Η ΑΠΟΤΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ στα 1204

Η άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Φράγκους έγινε στις 12/24.4.1202 κ επακολούθησε στη συνέχεια η μεταξύ τους διανομή των επαρχιών  της  Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.

       

                                          

Οι Ηγεμόνες στους οποίους μοιράστηκε η Αυτοκρατορία ήταν: Ο μαρκήσιος του Μοντφερράτου Βονιφάτιος, ο κόμης της Φλάνδρας Βαλδουίνος κι ο δόγης της Ενετίας Ερρίκος Δάνδολος.

Η Κρήτη έπεσε στη μερίδα του Βονιφάτιου, ο οποίος ήταν Αρχηγός και των Γενουατών. Και το λάφυρο προοριζόταν γι’ αυτούς.  Ο μαρκήσιος όμως πούλησε την Κρήτη στο δόγη της Ενετίας Δάνδολο στις 12.8.1204, «επί Ιννοκεντίου Γ’, Πάπα Ρώμης»,   αντί 10.000 μάρκες ασημιού. Η Σύμβαση υπογράφηκε στην Αδριανούπολη από τους πληρεξούσιους εκπρόσωπους του αγοραστή  Μάρκο Σανούδο και  Ραβάνη Δάλλε Κάρκερη, από τη Βερόνα.

                                                                                           Πάπας Ιννοκέντιος  Γ' 

                     

 Ο ιστορικός Μαρίνος Σανούδος αναφέρει στην ιστορία του, που διατηρείται στον Τρεβισιανό κώδικα της Ενετίας, το περιεχόμενο του συμβολαίου αγοράς. Σ’ αυτό αναφέρεται  ότι:

« Ημείς Βονιφάτιος, Μαρκήσιος Μοντφερράτου, δίδομεν οικειοθελώς, παραχωρούμεν, παραιτούμεν κτλ, άπαντα τα δικαιώματα και τας δικαιοδοσίας ημών και παν ό,τι ήθελεν ανήκει εις ημάς και τους διαδόχους ημών εφ’ απάσης της νήσου Κρήτης… μετά πάντων των εξαρτημάτων και των δικαιοδοσιών αυτής, η οποία επροικοδοτήθη υπό του αειμνήστου αυτοκράτορος Αλεξίου ημετέρου προς μητρός πάππου προς τον ημέτερον αείμνηστον πατέρα. Ταύτην δε την νήσον μεταβιβάζομεν δι’ αγοραπωλησίας προς τον προμνησθέντα… επί τω συμφωνηθέντι τιμήματι μαρκών αργυρών δέκα χιλιάδων… Εγένετο κτλ. Τη 12 Αυγούστου δι’ υπέρπυρα εκατόν χιλιάδων».                                       

Στο συμβόλαιο αυτό αναγράφεται ψέματα πως ο Βονιφάτιος κληρονόμησε την Κρήτη από προίκα, που παραχώρησε στη μάνα του ο παππούς του αυτοκράτορας του Βυζαντίου Αλέξιος. Η αλήθεια είναι πως του δόθηκε κατά τη μοιρασιά των εδαφών της αυτοκρατορίας, που ενέργησαν  μεταξύ τους οι κατακτητές της Αυτοκρατορίας.

 Πουλήθηκε, λοιπόν, το Νησί, μ’ όλα τα εξαρτήματά του, στην τιμή των 10.000 μαρκών ασημιού, που αντιστοιχούσαν στην αξία των 100.000 υπέρπυρων. 

Έτσι ο Κρητικός «ευρίσκεται αίφνης προ θεάματος και αγώνος, του οποίου τας σκηνάς και πράξεις καλείται και πάλιν να διεξαγάγη επαξίως της καταγωγής και ποιότητος αυτού επ’ απειλή, εν αθετήσει του αξιώματος αυτού, ου μόνον παγγενούς υλικής απωλείας και καταστροφής, αλλά και ηθικής εν τοις δέλτοις της ιστορίας στιγματίσεως. Ευρέθη ο πολύαθλος και τάλας προ τετελεσμένου γεγονότος, ενώ λαοί οι τον σταυρόν του Σωτήρος, ως εκήρυττον, επ’ ώμων αίροντες και φέροντες, επέπιπτον ως άρπυιαι και διήρπαζον και κατερρύπαινον ό,τι όσιον και ιερόν εν τω κόσμω. Όπως ο Θουκιδίδης λέγει: «Δουλοί φρόνημα το αιφνίδιον και απροσδόκητον και το πλείστω παραλόγω συμβαίνον».(Β. Ψιλάκης). 

