ΜΕΙΩΣΗ του αριθμού των ΒΟΥΛΕΥΤΏΝ

Σε προηγούμενη αρθρογραφία μου είχα ζητήσει την επιδίωξη της μείωσης του αριθμού των Βουλευτών του Ελληνικού Κοινοβουλίου.

 Κ επανέρχομαι στο θέμα.

 Και τούτο, γιατί έπιασε το αφτί μου πως, ο Πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς εξέφρασε τη σκέψη μείωσης του αριθμού των Εθνοπατέρων σε διακόσιους πενήντα και την παράλληλη ίδρυση Σώματος Γερουσιαστών, που ν’ αποτελείται από ισάριθμα Μέλη! Πενήντα δηλαδή! Και όχι μόνο αυτό, αλλά και την αύξηση των αρμοδιοτήτων του Προέδρου της Δημοκρατίας.

Η σκέψη αυτή του Πρωθυπουργού είναι αίολη κι απατηλή!

Και τούτο γιατί:

Η μείωση κατά πενήντα του αριθμού των Βουλευτών δεν είναι επαρκής. Αλλά κ η παράλληλη ίδρυση Γερουσίας, με πενήντα Γερουσιαστές, μηδενίζει την οικονομική ωφέλεια, που θα προκύψει από τη  μείωση του αριθμού των Βουλευτών κατά πενήντα. Και, αν ο μισθός του Γερουσιαστή θα είναι πιο μεγάλος από κείνο του Βουλευτή, όχι μόνο τη μηδενίζει, αλλά και την καθιστά αρνητική. Αντί να μειωθούν τα έξοδα του Κράτους κατά τη μισθοδοσία πενήντα Βουλευτών, μπορεί και ν’ αυξηθούν κατά τη μισθοδοσία ακόμη πενήντα, από αυτούς, που μισθοδοτούνται σήμερα.

Η ταπεινή μου γνώμη είναι  πως ο αριθμός των Βουλευτών πρέπει να μειωθεί οπωσδήποτε, τουλάχιστο  στο 50% αυτού, που υπάρχει σήμερα. Και τούτο γιατί:

1. Οι τριακόσιοι, που έχομε ως τώρα αποτελούν ακριβή πολυτέλεια για μια υπερχρεωμένη Ψωροκώσταινα.

2. Οι παροχές τους στο σύνολό τους αντιστρατεύονται τη λιτότητα κι αποτελούν προκλητικότητα στον πολύ φτωχό και βαριά φορολογούμενο Λαό.

3. Ο αριθμός τους σε σύγκριση με τον πληθυσμό της Ελλάδας είναι μεγάλος.

 4. Με τα πολιτικά ήθη, που επικρατούν στην ελληνική πραγματικότητα κ επιβάλλουν στο Βουλευτή να παραβαίνει τα καθήκοντά του, να χάνει τη συνείδησή του, αν έχει, και να ψηφίζει αυτό, που του επιβάλλει, όχι το συμφέρον του Λαού, αλλά το συμφέρον του Εβραιοσιωνισμού, που υπηρετεί ο Αρχηγός ή Πρόεδρος του Κόμματος μαζί με τους Εβραιοσιωνιστές Μασόνους, που του φορτώνουν για συμβούλους τ’ Αφεντικά.  Τι τους χρειάζονται τους τριακόσιους; Και μ’ εκατό την ίδια δουλειά θα κάνει. Το ίδιο αποτέλεσμα θα φέρει…

Εχτός κι αν, με τη διατήρηση των τριακοσίων, χτυπιέται ριζικά η ανεργία στο «ισνάφι»…

  

Όσον αφορά στην ίδρυση Γερουσίας, Σας εξορκίζω να σταθείτε μακριά από το φρούτο αυτό. Ν’ αντισταθείτε και να μη δεχτείτε  τη θεσμοθέτηση ενός τέτοιου οργάνου.

