Η ΠΑΛΙΑ "ΝΕΑ ΤΑΞΗ"

Στην Οθωμανική αυτοκρατορία πριν από την ανάρρηση στο θρόνο του Σελίμ του Γ’ επικρατούσε στο στρατό ανοργανωσιά, απειθαρχία, και παλιομοδιτισμός. Το δε Κράτος, ύστερ’ από τον άτυχο για την αυτοκρατορία Ρωσοτουρκικό πόλεμο 1768 – 1774 αντιμετώπιζε τεράστια οικονομικά προβλήματα, όπως καλή ώρα η Ελλάδα επί των ημερών μας. Η επικράτεια είχε συρρικνωθεί, γιατί είχε χάσει εδάφη, κέντρα παραγωγής κι αγορές. Οι πολεμικές αποζημιώσεις προς τη Ρωσία ισοδυναμούσαν περίπου με το 50% των ετήσιων εσόδων της νικημένης. Το εμπόριο είχε καταρρεύσει. Η φορολογία δεν απέδιδε, γιατί οι ισόβιοι μισθωτές της γης δεν απέδιδαν στο ακέραιο τους φόρους και το ταμείο δεν είχε τη δυνατότητα ν’ αντιμετωπίσει τα έξοδα του στρατεύματος. Οικονομικά ήταν εξαρτημένο από τους προκρίτους των επαρχιών, αρκετοί από τους οποίους ήταν οι εκμισθωτές και μόνον αυτοί είχαν την οικονομική δυνατότητα ν’ αντέξουν τις στρατιωτικές δαπάνες.

 Κατά τη διάρκεια του πολέμου οι προεστοί με τους τοπικούς Ηγεμόνες είχαν στα χέρια τους την τροφοδοσία του στρατού και κερδοσκοπούσαν ασύστολα από αυτή. Ιδιαίτερο πρόβλημα υπήρχε στις επαρχίες της Μικρασίας και των Βαλκανίων. Η άμυνα του Κράτους είχε περιέλθει στα χέρια των ασυνείδητων αυτών νεόπλουτων μεγιστάνων.

Η προσπάθεια αντιμετώπισης της οικονομικής κρίσης απότυχε, γιατί στηρίχτηκε στις παλιές πραχτικές αύξησης της φορολογίας, υποτίμησης του εθνικού νομίσματος, λυώσιμου πολύτιμων αντικειμένων, κατάσχεσης περιουσιακών στοιχείων των αξιωματούχων, που είχαν περιπέσει σε δυσμένεια, κι άλλων ιδιωτών με προφάσεις …εν ανομίαις…

Στα 1774 υπογράφηκε η Συνθήκη του Κιουτσούκ Καϊναρτζή, που έβαλε τέλος στον εξαετή πόλεμο, κ επέτρεψε στη Ρωσία ν’ αποχτήσει εδάφη κ εγκαταστάσεις στις ακτές του Ευξείνου, γεγονός πολύ μεγάλης ιστορικής σημασίας, ιδιαίτερα για μας τους Έλληνες.

 Από τον επόμενο χρόνο υιοθετήθηκε στην Τουρκία νέο σύστημα εσωτερικού δανεισμού και το θησαυροφυλάκιο άρχισε να παλεύει με την πληρωμή τόκων, που εξανέμιζαν τις εισπράξεις.

Σε μια δεκαετία άλλοι από τους έχοντες και κατέχοντες είχαν μείνει χωρίς ρευστό, κι άλλοι έφτασαν στο σημείο να μη δέχονται άλλο τη συνέχιση αυτής της αφαίμαξης από το Κράτος. Έτσι βρέθηκε αυτό για πρώτη φορά στην ανάγκη να στραφεί σ’ εξωτερικό δανεισμό.

 Ως τότε, σ’ ανάλογες περιπτώσεις, ξεζούμιζε τους υπόδουλους κυρίως και πάλευε την κατάσταση. Όμως τη φορά αυτή «χέστηκε η φοράδα στ’ αλώνι» και δεν τραβούσε άλλο για να δουλέψει ο μύλος. Ακριβώς έτσι, όπως συμβαίνει τώρα στο Γιουνανιστάν.

