σχεδιασμούς και τις δράσεις του «Μεγάλου Αδελφού», που  και στην εποχή μας επαναλαβαίνει   μ’ ελαφρές τροποποιήσεις.

 Μελέτησε τότε, σχεδίασε κ εφάρμοσε το σχέδιο του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου του 20^ου αιώνα. Κατά το προστάδιο προετοίμασε οικονομικά και πολιτικά τα διάφορα Κράτη. Καταχράστηκε (1929) τις οικονομίες τους πρώτα, όπως έκαμε και κατά την τωρινή διαδικασία. Εξόντωσε την οικονομική τους υπόσταση. Και, με το «Κραχ» του 1929 άρχισε την αποσταθεροποίηση. Περίπου όπως συμβαίνει και  κατά την τωρινή περίοδο εντελώς …τυχαία.

 Στη συνέχεια, κι αφού πρώτα ζάλισε τους Λαούς με πραξικοπήματα, επαναστάσεις κι άλλα αίολα πολιτικά παιγνίδια, ανέβασε στα κράτη, που θα ενέπλεκε στον πόλεμο αυτό, ελεγχόμενες από Αυτόν Κυβερνήσεις. Κυβερνήσεις, που πίστευε στην τυφλή υπακοή των και στην εχτέλεση από αυτές του προγράμματος, που οι σύμβουλοί Του είχαν κατά υπόδειξή του εκπονήσει.

Πίστευε πως θα εφαρμοζόταν αυτό το πρόγραμμα, αν όχι επακριβώς σύμφωνα με το σχεδιασμό του, τουλάχιστον με παρεκκλίσεις, που θα ήταν δυνατόν να ελεγχθούν, ώστε ο απώτερος στόχος του πολέμου που προετοίμαζε να μη χαθεί, και να ματαιωθεί έτσι ο σκοπός του.

Προέβλεψε κ έστησε, όπου είχε τη δυνατότητα, φασιστικές Διχτατορικές Κυβερνήσεις και τις στελέχωσε μ’ Εβραιοσιωνιστές αδίσταχτους. Αλλού, όπου δε μπορούσε να κάμει αλλιώς, έστησε φασιστικές κυβερνήσεις συγκαλυμμένες με δημοκρατικό μανδύα. Διαίρεσε σε δυο στρατόπεδα την Ευρώπη. Και στοκάθ’ ένα τους έδινε διαφορετικές οδηγίες προσποιούμενος ότι εξυπηρετούσε μ’ αυτές τα εθνικά τους συμφέροντα.

Πρώτη αλλοτριώθηκε η Ρωσία, από Εβραιοσιωνιστές Μασόνους, με την Οχτωβριανή  επανάσταση του 1918.  Η Ρωσική Ορθόδοξη Χριστιανική Εκκλησία χτυπήθηκε άγρια, μα όχι καταλυτικά. Και τούτο, γιατί άντεξε η βαθιά ριζωμένη πίστη του Ρωσικού Έθνους στο Χριστό. Κι Αυτός τους συμπαραστάθηκε και τους ενίσχυσε. Στήθηκε τότε στη Ρωσία καθαρόαιμη «Διχτατορία του Προλεταριάτου», όπως την είπαν, από αυτούς τους Εβραιογενείς  Ηγέτες των Επαναστατών, αφού εξαπάτησαν τον ταλαιπωρημένο Ορθόδοξο Χριστιανικό Λαό της Χώρας αυτής, με Σιωνιστική προπαγάνδα γεμάτη από ψεύτικες υποσχέσεις. 

