Με την ευκαιρία του καινούριου Χρόνου

                                   

Η «Μεγάλη Ιδέα» των Ελλήνων δολοφονήθηκε ύπουλα στη Μικρασία.

 Ο Ελληνισμός άρχισε ν’ αλλοτριώνεται πολιτιστικά και πολιτισμικά δεχόμενος ξένες επιρροές, που προερχόταν από τη Δύση. Βρετανία, Γαλλία, Γερμανία, κ ελάχιστα ως μηδενικά εκ μέρους της Ανατολή. Το γεγονός δεν ήταν φρέσκο. Κρατούσε από παλιά. Κρατούσε από τα βυζαντινά χρόνια.

 Γαλουχημένοι από τη διαφθορά του Δυτικού πολιτισμού παράγοντες μεταφύτευαν συστηματικά την Ιδεολογία και την πραχτική της Δύσης στην Ελλάδα. Κοινές θεμελιακές αξιακές ιδεολογικές πολιτιστικές και πολιτισμικές ορίζουσες επιβλήθηκαν στον Ελληνικό Λαό, από τη δυτική προπαγάνδα.

 Κράτος – Έθνος (διευρυμένο, έστω, στην έννοια του Λαού) στην Ελλάδα ποτέ δε συμβιβάστηκαν. Γιατί, αν εξαιρέσομε το βραχύβιο Καποδιστριακό, ποτέ το Κράτος  στη Νέα Ελλάδα δεν υπήρξε Ελληνικό. Είτε το παραδέχεστε, είτε όχι.

Και, για να εξηγούμαστε: Κράτος χονδρικά σημαίνει τον οργανισμό, που ασκεί την εξουσία σ’ ένα Λαό.

 Γι’ αυτό πάντοτε υπάρχει μεταξύ Ελληνικού Κράτους – Ελληνικού  Έθνους (Λαού) υποβόσκουσα καχυποψία. Αλληλοϋποβλέπονται. Οι πολιτικοί δεν εμπιστεύονται τους πολίτες. Οι πολίτες δεν εμπιστεύονται τους πολιτικούς. Αν στη θέση του Ελληνικού Κράτους βάλετε την Οθωμανική Αυτοκρατορία και στη θέση του Έλληνα πολίτη τον τότε Ραγιά Έλληνα, θα ερμηνεύσετε τη συμπεριφορά, που έχει σ’ αυτή την περίοδο τη ρίζα της.

 Γιατί όμως να μην έχει ξεριζωθεί αυτή ύπουλη και καταστροφική καχυποψία, που οδηγεί σε  αντιπαλότητα, διακόσια τόσα χρόνια που μας χωρίζουν από την Τουρκοκρατία; Μα, γιατί το Κράτος εξακολουθεί να μην είναι Ελληνικό. Οι πολιτικοί εξακολουθούν και συμπεριφέρονται στους πολίτες  όπως οι Κοτζαμπάσηδες τον καιρό της Τουρκοκρατίας. Ελάχιστες είναι οι μεταξύ τους διαφορές. Κι όπως αυτοί υπηρετούσαν προσωπικά κ οικογενειακά συμφέροντα παράλληλα με τα συμφέροντα του Κράτους – καταχτητή, το ίδιο κάνουν κ οι τωρινοί πολιτικοί στην «Ελεύθερη» Ελλάδα. Υποκρίνονται ότι υπηρετούν τα συμφέροντα του Λαού. Δεν επικοινωνούν ιδεολογικά, συναισθηματικά, πνευματικά με τον Πολίτη. Δεν υπάρχει μεταξύ τους κοινό σημείο επαφής, που να θεμελιώνει εμπιστοσύνη.

 Το Κράτος προσπαθεί με δόλο, ψεύτικες υποσχέσεις και συναλλαγές ύπουλες και αδιαφανείς, να παρασύρει τους πολίτες του στα νερά του.

 Ο υποψήφιος Βουλευτής επιδίδεται σε προεκλογικό αγώνα, για να υφαρπάξει την ψήφο του Πολίτη εξαπατώντας τον.

Ποιος πολιτικός αναπτύσσει κατά την προεκλογική περίοδο το πρόγραμμα του κόμματος που ανήκει και αφορά την ανάπτυξη της περιφέρειας και τη βελτίωση της ζωής των πολιτών της.

Ποιος  δεσμεύεται ενώπιον του Λαού ότι θα εφαρμόσει σε τοπικό επίπεδο αυτό το αναπτυξιακό πρόγραμμα, που αφορά στην εκλογική του Περιφέρεια.