Το Κράτος όμως δεν είχε προβλέψει να έχει θεσμούς ικανούς για να πείσουν τους διεθνείς τοκογλύφους, τις τράπεζες και τους λοιπούς ιδιώτες να εμπιστευτούν δάνειο σ’ αυτό. Προτάθηκε, λοιπόν, να μπουν πέντε με δέκα χιλιάδες ιδιώτες εγγυητές, από τους έχοντες και κατέχοντες, μ’ ενέχυρο  τα περιουσιακά τους στοιχεία, για να μπορέσει να δανειστεί από το εξωτερικό.

Η Γαλλία, η Ολλανδία, κ η Ισπανία ήταν καλές και πιθανώς πρόθυμες  αγορές  δανείων. Το Μαρόκο έκαμε όμως την καλύτερη προσφορά, που ίσως αποτελούσε μπλόφα του Πρέσβη του στην Κων/πολη…  

Οι συζητήσεις τράβηξαν σε μάκρος και δεν είχε ακόμη αποφασιστεί η ριζική αντιμετώπιση της κρίσης, όταν στα 1787 ξέσπασε κι άλλος Ρωσοτουρκικός πόλεμος κ η κατάσταση επιδεινώθηκε. Τότε στράφηκε η Πύλη (της Κολάσεως) προς το Αλγέρι και την Τύνιδα, προτιμώντας πάντα τις ομόδοξες Χώρες, με την πονηριά της «συνδρομής σ’ ένα ιερό πόλεμο»! Ύστερα κι από γνωμοδότηση του Σεϊχουλισλάμη κρίθηκε νόμιμο ν’ απευθυνθούν και σε μη μουσουλμανικά Κράτη, αλλά οι «Ενωμένες Επαρχίες»(Κάτω Χώρες) αρνήθηκαν έμμεσα την δανειοδότηση, συμβουλεύοντας την Πόρτα, μέσω του Πρέσβη της Ολλανδίας, ν’ απευθυνθεί σε ιδιώτες δανειστές.

Ο Χαμίντ επιδίωξε μεταρρύθμιση στο Σουλτανικό στρατό, για  την περιστολή των δαπανών και πρώτη του ενέργεια ήταν η κατάργηση των ταγμάτων των «Λεβέντηδων», τα οποία δεν ικανοποίησαν τις προσδοκίες του κατά τον Ρωσοτουρκικό πόλεμο κι αποδείχτηκαν κατώτερα της αποστολής τους.

 Οι «Λεβέντες»(Levent) αριθμούσαν δύναμη περί τις 150.000 ανδρών κ  ήταν ειδικές μονάδες, περίπου όπως κ οι Γενίτσαροι, αλλά είχαν διαφθαρεί τα τελευταία χρόνια, κ είχαν καταντήσει καλοί μόνο για εσωτερική κατανάλωση, αν και συχνά συμμαχούσαν με συμμορίες κλεφτών κι ανακατευόταν με τους «Σοφτάδες»(Softa), τους φτωχούς επαρχιώτες φοιτητές και συνέβαλαν στη δημιουργία ταραχών, όπως συμβαίνει σήμερα με τους εγκάθετους των Εξαρχείων.

Στο μεταξύ όμως κηρύχτηκε η Γαλλική Επανάσταση 1789 και δημιουργήθηκε  αποσταθεροποίηση της Ευρώπης, με απρόβλεπτες πολιτικές εξελίξεις κι ανακατατάξεις στο συσχετισμό δυνάμεων κ οι δανειοδοτήσεις καταστάθηκαν εξαιρετικά δύσκολες κι ασύμφορες, ιδιαίτερα κατά τους Ναπολεόντειους πολέμους. Αλλά ματαιώθηκαν κ οι ελπίδες βοήθειας, που προσδοκούσε  το Διβάνι από τον Λουδοβίκο ΙΣΤ’ της Γαλλίας, ύστερ’ από τις συχνές επαφές που είχε με αυτόν ο διάδοχος του θρόνου Σελίμ.

