ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟ – ΛΟΓΙΚΑ 1.

                              

Με τον ίδιο τίτλο είχα δημοσιεύσει άρθρο στο «ΒΗΜΑ» του Ρεθέμνους το 1968.

 Με λίγα λόγια θ’ αναφερθώ στο ιστορικό αυτού του δημοσιεύματος και στη συνέχεια  θα εκφράσω την άποψή μου για την  τροποποίηση του Συντάγματος, που ευαγγελίζεται και διαφημίζει ότι πρόκειται να πραγματοποιήσει, αν προλάβει, τον Σεπτέμβρη του 2017 η παρούσα Κυβέρνηση. Και μάλιστα προβάλλει αυτό το επερχόμενο, όχι ως αναθεώρηση του Καταστατικού Χάρτη, αλλά ως μεταρρύθμιση! Αυτό τουλάχιστον ισχυρίζεται το «Κρατικό κανάλι»…

 

Τέλη  Φλεβάρη του 1968, λοιπόν,  επανήλθα στο Ρέθεμνος από την Αθήνα, όπου διέμενα ως μετεκπαιδευόμενος  κατά «παράτασιν και προς αποτοξίνωσιν των κ. κ. Μετεκπαιδευομένων» από το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο στο «νεοϊδρυθέν Διδασκαλείον Δημοτικής Εκπαιδεύσεως», κι ανέλαβα υπηρεσία στο μονοθέσιο δημοτικό σκολειό Αγίας Παρασκευής του Ρεθέμνους, όπου η οργανική θέση μου.

Επείχα τότε της δημοσιογραφίας σ’ ένδειξη διαμαρτυρίας, για την βίαιη κατάληψη της Εξουσίας από τη στρατιωτική Χούντα.

Μόλις όμως ανακοινώθηκε η διενέργεια Δημοψηφίσματος κι άρχισε η αναζήτηση διαφημιστών, οι τοπικοί «χαφιέδες» της Χούντας ενημέρωσαν τον τότε Νομάρχη Ρεθέμνους Σωτήρη Κουβόπουλο πως, επανήλθε στα καθήκοντά του ο δάσκαλος Μαρίνος Γαλανάκης, που πριν από τη Χούντα δημοσιογραφούσε ταχτικά σε Ρεθεμνιώτικες εφημερίδες με το ψευδώνυμο Αρκάδιος Πηγαίος. Αλλά μετά την επιβολή της «Εθνικής Κυβερνήσεως» δεν εμφανίζεται από τις στήλες αυτών…

Ένα ωραίο πρωινό του Μάη του 1968 ήρθε στο διδαχτήριο του σκολειού, όπου υπηρετούσα, ο Νίκος, γνωστός με το παρωνύμιο «Κόκκινος», στου οποίου το μαγαζί ήταν εγκατεστημένο και λειτουργούσε, όταν το μαγαζί ήταν ανοιχτό, το κοινοτικό τηλέφωνο του Οικισμού, και μ’ ενημέρωσε ότι, με καλούσ’ επειγόντως στο τηλέφωνο το Γραφείο του κυρίου Επιθεωρητή.

Έβγαλα, λοιπόν, τα παιδιά σε διάλειμμα πριν την ώρα τους κ έσπευσα στο μαγαζί του Νίκου…

Ενημερώθηκα, λοιπόν, τηλεφωνικώς από το Βοηθό του Επιθεωρητή πως, έπρεπε να βρίσκομε στο Γραφείο του Προϊσταμένου στις 13Ω και 30΄. Περισσότερα «δεν ήξερε» να μου πει…

Σκόλασα τα παιδιά και παρουσιάστηκα όπου έπρεπε την προκαθορισμένη ώρα…

Αναπληρωτής του Επιθεωρητή της Α’ Εκπαιδευτικής Περιφέρειας Ρεθύμνης και των δυο Εκπαιδευτικών Περιφερειών του Νομού ήταν ο Παντελής Φραϊδάκης.

