Περί Ουρανομίκη Θεοδωράκη - 3

Η προπαγανδιστική δράση της Μ. Δαμανάκης στο Πολυτεχνείο εξαργυρώθηκε με την εκλογή της ως Βουλευτή του ΚΚΕ, του Συνασπισμού, του οποίου υπήρξε Πρόεδρος, και του ΠΑΣΟΚ διαδοχικά! Και συνεχίστηκε με το διορισμό της ως Επιτρόπου της Ε.Ε., με αρμοδιότητα σε θέματα Θαλάσσιας πολιτικής, Ναυτιλίας και Αλιείας. Και από αυτά συμπεραίνομε ότι και τα τρία προαναφερθέντα κόμματα δέχονται, είναι και βρίσκονται κάτω από τις επιρροές του Εβραιοσιωνισμού κι αποτελούν δεξαμενές δικών του στελεχών. Είναι δημιούργημά του κι ελέγχονται από αυτόν απόλυτα. Έτσι αμείφτηκε η Δαμανάκη για την «Αντιστασιακή δράση», που επέδειξε κατά της Ελληνικής Ελευθερίας και Δημοκρατίας και υπέρ του εξωτερικού εχθρού!! Και, μια και το ‘φερε η κουβέντα, εντελώς παρενθετικά να Σας πληροφορήσω πως: Η Μαρία υπήρξε σύζυγος διαδοχικά των: Δημήτρη Καραγκουλέ, Δημήτρη Δανίκα και Γιώργου Κιμούλη, και διαζεύχθηκε και τους τρεις! Έχει γεννηθεί στον Αγ. Νικόλαο Λασιθίου και ο πατέρας της, που ήταν αστυνομικός, καταγόταν από την Καρωτή Ρεθέμνους… «Ο Γ. Παπαδόπουλος κι ο Στ. Πατακός δρούσαν σε συνεργασία με την CIA και χωρίς να γνωρίζουν επακριβώς τα Εβραιοσιωνιστικά σχέδια», (τους στόχους και τους σκοπούς αυτού του πολιτικού, κοινωνικού, θρησκευτικού και πολιτιστικού Συστήματος), ανκαι ήταν υψηλόβαθμοι Μασόνοι. Έτσι εξαπατούνται οι φιλόδοξοι Μασόνοι από τον Εβραιοσιωνισμό και γίνονται εργαλεία του. Ο δε Δ. Ιωαννίδης γίνηκε κι αυτός εργαλείο των Εβραιοσιωνιστών, μέσω του άνδρα της αδελφής του, γιατρού Ζακ (Ιακώβου) Αλαζράκη, που είχε την κλινική «Κυανούς Σταυρός» στην Αθήνα. Τη… δόξα του, ως φαίνεται, ζήλωσαν τρεις Μασόνοι γιατροί του Ρεθέμνους και άνοιξαν Κλινική με το ίδιο όνομα. Ο δε λογοτέχνης Γιάννης Δαλέντζας παράλλαξε τον τίτλο της σε «Κυανού χρυσό» επικριτικά. Η πράξη του αυτή αμείφτηκε με δυσμενή μετάθεση (;) στην Αθήνα κι εξαφανίστηκε από το Ρέθεμνος!... «Συγκεκριμένα, ο αείμνηστος γιατρός και κλινικάρχης Ζακ Αλαζράκης, νυμφεύθηκε με την αδελφή του Ρωμανιώτη Εβραίου δικτάτορα Δημ. Ιωαννίδη. Ο Ιωαννίδης ήταν γιος του Εβραίου Ρωμανιώτη Βενιζελικού Κινηματία Αντ/ρχη Αριστοτέλη Ιωαννίδη. Εβραίοι των Ιωαννίνων, κατά το γένος και το θρήσκευμα. Κάτοικοι του χωριού Δίλοφου Ζαγορίου. Αυτό αποκάλυψε ο Ζακ Αλαζράκης στον Μίμη Ανδρουλάκη. «Η Εβραία δε αδελφή του Ιωαννίδη Δέσποινα, γιατρός, σύζυγος Αλαζράκη έγινε χορηγός με τεράστιο ποσό, που διέθεσε στη μνήμη του ΖΑΚ, για την ανέγερση Μνημείου του Ολοκαυτώματος των Εβραίων στο Θησείο», όπως έχει αποκαλύψει η εφημερίδα «Στόχος». Γι’ αυτό και ανακηρύχτηκε Ευεργέτιδα της Εβραϊκής κοινότητας της Αθήνας! Ο Ζακ Αλαζράκης υπήρξε και ήταν ο σύνδεσμος του κουνιάδου του Ιωαννίδη με τη MOSSAD (Μοσσάντ) τη μυστική υπηρεσία του Ισραήλ. Λειτούργησε και κατά τον Ιούλιο του 1974 ως πράκτορας της Μοσσάντ, ως ανθέλληνας και ως εχθρός των αντί - Ιωαννιδικών πραξικοπηματιών.» Ο δε Μπόλαρης ομολογεί ότι: «Ο γαμπρός του Ιωαννίδη ήταν Εβραίος και λέγανε τότε ότι ήταν και πράκτορας της Mossad.» «… Στην ουσία, χρησιμοποιήθηκε ο (Εβραίος) Ιωαννίδης από τον Εβραίο Υπουργό Εξωτερικών των Η.