Εξ άλλου στα 1785 ανακαλύφτηκε συνομωσία, που αποσκοπούσε στην εκθρόνιση του Αμντούλ Χαμίντ του Α’ κ η κατάσταση στο εσωτερικό χειροτέρεψε. Και σα να μην ήταν αρκετά όλ’ αυτά, μπήκε στον πόλεμο κ η Αυστρία κατά της Τουρκίας στα 1788.

 Στα 1789 στο θρόνο ανέβηκε ο γιός του Χαμίντ  ως Σελίμ ο Γ’.  Έκλεισε ειρήνη με την Αυστρία στα 1791 και με τη Ρωσία στα 1792, με σημαντικά μεγάλες και κακές επιπτώσεις για την Τουρκία.

Ο Σελίμ αυτός μετά την ειρήνη, έβαλε χέρι στα τάγματα των Γενιτσάρων, συνεχίζοντας τις μεταρρυθμίσεις στο στρατό.

 Την εποχή εκείνη οι Γενίτσαροι δεν προερχόταν πια από Χριστιανόπουλα ελληνικής καταγωγής εξισλαμισμένα προϊόντα του παιδομαζώματος, που είχε καταργηθεί, αλλ’ από γνήσιους μουσουλμάνους νέους, που τους επιτράπηκε ο έγγαμος βίος και τους έβγαλε έξω από τους στρατώνες. Ατόνησε η εκπαίδευσή τους. Ασχολήθηκαν μ’ επιχειρήσεις. Απόχτησαν «τσιφλίκια». Προσλάβαιναν αντικαταστάτες τους σε καιρό πολέμου, κι αυτοί διατηρούσαν την κυριότητα του τίτλου! Είχαν διαφθαρεί. Εμπορευόταν τον τίτλο και το …αξίωμα. Κι όχι μόνο δεν αποτελούσαν αξιόμαχες μονάδες, αλλά κίνδυνο για την ίδια την Εξουσία, την οποία εκβίαζαν όπως μπορούσαν. Στις καταστάσεις των ταγμάτων παρουσιαζόταν ότι υπηρετούσαν ανύπαρκτοι στρατιώτες κι ανέβαζαν έτσι τη μισθοδοσία των Γενιτσαρικών Ταγμάτων σε δυσθεώρητα ύψη. Κι όχι μόνο δεν διέγραφαν  από τη δύναμη των ταγμάτων όσους αποστρατευόταν, αλλά διατηρούσαν εγγεγραμένους ακόμη και  τους νεκρούς!

Την πραχτική αυτή ακολούθησαν και κατά την επανάσταση του ’21 κάποιοι από τους οπλαρχηγούς κι άδειαζαν τα ταμεία, πολλαπλασιάζοντας τα εισοδήματά τους. Κατά τα λοιπά ήταν καλοί πατριώτες…

 Κάτι ανάλογο μ’ αυτό, που συμβαίνει κατά τον καιρό μας και με τους  έλληνες …συνταξιούχους του Ι.Κ.Α. και λοιπών συνταξιοδοτικών ταμείων!

 

Οι Γενίτσαροι είχαν εξαχρειωθεί τόσο, ώστε να πουλούν και να εμπορεύοντ’  ελεύθερα πιστοποιητικά  στρατολόγησης! Στα μέσα του 17^ου αιώνα ο αριθμός τους έφτασε τις 200.000… στα χαρτιά!

 Ένας διοικητής Γενιτσάρων, που κατάφερε ν’ ανεβεί ως την κορυφή του …τηλεγραφόστυλου και να γίνει Μεγάλος Βεζίρης (!), αναγκάστηκε στα 1779  ν’ αποστρατευθεί. Στην κατάσχεση των περιουσιακών του στοιχείων που επακολούθησε, βρέθηκε να κατέχει 1.600 πιστοποιητικά στρατολόγησης και να μισθοδοτείται για  ισάριθμους  ανύπαρκτους Γενίτσαρους στρατιώτες! Εισέπραττε 1.600 μισθούς αφορολόγητους (οι στρατιωτικοί είχαν φοροαπαλλαγή), όλα τα λοιπά ειδικά δικαιώματα των Γενιτσάρων, χωρίς το μισθό που έπαιρνε σα μεγάλος Βεζίρης (Πρωθυπουργός, δηλαδή)!

