«Ποταμέ, τζάνε μ’ ποταμέ μου,
βάι, βάι!
Πάρε με στα κύματά σου
στα κλωθογυρίσματά σου…»
Τα ποτάμι’ ασκούσαν γοητεία
στους ανθρώπους από τα βάθη της
αρχαιότητας. Είχαν λάμιες, νεράιδες, κι άλλα καλιαντρά. Έπαιρναν τις ψυχές (Αχέρων). Δεχόταν και
δέχονται τα κουφάρια των πιστών και τη στάχτη από τ’ αποκαϊδια τους (Γάγγης).
Χώριζαν ή ένωναν χώρες (Δούναβης).
Γινόταν και γίνονται δρόμοι επικοινωνίας κ εμπορίου (Νείλος, Ινδός κ.λπ.).
Αποτελούσαν κι αποτελούν τόπους βαπτίσματος, εξαγνισμού κι άφεσης αμαρτιών
(Ιορδάνης). Κολαστήρια δολοφονίας κ εξαφάνισης ανθρώπων (Ρήγας και συνεργάτες –
Δούναβης). Ακόμα μπλέκονταν τα ονόματά τους σε συνθήματα κωδικοποιημένα
(«Τούρκοι παν στο Λούρο»). Στους θρύλους, στα παραμύθια, στην ποίηση, στον
έρωτα. Όπως "το Ποτάμι και το αγγέλιασμα". Κι όχι μόνο σ’ αυτά.
Να το πω, λοιπόν, «κι ας το
πάρει το ποτάμι»…
Τον τελευταίο καιρό πολύς
λόγος γίνεται, γιατί έτσι, ξαφνικά κι από το πουθενά, φανερώθηκ’ ένα ποτάμι!
Θαύμα! Θαύμα!!
Τι ποτάμι να ‘ναι άραγε; Δεν το ξέρω!
Το ποτάμι! Σου λέει ο άλλος
και γουρλώνει το μάτι του.
Είναι μεγάλο; Είναι πλωτό; Από
πού πηγάζει; Που εκβάλλει; Είναι πλατύ; Τι βάθος έχει το νερό του;
Έχει πέστροφες; Κι αν έχει, θα χρειάζεται «να
βρέξεις κώλο για να φας ψάρι»;
Έχει χέλια; Σαν αυτά, που δεν μπορεί να πιάσει
ούτε η εφορία;
Έχει καβούρια κόκκινα; Έχει βατράχια πράσινα;
Έχει νερόφιδα, που να μπορούν να ρουφήξουν ολόκληρο προϋπολογισμό;
Έχει αρπαχτικές ύδρες
αγέραστες, που μπορούν μ’ ένα looping ν’ αρπάξουν ακόμη κ υποβρύχιο;
Έχει κροκόδειλους τύπου Νείλου; Ή αλιγάτορες
τύπου Μισισιπή; Ή μήπως κινέζικους, όπως αυτούς του Γιανγκ τσε Κιανγκ;
Ή μόνο σαύρες και λιακόνια γυαλιστερά;
Είναι χείμαρρος, που στο
πέρασμά του παρασέρνει ντόπιες και ξενικές κολοκύθες από τις ποταμίδες;
Ξεπατώνει πλατάνια; Ξεπατώνει "ελιές"; Κατεβάζει ψόφιες προβατίνες, γεροντόκριους κι άλλα ζωντανά;
Το ποτάμι τρέχει χρόνο καιρό; Ή κάνει
κατεβασιές ορμητικές σα χείμαρρος, όσο βρέχει και χιονίζει μόνο;
Είναι παραπόταμο άλλου μεγάλου
ποταμού και τίνος;
Είναι να πούμε παραπόταμο του
Τάμεση, που είναι γεμάτο στερλίνες ROTHSCHILDS και προήλθε από τις πλημμύρες του τελευταίου καιρού;
Είναι παραπόταμο του Σηκουάνα,
που δημιουργήθηκε από υπερχείλιση του …Ρήνου, λόγο αυξημένων εσόδων της Γερμανίας,
προερχόμενων από την Illuminati οικονομική κρίση της Ελλάδας;
Είναι παραπόταμο του Μισισιπή και κατεβάζει
δολάρια ROCKEFELLERS;
Ή, μήπως, του Βόλγα, και κατεβάζει ρούβλια;!
Ή, να πούμε, Πακτωλός, που
ρέει ολόχρυσο χρυσό;
Είναι σιγανός ποταμός;
Οπότε, « από σιγανό ποταμό, ψηλά τα ρούχα σου»!
Είναι θολό το νερό του
ποταμιού ή μένει καθαρό;
Είναι μολυσμένο με απόβλητα ή δεν περνά κοντά
από ΧΥΤΑ, από Βιομηχανικές Περιοχές και
Βιομηχανικά Πάρκα, από νοσοκομεία, που να πέφτουν μέσα στο νερό του βιομηχανικά
απόβλητα, χημικά απόβλητα, υπόνομοι, υπολείμματα σφαγείων κ.λπ. τέτοια
ευεργετικά υποπροϊόντα του πολιτισμού και της ανόδου του βιοτικού επιπέδου του
πενομένου Λαού;
Ένας λόγος λέει πως: «ό,τι γυρεύει το χελώνι, στον ποταμό το βρίχνει»!
Τι είναι; Από πού πηγάζει και
που χύνεται; Ποιος θα μας το πει;
- Ο Σταύρος!
- Λέτε να ξέρει ο Σταύρος; Ας ρωτήσομε το λοιπόν το Σταύρο!
Σταύρε, είσαι κ εσύ μέσα στο κάδρο που βρίσκονται οι: Ομπάμα, Μέρκελ, Σαρκοζί, Ολάντ, Μόντι,
Ντράγκι, Μπαρόζο, Ραχόϊ, Ρομπάϊ, Σαμαράς, Βενιζέλος, Γιούνκερ, Όλι Ρεν, Σόϊμπλε,
Λαγκάρντ, κλπ, που αποτελούν όλοι τους
πιόνια στη σκακιέρα, που παίζουν οι ROTHSCHILDS με τους
ROCKEFELLERS για
να σκοτώνουν την ώρα τους;
Ή, μήπως, φιλοδοξείς να καταστείς μια από τις επί σκηνής μαριονέτες των δυο αυτών Ηγετών της Παγκόσμιας
Σιωνιστικής Δικτατορίας;
Είσαι Μασόνος, Σταύρο, εντολοδόχος του club των Illuminati, που θέλουν να σε
χρησιμοποιήσουν σε αντικατάσταση άλλης φθαρμένης μαριονέτας;
Γιατί διαφορετικά, αγαπητέ
Σταύρο, πώς να τολμήσομε να μπούμε στο ποτάμι,
χωρίς να γνωρίζομε τι σόι πράμα είναι και χωρίς να έχομε πιστικές απαντήσεις
στα ερωτήματα, που να λύνουν τις απορίες μας;
Γράφτηκε στις 16.3.2014, πρωί της Κυριακής,
που πρόκειται να έρθεις
στην πόλη μας.
Διαβάζετε τα blog: Σπέρνω στην Ξέρα και
ellinikisalpigga
Κάνουν
καλό στην υγεία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου