Περί Ουρανομίκη Θεοδωράκη - 3

Η προπαγανδιστική δράση της Μ. Δαμανάκης στο Πολυτεχνείο εξαργυρώθηκε με την εκλογή της ως Βουλευτή του ΚΚΕ, του Συνασπισμού, του οποίου υπήρξε Πρόεδρος, και του ΠΑΣΟΚ διαδοχικά! Και συνεχίστηκε με το διορισμό της ως Επιτρόπου της Ε.Ε., με αρμοδιότητα σε θέματα Θαλάσσιας πολιτικής, Ναυτιλίας και Αλιείας. Και από αυτά συμπεραίνομε ότι και τα τρία προαναφερθέντα κόμματα δέχονται, είναι και βρίσκονται κάτω από τις επιρροές του Εβραιοσιωνισμού κι αποτελούν δεξαμενές δικών του στελεχών. Είναι δημιούργημά του κι ελέγχονται από αυτόν απόλυτα. Έτσι αμείφτηκε η Δαμανάκη για την «Αντιστασιακή δράση», που επέδειξε κατά της Ελληνικής Ελευθερίας και Δημοκρατίας και υπέρ του εξωτερικού εχθρού!! Και, μια και το ‘φερε η κουβέντα, εντελώς παρενθετικά να Σας πληροφορήσω πως: Η Μαρία υπήρξε σύζυγος διαδοχικά των: Δημήτρη Καραγκουλέ, Δημήτρη Δανίκα και Γιώργου Κιμούλη, και διαζεύχθηκε και τους τρεις! Έχει γεννηθεί στον Αγ. Νικόλαο Λασιθίου και ο πατέρας της, που ήταν αστυνομικός, καταγόταν από την Καρωτή Ρεθέμνους… «Ο Γ. Παπαδόπουλος κι ο Στ. Πατακός δρούσαν σε συνεργασία με την CIA και χωρίς να γνωρίζουν επακριβώς τα Εβραιοσιωνιστικά σχέδια», (τους στόχους και τους σκοπούς αυτού του πολιτικού, κοινωνικού, θρησκευτικού και πολιτιστικού Συστήματος), ανκαι ήταν υψηλόβαθμοι Μασόνοι. Έτσι εξαπατούνται οι φιλόδοξοι Μασόνοι από τον Εβραιοσιωνισμό και γίνονται εργαλεία του. Ο δε Δ. Ιωαννίδης γίνηκε κι αυτός εργαλείο των Εβραιοσιωνιστών, μέσω του άνδρα της αδελφής του, γιατρού Ζακ (Ιακώβου) Αλαζράκη, που είχε την κλινική «Κυανούς Σταυρός» στην Αθήνα. Τη… δόξα του, ως φαίνεται, ζήλωσαν τρεις Μασόνοι γιατροί του Ρεθέμνους και άνοιξαν Κλινική με το ίδιο όνομα. Ο δε λογοτέχνης Γιάννης Δαλέντζας παράλλαξε τον τίτλο της σε «Κυανού χρυσό» επικριτικά. Η πράξη του αυτή αμείφτηκε με δυσμενή μετάθεση (;) στην Αθήνα κι εξαφανίστηκε από το Ρέθεμνος!... «Συγκεκριμένα, ο αείμνηστος γιατρός και κλινικάρχης Ζακ Αλαζράκης, νυμφεύθηκε με την αδελφή του Ρωμανιώτη Εβραίου δικτάτορα Δημ. Ιωαννίδη. Ο Ιωαννίδης ήταν γιος του Εβραίου Ρωμανιώτη Βενιζελικού Κινηματία Αντ/ρχη Αριστοτέλη Ιωαννίδη. Εβραίοι των Ιωαννίνων, κατά το γένος και το θρήσκευμα. Κάτοικοι του χωριού Δίλοφου Ζαγορίου. Αυτό αποκάλυψε ο Ζακ Αλαζράκης στον Μίμη Ανδρουλάκη. «Η Εβραία δε αδελφή του Ιωαννίδη Δέσποινα, γιατρός, σύζυγος Αλαζράκη έγινε χορηγός με τεράστιο ποσό, που διέθεσε στη μνήμη του ΖΑΚ, για την ανέγερση Μνημείου του Ολοκαυτώματος των Εβραίων στο Θησείο», όπως έχει αποκαλύψει η εφημερίδα «Στόχος». Γι’ αυτό και ανακηρύχτηκε Ευεργέτιδα