 Κ είναι πιθανό η πρώτη απόπειρα κατά της ζωής κι ο…  θάνατος του Χαμίντ,  να είναι αποτέλεσμα των αντιδράσεων των Γενιτσάρων και των Λεβέντηδων στην προσπάθεια του για  στρατιωτική μεταρρύθμιση. Εξ άλλου οι συχνές πυρκαγιές, που παρουσιάστηκαν στην Πόλη επί Χαμίντ, αποδόθηκαν στα τάγματα των Γενιτσάρων και συνεπώς ήταν σκόπιμες πυρπολήσεις.

 

 Θυμάστε μήπως τις πυρπολήσεις στην Πελοπόννησο, στη Στερεά κι αλλού, που παρουσιάστηκαν σωρευτικά κατά τον Αύγουστο του 2007; Λέτε να τις έβαλαν τίποτα Γενίτσαροι; Μας είπε τελικά κάποιος υπεύθυνος ποιοι πυρπολητές έδρασαν; Το μόνο σίγουρο είναι πως ανάμεσά τους δεν ήταν ούτε ο Κανάρης, ούτε ο Παπανικολής, ούτε ο Αποστόλης, ούτε ο Πιπίνος. Ποιος λέτε να ήταν; Ο… Μιαούλης, που πυρπόλησε και το «ΕΛΛΑΣ»;

Ο Κωστάκης ο Μακάριος λάκισε τότε χωρίς να γνοιαστεί. Μήπως όμως γνοιάστηκε κάποιος άλλος, εεε; 

Τελικά, δε μάθαμε επίσημα κ υπεύθυν’ αν ήταν εισαγωγής  οι πυρπολητές αυτοί, ή ντόπιας παραγωγής μεταλλαγμένα προϊόντα.

Εδώ, και το ταμείο των εισφορών υπέρ των όσων έχασαν τα σπίτια τους, που το κρατούσε  εντιμότατος πρώην Πρέσβης κ υστερότερα κ υπουργός, έκαμε φτερά και πάααει κι ακόμα να βρεθεί! Και τους πυρπολητές θέλομε να πιάσουν; Άσχετα πως, ο Τούρκος πρώην Πρωθυπουργός Γιλμάζ κατηγόρησε πρόσφατα την ομόλογό του Τανσού Τσιλέρ, πως η Κυβέρνησή της ήταν υπεύθυνη για τις πυρπολήσεις αυτές!

 Οι από τότε Ελληνικές Κυβερνήσεις όμως ήταν κ είναι τόσο ανάξιες να το μάθουν ή τόσο δειλές για να το πουν, αν το έμαθαν; Όχι και να πάρουν και μέτρα κατά των εμπρηστών, εεε!

 

Ο Σελίμ όμως δεν έκαμε πίσω κι αποφάσισε να φέρει τότε τη «Νέα Τάξη», με τις μεταρρυθμίσεις στο Τούρκικο στράτευμα! Η ορολογία, που είναι πραγματική, μας μεταφέρει στα σημερινά δρώμενα εν Ελλάδι, δίχως (ρ)λάδι!

 

Νέα Τάξη δεν επιδιώκει να φέρει κ η σημερινή κυβέρνηση της Ελλάδας, με τη φορολογική μεταρρύθμιση, την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, τη νομοθετική μεταρρύθμιση, και τράβα κορδέλα;

 

Νέα Τάξη δεν επιδίωκε κι ο Καραμάν Αλής ο Α’, ο επιλεγόμενος Σωτήρας (των Εβραιομασόνων της Χούντας, φυσικά), από την πρώτη μεταπολιτευτική κυβέρνηση; Εξάλλου και το Κόμμα του «Νέα Δημοκρατία» δεν το μετωνόμασε; Και μάλιστα τού ‘κατσε κ ένα Εβραιομασονικό πυρσό ανάμεσα στις δυο λέξεις του λογότυπου, έτσι, ώστε να δηλώνει επίσημα και την αφοσίωσή του στην ελεγχόμενη από τον Εβραιοσιωνισμό Μασονία, της οποίας κατείχε τον ανώτατο (33^ο) βαθμό. Αλλά και για να φανερώνει σε ποιών τα συμφέροντα  ήταν δούλος και πιστός υπηρέτης…

 

Τι μανία έχει καταλάβει τους πολιτικούς όλων των εποχών με τη Νέα Τάξη, που στηρίζεται πάντοτε στην παλιά και προέρχεται κλωνοποιημένη από αυτήν;  Όπως είναι κλώνοι των Εβραιοσιωνιστών κι αυτοί που τη στηρίζουν  σε κάθ’ εποχή.