  Για να πάρει την ψήφο του Πολίτη χρησιμοποιεί αδιαφανές μέσο συναλλαγής, που μεταφράζεται σε ψεύτικες υποσχέσεις προσωπικής εξυπηρέτησης. Σε «ρουσφέτια, δηλαδή, που πραγματοποιούνται σε ποσοστό 1/1000.

Την ψήφο, που θα πάρει από τον Πολίτη, που αυτή σημαίνει κι αποτελεί εξουσιοδότηση, του Πολίτη στο πρόσωπο του Βουλευτή, αυτός θα την ανταλλάξει στο Πολυεθνές πολιτικό χρηματιστήριο. Όχι πάντοτε προς το συμφέρον του Λαού ή του Κράτους ή, έστω προσωπικά, του ψηφοφόρου. Αλλά συχνά προς το οικογενειακό ή  ατομικό  συμφέρον, με γλοιώδη υποτέλεια, ευτελούς ηθικής κι αξιοπρέπειας, όπως έκανε κι ο Κοτζάμπασης στον Πασά, για να επωφεληθεί την ανάθεση σ’ αυτόν της είσπραξης των φόρων...

Και, ενώ στο Λαό «μοστράρει»  σπουδαίος! ευγενής άλλοτε! ακόμη κ ευπατρίδης αποκαλούμενος από τους δουλοπάροικους! Ευσεβής Χριστιανός! Μπροστά στον Ξένο Αφέντη Εξουσιαστή είναι Χατζηαβάτης! Τρέμει μη χάσει το «λουφέ»! Κοτζάμπασης!!

Εκεί, που πρέπει ν’ αντιτάξει τα συμφέροντα του Λαού που υποτίθεται πως εκπροσωπεί, γίνεται κότα. Αγνοεί  τα συμφέροντα του Λαού και τάσσεται υπέρ της εξυπηρέτησης του ξένου συμφέροντος, ενώπιον του οποίου είναι δεσμευμένος ο Αρχηγός του κόμματος που ανήκει…

Δεν υπηρετεί, λοιπόν, συμφέροντα του Πολίτη. Υπηρετεί συμφέροντα του  κόμματος και, μέσον αυτού, συμφέροντα του Αρχηγού. Απόδειξη σ’ αυτό αποτελεί η αυστηρή προσήλωση στην κομματική πειθαρχία, που εξουδετερώνει την προσωπικότητα του Βουλευτή.  Του αφαιρεί την προσωπική κρίση, τη θέληση (Βούληση- Βουλή-Βουλευτής), και τη συνείδηση επί των πράξεών του! Τον μεταβάλλει σε άβουλο «πιόνι» μιας «σκακιέρας», την οποία «σκακιέρα» μαζί με τα «πιόνια» χρησιμοποιούν δυο άτομα – παίχτες: ο Αρχηγός του κόμματος κ ένας τρίτος, που ο Βουλευτής ούτε τον γνωρίζει καθόλου! Έτσι ο Βουλευτής μεταβάλλεται από  εντολοδόχος του Λαού, σε εντολοδόχο του Αρχηγού του κόμματος, του οποίου και αγνοεί τις πραγματικές προθέσις!! Μεταβάλλεται σε «his Master's voice»!

           

 

Και, λογικά σκεπτόμενοι διαπιστώνομε ότι, αυτό το Πολίτευμα που επιβάλλει αυτές τις πολιτικές Δημοκρατία ΔΕΝ είναι…  

 Με τον τρόπο αυτό καλλιεργείται η εσωτερική αλληλοϋπονόμευση. Αλληλοαπάτη Πολίτη – Πολιτικού. Γιατί κι ο Πολίτης, γνωρίζοντας ότι εμπαίζεται, ανταποδίδει τον εμπαιγμό!