Π.Α. Κίσσινγκερ, μέσω του Αλαζράκη, που ήταν ένας σύνδεσμος της Mossad. Ο Αλαζράκης ήταν ο αγγελιοφόρος. Ήταν ο μεταδότης. Αυτός, που μετέφερε κι έδινε τις εντολές του Νταγιάν στον Ιωαννίδη. Και μετά το ατυχές πραξικόπημα της “πιτζάμας” (Φλεβάρη 1975, κατά Κ. Καραμανλή), είχε πλήρως επικρατήσει ο σχεδιασμός της Mossad».(Nikolas Greveniotis: hppt://wwwnewsbeast.gr 8.8.2014) Θα διαπιστώσετε ακόμη καλύτερα τι σημαίνει Αλαζράκης διαβάζοντας ότι: το «πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου κατά του Μακαρίου, που τραυμάτισε και δίχασε την ενότητα της Κύπρου και έδωσε το πρόσχημα να εισβάλλουν Τούρκοι στη Μεγαλόνησο, θα ήταν χωρίς συνέπειες εάν δεν υπήρχε ο Ζακ Αλαζράκης. Χωρίς συνέπειες θα έμενε και το εγχείρημα της Τουρκικής εισβολής από τη Μεσίνα. Και όλα αυτά δεν θα συνέβαιναν, εάν ο Εβραίος Ζακ Αλαζράκης δεν συγκαλούσε σύσκεψη πιστών του εντολοδόχων (προφανώς προδοτών) αξιωματικών, οι οποίοι παρεμπόδισαν την αποστολή δύο διμοιριών Ελλήνων στρατιωτών, που θα παρεμπόδιζαν την μεγάλη Τουρκική εισβολή». («NonPaperNews: «Ο θλιβερός πιστολέρο Μπόλαρης», 26.3.2013.) «Γκέκε ή νούκου γκέκε»; Άνθρωπος υπό το Νταγιάν ήταν κι ο Νικ. Μακαρέζος και γι’ αυτό επισκέφτηκε το Ισραήλ λίγες βδομάδες πριν από την 21η Απρίλη και παρέμεινε σ’ αυτό αρκετό διάστημα, δήθεν για μετεκπαίδευση! Κ οι Ασλανίδης και Ρουφογάλης ήταν άνθρωποι του Νταγιάν. Ο δε Νταγιάν είχε ταχτική συνεργασία με το «Ελληνικό Σιωνιστικό Συμβούλιο», με το Σταθμάρχη του «Παγκόσμιου Ιουδαϊκού Πραχτορείου» Μιμίκο Φόρτη, με τη «Μεγάλη Τεκτονική Στοά της Ελλάδας», που στεγάζεται στις οδούς της Αθήνας Αχαρνών και Σουρμελή. Και, «..νταγιάντα κοπελιά μου!…» «Την νύχτα στις 14 Νοεμβρίου 1973, ο ισραηλινός στρατηγός Μωσέ Νταγιάν έφθασε στην Αθήνα. Εγκαταστάθηκε στο σπίτι του γαμπρού του Δημ. Ιωαννίδη. Δηλαδή, του γιατρού Αλαζράκη. Από εκεί έστειλε μήνυμα στον Ιωαννίδη να είναι έτοιμος: «η ώρα έφθασε. Όλα είναι έτοιμα». Την επομένη 15 Νοεμβρίου, το γιώτ «Απόλλων», ιδιοκτησίας της εταιρίας ΟΤC, η οποία τότε ήταν ιδιοκτησία της CIA, έφθασε στον Πειραιά. Το γιώτ αυτό, πριν από την μετατροπή του, ήταν μονάδα του βρετανικού πολεμικού ναυτικού. Ήταν εξοπλισμένο με πανίσχυρα ηλεκτρονικά μέσα και τέλεια δίκτυα επικοινωνιών. Είκοσι κομάντος συμπλήρωναν το ειδικό πλήρωμα του σκάφους. Από τον Πειραιά έπλευσε προς τα ανοιχτά του Σουνίου, όπου και περίμενε ανενόχλητο. Στο μεταξύ «Έλληνες πολίτες» έκαναν τις ανάλογες επαφές τους με το στρατηγό Νταγιάν, ο οποίος συντόνιζε την «λαϊκή» εξέγερση στο ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ, μαζί με τον Ιωαννίδη και τον εκδότη – δημοσιογράφο Χρήστο Λαμπράκη. «Tι γράφει στο ημερολόγιό του ο Χρήστος Πασαλάρης για τις