Η παρουσία του αποτελεί νόθευση του Δημοκρατικού πολιτεύματος.   Μερικό αφοπλισμό της Βουλής. Μεταφορά εξουσιών από τη Βουλή(Λαό) στον Ανώτατο Άρχοντα (που εκπροσωπεί ξένα προς τα Λαϊκά συμφέροντα), είτε αυτός λέγεται Βασιλιάς, είτε Πρόεδρος. Είτε είναι αιρετός, είτε κληρονομικός(χειρότερα). Ισχυροποιεί   τον Ανώτατο Άρχοντα, ενώ παράλληλ’ αποδυναμώνει το Λαό.

 

 Η Γερουσία, είτε εκλέγεται από το Λαό, είτε διορίζεται από τον Ανώτατο Άρχοντα(χειρότερο). Είτε έτσι, είτε αλλιώς εξυπηρετεί συμφέροντα του Μεγάλου Κεφαλαίου, της Ολιγαρχίας, του Προσώπου που προϊσταται σ’ αυτή και τα Οικογενειακά συμφέροντα των Γερουσιαστών.

 

Πισωγυρίζει την πολιτική ζωή των Ελλήνων και την πολιτική ιστορία της Ελλάδας στη δεκαετία του 1920 κι ακόμη σ’ αυτή του 1844.

Στα 1843-1844 το Πολίτευμα της Ελλάδας από φασιστικό απολυταρχικό, με «Ελέω Θεού Μονάρχη» τον Όθωνα, μετατράπηκε, ύστερ’ από το Επαναστατικό Κίνημα της Τρίτης Σεπτέμβρη 1843. Κι από «Απόλυτη Μοναρχία», που είχε ως τότε η Ελλάδα,  απέχτησε από τις 30.3.1844, που τελείωσαν οι εργασίες της Συνταχτικής Εθνικής Συνέλευσης των Ελλήνων, που προήλθε από την Επανάσταση, την πρώτη «Συνταγματική Μοναρχία». Βάφτισε  «Συνταγματικό Βασιλιά» τον Όθωνα, χωρίς αυτός να έχει τη βούληση ν’ απαρνηθεί την «Ελέω Θεού» διακυβέρνηση της Χώρας. Ο Βασιλιάς αυτός επιχείρησε αντικίνημα ή αντεπανάσταση, αν προτιμάτε, για να καταργήσει το «Σύνταγμα», πριν ακόμη να εφαρμοστεί. Κι όμως οι Έλληνες εξακολουθούσαν να  τον εμπιστεύονται και να  πιστεύουν ότι, αυτός ήταν δυνατό ν’ αλλάξει πολιτικό χαραχτήρα και να μεταβληθεί σε Δημοκρατικό πρόσωπο.

 

Οι ξενόδουλοι και ξενοκίνητοι Μασόνοι Αρχηγοί των πολιτικών Κομμάτων της εποχής, που έπαιζαν τότε στην πολιτική σκακιέρα της Ελλάδας, δημιούργησαν συνθήκες κατάλληλες, σε συνεργασία με τους Πρεσβευτές των λεγόμενων Μεγάλων Ευρωπαϊκών Δυνάμεων, ώστε να εκλεγούν με τη χρήση βίας, καλπονοθείας, πελατειακών σχέσεων κ υποσχέσεων, τόσον οι ίδιοι, όσο και πρόσωπα επιδεχτικά πιέσεων σε ποσοστό, που να μπορεί να επηρεάσει και να επιβάλει στην Εθνοσυνέλευση απόψεις, και την υπερψήφιση θεσμών, που καταστρατηγούσαν τον εκδημοκρατισμό της Χώρας.

Ακόμη και τα κόμματα, των οποίων οι άθλιοι αυτοί ήταν Αρχηγοί, είχαν τις επίσημες ονομασίες: «Αγγλικόν»! «Γαλλικόν»! «Ρωσικόν»! Κι  αυτά ισχυριζόταν ότι υπηρετούσαν συμφέροντα του Ελληνικού Λαού. Κι ο Βασιλιάς ως Βαβαρός, με την Πολιτεία του, ταυτιζόταν με Αρχηγό «Βαβαρικού» Κόμματος!