Όμως, με τον τρόπο αυτό, δυναμιτίζεται η ελληνική υψηλή στρατηγική και ταχτική. Και γι’ αυτό οι επιτυχίες της εξωτερικής κ εσωτερικής πολιτικής του Κράτους είναι συνήθως μηδενικές! Έτσι φτάσαμε στην ασύστολη εκμετάλλευσή μας από το ξένο κεφάλαιο! Έτσι καταντήσαμε να βιώνομε την οικονομική και κοινωνική κρίση που μας μαστίζει! Και να δεχόμαστε κατά πρόσωπο της «ρουχάλες» και τα ξερατά των πιο ελεεινών εκπρόσωπων του Συστήματος σε πολυεθνές επίπεδο…

 

Επικρατούσε κατά το μεσοπόλεμο ιδεολογία Εθνοκεντρικού κεκτημένου. Επιδιώχτηκε και προσπάθησε να εδραιωθεί με άτσαλο βάρβαρο τρόπο ιδεολογία Ευρωκεντρικού κεκτημένου. Μετάλλαξη  της Εθνοκεντρικής ιδεολογίας των Ελλήνων προς την πολυπολιτισμική – πολυπολιτιστική ιδεολογία.

 Το Έλληνας, σύρεται τώρα να εξομοιωθεί με το «Ευρωπαίος» και να εκλείψει η ορολογία Έλληνας – Ελληνισμός!

 Ο τουρισμός επιτρέπει στον Έλληνα να δει, αν έχει ανοιχτά μάτια, τι σημαίνει «Ευρωπαίος». Να καταλάβει τι σημαίνει «Ευρωπαίος», αφού δεν μπορεί ν’ αντιληφτεί πως κι αυτός, ο Έλληνας, είναι «Ευρωπαίος», εφόσον ζη και ζει σ’ Ευρωπαϊκή Χώρα. Υπάρχει όμως ειδοποιός διαφορά από Ευρωπαίο σ’ Ευρωπαίο από Χώρα σε Χώρα της Ευρώπης. Κι αυτ’ είναι που ενοχλεί το κατεστημένο και θέλει να την αλλάξει.  

Ας δει λοιπόν τι έχει σαν Έλληνας και τι του λείπει από αυτά που έχει ο «Ευρωπαίος». Όπως και τι έχει ως Έλληνας και λείπει από τον «Ευρωπαίο». Να κάμει σύγκριση σ’ αυτό, που θα στερηθεί, για να κερδίσει αυτό, που δεν έχει. Κι ας πάει όπου βρίσκει πως έχει συμφέρον. Αν βλέπει πως το συμφέρον του είναι να ομογενοποιηθεί ας προχωρήσει στην ομογενοποίηση, όπως το άβουλο γάλα δε μπορεί ν’ ατιδράσει στην επιθυμία των βιομηχάνων γάλακτος…

Τώρα μας λένε πως δεν αρκεί από Έλληνας να εξομοιωθεί μ’ «Ευρωπαίο», κι από πατάτα Λασιθίου ή Θηβών να μεταλλαχθεί σε πατάτα Ολλανδίας, αλλά πως πρέπει να γίνει  Κοσμοπολίτης,  Οικουμενικός,  Παγκόσμιος πολίτης!  Βέβαια δεν του τα κάνουν λιανά να τα καταλάβει…

 Όταν όμως θα φτάσομε σ’ αυτό το επόμενο στάδιο, τότε, ούτε η «νομενκλατούρα» της Ελλάδας θα έχει τα κότσια να σεισοραδεί στα πόδια της Παγκόσμιας Αδελφότητας, εχτός κι αν εργάζεται σερβιτόρα στα κέντρα, που η Αδελφότητα θα πίνει καφέ, κι όχι να πλύνει τα πιάτα στην κουζίνα του εστιατορίου πολυτελείας, όπου θα γευματίζει και θα δειπνά εκείνη…

Δεν θα επιτρέπεται «φυσικά» στους Πληβείους ο συγχρωτισμός με τους Πατρικίους.

Γι’ αυτό ας φροντίσομε να εξυγιάνομε το Κράτος με μια ριζική ανακαίνιση. Ώστε αυτό, από Μπανανία και Προτεχτοράτο της Δύσης, να μεταβληθεί σε πραγματικό Ελληνικό Κράτος. Ελεύθερο. Ανεξάρτητο. Κυρίαρχο. Έτσι, όπως το είδε και προσπάθησε να το πραγματοποιήσει ο Ιωάννης Καποδίστριας. Χωρίς επεμβάσεις, παρεμβάσεις, υπερβάσεις, και βάσεις ξένων δυνάμεων. Χωρίς Γραικύλους αγορασμένους υπηρέτες των ξένων συμφερόντων, κοτζαμπάσηδες. Στελεχωμένο από Έλληνες πατριώτες εργάτες των ελληνικών και μόνο συμφερόντων προς όφελος του Ελληνικού Λαού.