πρώτες ώρες της δικτατορίας: Στις 4 το πρωϊ κυκλοφόρησε η «Καθημερινή» για να αναγγείλει με ένα ΜΟΝΟΣΤΗΛΟ στην 1η σελίδα ότι εξερράγη στρατιωτικό κίνημα! Οι άλλες πρωϊνές βγήκαν σαν να μη συνέβαινε τίποτε… Το ραδιόφωνιο όμως έπαιζε εμβατήρια! Στις 7 το πρωϊ μάθαμε τα πάντα. Κεφαλή ήταν ο συνταγματάρχης Παπαδόπουλος. Στα ΝΕΑ τον είχαμε περιλάβει άσχημα με το σαμποτάζ του Έβρου. Ο Ψαθάς ήταν ο πρώτος δημοσιογράφος που συνελήφθη... Θυμήθηκα τι μου είχε πει ένας Κινέζος στρατηγός στο νησί Κεμόϊ το 1965. «Γνωρίζετε έναν συνταγματάρχη Παπαδόπουλο;» - «Όχι, δεν τον ξέρω»… «Θα τον μάθετε πολύ σύντομα, φοιτήσαμε μαζί στη Σχολή Ψυχολογικού πολέμου, στο Πεντάγωνο της Αμερικής»!.. Σας λέει αυτό τίποτε; Να όμως και κάτι ακόμη: "Στις 11 το μεσημέρι εκείνης της μοιραίας ημέρας είχαμε μια απροσδόκητη επίσκεψη. Είδα να μπαίνει στο γραφείο μου ένας άνδρας κομψός, φαλακρός, απλά ντυμένος, με έναν μαύρο επίδεσμο στο αριστερό μάτι και με μερικά κουλούρια στο χέρι. Δεν άργησα να τον αναγνωρίσω. Ήταν ο αρχιστράτηγος του Ισραήλ Μοσέ Νταγιάν. --Ξεμείναμε στην Αθήνα, μου είπε στα αγγλικά. Είμαι τράνζιτ για Τελ Αβίβ. Το αεροπλάνο μου μπλοκαρίστηκε στο Ελληνικό. Πέσαμε πάνω στα γεγονότα. Μπορώ να παρακολουθήσω τις εξελίξεις από εδώ; Έμεινε κάπου τρείς ώρες και ζητούσε να του λέμε ό,τι νέα μαθαίναμε, αλλά απέφυγε να κάνει οποιοδήποτε σχόλιο. Έφυγε το ίδιο απλά όπως ήλθε. Ποτέ δεν μπόρεσα να εξηγήσω εκείνη τη...συμπτωματική άφιξη στην Αθήνα του Ισραηλινού πολέμαρχου, νικητή του «πολέμου των έξη ημερών» που θα ξεσπούσε 45 μέρες αργότερα, στις 6 Ιουνίου, στην έρημο του Σινά, με πλήρη χρησιμοποίηση των ελληνικών βάσεων»… (Αυτόχθονες Έλληνες: «Το Πολυτεχνείο και οι Εβραίοι».) Από πού κι ως που ο Νταγιάν, αδίσταχτα και οικοκυρικά, σαν στο σπίτι του μπήκε απρόσκλητος στο γραφείο του Πασαλάρη; Στρογγυλοκάθισε σ’ αυτό και ζήτησε να παρακολουθήσει τις εξελίξεις του Πραξικοπήματος; Και μάλιστα χωρίς καν να φοβηθεί για την ασφάλειά του!! Τόση εμπιστοσύνη είχε στο συγκρότημα Λαμπράκη!! «Η κύρια επαφή Νταγιάν, εκτός από τον Ιωαννίδη – Αραπάκη – Μπονάνο, ήταν με τον Γιάγκο Πεσματζόγλου, ο οποίος τότε ήταν μέλος της Λέσχης Μπίλντεμπεργκ για την Ελλάδα. Είχε αναλάβει το πολιτικό σκέλος της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Ήταν ο ενδιάμεσος μεταξύ των επικεφαλής των «φοιτητών», του Στρατηγού Νταγιάν και της Λέσχης Μπίλντεμπεργκ. Ο Πεσματζόγλου είχε άμεση επαφή, κυρίως με τρία πρόσωπα, από τους οργανωτές της εξέγερσης: Η μία ήταν η Δαμανάκη. Ο άλλος, ο γνωστής καταγωγής Μιλτιάδης Έβερτ, (ο επικαλούμενος «Μπουλντόζα»). Και ο τρίτος ο (Γιάννης) Χαραλαμπόπουλος, του οποίου ο γιός και η θυγατέρα, από την πρώτη του γυναίκα, που ήταν Εβραία, ΥΠΗΡΕΤΟΥΣΑΝ ΣΑΝ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΙ ΤΗΣ ΜΟΣΑΝΤ στο Ισραήλ!! Ο Χαραλαμπόπουλος και ο Νταγιάν ήταν στενοί φίλοι από το 1943, όταν υπηρετούσαν μαζί στην Μέση