Ποιος απ’ όλους αυτούς στήριζε συμφέροντα των Ελλήνων, αφού όλοι ήταν δεμένοι στο άρμα μιας ή και παραπάνω, από αυτές τις δυνάμεις;

Και Κόμμα «Ελληνικόν» δεν υπήρχε, ούτε κατά τ’ όνομα, ούτε κατά την ουσία.

 Κ ενώ είχαν εκλεγεί και, υποτίθεται ότι εργαζόταν για τη δημιουργία δημοκρατικών θεσμών, αυτοί εργάστηκαν πιο πολύ υπέρ του Στέμματος. Και τελικά Υπερψήφισαν …Αντισυνταγματικό Σύνταγμα. Όχι πως αυτό ήταν για πέταμα. Αλλά δεν έδωσαν με αυτό τις ελευθερίες και τα δικαιώματα, που περίμενε ο Λαός να πάρει. Αντίθετα, εφοδίασαν το Μονάρχη, με μέσα ικανά, που του επέτρεπαν  να καταστρατηγεί το Σύνταγμα και να ενεργεί σε βάρος του Λαού.

 

 Έτσι, όπως απροσχημάτιστα το καταστρατηγούν και σήμερα και με την ανοχή του Ανώτατου Άρχοντα οι Κυβερνήσεις, που τις αποτελούν Εβραιοσιωνιστές μασόνοι, που είναι ξενόδουλοι, ξενοκίνητοι, εξαγορασμένοι υπηρέτες των Εβραιοσιωνιστικών συμφερόντων.

Και με τα κόλπα της συμμόρφωσης των Βουλευτών με τις θέσεις του Κόμματος και την υποχρέωσή τους να ψηφίζουν σύμφωνα με την κομματική γραμμή από τη μια, κι από την άλλη με την κάλυψη των Βουλευτών από τη «βουλευτική ασυλία», έχουν μεταβάλλει σε άβουλους τους Βουλευτές. Σ' ευκαιριακούς ψεύτες, καταχραστές, απατεώνες, κ.λπ., κ.λπ..  Σε σκυλάκια της Εβραιομασονίας, που κουνούν την ουρά τους και γαβγίζουν υπέρ των συμφερόντων της.

 Τι χρειάζονται λοιπόν τριακόσια σκυλιά, ενώ η ίδια δουλειά γίνεται το ίδιο καλά ακόμη και μόνο με τον Αρχηγό ή Πρόεδρο του κάθε κόμματος ή αποκόμματος;

Μήπως επειδή δεν επιβαρύνουν με τη συντήρησή τους τον Εβραιοσιωνισμό, για τα συμφέροντα του οποίου γαβγίζουν, αλλά τον Ελληνικό Λαό, τον οποίο  δαγκώνουν κι από πάνω με τις αποφάσεις τους;   Ακόμη κ οι «μίζες» και τα κάθε άλλου είδους λαδώματα, που καταβάλλονται σ’ αυτούς, στις πλάτες του Ελληνικού Λαού φορτώνονται, ως πρόσθετη αξία του αγοραζόμενου προϊόντος…

 

Ένα εργαλείο, που φρόντισαν και τότε, επί Όθωνα, να θεσμοθετήσουν οι θλιβεροί Μασόνοι – πουλημένοι στα Εβραιοσιωνιστικά συμφέροντα, ως απαραίτητο δημοκρατικό θεσμό, ήταν κ η Γερουσία.

 Το Σύνταγμα του 1844 προβλέπει ότι:

 

Άρθρο 69: «Η Γερουσία είναι μέρος αναπόσπαστον της νομοθετικής    εξουσίας.»  

Άρθρο 70: «Ο Βασιλεύς διορίζει τους Γερουσιαστάς ισοβίως...»