της Εβραϊκής κοινότητας της Αθήνας! Ο Ζακ Αλαζράκης υπήρξε και ήταν ο σύνδεσμος του κουνιάδου του Ιωαννίδη με τη MOSSAD (Μοσσάντ) τη μυστική υπηρεσία του Ισραήλ. Λειτούργησε και κατά τον Ιούλιο του 1974 ως πράκτορας της Μοσσάντ, ως ανθέλληνας και ως εχθρός των αντί - Ιωαννιδικών πραξικοπηματιών.» Ο δε Μπόλαρης ομολογεί ότι: «Ο γαμπρός του Ιωαννίδη ήταν Εβραίος και λέγανε τότε ότι ήταν και πράκτορας της Mossad.» «… Στην ουσία, χρησιμοποιήθηκε ο (Εβραίος) Ιωαννίδης από τον Εβραίο Υπουργό Εξωτερικών των Η.Π.Α. Κίσσινγκερ, μέσω του Αλαζράκη, που ήταν ένας σύνδεσμος της Mossad. Ο Αλαζράκης ήταν ο αγγελιοφόρος. Ήταν ο μεταδότης. Αυτός, που μετέφερε κι έδινε τις εντολές του Νταγιάν στον Ιωαννίδη. Και μετά το ατυχές πραξικόπημα της “πιτζάμας” (Φλεβάρη 1975, κατά Κ. Καραμανλή), είχε πλήρως επικρατήσει ο σχεδιασμός της Mossad».(Nikolas Greveniotis: hppt://wwwnewsbeast.gr 8.8.2014) Θα διαπιστώσετε ακόμη καλύτερα τι σημαίνει Αλαζράκης διαβάζοντας ότι: το «πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου κατά του Μακαρίου, που τραυμάτισε και δίχασε την ενότητα της Κύπρου και έδωσε το πρόσχημα να εισβάλλουν Τούρκοι στη Μεγαλόνησο, θα ήταν χωρίς συνέπειες εάν δεν υπήρχε ο Ζακ Αλαζράκης. Χωρίς συνέπειες θα έμενε και το εγχείρημα της Τουρκικής εισβολής από τη Μεσίνα. Και όλα αυτά δεν θα συνέβαιναν, εάν ο Εβραίος Ζακ Αλαζράκης δεν συγκαλούσε σύσκεψη πιστών του εντολοδόχων (προφανώς προδοτών) αξιωματικών, οι οποίοι παρεμπόδισαν την αποστολή δύο διμοιριών Ελλήνων στρατιωτών, που θα παρεμπόδιζαν την μεγάλη Τουρκική εισβολή». («NonPaperNews: «Ο θλιβερός πιστολέρο Μπόλαρης», 26.3.2013.) «Γκέκε ή νούκου γκέκε»; Άνθρωπος υπό το Νταγιάν ήταν κι ο Νικ. Μακαρέζος και γι’ αυτό επισκέφτηκε το Ισραήλ λίγες βδομάδες πριν από την 21η Απρίλη και παρέμεινε σ’ αυτό αρκετό διάστημα, δήθεν για μετεκπαίδευση! Κ οι Ασλανίδης και Ρουφογάλης ήταν άνθρωποι του Νταγιάν. Ο δε Νταγιάν είχε ταχτική συνεργασία με το «Ελληνικό Σιωνιστικό Συμβούλιο», με το Σταθμάρχη του «Παγκόσμιου Ιουδαϊκού Πραχτορείου» Μιμίκο Φόρτη, με τη «Μεγάλη Τεκτονική Στοά της Ελλάδας», που στεγάζεται στις οδούς της Αθήνας Αχαρνών και Σουρμελή. Και, «..νταγιάντα κοπελιά μου!…» «Την νύχτα στις 14 Νοεμβρίου 1973, ο ισραηλινός στρατηγός Μωσέ Νταγιάν έφθασε στην Αθήνα. Εγκαταστάθηκε στο σπίτι του γαμπρού του Δημ. Ιωαννίδη. Δηλαδή, του γιατρού Αλαζράκη. Από εκεί έστειλε μήνυμα στον Ιωαννίδη να είναι έτοιμος: «η ώρα έφθασε. Όλα είναι έτοιμα». Την επομένη 15 Νοεμβρίου, το γιώτ «Απόλλων», ιδιοκτησίας της εταιρίας ΟΤC, η οποία τότε ήταν ιδιοκτησία της CIA, έφθασε