Ανατολή, στα βρετανικά στρατεύματα. Λέγεται ότι ο Νταγιάν προξένεψε στον Χαραλαμπόπουλο την Άγα(ρ;), που ήταν εβραία και πρώην Πρόεδρος της Ένωσης Γυναικών Ελλάδος!» Καταλάβατε ποιοι κατεύθυναν και κατευθύνουν το Κίνημα Γυναικών Ελλάδας και στρέφονται κατά της Ελληνικής οικογένειας;! Να σημειωθεί δε ότι: «Ο Χαραλαμπόπουλος προερχόταν από τον Ελληνικό Στρατό. Διετέλεσε Βουλευτής της Ένωσης Κέντρου. Υπήρξε Αρχηγός και συνιδρυτής του ΠΑΚ με τον Μ. Θεοδωράκη. Συμμετείχε στην Αντιστασιακή Οργάνωση ΕΚΔΑ (Εθνικό Κίνημα Δημοκρατικής Αντίστασης κατά της Χούντας). Ότι διώχθηκε από τη Χούντα. Φυλακίστηκε κι εξορίστηκε στη Σύρο και κατόπιν στη Γυάρο. Υπήρξε συνιδρυτής του ΠΑΣΟΚ. Διετέλεσε Βουλευτής, Αντιπρόεδρος, Υπουργός Εξωτερικών και «Εθνικής» Άμυνας του ΠΑΣΟΚ!! Πίστευε ότι μετά τον Ανδρέα είχε συμβή «μια αλλοίωση βασικών χαρακτηριστικών της φυσιογνωμίας του ΠαΣοΚ», από το Σημίτη και τους οπαδούς του εκσυγχρονιστές… Τα χαράματα της 16 Νοεμβρίου, έφθασαν 200 αμερικανοί κομάντος από τις Βρυξέλλες, με εντολή να συμμετάσχουν στην εξέγερση του πολυτεχνείου. (Το φύλλο των φοιτητών του Κ.Κ.Ε. "Πανσπουδαστική", στο τεύχος του Νο 8, κάνει λόγο, για 350 πράκτορες της ΚΥΠ, που κατέλαβαν το Πολυτεχνείο, στις 14/11/1973, με σκοπό να εκτρέψουν, σε άλλη κατεύθυνση, τον αγώνα, που γινόταν εκείνη την εποχή. Το κείμενο αυτό, που αναφέρεται στους φοιτητές της Νομικής Σχολής, που διέκοψαν την δική τους συνέλευση και από την Σόλωνος, πήγαν στο Πολυτεχνείο, ουδέποτε, μέχρι τώρα, το έχει ανακαλέσει, επισήμως, το Κ.Κ.Ε. Έγραφε επί λέξει ότι: «το Πολυτεχνείο ήταν έργο 350 πρακτόρων του Ρουφογάλη» τότε αρχηγού της ΚΥΠ!»… «Η πιο εντυπωσιακή όμως εκδήλωση υποστήριξης προς τον Κ. Καραμανλή ήρθε λίγο αργότερα, τα Χριστούγεννα, από τον Μίκη Θεοδωράκη. Ο αριστερός μουσικοσυνθέτης, σύμβολο στο εξωτερικό των Ελλήνων πολιτικών κρατουμένων, έγκλειστος την εποχή εκείνη στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Ωρωπού, (για το μάτι του Κόσμου,) έστειλε επιστολή στον Κ. Καραμανλή, γράφοντάς του μεταξύ άλλων: Εκτιμώ βαθύτατα με πόση συναίσθηση ιστορικής ευθύνης και με πόσο βαριά καρδιά αχθήκατε στην απόφαση να καλέσετε τους υγιείς και αγνούς αξιωματικούς για την ανατροπή της δικτατορίας... Το ιδιαίτερο βάρος σας ως πρώην πρωθυπουργού και ως μίας πολιτικής προσωπικότητας, που επηρεάζει ένα σημαντικό τμήμα του έθνους, θα είναι μια πολύτιμη συνεισφορά στον αγώνα αυτόν. Τιθέμενος επί κεφαλής αυτού του αγώνα εξασφαλίζετε επάξια την ιστορική καταξίωση... Σας δηλώνω ότι τίθεμαι στη διάθεσή σας με μοναδική φιλοδοξία την προσφορά όποιας θυσίας για μια Ελλάδα Δημοκρατική και Ελεύθερη, όπου θ' ανθίσει και πάλι το γέλιο και θα ξαναντηχήσει το τραγούδι! Δεχτείτε, κ. Πρόεδρε, την έκφραση της βαθυτάτης εκτιμήσεώς μου και τον αγωνιστικό χαιρετισμό, εμού και των συγκρατουμένων μου, από το Στρατόπεδο Ωρωπού». Μην εκπλήσσεστε γι’ αυτό. Κ οι δυο τους ήταν Μασόνοι… Ο Μίκης Θεοδωράκης εκλέχτηκε και βουλευτής του ΚΚΕ με τρεις θητείες μεταδιχτατορικά!