Έτσι θ’ αποχτήσομε Κράτος Ελληνικό Χριστιανικό ΚΑΙ Δημοκρατικό.

 Αρκεί να μην επιτρέψομε τη δολοφονία αυτών των Ελλήνων, που θα το επιδιώξουν, από τους σύγχρονους κοτζαμπάσηδες. Αυτούς, τους όμοιους εκείνους, που χάρη στα Βρετανικά Σιωνιστικά συμφέροντα, δολοφόνησαν τον πρώτο Κυβερνήτη της Ελλάδας. Και,  δεύτερος δεν υπήρξε ποτέ από τότε…

Αν δεν μπορέσομε να παρακάμψομε και ν’ απαλλαγούμε από αυτή την επικίντυνη διχαστική νοοτροπία, Κράτος Ελληνικό ελεύθερο κι αυτεξούσιο δεν θ’ αξιωθούμε ποτέ. Θα συνεχίσομε να ζούμε, αν μας το επιτρέψουν, κάτω από  δαιμονική κηδεμονία σαν αιωνίως ανήλικοι τρόφιμοι ευαγών ιδρυμάτων. Και πάντοτε θα υπάρχουν Μεγάλοι ευεργέτες να ιδρύουν ευαγή ιδρύματ’ από τα προϊοντα καταχρήσεων, φοροκλοπών, «μιζών», προοριζόμενα για καθυστερημένα ανήλικα. Ανήλικα πάσχοντ’ από ανίατες αρρώστιες, όπως ο διχασμός, η διχόνοια, η εθνική προδοσία, ο κομματικός κοτζαμπασισμός, η ξενοδουλεία, η έλλειψη μνήμης, το αλτσχάιμερ, κ.λπ….

Όπως διαπιστώνετε, τώρα η  δουλοφροσύνη σ’ όλο της το μεγαλείο υπερθεματίζει, χειροκροτεί κ υπογράφει αυτό, που συμφέρει τους ξένους. Αυτό σημαίνει ραγιαδισμός κι αποδοχή της ένταξης του φορέα στην κατηγορία των δούλων…

Έχομε αποχτήσει εθισμό. Χρειαζόμαστε αποτοξίνωση…

 

 

Κάθε φορά βγαίνομε από την κάθε κρίση, με Γεωπολιτική συρρίκνωση ως επιτίμιο, που μας επιβάλλουν οι ξένοι, που έχουν ονοματεπώνυμο. Η κάθε κρίση, είναι κι  αποτελεί προϊόν με «ονομασία προελεύσεως», όπως όλα τα προϊόντα. Και στην Ελλάδα υπάρχει Νόμος, που υποχρεώνει τους παραγωγούς ν’ αναγράφουν στη «ετικέτα» την «ονομασία προελεύσεως» του κάθε προϊόντος.

Αυτό πάθαμε στα 1922, με την καταστροφική απώλεια του Ανατολικού τμήματος της Ελλάδας, του Ελληνικού πληθυσμού, που το κατοικούσε μόνιμα, και του Ελληνικού πολιτισμού, που ανθούσε στην περιοχή. Γεωπολιτική και Γεωπολιτισμική (αν μου επιτρέπεται) συρρίκνωση. Και τούτο, γιατ’ είχαμε περίσσια έλλειψη Γεωστρατηγικής…

Αλλά το ίδιο πάθαμε και στις 20.7.1974, με την αποτυχία στο Κυπριακό. Το ίδιο και στις 31.1.1996, με την αποτυχία στα Ίμια. Και στο παρόν κινδυνεύει να υποστούμε κι άλλη συρρίκνωση. Άμεσα με το χειρισμό από Ελληνοκυπριακής κ Ελληνικής πλευράς του Κυπριακού. Μεσοπρόθεσμα, με το χειρισμό του Βορειοηπειρωτικού και Σκοπιανού. Και Μεσομακροπρόθεσμα, με την επιδίωξη πιο μεγάλης συρρίκνωσης της Χώρας του «Ελληνικού» Κράτους. Και τούτο,   γιατί οι πολιτικοί της Ελλάδας σκέφτονται και πράττουν ό,τι βλάπτει τα συμφέροντα του Ελληνισμού κ ευνοεί την ανάπτυξη του Εβραιοσιωνισμού.

Η Ελλάδα θα υπάρχει στο διηνεκές. Δεν επιθυμούν τη συνένωση του Ιονίου με το Αιγαίο. Έλληνες το γένος όμως δε θα μείνουν, για να κατοικούν σ’ αυτή.