στον Πειραιά. Το γιώτ αυτό, πριν από την μετατροπή του, ήταν μονάδα του βρετανικού πολεμικού ναυτικού. Ήταν εξοπλισμένο με πανίσχυρα ηλεκτρονικά μέσα και τέλεια δίκτυα επικοινωνιών. Είκοσι κομάντος συμπλήρωναν το ειδικό πλήρωμα του σκάφους. Από τον Πειραιά έπλευσε προς τα ανοιχτά του Σουνίου, όπου και περίμενε ανενόχλητο. Στο μεταξύ «Έλληνες πολίτες» έκαναν τις ανάλογες επαφές τους με το στρατηγό Νταγιάν, ο οποίος συντόνιζε την «λαϊκή» εξέγερση στο ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ, μαζί με τον Ιωαννίδη και τον εκδότη – δημοσιογράφο Χρήστο Λαμπράκη. «Tι γράφει στο ημερολόγιό του ο Χρήστος Πασαλάρης για τις πρώτες ώρες της δικτατορίας: Στις 4 το πρωϊ κυκλοφόρησε η «Καθημερινή» για να αναγγείλει με ένα ΜΟΝΟΣΤΗΛΟ στην 1η σελίδα ότι εξερράγη στρατιωτικό κίνημα! Οι άλλες πρωϊνές βγήκαν σαν να μη συνέβαινε τίποτε… Το ραδιόφωνιο όμως έπαιζε εμβατήρια! Στις 7 το πρωϊ μάθαμε τα πάντα. Κεφαλή ήταν ο συνταγματάρχης Παπαδόπουλος. Στα ΝΕΑ τον είχαμε περιλάβει άσχημα με το σαμποτάζ του Έβρου. Ο Ψαθάς ήταν ο πρώτος δημοσιογράφος που συνελήφθη... Θυμήθηκα τι μου είχε πει ένας Κινέζος στρατηγός στο νησί Κεμόϊ το 1965. «Γνωρίζετε έναν συνταγματάρχη Παπαδόπουλο;» - «Όχι, δεν τον ξέρω»… «Θα τον μάθετε πολύ σύντομα, φοιτήσαμε μαζί στη Σχολή Ψυχολογικού πολέμου, στο Πεντάγωνο της Αμερικής»!.. Σας λέει αυτό τίποτε; Να όμως και κάτι ακόμη: "Στις 11 το μεσημέρι εκείνης της μοιραίας ημέρας είχαμε μια απροσδόκητη επίσκεψη. Είδα να μπαίνει στο γραφείο μου ένας άνδρας κομψός, φαλακρός, απλά ντυμένος, με έναν μαύρο επίδεσμο στο αριστερό μάτι και με μερικά κουλούρια στο χέρι. Δεν άργησα να τον αναγνωρίσω. Ήταν ο αρχιστράτηγος του Ισραήλ Μοσέ Νταγιάν. --Ξεμείναμε στην Αθήνα, μου είπε στα αγγλικά. Είμαι τράνζιτ για Τελ Αβίβ. Το αεροπλάνο μου μπλοκαρίστηκε στο Ελληνικό. Πέσαμε πάνω στα γεγονότα. Μπορώ να παρακολουθήσω τις εξελίξεις από εδώ; Έμεινε κάπου τρείς ώρες και ζητούσε να του λέμε ό,τι νέα μαθαίναμε, αλλά απέφυγε να κάνει οποιοδήποτε σχόλιο. Έφυγε το ίδιο απλά όπως ήλθε. Ποτέ δεν μπόρεσα να εξηγήσω εκείνη τη...συμπτωματική άφιξη στην Αθήνα του Ισραηλινού πολέμαρχου, νικητή του «πολέμου των έξη ημερών» που θα ξεσπούσε 45 μέρες αργότερα, στις 6 Ιουνίου, στην έρημο του Σινά, με πλήρη χρησιμοποίηση των ελληνικών βάσεων»… (Αυτόχθονες Έλληνες: «Το Πολυτεχνείο και οι Εβραίοι».) Από πού κι ως που ο Νταγιάν, αδίσταχτα και οικοκυρικά, σαν στο σπίτι του μπήκε απρόσκλητος στο γραφείο του Πασαλάρη; Στρογγυλοκάθισε σ’ αυτό και ζήτησε να παρακολουθήσει τις εξελίξεις του Πραξικοπήματος; Και μάλιστα χωρίς καν