Ήθελα και να ‘ξερα, έχει αποτιμηθεί η τρέχουσ’  αξία του Νησιού; Πόσο, δηλαδή, εκτιμούν ότι πρέπει να πιάσει, ανννν, λέω, ανννν συμβεί και στραβώσει η δουλειά και χρειαστεί να εκποιηθεί, για την κάλυψη των χρεολυσίων. Θα ληφθεί υπόψη η παλιά δικαιοπραξία, ή όχι; Έχουν βέβαια περάσει από τότε κάπου 800 χρόνια…

 Όμως καλά είναι να ξέρομε πόσο έπιασε τότε σε τιμές μετρητοίς, ώστε να βάλλομε πάνω και την προστιθέμενη αξία, που απόκτησε από τότε μέχρι σήμερα, όχι για τίποτ’ άλλο, αλλά λόγω παλαιότητας κι απόχτησης ΧΥΤΑ και Βιολογικών καθαρισμών…

 Βέβαια θα ρίξει την πραγματική αξία του ακινήτου η Σύμβαση Ελλάδας – ΝΑΤΟ, που αφορά την αποκλειστική χρήση του Ακρωτηρίου και της Σούδας, ως στρατιωτικών βάσεων. Γιατί αν ο αγοραστής θα είναι μέλος του ΝΑΤΟ, ναι μεν δεν θα έχει αντίρρηση για την παραμονή των βάσεων και της σύμβασης ως έχει, πλήν όμως δεν θα δεχθεί να επιβαρυνθεί την αξία του μέρους αυτού του ακινήτου, αφού αυτό δεν ανήκει στον πωλητή. Αν πάλι δεν θα είναι μέλος της σύγχρονης αυτής «Ιεράς Συμμαχίας» και κάτι παραπάνω, η προσφορά, που θα κάμει για την αγορά του ακινήτου, θα καταπέσει ως αφερέγγυος. Θα προτιμηθεί άλλος, ασφαλώς φερέγγυος και ΝΑΤΟϊκός, ο οποίος, έστω και με μικρότερη προσφορά, θα προτιμηθεί, γιατί η Σημαία του θα έχει πάνω της πεντάκτιν’ αστέρια, που αποτελούν την καλύτερη εγγύηση.

  Πόσο θ’ αμειφθούν οι σύμβουλοι εσωτερικού και πόσο οι εξωτερικού, για την εκπόνηση της οικονομοτεχνικής μελέτης της εκποίησης του ακινήτου; Η τιμή θα είναι μέ, ή χωρίς (ΦΠΑ). Και βέβαια δεν θα περιλαβαίνει τις δωρεάν διακοπές, που θ’ απολαύσουν οι μελετητές, κατά το διάστημα που θα χρειαστεί για να έρθουν επί τόπου και να μελετήσουν, εκτιμήσουν, και κάμουν έγγραφες προτάσεις για το ύψος της τιμής του ακινήτου κομματιαστά και συνολικά. Γιατί θα πρέπει να εκτιμηθεί τουλάχιστον κατά Δήμο συμπεριλαβαινομένου και του Δημάρχου και του Δημοτικού Συμβουλίου. Εκτός κι αν ο αγοραστής επιμείνει  να  υποτιμά και να μην  δέχεται τα πρόσωπα και τις υπηρεσίες τους, ως δεύτερης, ή και τρίτης διαλογής υποπροϊόντα ενός διεφθαρμένου κράτους κι ακατάλληλα για τις δικές του «Μπίζνες». Εξ άλλου ο μέγας και πολύς Προκαθήμενος του Δ.Ν.Τ. το είπε φωναχτά…

Πόσο θ’ αμειφθούν οι Επιτροπές, που θα συγκροτηθούν για να παραλάβουν τις μελέτες, να τις ελέγξουν, να εισηγηθούν αρμοδίως, και τα τοιαύτα; Πόσες συνεδριάσεις θα χρειαστούν στο υπουργικό συμβούλιο για ν’ αποφασίσει αν θα εγκρίνει, ή αν θ’ απορρίψει τις εισηγήσεις; Πόσες συνεδριάσεις θα χρειαστεί στη συνέχεια η Βουλή για ν’ αποφασίσει; Τώρα, θα μου πείτε πως, στη μοντέρνα δικτατορική δημοκρατία έχει την διακριτική ευχέρεια η Κυβέρνηση να υπογράφει χωρίς να ρωτά τη Βουλή. Έτσι θαρρώ πως έγινε και με τα μνημόνια κι άλλα νομοθετικά μέτρα. Η Βουλή χρειάζεται στη δικτατορική δημοκρατία για ν’ απασχολεί καμιά πεντακοσαριά  άνεργους, που τους λένε Βουλευτές κ υπαλλήλους της Βουλής, για να ελαφρύνει τα έξοδα του ΟΑΕΔ και ν’ αυξάνει στο πολλαπλάσιο τα έξοδα του κρατικού προϋπολογισμού.  