Δεν ήξερε γιατί του ζητούσε ο Νομάρχης «να με παρουσιάσει ενώπιόν του»…

Με συνόδευσε όμως  ως το Γραφείο του Νομάρχη. Αμέσως ο  «ιδιαίτερος» του Νομάρχη και τελετάρχης «Εθνικών Επετείων και λοιπών εκδηλώσεων» ανεκδιήγητος Σταύρος Μπεμπής «ανήγγειλε την άφιξίν μας» και μας επιτράπηκε η είσοδος στο ιδιαίτερο γραφείο του Νομάρχη χωρίς χρονοτριβή.

Ο Επιθεωρητής με παρουσίασε στο Νομάρχη με κολακευτικά λόγια κι αποχώρησε!

 Ο Νομάρχης σηκώθηκε από το γραφείο του και με χαιρέτησε θερμά. Μου έδειξε τον τοποθετημένο καναπέ απέναντι σ’ αυτό. Με συνόδευσε σ’ αυτόν, και κάθισε μαζί μου μιλώντας μου σε φιλικό τόνο. Μεγάααλη μου τιμή!...

Η τόσο θερμή ως καυτή αυτή υποδοχή με υποψίασε, αλλά και με ανησύχησε…

 Αφού μου είπε πόσα καλά λόγια είχε ακούσει για μένα.  Για το «πόσο γερή και πατριωτική πένα είχα». Μπήκε στο ψητό και πρόσθεσε:

 «Αλλά δεν έτυχε να διαβάσω κάποιο δημοσίευμα δικό σου. Δεν γράφεις τελευταία;»

«Έλλειπα στην Αθήνα»…

«Ναι. Ξέρω. Τώρα όμως επανήλθες. Και θα πρέπει να συνεχίσεις. Είναι κρίμα να μην καλλιεργήσεις ακόμη πιο πολύ την πένα σου και να δώσεις κι άλλα  φώτα στην Κοινωνία, που έχει ανάγκη μεγάλη  το διαφωτισμό. Και μάλιστα τώρα, που θα γίνει και το Δημοψήφισμα για την τροποποίηση του  Συντάγματος…».

Όπως καταλαβαίνετε δεν μου είναι δυνατόν ύστερ’ από 48 χρόνια να Σας μεταφέρω πιστά το διάλογο που διαμείφθηκε μεταξύ Νομάρχη Σωτήρη Κουβόπουλου κ εμένα.

Το ζουμί όμως ήταν η ευγενική παρότρυνση του Νομάρχη ν’ αρθρογραφήσω υπέρ του Δημοψηφίσματος για την αναθεώρηση του Συντάγματος. Υπέρ του «ΝΑΙ»!

Η κεραμίδα, που περίμενα υπομονετικά να δεχτώ κατακέφαλα, ήταν αυτή!

Με πήρε κατόπιν της συνομιλίας αυτής ο Νομάρχης και με περιέφερε σε κάποια γραφεία της Νομαρχίας. Να με δουν οι υπάλληλοι. Ν’ ακούσουν τους επαίνους, που έκανε ο Νομάρχης στην ταπεινότητά μου. Να πειστούν «ιδίοις όμμασι και ιδίοις ωσίν» ότι κ εγώ ήμουν «μπουλόνι» της σωτήριας «Επαναστάσεως»…

Έστεκα σε κάθε γραφείο με σκυμμένο το κεφάλι. Άκουα τα εγκώμια δίκην …εγκωμίων. Παρατηρούσα τα πρόσωπα. Κ είχα την εντύπωση πως ήμουν κατηγορούμενος ενώπιον Δικαστηρίου και μου απαγγελλόταν η κατηγορία…