να φοβηθεί για την ασφάλειά του!! Τόση εμπιστοσύνη είχε στο συγκρότημα Λαμπράκη!! «Η κύρια επαφή Νταγιάν, εκτός από τον Ιωαννίδη – Αραπάκη – Μπονάνο, ήταν με τον Γιάγκο Πεσματζόγλου, ο οποίος τότε ήταν μέλος της Λέσχης Μπίλντεμπεργκ για την Ελλάδα. Είχε αναλάβει το πολιτικό σκέλος της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Ήταν ο ενδιάμεσος μεταξύ των επικεφαλής των «φοιτητών», του Στρατηγού Νταγιάν και της Λέσχης Μπίλντεμπεργκ. Ο Πεσματζόγλου είχε άμεση επαφή, κυρίως με τρία πρόσωπα, από τους οργανωτές της εξέγερσης: Η μία ήταν η Δαμανάκη. Ο άλλος, ο γνωστής καταγωγής Μιλτιάδης Έβερτ, (ο επικαλούμενος «Μπουλντόζα»). Και ο τρίτος ο (Γιάννης) Χαραλαμπόπουλος, του οποίου ο γιός και η θυγατέρα, από την πρώτη του γυναίκα, που ήταν Εβραία, ΥΠΗΡΕΤΟΥΣΑΝ ΣΑΝ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΙ ΤΗΣ ΜΟΣΑΝΤ στο Ισραήλ!! Ο Χαραλαμπόπουλος και ο Νταγιάν ήταν στενοί φίλοι από το 1943, όταν υπηρετούσαν μαζί στην Μέση Ανατολή, στα βρετανικά στρατεύματα. Λέγεται ότι ο Νταγιάν προξένεψε στον Χαραλαμπόπουλο την Άγα(ρ;), που ήταν εβραία και πρώην Πρόεδρος της Ένωσης Γυναικών Ελλάδος!» Καταλάβατε ποιοι κατεύθυναν και κατευθύνουν το Κίνημα Γυναικών Ελλάδας και στρέφονται κατά της Ελληνικής οικογένειας;! Να σημειωθεί δε ότι: «Ο Χαραλαμπόπουλος προερχόταν από τον Ελληνικό Στρατό. Διετέλεσε Βουλευτής της Ένωσης Κέντρου. Υπήρξε Αρχηγός και συνιδρυτής του ΠΑΚ με τον Μ. Θεοδωράκη. Συμμετείχε στην Αντιστασιακή Οργάνωση ΕΚΔΑ (Εθνικό Κίνημα Δημοκρατικής Αντίστασης κατά της Χούντας). Ότι διώχθηκε από τη Χούντα. Φυλακίστηκε κι εξορίστηκε στη Σύρο και κατόπιν στη Γυάρο. Υπήρξε συνιδρυτής του ΠΑΣΟΚ. Διετέλεσε Βουλευτής, Αντιπρόεδρος, Υπουργός Εξωτερικών και «Εθνικής» Άμυνας του ΠΑΣΟΚ!! Πίστευε ότι μετά τον Ανδρέα είχε συμβή «μια αλλοίωση βασικών χαρακτηριστικών της φυσιογνωμίας του ΠαΣοΚ», από το Σημίτη και τους οπαδούς του εκσυγχρονιστές… Τα χαράματα της 16 Νοεμβρίου, έφθασαν 200 αμερικανοί κομάντος από τις Βρυξέλλες, με εντολή να συμμετάσχουν στην εξέγερση του πολυτεχνείου. (Το φύλλο των φοιτητών του Κ.Κ.Ε. "Πανσπουδαστική", στο τεύχος του Νο 8, κάνει λόγο, για 350 πράκτορες της ΚΥΠ, που κατέλαβαν το Πολυτεχνείο, στις 14/11/1973, με σκοπό να εκτρέψουν, σε άλλη κατεύθυνση, τον αγώνα, που γινόταν εκείνη την εποχή. Το κείμενο αυτό, που αναφέρεται στους φοιτητές της Νομικής Σχολής, που διέκοψαν την δική τους συνέλευση και από την Σόλωνος, πήγαν στο Πολυτεχνείο, ουδέποτε, μέχρι τώρα, το έχει ανακαλέσει, επισήμως, το Κ.Κ.Ε. Έγραφε επί λέξει ότι: «το Πολυτεχνείο ήταν έργο 350 πρακτόρων του Ρουφογάλη» τότε αρχηγού της ΚΥΠ!»