 Εχτός κι αν…

Η ενδημική ασθένεια της πολιτικής, που ασκείται στο Εσωτερικό, ονομάζεται Εθνικός διχασμός. Διχόνοια. Διπολισμός. Το Εβραιοσιωνιστικό «διαίρει και βασίλευε», που μεταφύτευσε στην Ελλάδα η Βρετανική Εβραιοσιωνιστική πολιτική, ακριβώς πριν από εκατό χρόνια (1916), δια του ολέθριου Εβραιοέλληνα μπιστικού της Βρετανίας  Ελευθερίου Βενιζέλου. Και συνεχίζει να καλλιεργείται  σήμερ’ από το πολιτικό σύστημα. Ο Διπολισμός αυτός  αποτελεί συνέχεια του κακού παρελθόντος, και δεν εξαλείφεται διαφορετικά, παρά μόνο με την εξουδετέρωση των φορέων του μικροβίου…

Τη  Γεωπολιτική και Γεωστρατηγική σημασία της Ελλάδας δεν είναι άξιοι να εκμεταλλευτούν σωστά οι επαγγελματίες πολιτικοί, που υπάρχουν στην Ελλάδα. Δεν είναι άξιοι ν’ αποκομίσουν κέρδη, που μπορεί να προσφέρει η σωστή εκμετάλλευση  της πλεονεχτικής  θέσης, που κατέχ’  η Ελλάδα.  Ούτε να διατηρήσουν τα κεκτημένα!

Αντίθετα. Οι πολιτικοί της Ελλάδας παρέδωσαν την εκμετάλλευση αυτής της πιο σημαντικής κι από την Τουρκία  θέσης στο …ΝΑΤΟ και στη Γερμανία, σαν πιστά όργανα του Εβραιοσιωνισμού! Την παρέδωσαν στα πιο βίαια και βάρβαρα μέσα στήριξης των συμφερόντων του Εβραιοσιωνισμού, που τορπιλίζουν ό,τι αντίκειται προς το συμφέρον του υπό σύσταση Εβραιοσιωνιστικού  Κράτους που υπηρετούν, ΧΩΡΙΣ ΑΝΤΑΛΛΑΓΜΑ.  Και ΝΑ ΤΟ  αποτέλεσμα!!

Ακόμη και τον υποθαλάσσιο πλούτο του χώρου, που ανήκει στην Ελλάδα,  παραδίδουν στην εκμετάλλευση του Εβραιοσιωνισμού κομάτι-κομμάτι. Κι αυτό αφορά στη Γεωστρατηγική και Γεωπολιτική που εφαρμόζουν κι αντίκειται στα συμφέροντα του Ελληνικού  χωρίς εισαγωγικά Κράτους, αλλά συμπλέει με τα συμφέροντα του «Ελληνικού» Κράτους-Προτεχτοράτου.

Η «EXXON» ήδη συμφώνησε με την Κύπρο την εκμετάλλευση του υποκείμενου υγραερίου σ’ ένα θαλασσινό  οικόπεδο της Κυπριακής ΑΟΖ…

Οι Εξωτερικές Συστημικές απειλές έχουν την ευχέρεια και την επιδεξιότητα ν’ απευθύνονται και να χτυπούν πάνω στα ευαίσθητα σημεία τρωτότητας  της Εσωτερικής πολιτικής, που ασκείται στην Ελλάδα. Και τούτο, γιατί αυτές οι πολιτικές κατευθύνονται από το Σύστημα, που ασκεί  την εσωτερική πολιτική στην Ελλάδα, μέσω Γραικύλων υποταχτικών του. Επόμενον είναι να  γνωρίζει τις αδυναμίες της αποπροσανατολισμένης από αυτό τούτο το Σύστημα εσωτερικής πολιτικής, που αποτελούν ανοιχτές κερκόπορτες.