Πέρασαν δυο-τρεις βδομάδες  δημοσιογραφικής απραξίας…

Οπότε έλαβα νέα τηλεφωνική κλήση και κατά τον ίδιο τρόπο βρέθηκα στο γραφείο του ίδιου Νομάρχη. Εκεί βρισκόταν ήδη ο φιλόλογος Καθηγητής Δημήτρης Δαφέρμος, κουμπάρος του Παττακού, αλλά έντιμος άνθρωπος, κι ο βιβλιοθηκάριος της Βιβλιοθήκης του Ρεθέμνους Μάρκος Γιουμπάκης. Τότες  έμαθα πως αποτελούσα  μέλος τριμελούς Επιτροπής της οποίας Πρόεδρος ήταν ο Δημήτρης και Γραμματέας ο Μάρκος. Η Επιτροπή αυτή είχε καθήκον κι αποστολή τη σύνταξη ενός «φιλολογικού»  ή «ποικίλης ύλης» περιοδικού, που θα εκδιδόταν και θα κυκλοφορούσε διά της Νομαρχίας. Κ εμείς οι τρεις έπρεπε να συναντηθούμε και να φροντίσομε τα της ύλης αυτού. Του περιεχομένου, δηλαδή, του περιοδικού…

Φύγαμε. Μα δεν κλήθηκα σε καμιά συνάντηση για το σκοπό αυτό κι ούτε είχα άλλη πληροφόρηση επί του θέματος. Αλλά ούτε κ έπεσε στην αντίληψή μου έκδοση ή κυκλοφορία τέτοιου περιοδικού, με ή χωρίς τ’ όνομα ή το ψευδώνυμό μου (όπως λέμε: με ή χωρίς ΦΠΑ)…

Αρχές Ιούλη του ίδιου χρόνου κλήθηκα για τρίτη φορά και πήγα στο γραφείο του Νομάρχη. Τον βρήκα δυσαρεστημένο. Κ ύστερ’ από σύντομη κουβέντα, σηκώθηκε από την πολυθρόνα του. Ήρθε απέναντι, που στεκόμουν ως κατηγορούμενος. Μ’ έπιασε από το μπράτσο. Μ’ έσυρε κοντά στην έξοδο του γραφείου. Πήρ’  έν’ από μια στοίβ’ αντιτύπων, περί τα διακόσα θα ‘τανε, της εφημερίδας «Το Βήμα» της Αθήνας, και μου το έβαλε στο χέρι, ενώ συγχρόνως μου έλεγε:

«Ζήτησες να σου δώσω χρόνο να ξεκουραστείς από τις επί πτυχίω εξετάσεις που έδωσες στο «Διδασκαλείο Δημοτικής Εκπαιδεύσεως», και σου έδωσα. Ζήτησες χρόνο για να τελειώσει το διδακτικό έτος  και να κλείσεις το σχολείο και σου έδωσα. Τώρα τι δικαιολογία θα βρεις για να μη σχολιάσεις διά του τύπου το δημοψήφισμα υπέρ της αναθεωρήσεως του Συντάγματος; Και, για να μη μου πεις ότι δεν ξέρεις τι θα λέει το νέο Σύνταγμα, πάρε αυτό το φύλλο της Εφημερίδος, που αναφέρει τα νέα άρθρα όπως θα προκύψουν από την αναθεώρηση και πήγαινε να γράψεις υπέρ του «Ναι». Γιατί νόμιζα ότι, θα μου ζητούσες συγγνώμη για την καθυστέρηση και θα έτρεχες ν’ ανταποκριθείς στο κάλεσμά μου, αλλά…». Και πριν τελειώσει τη φράση  του αυτή, άνοιξε την πόρτα και, αφού μ’ έβγαλ’ έξω, την έκλεισε πίσω μου με πάταγο…    

Αυτές ήταν οι πρώτες επαφές μου με την Εξουσία επί επαράτου, που όμως δεν ήταν περισσότερο επάρατος από την προ αυτής και την ύστερ’ από αυτή επάρατο…

 

Το  άρθρο, που προήλθε ύστερ’ από αυτό τον τουλάχιστον εκβιασμό του υπαλλήλου, είχε τον τίτλο «ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟ – ΛΟΓΙΚΑ», και το νόημα του χωρισμού της λέξης με παύλα, το ‘πιασε η λογοκρισία, αλλά όχι ο «εντεταλμένος» λογοκριτής.