… «Η πιο εντυπωσιακή όμως εκδήλωση υποστήριξης προς τον Κ. Καραμανλή ήρθε λίγο αργότερα, τα Χριστούγεννα, από τον Μίκη Θεοδωράκη. Ο αριστερός μουσικοσυνθέτης, σύμβολο στο εξωτερικό των Ελλήνων πολιτικών κρατουμένων, έγκλειστος την εποχή εκείνη στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Ωρωπού, (για το μάτι του Κόσμου,) έστειλε επιστολή στον Κ. Καραμανλή, γράφοντάς του μεταξύ άλλων: Εκτιμώ βαθύτατα με πόση συναίσθηση ιστορικής ευθύνης και με πόσο βαριά καρδιά αχθήκατε στην απόφαση να καλέσετε τους υγιείς και αγνούς αξιωματικούς για την ανατροπή της δικτατορίας... Το ιδιαίτερο βάρος σας ως πρώην πρωθυπουργού και ως μίας πολιτικής προσωπικότητας, που επηρεάζει ένα σημαντικό τμήμα του έθνους, θα είναι μια πολύτιμη συνεισφορά στον αγώνα αυτόν. Τιθέμενος επί κεφαλής αυτού του αγώνα εξασφαλίζετε επάξια την ιστορική καταξίωση... Σας δηλώνω ότι τίθεμαι στη διάθεσή σας με μοναδική φιλοδοξία την προσφορά όποιας θυσίας για μια Ελλάδα Δημοκρατική και Ελεύθερη, όπου θ' ανθίσει και πάλι το γέλιο και θα ξαναντηχήσει το τραγούδι! Δεχτείτε, κ. Πρόεδρε, την έκφραση της βαθυτάτης εκτιμήσεώς μου και τον αγωνιστικό χαιρετισμό, εμού και των συγκρατουμένων μου, από το Στρατόπεδο Ωρωπού». Μην εκπλήσσεστε γι’ αυτό. Κ οι δυο τους ήταν Μασόνοι… Ο Μίκης Θεοδωράκης εκλέχτηκε και βουλευτής του ΚΚΕ με τρεις θητείες μεταδιχτατορικά!… Αργότερα, επί ΠΑΣΟΚ, γίνηκε και Πρόεδρος της Επιτροπής Ελληνοτουρκικής φιλίας (1986). (Δηλαδή, του Παντουρκισμού.) Και ταχυδρόμος του Ανδρέα Παπανδρέου και του Κων. Μητσοτάκη, μεταφέροντας μηνύματα προς τις Κυβερνήσεις της Τουρκίας. Υστερότερα προσπάθησε από το Παρίσι και πέτυχε την απελευθέρωση των Τούρκων Ηγετών της αντιπολίτευσης. Περιόδευσε σε πολλές Πόλεις της Ευρώπης κι όχι μόνο, κ έδωσε πετυχημένες συναυλίες. Για όλ’ αυτά και πολλά άλλα τιμήθηκε πολλές φορές επάξια. Σ’ αυτό του συμπαραστάθηκε και τον προώθησε και τον ανέβασε η διεθνής Μασονία κι ο Εβραιοσιωνισμός, που είχε υπηρετήσει πολλαπλά. Τις επιτυχίες, το κύρος, και τη δόξα του Μίκη εκμεταλλεύτηκε ο Εβραιοσιωνισμός και τον μετέβαλε σε όργανό του. Και τον εξώθησε σε ατοπήματα αντεθνικά, που αμαυρώνουν τη δόξα του. Γιατί δεν προσκάλεσαν κάποιον άλλο στην Ουάσινγκτον τον Ιούνη του 1974, να μετάσχει στο Συνέδριο, που οργανώθηκε στις ΗΠΑ, με θέμα «το μέλλον της Ελλάδας μετά την πτώση της Διχτατορίας,» (Μαρ. Σπ. Γαλανάκη: “Pax judaika” ή Παγκοσμιοποίηση», 2013, σελ. 327 – 366), αλλά προσκάλεσαν τον «κομμουνιστή» Μίκη Θεοδωράκη; Ποιοι άλλοι εχτός από αυτόν είχαν προσκληθεί και είχαν «αποχρώντα» λόγο