Άρθρο 71: «Ο ελάχιστος αριθμός των Γερουσιαστών ορίζεται  εις είκοσι και επτά. Δύναται δε ο Βασιλεύς να αυξήση αυτόν, κατά τας ανάγκας, μέχρι του ημίσεως του όλου αριθμού των Βουλευτών.» (Ο Όθωνας τότε διόρισε 36. Ο δε αριθμός των Βουλευτών, «δεν δύναται να είναι ελάσσων των ογδοήκοντα»,  κατά το άρθρο 61).

Άρθρο 75: Οι βασιλόπαιδες και ο επίδοξος του Θρόνου διάδοχος είναι αυτοδικαίως Γερουσιασταί, άμα συμπληρώσωσι το δέκατον όγδοον έτος της ηλικίας των, αλλά δεν δύνανται να ψηφοφορώσι, ειμή μετά την συμπλήρωσιν του  εικοστού πέμπτου.»

Άρθρο 79: « Οι γερουσιασταί λαμβάνουσιν αποζημίωσιν πεντακοσίων δραχμών κατά μήνα δι’ όσον εκάστοτε διαρκέσωσιν αι νομοθετικαί ή δικαστικαί εργασίαι αυτών.» (Ενώ οι Βουλευτές «λαμβάνουσιν εκ του Δημοσίου Ταμείου αποζημίωσιν δραχμών διακοσίων πεντήκοντα  κατά μήνα, διαρκούσης της βουλευτικής συνόδου», κατά το άρθρο 67).

Δηλαδή η αποζημίωση των 36 Γερουσιαστών ισοδυναμούσε με την αποζημίωση 72 Βουλευτών!...

 

Όπως διαπιστώνετε οι Γερουσιαστές αποτελούσαν αναπόσπαστο μέρος της νομοθεσίας. Ήταν ισόβιοι. Τους διόριζε ο Βασιλιάς. Και, όπως καταλαβαίνετε, στήριζαν αυτόν που τους διόριζε. Κι αυτός ήταν κατά των συμφερόντων του Λαού, άσχετα με τον όρκο που έδινε  και τις υποσχέσεις που μοίραζε.

 

 Εσείς λοιπόν τι γνώμη έχετε: Χρειαζόμαστε και Γερουσιαστές;

 

Κ η αύξηση όμως των αρμοδιοτήτων του Προέδρου της Δημοκρατίας σημαίνει λιγότερη Δημοκρατία. Και, όχι μόνο περιορίζει τα «δημοκρατικά κεκτημένα», αλλά μεταβάλλει και το πολίτευμα της Χώρας.

 Άλλο πράμα είναι η «Προεδρευόμενη Δημοκρατία» κι άλλο είναι η «Προεδρική Δημοκρατία».

Η «Προεδρική Δημοκρατία» πλησιάζει και κατατείνει, ανάλογα με τις εξουσίες που θα περιβληθεί ο Πρόεδρος, προς την Ολιγαρχία, το Φασισμό, τη Διχτατορία, και την «Ελέω Θεού Μοναρχία».

Αν αυτά τα καθεστώτα βλέπετε πως Σας αντιπροσωπεύουν και Σας εκφράζουν, τότε… με γειά και με χαρά Σας…

Διαφορετικά, προχωρήσετε στο διαχωρισμό της ήρας από το στάρι. Οι εκλογές πλησιάζουν. Αν παραδώσετε πάλι στους  Μασόνους τις καρέκλες, τότε να μην παραπονιέστε γι’ αυτά που θα πάθετε…

 

               Διαβάζετε τα blog: Σπέρνω στην Ξέρα  και ellinikisalpigga 

                                                  Κάνουν καλό στην …υγεία.                      

      Άντε, και ΚΑΛΗ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ! Μαθημένα τα βουνά στα χιόνια…

                                                          Γράφηκε: 3.3.2014, Καθαρή Δευτέρα