… Αργότερα, επί ΠΑΣΟΚ, γίνηκε και Πρόεδρος της Επιτροπής Ελληνοτουρκικής φιλίας (1986). (Δηλαδή, του Παντουρκισμού.) Και ταχυδρόμος του Ανδρέα Παπανδρέου και του Κων. Μητσοτάκη, μεταφέροντας μηνύματα προς τις Κυβερνήσεις της Τουρκίας. Υστερότερα προσπάθησε από το Παρίσι και πέτυχε την απελευθέρωση των Τούρκων Ηγετών της αντιπολίτευσης. Περιόδευσε σε πολλές Πόλεις της Ευρώπης κι όχι μόνο, κ έδωσε πετυχημένες συναυλίες. Για όλ’ αυτά και πολλά άλλα τιμήθηκε πολλές φορές επάξια. Σ’ αυτό του συμπαραστάθηκε και τον προώθησε και τον ανέβασε η διεθνής Μασονία κι ο Εβραιοσιωνισμός, που είχε υπηρετήσει πολλαπλά. Τις επιτυχίες, το κύρος, και τη δόξα του Μίκη εκμεταλλεύτηκε ο Εβραιοσιωνισμός και τον μετέβαλε σε όργανό του. Και τον εξώθησε σε ατοπήματα αντεθνικά, που αμαυρώνουν τη δόξα του. Γιατί δεν προσκάλεσαν κάποιον άλλο στην Ουάσινγκτον τον Ιούνη του 1974, να μετάσχει στο Συνέδριο, που οργανώθηκε στις ΗΠΑ, με θέμα «το μέλλον της Ελλάδας μετά την πτώση της Διχτατορίας,» (Μαρ. Σπ. Γαλανάκη: “Pax judaika” ή Παγκοσμιοποίηση», 2013, σελ. 327 – 366), αλλά προσκάλεσαν τον «κομμουνιστή» Μίκη Θεοδωράκη; Ποιοι άλλοι εχτός από αυτόν είχαν προσκληθεί και είχαν «αποχρώντα» λόγο και αρμοδιότητα τόσον, όσο και την γνώση και ικανότητα να υποστηρίξουν Εθνικές θέσεις απαρασάλευτες. Και αποδέχτηκαν και ψήφισαν τη διάσπαση και διάλυση της Ενιαίας Ελλάδας; Αυτός ήταν ο Πατριώτης Κομμουνιστής Θεοδωράκης, που, υποτίθεται ότι, υμνούσε με τα τραγούδια του την Ελλάδα και τον Ελληνικό Λαό; Ή, μήπως, υμνούσε άλλη Χώρα και το Λαό της; Γιατί κι αυτό και γράφηκε κι ακούστηκε; Με τι καρδιά ψήφισε το «Σχέδιο Φαιδώρα», που καθορίζει το διαμελισμό της Ελλάδας και άλλων γειτονικών Χωρών; (ό.π., σελ.367+…) Είδατε τη συνέβη στη Γιουγκοσλαβία! Που υπάρχει κατά το παρόν Γιουγκοσλαβία; Τι υπάρχει αντ’ αυτής; Είδατε τι συμβαίνει στη Συρία; Αν όχι ρίξτε μια ματιά ό.π. σελ. 367! Παρακολουθείτε το τι συμβαίνει στη Μακεδονία! Τι εξελίσσεται στην Τουρκία! Τι στο Ναγκόρνο Καραμπάχ και την Αρμενία; Τι στη Γεωργία και τα λοιπά σύνορα της Τουρκίας; Και το τι μέλλεται να συμβεί γι’ αυτήν αργά ή γρήγορα, σ’ αυτό το βιβλίο θα το βρείτε… Ο Μίκης, λοιπόν, ήταν ο Πατριώτης και υποστηριχτής του Ελληνικού Λαού; Που κολλά το τριήμερο «Εθνικό προσκύνημα» στη σορό του; Που κολλά ο υπερβολικός ξεσηκωμός του Λαού και της «Ορθόδοξης Χριστιανικής Εκκλησίας», και τη συμπεριφορά Ιεραρχών κατά την κηδεία του; Οι συγκεντρωσιάρχες του ΚΚΕ έκαμαν καλή δουλεία! Και, παρά τον κίνδυνο του «Κορωνοϊού», δεν τηρήθηκε κανένα προστατευτικό μέτρο στην πενθούσα κατ’ εντολή λαοθάλασσα. Ενώ, στις κηδείες της ταπεινής φτωχολογιάς απαγορεύεται αυστηρά η παραβίαση των προληπτικών μέτρων. Ούτε και αγγελτήρια θανάτων και μνημόσυνων ακόμη τοιχοκολλούνται. Ούτε και σε γάμους και πανηγύρια επιτρέπεται το κάλεσμα!