 

Τις πρώτες φουρνιές Νεοταξιτών στρατιωτών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας  αποτέλεσαν οι άνεργοι νέοι των πόλεων και κύρια της πρωτεύουσας.

 Ας το λάβει υπόψη της η κυβέρνηση. Να ένας τρόπος  να μειώσει το υψηλό ποσοστό ανεργίας, που επίσημα παρουσιάζει. Αλλά και ν’ αξιοποιήσει παραγωγικά τους ταραχοποιούς των Εξαρχείων κι όχι μόνο.

 Μόλις στις 18.9.1794 μπόρεσε να δημοσιεύσει ο Σελίμ τα σχετικά διατάγματα. Πέντε χρόνια, δηλαδή, από την ανάληψη των καθηκόντων του! Ενώ ο δικός μας δεν έχει διπλοχρονιάσει ακόμα! Οπότε κάνετε υπομονή…

Όμως οι 500 Νεοταξίτες  Τούρκοι φαντάροι είχαν πολύ καλύτερες επιδόσεις, από αυτές που αναμενόταν  ότι θα είχαν οι Γενίτσαροι, στη μάχη κατά του Νεοταξίτη Ναπολέοντα, που δόθηκε στην Άκρα της Συρίας στα 1799. Το δίκιο, δίκιο. Βλέπετε κι ο «Μεγάλος» Κορσικανός Νεοταξίτης ήτανε κι αυτός. Μασόνος καθαρόαιμος σαν αραβικό άλογο. Και, όπως αυτά καλπάζουν στον ιππόδρομο για να ‘κονομήσει τ’ αφεντικό, το ίδιο κάλπαζε κι αυτός στα βουνά και στους κάμπους της Ευρώπης, για να ‘κονομούν οι Εβραιοσιωνιστές που τον αφιόνιζαν, ώσπου τον κατέστρεψαν…

Παράδειγμα προς  αποφυγή για τους… Ημετέρους, που μόνο το καπέλο του δεν έχουν ακόμη φορέσει…    

 

 Το μεταρρυθμιστικό αυτό μέτρο εφαρμόστηκε πρώτα στη Μικρασία κ υστερότερα στα Βαλκάνια, όπου αντιμετώπισε σφοδρή αντίσταση από τους Γενιτσάρους (1805). Παρ’ όλ’ αυτά ο Σελίμ κατάφερε και στα 1806 είχε εκπαιδεύσει 25.000 άντρες και 1.500 αξιωματικούς στο νέο σύστημα εκγύμνασης και πειθαρχίας.

Αυτή η Νέα Τάξη πραγμάτων, που προήλθε από αυτές τις μεταρρυθμίσεις του Σελίμ, οδήγησε την Αυτοκρατορία στην εξωστρέφεια και την έκαμε να δει και ν’ αντιληφθεί μέσα στ’ άλλα πως, η καλλιέργεια διπλωματικών σχέσεων με τα λοιπά κράτη μπορούσε ν’ αποβεί χρήσιμη κ επωφελής, αλλά και καταστροφική για την εξέλιξή της. Κι όντως αποδείχτηκε καταστροφική, γιατί πέραν από τους Εβραιομασόνους Σιωνιστές που ζούσαν στο «Ντοβλέτι», την έζωσαν και τα κολοβά φίδια, που κατ’ ευφημισμό ονομάζονται Πρεσβευτές, ενώ θα έπρεπε να λέγονται «Ρουφιάνοι» και μάλιστα διπλωματούχοι.