                                                                                                                                                                       

 

Άρπαξαν την εξουσία με το ξεκλήρισμα της Ρωσικής δυναστείας και με σορό δολοφονιών. Στο θρόνο των Τσάρων  ανέβηκε η εγκληματική και πιο επικίνδυνη «Νομενκλτούρα» του Εβραιοσιωνισμού, που για περίπου   Εβδομήντα χρόνια μάστιζε το Ρωσικό Λαό…

 

Η δε Γερμανική Κοινωνία, με τα έξι εκατομμύρι’ ανέργους λόγω του «κράχ» του 1929, ήταν συθέμελα κλονισμένη από χρεωκοπίες χιλιάδων μικρομέγαλων επιχειρήσεων. Οι περιουσίες αυτών έβγαιναν «στο σφυρί» καθημερινά. Και, όχι μόνο οι αστικές, αλλ’ ακόμη και  γεωργοχτηνοτροφικές, όπως απειλείται να επαναληφτεί τώρα και στη Χώρα μας. Όμως η κάθε ομοιότητα των γεγονότων κείνης της εποχής, με όσα μεταδίδονται από τα «κανάλια» τις μέρες αυτές περί πλειστηριασμών, κ οικονομικό ξετίναγμα τραπεζών, οικονομικά …κωλοσφύξια της Μπούμπα, επιστημονικό τρόπο απογύμνωσης Εθνικών κ ιδιωτικών περιουσιών, κ.λπ.-κ.λπ., είναι …αντιδράσεις των «Καναλαρχών», που δεν έλαβαν άδεια για να  λειτουργούν νόμιμα οι σταθμοί εκπομπής …καυσαερίων που διαθέτουν…

 Και τότε, μόνον όπου έπεφτε χρήμα, με τη μορφή κρατικών ενισχύσεων, που, ως συνήθως, απολάβαιναν οι «ημέτεροι» και μάλιστα Εβραιοσιωνιστές μεγαλοβιομήχανοι, στεκόταν επιχειρήσεις του μεγάλου κεφαλαίου στα πόδια τους.

 Οι αγώνες του Γερμανικού Λαού άρχισαν μαζικά να στρέφονται κατά των μεταναστών, που τους έπαιρναν τις δουλειές, και τους άφηναν άνεργους.  Στράφηκαν όμως και μεθοδικά κατά των Εβραίων, που κυριαρχούσαν στην Κυβέρνηση και στα  Δημόσια πράγματα, όπως και τώρα κυριαρχούν στην Ε.Ε.. Ο αντισημιτισμός εξάρθηκε τότε κατακόρυφα. Και τούτο, γιατί τα «πογκρόμ» κατά του Εβραϊκού στοιχείου, θ’ αποτελούσαν μετέπειτα ερείσματα, πάνω στα οποία θα στηριζόταν ο αγώνας προώθησης των σχεδίων των Εβραιοσιωνιστών. Έτσι, όπως διαπιστώνετε με την εκμετάλλευση του «Ολοκαυτώματος» των Εβραίων, που δεν ήταν Σιωνιστές, αλλά θύματα των Σιωνιστών «αδελφών», κι αρκετούς από τα θύματα κατέδωσαν στους ΝΑΖΙ Σιωνιστές Ραβίνοι και ξεκλήρισαν οικογένειες ολόκληρες…

Και, αν όλ’ αυτά Σας θυμίζουν κάτι από τα σημερινά, σκεφτείτε πως και τώρα: Εβραιογερμανίδα Καγκελάριο έχουν  στη Γερμανία.  Αλλά και στη Γαλλία εναλλάσσονται Εβραιογάλλοι Πρόεδροι Δημοκρατίας.  Και «εν Ελλάδι», βάζουν λάδι στη φωτιά Εβραιοβρωμιοί πολιτικοί κι Αρχηγοί κομμάτων κι αποκομμάτων. Αν λοιπόν το σήμερα  Σας φέρνει στο νου το τότε, … «αναμείνατε στο ακουστικό Σας»…

                                                                   

 

Έτσι καλλιεργήθηκε το κλίμα κι ανέβηκε στην εξουσία ο … Εβραιοαυστριακός Χίτλερ, ως αρχηγός του  φασιστικού Ναζιστικού Κόμματος, για τη σωτηρία της Γερμανίας, «ρε γαμώ το»!

 Και, ας υπήρχε και Γερμανικό Κάπα-Κάπα.(KPD ήταν η συντομογραφία του τίτλου του) με 350.000 επίσημα μέλη. Μήπως και τώρα δεν υπάρχει;

 Όμως οι Εθνικοσοσιαλιστές, το NSDAP, στα 1930 καταμέτρησαν 6,5 εκατομμύρια ψήφους (18,3%).  