… Είχε το καπάκι του φέρετρου της σωρού του Μίκη πάνω του Σταυρό; Έχει η πλάκα του τάφου του Σταυρό, όπως συνηθίζεται; Το νεκρό δεν τον κατεβάζουν στον τάφο με κλειστό το φέρετρο… Ήταν τελικά Χριστιανός και Έλληνας Πατριώτης ο Μίκης Θεοδωράκης; Λοιπόν; Αποκαλύπτομαι μπροστά στη σορό ενός λαμπρού Μουσικοσυνθέτη, που τιμήθηκε για το μουσικό ταλέντο και τις μεγάλες διεθνείς επιτυχίες του. Αποκαλύπτομαι στο πολυβραβευμένο και αναγνωρισμένο πανανθρώπινα μουσικό έργο που κατέλειπε. Όμως ως εκεί, και μη παρέκει… Κι ο Μίκης (Μιχάλης) Θεοδωράκης βέβαια στα νιάτα του υπήρξε κομμουνιστής, αλλ’ αναίρεσε τον κομμουνιστικό εαυτό του το 1949 με δήλωση μετανοίας. Γιατί έγινε «δηλωσίας»; Τι εξαγόρασε με τη δήλωση; Κατά δε τη διάρκεια της Διχτατορίας και «στις 15 Νοεμβρίου, άρχισε στο Έκτακτο Στρατοδικείο Αθηνών η πρώτη μεγάλη δίκη μελών αντιστασιακής οργάνωσης. Πρόκειται για τους 31 του Πατριωτικού Μετώπου (ΠΑΜ), το οποίο, λέγεται, είχε συγκροτήσει αμέσως μετά την εκδήλωση του πραξικοπήματος ο Μίκης Θεοδωράκης. Γι’ αυτό δεν ακολούθησε το Νταγιάν στο Ισραήλ; Στο ΠΑΜ συμμετείχαν κομμουνιστές και άλλοι αριστεροί. Ο πρόεδρος του Στρατοδικείου και ο άοσμος Βασιλικός Επίτροπος, επιλέχθηκαν από το δικαστικό σώμα, καθώς η Δικαιοσύνη ήταν η μόνη από τις τρεις εξουσίες την οποία δεν είχε ανατρέψει η δικτατορία του στρατού. Ανκαι συνελήφθη, ο Μίκης Θεοδωράκης δεν συμπεριλήφθηκε μεταξύ των δικαζομένων επειδή η χούντα δεν επιθυμούσε να έχει στο εδώλιο ένα πρόσωπο με τέτοια διεθνή προβολή και συμπαράταξη μ’ αυτήν. Κατά τη διαδικασία ο Βασιλικός Επίτροπος φρόντισε να εγκωμιάσει την επέμβαση του στρατού, πριν προτείνει βαριές καταδίκες των κατηγορουμένων. Τελικά το Έκτακτο Στρατοδικείο στις 21 Νοεμβρίου καταδίκασε σε ισόβια δεσμά τους Κώστα Φιλίνη και Ιωάννη Λελούδα και επέβαλε ποινές φυλάκισης από 1 έως 15 χρόνια σε άλλους 19 κατηγορούμενους, εκ των οποίων στους 13 με αναστολή, και αθώωσε δέκα. Στις 13 Νοεμβρίου το Πενταμελές Εφετείο Αθηνών επέβαλε πολύμηνες φυλακίσεις στους Λεωνίδα Κύρκο, Π. Παρασκευόπουλο και Αθανάσιο Τσουπαρόπουλο για παλαιά δημοσιεύματα της Αυγής, ενώ ο πρώην βουλευτής της Ένωσης Κέντρου Τάλμποτ(!) Κεφαλληνός καταδικάστηκε για παλαιότερη περιύβριση εισαγγελικής αρχής. Ο Μίκης όμως έπεσε στα μαλακά!... Πρέπει όμως να σταματήσω, και να μην επεχταθώ άλλο. Πιστεύω πως είμαι αντικειμενικός στην ορθολογική κρίση μου, που δεν αγκαλιάζει μόνο το Μίκη, αλλά και τους άλλους ομόφρονες ημεδαπούς κι αλλοδαπούς, με τους οποίους συνεργάστηκ’ εν ζωή και γι’ αυτό τους μνημονεύω… Θέλω μόνο, τελειώνοντας, να συστήσω στους Κουκουέδες, και όχι μόνο σ’ αυτούς, να προσέχουν, να ελέγχουν ποιοι και πως εκμεταλλεύονται τις ψήφους τους, που μ’ αυτούς επικυρώνουν και αποδέχονται επιλογές εχθρών του Ελληνισμού και του Χριστιανισμού! Αυτοί διασπαθίζουν το Δημόσιο Πλούτο της Ελλάδας και τις πολλαπλές φορολογίες των Ελλήνων. Τρώνε και πίνουν στην υγειά των κορόϊδων και τους φενακίζουν, τάζοντάς τους λαγούς με πετραχήλια, ενώ εργάζονται για την καταστροφή τους και ολόκληρου του Ελληνισμού, συνεργαζόμενοι με άσπονδους εχθρούς μας. Τι σόι Κομμουνιστές ειν’ αυτοί που, συνεργάζονται με τις Η.