 

Πόσες «μίζες» θα πέσουν στους «νταβατζήδες», για την «ωρίμανση» των μελετών και τη χρηματοδότηση του έργου; Στο άρπα – κόλλα θα γίνει η δουλειά; Αν, ας πούμε, για την αγορά τεσσάρων επικλινών υποβρυχίων χρειάζονται δυο δις «ευρά», για ένα τεράστιο κι αβύθιστο αεροπλανοφόρο, που έχει μηδενική κατανάλωση πολύτιμων και ρυπογόνων καυσίμων, πόσα τρις θα χρειαστούν για να πούμε πως έπιασε μια ικανοποιητική τιμή; Καθαρή τιμή όμως, ε. Χώρια το ΦΠΑ κ η «μίζα». Θα μου πείτε βέβαια πως τη «μίζα» ναι μεν την καταβάλει στο «νταβατζή» ο πωλητής, αλλά τη βάζει καπέλο στον αγοραστή…

Λέτε να είμαστε τόσο άξιοι, που να πετύχομε να βρούμε και να καπελώσομε ένα τέτοιο αγοραστή;  Εκτός κι αν πουλήσουν οι μισοί κι αγοράσουν οι άλλοι μισοί Έλληνες. Γίνεται κι αυτό. Ακόμα και στην περίπτωση των επικλινών υποβρυχίων, αυτοί, που μας έπιασαν Κότσους, -Ε, δεν είναι κ η πρώτη φορά!- έχουν επιχειρήματα.

 Μάλιστα, κύριος. Θα πούν. Γέρνουν τα υποβρύχια αριστερά για δυο λόγους. Ο ένας είναι ότι τα παράγγειλε και τα παρέλαβε Κυβέρνηση αριστερής απόκλισης. Αν τα παράγγελνε και τα παραλάβαινε κυβέρνηση δεξιάς απόκλισης, τότε θα έγερναν δεξιά. Κι αν πάλι τα παράγγελνε κυβέρνηση αριστερής απόκλισης και τα παραλάβαινε κυβέρνηση δεξιάς, τότε θα ήταν στην αλφαδιά τους. Κι ο άλλος είναι ότι λείπουν από μέσα οι τορπίλες. Αγοράσετε τις τορπίλες, τοποθετήστε τις στη θέση τους, και θα δείτε πως τα υποβρύχια θα πάνε στην αλφαδιά τους. Αρκεί να μην είναι μέσα ούτε ο Πάγκαλος, ούτε ο Βενιζέλος. Εκτός κι αν τους βάλετε στη θέση, που προορίζεται για τις τορπίλες…

Μα, θα τους πούμε, οι τορπίλες έπρεπε να είναι μέσα. Εμείς τις πληρώσαμε. Μπάαα, και πού το γράφει το συμβόλαιο; Θα μας πουν αυτοί. Σάματι το διαβάσαμε το συμβόλαιο, για να ξέρομε αν το γράφει;! Ή μήπως είχαν υποδοχείς κ εξαρτήσεις πρόσδεσης  των ρουκετών τα Φάντομ, που είχαμε αγοράσει παλιότερα! Όλ’ αυτά είναι για το «θεαθήναι αι Αθήναι». Δεν είναι για να πάμε σε πόλεμο.

Το να πουλήσουν όμως ένα «καντόνι» του Καλλικράτη για να ξεχρεώσουν αυτά που έφαγαν τα «λαμόγια», δεν είναι για το «θεαθήναι αι Αθήναι», αλλά για το «ξεπατωθήναι οι Έλληνες».  Και τότε πάμε σε πόλεμο, «άμα λάχει να (π)ούμε».

Εκτός κι αν δεν πουληθούν, αλλά παραχωρηθούν «τιμής ένεκεν». Γιατί υπάρχει κι αυτή η εκδοχή.

Εμείς, ωστόσο, δεν παύομε να υποψιαζόμαστε τους λόγους για τους οποίους η Ελλάδα διαιρέθηκε στα «Εγιαλέτια», «Καντόνια», Περιφέρειες  Καλλικρατιανές. Όπως υποψιαζόμαστε και τους Μπέηδες, Βαρόνους, Περιφεριάρχες, που ζεσταίνουν ωστόσο τις καρέκλες. Καθώς, φυσικά, και την ίδρυση και κυκλοφορία του νέου κόμματος, που επιζητεί να επιπέσει επί του Κρητικού πτώματος…

Εσείς, ωστόσο, έχετε «τα μέντε» Σας, μη δουλωθεί το φρόνημά Σας ξαφνικά κι απροσδόκητα, από κάτι, που μπορεί να συμβεί κατά τρόπο παράλογο,  όπως λέει ο Θουκιδίδης: «Ο Κρητικός λαός ουδέποτε ενόησεν, ουδ’ εννοεί να ταφή εθνικώς και κοινωνικώς».

 Λέτε να έχει αλλάξει γνώμη από τότε ως τώρα;..

                                                                                      Γράφτηκε: 8.5.2011

                                                                                  Δημοσιεύτηκε:11.5.11;