και αρμοδιότητα τόσον, όσο και την γνώση και ικανότητα να υποστηρίξουν Εθνικές θέσεις απαρασάλευτες. Και αποδέχτηκαν και ψήφισαν τη διάσπαση και διάλυση της Ενιαίας Ελλάδας; Αυτός ήταν ο Πατριώτης Κομμουνιστής Θεοδωράκης, που, υποτίθεται ότι, υμνούσε με τα τραγούδια του την Ελλάδα και τον Ελληνικό Λαό; Ή, μήπως, υμνούσε άλλη Χώρα και το Λαό της; Γιατί κι αυτό και γράφηκε κι ακούστηκε; Με τι καρδιά ψήφισε το «Σχέδιο Φαιδώρα», που καθορίζει το διαμελισμό της Ελλάδας και άλλων γειτονικών Χωρών; (ό.π., σελ.367+…) Είδατε τη συνέβη στη Γιουγκοσλαβία! Που υπάρχει κατά το παρόν Γιουγκοσλαβία; Τι υπάρχει αντ’ αυτής; Είδατε τι συμβαίνει στη Συρία; Αν όχι ρίξτε μια ματιά ό.π. σελ. 367! Παρακολουθείτε το τι συμβαίνει στη Μακεδονία! Τι εξελίσσεται στην Τουρκία! Τι στο Ναγκόρνο Καραμπάχ και την Αρμενία; Τι στη Γεωργία και τα λοιπά σύνορα της Τουρκίας; Και το τι μέλλεται να συμβεί γι’ αυτήν αργά ή γρήγορα, σ’ αυτό το βιβλίο θα το βρείτε… Ο Μίκης, λοιπόν, ήταν ο Πατριώτης και υποστηριχτής του Ελληνικού Λαού; Που κολλά το τριήμερο «Εθνικό προσκύνημα» στη σορό του; Που κολλά ο υπερβολικός ξεσηκωμός του Λαού και της «Ορθόδοξης Χριστιανικής Εκκλησίας», και τη συμπεριφορά Ιεραρχών κατά την κηδεία του; Οι συγκεντρωσιάρχες του ΚΚΕ έκαμαν καλή δουλεία! Και, παρά τον κίνδυνο του «Κορωνοϊού», δεν τηρήθηκε κανένα προστατευτικό μέτρο στην πενθούσα κατ’ εντολή λαοθάλασσα. Ενώ, στις κηδείες της ταπεινής φτωχολογιάς απαγορεύεται αυστηρά η παραβίαση των προληπτικών μέτρων. Ούτε και αγγελτήρια θανάτων και μνημόσυνων ακόμη τοιχοκολλούνται. Ούτε και σε γάμους και πανηγύρια επιτρέπεται το κάλεσμα!… Είχε το καπάκι του φέρετρου της σωρού του Μίκη πάνω του Σταυρό; Έχει η πλάκα του τάφου του Σταυρό, όπως συνηθίζεται; Το νεκρό δεν τον κατεβάζουν στον τάφο με κλειστό το φέρετρο… Ήταν τελικά Χριστιανός και Έλληνας Πατριώτης ο Μίκης Θεοδωράκης; Λοιπόν; Αποκαλύπτομαι μπροστά στη σορό ενός λαμπρού Μουσικοσυνθέτη, που τιμήθηκε για το μουσικό ταλέντο και τις μεγάλες διεθνείς επιτυχίες του. Αποκαλύπτομαι στο πολυβραβευμένο και αναγνωρισμένο πανανθρώπινα μουσικό έργο που κατέλειπε. Όμως ως εκεί, και μη παρέκει… Κι ο Μίκης (Μιχάλης) Θεοδωράκης βέβαια στα νιάτα του υπήρξε κομμουνιστής, αλλ’ αναίρεσε τον κομμουνιστικό εαυτό του το 1949 με δήλωση μετανοίας. Γιατί έγινε «δηλωσίας»; Τι εξαγόρασε με τη δήλωση; Κατά δε τη διάρκεια της Διχτατορίας και «στις 15 Νοεμβρίου, άρχισε στο Έκτακτο Στρατοδικείο Αθηνών η πρώτη μεγάλη δίκη μελών αντιστασιακής οργάνωσης. Πρόκειται για τους 31 του Πατριωτικού Μετώπου (ΠΑΜ), το οποίο, λέγεται, είχε συγκροτήσει