Π.Α., το Ισραήλ, και τα λοιπά «καπιταλιστικά» Κράτη, που βρίσκονται όλα κάτω από τη ληστρική ύπουλη διακυβέρνηση κι εκμετάλλευση του Εβραιοσιωνισμού; Μήπως αυτό δε συμβαίνει και κατά το παρόν και στην Ελλάδα; Έχω βέβαια υπόψη μου και Βασιλόφρονες κομμουνιστές, όπως τον Ηλία Τσιριμώκο. «Γιε μ’ στα πέντε Βιλαέτια, φάτε πιέτε, μωρ’ αδέρφια»! Συγγνώμη. Είπατε τίποτα;… 17.9.2021

Περι Ουρανομίκη Μουσικοσυνθέτη - 2

Θυμούμαι πως όταν ήμουν μέλος του Δ.Σ. της Εταιρίας Θεάτρου Κρήτης, της τότε ΕΘΕΚ, και υστερότερα ΔΗΠΕΘΕΚ, (Δημοτικής Περιφερειακής Εταιρίας Θεάτρου Κρήτης,) σε μια συνεδρίαση, που γίνηκε στην Ορθόδοξη Ακαδημία Κρήτης, στο Κολυμπάρι, συνέβη, μετά τη λήξη της συνεδρίασης και κατά την ώρα που πήγαμε να δειπνήσομε, να παρουσιαστεί από το πουθενά ο Μίκης Θεοδωράκης και να γίνομε ομοτράπεζοι. Πως και γιατί ο Μίκης βρέθηκε στην Ακαδημία κείνη τη νυχτερινή ώρα, δεν το γνωρίζω. Ήταν η πρώτη και μοναδική φορά, που ανεπάντεχα ήρθα τόσο κοντά μαζί του. Κατά τη διάρκεια του δείπνου ο Μίκης καθόταν απέναντί μου, και κατ’ αυτή γίνηκαν διάφορες συζητήσεις. Και βέβαια γίνηκε κουβέντα και για την περίοδο διακυβέρνησης της Ελλάδας από τη χούντα. Και για το Κυπριακό. Και για τον Κων/νο Καραμανλή, που σχετικά πρόσφατα τότε είχεν επιστρέψει στην Ελλάδα, με το γαλλικό προεδρικό Αεροπλάνο του Γάλλου Προέδρου της Δημοκρατίας, και είχε αναλάβει τη διακυβέρνηση του «Ελληνικού» Κράτους, προκειμένου να διασώσει τους προδότες της Χούντας από τον Ελληνικό Λαό, τους οποίους και διέσωσε στην Κέα, γι’ αυτό και ονομάστηκε από τότε «Σωτήρας». Όχι των Ελλήνων και του Ελληνικού Κράτους, αλλά των Προδοτών της Χούντας!! Βλέπετε και διαπιστώνετε πως, ο ένας προδότης αντικαθιστά στη διακυβέρνηση και διασώζει τον άλλο. Κι όλοι προέρχονται από την ίδια αστείρευτη πηγή παραγωγής προδοτών. Τον Εβραιοσιωνισμό. Και κατά τούτο είναι και μεταξύ τους αποκαλούνται αδελφοί! Από ακούσματα γνώριζα πως, ο Μίκης ήταν αριστερός, όχι στο παντελόνι, αλλά στην ιδεολογία. Υστερότερα έμαθα πως ήταν ο κρυφός ουσιαστικός αρχηγός του Κουκουέ στην Ελλάδα. Γι’ αυτό, στην εν λόγω συνεστίαση έπεσ’ από τα σύννεφα, ακούοντας το Μίκη να υμνολογεί τον προδότη μεγαλομασόνο Εβραιοσιωνιστή καταρραχτικά και χωρίς μουσικό μέτρο. Διαρωτήθηκα τότε αν αυτός ο άνθρωπος ήταν πραγματικά Κουκουές και μάλιστα Ηγέτης του Κουκουέ στην Ελλάδα. Δεν αντέδρασα κι ούτε κι απεύθυνα σ’ αυτόν λόγο. Υστερότερα έμαθα πως, εχτός από Ηγέτης του ΚΚΕ, ο Μίκης ήταν και Μασόνος. Και τότε κατάλαβα γιατί υμνούσε και δοξολογούσε τον «Αδελφό» και «Συλλειτουργό» ενώπιον των 11 Μασόνων, που μαζί μ’ εμένα, το ξένο σώμα, και υπό δοκιμή «αδελφό», συναποτελούσαμε το Δ.