  Έτσι έστειλε για πρώτη φορά στην πολιτική της ιστορία κ η «Υψηλή Πύλη» (της κολάσεως) Πρέσβεις της στις πρωτεύουσες των άλλων κρατών…

Τα πολύ περιληπτικά, που αναφέρω παραπάνω, θα παρακαλέσω να τα παραλληλίσετε και να τα συγκρίνετε με τα «καθ’ ημάς» αποτρόπαια τρόπαια των τελευταίων χρόνων. Θα εκπλαγείτε!! Αλλά και θα μάθετε να κάνετε Συγκριτική Ιστορία, που συστηματικά αποφεύγεται και δε γίνεται στα σκολειά μας…

 

Ωστόσο τι θα γίνει με τους πρέσβεις του Δ.Ν.Τ. που πηγαινοέρχονται στην πρωτεύουσα του δικού μας κράτους; Ή μήπως δεν είναι δικό μας το κράτος, που έχει πρωτεύουσα την Αθήνα; 

Και κάτι ακόμα: Μήπως ξέρουν τα συναρμόδια υπουργεία πόσους αντιστράτηγους, υποστράτηγους, ταξίαρχους, του στρατού και της αστυνομίας συνταξιοδοτεί το Γιουνανιστάν στην εποχή μας; Όπου να ‘ναι θα ξεπεράσομε την Κίνα! Γιατί αποστρατεύει αβέρτα κουβέρτα την Ηγεσία των ενόπλων δυνάμεων σχεδόν σε κάθε αλλαγή του αρμόδιου υπουργού;

Δικό τους είναι το μαγαζί κι αλλάζουν τα γκαρσόνια;

Και μη μου πείτε πως όλοι αυτοί οι απάστρατοι  ανώτεροι κι ανώτατοι αξιωματικοί έχουν προσβληθεί από Αλσχάϊμερ ή έχουν υποστεί εγκεφαλική μαλάκινση και δεν είναι σε θέση να οργανώσουν, να εκγυμνάσουν και ν’ αξιοποιήσουν μονάδες κρούσης από έφεδρους κι από νεοσύλλεχτους για ν’ αντιμετωπίσουν τον ένα και μοναδικό διαχρονικό εχθρό του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας! Αυτόν που πριονίζει τον Ελληνισμό από αιώνες κ επιθυμεί κ επιδιώκει να τον καταστήσει παρελθόν! Έτσι, ώστε να μην υπάρχει στο μέλλον Έλληνας να υπερασπιστεί και να διεκδικήσει  την Εθνική του Κληρονομιά, τον απαράμιλλο Ελληνικό Πολιτισμό, που εποφθαλμιούν να κληρονομήσουν και να παρουσιάζουν στις μελλοντικές γενιές οι Εβραιοσιωνιστές ως Εβραϊκό!! Έτσι, όπως εποφθαλμιούν και τη Γη την Ελληνίδα, για να στήσουν επάνω της κ επίσημα το Εβραιοσιωνιστικό Προτεκτοράτο, αφού πρώτα τη Μπακλαβαδοποιήσουν, όπως επιδιώκουν, κι όπως έχουν σχεδιάσει!!

 

Να πιστέψομε λοιπόν πως δεν υπάρχει Απόστρατος Αξιωματικός, που να θέλει «ν’ αμυνθή περί Πάτρης»;! Ότι όλοι αυτοί οι απόστρατοι  «συνεργάζονται» κι αμύνονται  περί πάρτης;!!

 Όλοι! Μα όλοι τους, είναι παιδιά της … «Αμύνης»;!...

 Ξηλώθηκαν από το Στράτευμα ως εργαλεία της Παλιάς «Νέας Τάξης», από την επερχόμενη Καινούρια(-ούρια) «Νέα Τάξη»; Και, «Εύγε δούλε αγαθέ και πιστέ! Επί ολίγων εί πιστός, επί πολλά σε καταστήσω»;…

                                                                                                                                                                   .                                                                                                                                                                      Γράφτηκε: 28.4.2011.       

                                                                  Δημοσιεύτηκε: 562/30.4.2011 Ρ.

                                                               «Ανακαινίστηκε»(!):18/20.9.2013.