 Τότε ασκούσε προληπτική λογοκρισία ο Σταύρος Μπεμπής. Όμως θέματα όπως αυτό τα υπέβαλε και τα έθετε υπόψη του Νομάρχη. Ο δε Νομάρχης τα έκρινε σε συνεργασία με το Στρατιωτικό Διοικητή. Μετά την προληπτική λογοκρισία, κι αν το κείμενο έπαιρνε την έγκριση δημοσίευσης, το χειρόγραφο επιστρεφόταν στο τυπογραφείο και κατόπιν  επανερχόταν στα χέρια του λογοκριτή μαζί με το τυπωμένο δοκίμιο, γι’ αντιπαραβολή. Υπογραφόταν κ έπαιρνε το δρόμο για  δημοσίευση.

 Η πρώτη σελίδα του χειρογράφου μου επανήλθε στα χέρια μου. Διέλαθε κι ανακατεύτηκε με τα δοκίμια κ επανήλθε στο τυπογραφείο, απ’ όπου, αφού δεν αναζητήθηκε, «μετά τινας ημέρας» την παρέλαβα. Ευχαριστώ, Θάλεια…

Έτσι το χειρόγραφό μου φέρει κακοποιήσεις και διαγραφές. Άλλες με κόκκινο κι άλλες με πράσινο στυλό, κι όλες ενυπόγραφες. Οι μεν διά χειρός του Νομάρχη. Οι δε διά χειρός του Στρατιωτικού Διοικητή. Και πάνω από αυτές την απόρριψη της πρότασης ή και της παραγράφου μ’ ένα «ΟΧΙ» σαν του Μεταξά! Αλλά το πιο κωμικοτραγικό είναι ότι, σε μερικά σημεία που υπήρχε «ΟΧΙ» του Στρατιωτικού Διοικητή, υπήρχε «ΝΑΙ» του Νομάρχη! Ένδειξη ότι επικρατούσε διχασμός της Χούντας ως προς το πρόσωπο που έθιγε το άρθρο! Και το πρόσωπο αυτό ήταν ή του Βασιλιά Κων/νου ή της Βασίλισσας – Μητέρας Φρειδερίκης. Γενικότερα με το άρθρο αυτό ζητούσα κ επιδοκίμαζα  τη Συνταγματική μεταβολή του πολιτεύματος από Βασιλευόμενη Δημοκρατία σε  καθεστώς  Αβασίλευτης Δημοκρατίας, με την ευκαιρία της αναθεώρησης του Συντάγματος.

 Με το άρθρο αυτό η Εξουσία δεν ικανοποιήθηκε απόλυτα. Γι’ αυτό επιταχτικά μου παράγγειλε να συνεχίσω την υπέρ του «ΝΑΙ» αρθρογραφία μου, αφού πέρασαν κάποιες μέρες χωρίς …αυθορμήτως να επανέλθω…

Έτσι προήλθαν άλλα δυο άρθρα, που όμως το περιεχόμενό τους περιστρεφόταν γύρω από ατασθαλίες του Παλατιού. Αυτό δεν άρεσε καθόλου, μα καθόλου, στο Στρατιωτικό Διοικητή, που με κάλεσε δια του Προϊσταμένου μου να παρουσιαστώ στη Στρατιωτική Διοίκηση.

Η γυναίκα μου πήγε να σαλτάρει! Από τα παρακάλια, το γύρισε στο άγριο! Απαιτούσε «να κάτσω στ’ αυγά μου» πια!    Γιατί, έτσι και δεν κάθιζα, δεν …θα κάθιζε ούτ’ αυτή!...

Της είπα και της ξαναείπα πως ήταν πα-ρα-γγε-λιά.

Αυτή εκεί να επιμένει: «Και γιατί την παραγγελιά δεν την κάνεις όπως στη λένε και τη θέλουνε, μια και καλή και να τους ξεφορτωθείς; Οι άλλοι κάνουν λεφτά την ώρα, που εσύ βγάζεις το ένα παλούκι και βάζεις το άλλο στον πισινό σου! Αμάν πια!...»

Τραγική η κατάσταση που βίωνα!...

Ας είναι. Αυτό πέρασε…

 Με το επόμενο άρθρο θ’ αναφερθώ  στη …μεταρρύθμιση του Συντάγματος, που «εν ημέραις Ηρώδου του Βασιλέως» ευαγγελίζεται η παρούσα … ρούσα Κυβέρνηση…

                                               28.7.2016.