αμέσως μετά την εκδήλωση του πραξικοπήματος ο Μίκης Θεοδωράκης. Γι’ αυτό δεν ακολούθησε το Νταγιάν στο Ισραήλ; Στο ΠΑΜ συμμετείχαν κομμουνιστές και άλλοι αριστεροί. Ο πρόεδρος του Στρατοδικείου και ο άοσμος Βασιλικός Επίτροπος, επιλέχθηκαν από το δικαστικό σώμα, καθώς η Δικαιοσύνη ήταν η μόνη από τις τρεις εξουσίες την οποία δεν είχε ανατρέψει η δικτατορία του στρατού. Ανκαι συνελήφθη, ο Μίκης Θεοδωράκης δεν συμπεριλήφθηκε μεταξύ των δικαζομένων επειδή η χούντα δεν επιθυμούσε να έχει στο εδώλιο ένα πρόσωπο με τέτοια διεθνή προβολή και συμπαράταξη μ’ αυτήν. Κατά τη διαδικασία ο Βασιλικός Επίτροπος φρόντισε να εγκωμιάσει την επέμβαση του στρατού, πριν προτείνει βαριές καταδίκες των κατηγορουμένων. Τελικά το Έκτακτο Στρατοδικείο στις 21 Νοεμβρίου καταδίκασε σε ισόβια δεσμά τους Κώστα Φιλίνη και Ιωάννη Λελούδα και επέβαλε ποινές φυλάκισης από 1 έως 15 χρόνια σε άλλους 19 κατηγορούμενους, εκ των οποίων στους 13 με αναστολή, και αθώωσε δέκα. Στις 13 Νοεμβρίου το Πενταμελές Εφετείο Αθηνών επέβαλε πολύμηνες φυλακίσεις στους Λεωνίδα Κύρκο, Π. Παρασκευόπουλο και Αθανάσιο Τσουπαρόπουλο για παλαιά δημοσιεύματα της Αυγής, ενώ ο πρώην βουλευτής της Ένωσης Κέντρου Τάλμποτ(!) Κεφαλληνός καταδικάστηκε για παλαιότερη περιύβριση εισαγγελικής αρχής. Ο Μίκης όμως έπεσε στα μαλακά!... Πρέπει όμως να σταματήσω, και να μην επεχταθώ άλλο. Πιστεύω πως είμαι αντικειμενικός στην ορθολογική κρίση μου, που δεν αγκαλιάζει μόνο το Μίκη, αλλά και τους άλλους ομόφρονες ημεδαπούς κι αλλοδαπούς, με τους οποίους συνεργάστηκ’ εν ζωή και γι’ αυτό τους μνημονεύω… Θέλω μόνο, τελειώνοντας, να συστήσω στους Κουκουέδες, και όχι μόνο σ’ αυτούς, να προσέχουν, να ελέγχουν ποιοι και πως εκμεταλλεύονται τις ψήφους τους, που μ’ αυτούς επικυρώνουν και αποδέχονται επιλογές εχθρών του Ελληνισμού και του Χριστιανισμού! Αυτοί διασπαθίζουν το Δημόσιο Πλούτο της Ελλάδας και τις πολλαπλές φορολογίες των Ελλήνων. Τρώνε και πίνουν στην υγειά των κορόϊδων και τους φενακίζουν, τάζοντάς τους λαγούς με πετραχήλια, ενώ εργάζονται για την καταστροφή τους και ολόκληρου του Ελληνισμού, συνεργαζόμενοι με άσπονδους εχθρούς μας. Τι σόι Κομμουνιστές ειν’ αυτοί που, συνεργάζονται με τις Η.Π.Α., το Ισραήλ, και τα λοιπά «καπιταλιστικά» Κράτη, που βρίσκονται όλα κάτω από τη ληστρική ύπουλη διακυβέρνηση κι εκμετάλλευση του Εβραιοσιωνισμού; Μήπως αυτό δε συμβαίνει και κατά το παρόν και στην Ελλάδα; Έχω βέβαια υπόψη μου και Βασιλόφρονες κομμουνιστές, όπως τον Ηλία Τσιριμώκο. «Γιε μ’ στα πέντε Βιλαέτια, φάτε πιέτε, μωρ’ αδέρφια»! Συγγνώμη. Είπατε τίποτα;… 17.9.2021