Ο Χίτλερ πήρε τη Γερμανική υπηκοότητα μόλις το Φλεβάρη του 1932! Στις εκλογές όμως του ίδιου χρόνου πήρε με 37,2% των ψήφων, κ εξασφάλισε 230 έδρες! Τότε ο Πρόεδρος της Γερμανικής Ομοσπονδίας Πάουλ φον Χίντενμπουργκ, ώριμα σκεπτόμενος, του έδωσε την εντολή σχηματισμού Κυβέρνησης!

 Στις 30.1.1933 ο αίολος αυτός πολιτικός έγινε Καγκελάριος, αν κ ήταν για τα κάγκελα. Έτσι άνοιξε ο δρόμος για το Ναζιστικό καθεστώς και το Τέρας, που θα πυροδοτούσε τον πόλεμο και θα αιματοκυλούσε, όχι μόνο τη Γερμανία, αλλά την Οικουμένη ολόκληρη, κατέλαβε την εξουσία…

Στην Ιταλία ο δάσκαλος(!) Μπενίτο Μουσολίνι (Ντούτσε), ύστερ’ από πολλές πολιτικές περιπέτειες, εξορίες και φυλακίσεις ίδρυσε πολιτικό κόμμα στα 1919, με οπαδούς «Μελανοχίτωνες» (μαυροπουκαμισάδες), με τους οποίους εξαπόλυσε κύμα τρομοκρατίας κατά των αντιπάλων του, με ιδιαίτερη επιμέλεια κατά των σοσιαλιστών και κομμουνιστών (1921).

 Αν οι των Εξαρχείων «ντραμπούκοι» κουκουλοφόροι, που δρουν ασύλληπτοι για δεκαετίες, και τα Εξάρχεια έχουν καταστεί από αυτούς «Κράτος εν Κράτει», όπως αυτοί τούτοι διακηρύσσουν, τότε σημαίνει πως βιώνομε νέα περίοδο 1930-1936 ή 1965-1967 και  να περιμένετε ή Μεταξά Χρυσαυγήτη ή  την προαγωγή του Κυριάκου σε Μουσολίνι. Του πάει γάντι… 

                                                                                  

                                                                                                       

 

Με την υποστήριξη στρατιωτικών παραγόντων, ακραίων δεξιών πολιτικών, της «ανώτερης τάξης» πολιτών, και της Π2, προχώρησε στην ίδρυση φασιστικών ομάδων κρούσης κι ο Μουσολίνι στην Ιταλία και στο τέλος ξεφτιλίστηκε.

 Έτσι στις 28.10.1922, κατέλαβε την εξουσία, ύστερ’ από πραξικόπημα, για να σώσει την Ιταλία από τον κομμουνιστικό κίνδυνο! Έτσι, όπως επιχείρησε να την καταλάβει στην Ελλάδα ο Εβραιοέλληνας Μασόνος Ελ. Βενιζέλος δυο φορές μετά το 1933, κι όπως έσωσαν και την Ελλάδα ο Μεταξάς με την 4^η Αυγούστου του 1936, κ η Χούντα στις 21.4.1967 από τον ίδιο κίνδυνο!

  Ο Μουσολίνι επέβαλε στη συνέχεια διχτατορία και κυβερνούσε φασιστικά την Ιταλία.

Από αυτό καταλαβαίνετε από πού πηγάζουν οι Διχτατορίες, από που δίδονται οι εντολές, και κατά που μας κατευθύνουν…

 Να σημειωθεί ότι: Στα 1910 ο παράφρονας αυτός νυμφεύτηκε τη ντόνα Ρακέλε Γκουίντι, που ήταν κόρη χήρας ερωμένης του πατέρα του…

 Στα 1939 συμμετείχε κ έκαμε την Ιταλία μέλος του Άξονα.

 Στις 10.6.1940 κήρυξε πόλεμο κατά της Γαλλίας και κατόπιν κατά και της Βρετανίας. Και στις 28.10.1940 κήρυξε τον πόλεμο κατά της Ελλάδας! Όπου κ έσπασε τα μούτρα του…

Σημαδιακός μήνας ο Οχτώβρης!...

                                                                                             14.10.2016.