Έχει καλλιεργηθεί, εμπεδωθεί, κ ενυπάρχει στην αντίληψη των πολιτικών της Ελλάδας η θεσμοθέτηση των εξωτερικών επεμβάσεων της Δύσης στη διακυβέρνηση του Κράτους! Γι’ αυτό και τις μέρες μας έφτασαν οι πολιτικοί  σε σημείο υποτέλειας ν’ αποκαλούν «ΘΕΣΜΟΥΣ» τους όσους ασκούν αυτές τις παρεμβάσεις!! Έτσι παραδέχονται, αποδέχονται, τις ξένες παρεμβάσεις κ επεμβάσεις, ως υποχρεωτικής αποδοχής ενέργειες! Παραδέχονται κι αποδέχονται πως αυτοί αποτελούν πειθήνια όργανα, εχτελεστές, των αποφάσεων των «Θεσμών»! Άρα έχουν εκχωρήσει την εξουσία στους «Θεσμούς» αυτούς. Παραδέχονται δηλαδή πως η Κυβέρνηση της Ελλάδας είναι κι αποτελεί πια  Περιφερειακό Διοικητικό Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και σαν τέτοιο λειτουργεί! Λειτουργεί, δηλαδή, σαν «Γκαουλαϊτερ» κατοχικής Κυβέρνησης.  Αποφασίζει για εσωτερικά θέματα κατά παραχώρηση. Όμως και πάλιν οι αποφάσεις της πρέπει να υποβληθούν στην Κυβέρνηση της Ε.Ε.. Να πάρουν πρώτα την έγκρισή της, για να μπορούν κατόπιν να εφαρμοστούν!

 Αυτό το νόημα έχ’ η αντίδραση της Ε. Ε.  στην απόφαση του Περιφερειάρχη πια κι όχι Πρωθυπουργού της Ελλάδας Τσίπρα να δώσει τα 300 ευρώ σ’ όσους  Συνταξιούχους της Περιφέρειας κι όχι του Κράτους της Ελλάδας τα εισέπραξαν, χωρίς να ζητήσει και να πάρει πρωτύτερα την έγκριση των …«Θεσμών»!

Είναι όμως Κράτος αυτή την ώρα η Ε.Ε. και προβάλλει αυτή την αξίωση;

Στη δική μου κρίση και συνείδηση δεν είναι και δεν υπάρχει Κράτος Ευρωπαϊκή Ένωση στην πραγματικότητα ως το παρόν. Υπάρχει Γερμανία, με γύρω της 25 Δορυφόρα Κράτη. Τουλάχιστον αυτή την εντύπωση δίδει με τις πολιτικές που ασκεί. Ως εκ τούτου δεν έχει δικαίωμα ο Σόιμπλε να χαραχτηρίζει αυθαίρετη την απόφαση Τσίπρα και να εγκαλεί την Κυβέρνηση ή το Περιφερειακό Συμβούλιο της Ελλάδας, κατ’ αυτόν, ως επιβήτορας της Εξουσίας. Και μάλιστα χωρίς, δυστυχώς, να συναντά την όπως πρέπει αντίδραση καμιάς πολιτικής παράταξης  ή νομικής εξουσίας της Ελλάδας! Όλοι τους κελαϊδούν κι αποκαλούν «Θεσμούς» τους οικονομικούς δολοφόνους του Ελληνισμού!

 Ακόμη και το ΔΝΤ! Ακούστε Έλληνες! «Θεσμός», για Σας επιβάλλεται και το ΔΝΤ! Χωρίς τη συναινετική γνώμη του, δηλαδή, δε μπορεί η «Κυβέρνηση» της Ελλάδας ν’ αποφασίσει πια, εφόσον αναγνωρίζει αυτό ως Θεσμό!

 Και καλά οι πουλημένοι πολιτικοί. Οι πραγματικοί Θεσμοί στην Ελλάδα, μπρίκια κολλούν; Που είναι το Συμβούλιο της Επικρατείας; Που είναι το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους; Που είναι ο Άρειος Πάγος; Και πού, έστω, οι Δικηγορικοί Σύλλογοι της Επικράτειας;  Μπορούν Νόμιμα να κινηθούν συλλογικά και με κοινή τους απόφαση να καταγγείλουν επίσημα την «Κυβέρνηση» και τα κόμματα ότι ασκούν πολιτικές σε βάρος του Κράτους, του Λαού ΚΑΙ του Ελληνικού Έθνους ειδικά. Και ότι παραβιάζουν όλοι τους το Σύνταγμα και τους Νόμους του Κράτους,  ενεργούν αντιδημοκρατικά κ οι αποφάσεις τους αντίκεινται προς το Πολίτευμα της Χώρας. Έχουν το Νόμιμο δικαίωμα το καθήκον  και την υποχρέωση προς το Έθνος και το Λαό να το κάμουν.

  ΚΑΛΗ  ΛΕΥΤΕΡΙΑ!!

                                                                          Γράφηκε  1/7.1.2017