Σ. της ΕΘΕΚ. Τρία μέλη από κάθε Νομό της Κρήτης. Τότε κλονίστηκα ως προς την εγκυρότητα της πολιτικής ταυτότητας του Μίκη. Γνώριζα βέβαια πως, Καλλιτεχνικός Σύμβουλος της ΕΘΕΚ δεν ήταν ο Μίκης Θεοδωράκης, για να δικαιολογεί την εκεί παρουσία του, αλλά ο Μάνος Χατζηδάκης. Δε μπορούσε, λοιπόν, να αιτιολογηθεί η εκεί παρουσία του ως μέλους της ΕΘΕΚ. Πλησίαζαν μεσάνυχτα. Εγώ ζήτησα συγγνώμη. αποχώρησ’ από τη συντροφιά. Και πήγα για ύπνο. Τι συζητήθηκε κατόπιν δεν το γνωρίζω, αλλά το υποψιάζομαι… Έμαθα όμως υστερότερα ότι: Τη δικτατορία της «χούντας» των Συνταγματαρχών, έστησαν στην Ελλάδα οι Εβραιοσιωνιστές και μασόνοι των ΗΠΑ. Όχι βέβαια πως κατά τις εκλογές του Μάη του 1967, αν θα γινόταν, θα κυριαρχούσε η Ένωση Κέντρου και υπήρχε ανερχόμενη στον ορίζοντα η αναβάθμιση του ΚΚΕ, που προμηνούσε «κομμουνιστικό κίνδυνο»! Όχι δεν ήταν αυτή η αιτία, που προκάλεσε το πραξικόπημα της 21ης Απρίλη 1967, με αποτέλεσμα την επιβολή της δικτατορίας. Ο «κομμουνιστικός κίνδυνος» ήταν το πρόσχημα. Η πραγματική αιτία ήταν ο σχεδιαζόμενος τότε πόλεμος του Ισραήλ κατά των Αράβων. Γι’ αυτό επιδίωκαν οι Εβραιοσιωνιστές να εξασφαλίσουν στο 100% τον απόλυτο έλεγχο στις Αμερικάνικες βάσεις στην Ελλάδα και κυρίως στην Κρήτη. Έτσι, ώστε η αεροπορία τους και τα «ραντάρ» σημάτων παραπλάνησης κι εκτροπής του εχθρού να δουλέψουν αποτελεσματικά και να παραπλανήσουν και να εκτρέψουν Ρωσικούς πυραύλους και την εχθρική αεροπορία. Και το πέτυχαν, με την επιτυχία του Πραξικοπήματος των Προδοτών της 21ης Απρίλη του 1967 και την προαγωγή του σ’ επανάσταση. Την εγκαθίδρυση Προδοτών ως κυβέρνηση της Ελλάδας, που αποτελούσε, λόγω της στρατηγικής θέσης και αξίας της, αποτελεσματικό και σχεδόν αποκλειστικό συντελεστή της επιτυχίας τους. Το σύνολο των αξιωματικών που πρωτοστάτησαν στην κατάληψη της εξουσίας ήταν λουλούδια του παχτσέ της Μασονίας και του Εβραιοσιωνισμού. Γι’ αυτό έδωσαν στις Εβραιοκρατούμενες ΗΠΑ και στο Ισραήλ «γην και ύδωρ». «Η απόφαση για να κινηθεί η χούντα του Παπαδόπουλου, για να επιδιώξει και να επιτύχει την επιβολή διχτατορίας στην Ελλάδα, πάρθηκε στο Τελ Αβίβ στις 8.1.1967. Την τελική οργάνωση και το συντονισμό (της επιχείρησης) ανέλαβε ο (Εβραίος) στρατηγός Μοσέ Νταγιάν. Από τότε ο Νταγιάν έκανε ταχτικά ταξίδια στην Ελλάδα με πρόσχημα την κόρη του Γιαέλ, που ασχολούμενη με τον κινηματογράφο, είχε φιλία και συνεργασία με τους σκηνοθέτες Μιχάλη Κακογιάννη και Νίκο Κούνδουρο, όπως και με το μουσικοσυνθέτη Μίκη (Μιχάλη) Θεοδωράκη.»(Μηνάς Γ. Μαλακός: «Καμαρώστε τα μασονικά ρετάλια της Χούντας», Μακελειό, 30.12.2013) Η Γιαέλ είχε ακόμη σχέσεις και με την Μαρία Δαμανάκη, που είναι Εβραία και χρησιμοποιήθηκε κατόπιν κατά την κατάληψη του Πολυτεχνείου, με σκοπό να ρίξουν τον Γ. Παπαδόπουλο και ν’ ανεβάσουν τον Προδότη Δ. Ιωαννίδη, προκειμένου να ευνοήσει τους Τούρκους στην Κύπρο. Η ίδια η Δαμανάκη δήλωσε μέσα στη Βουλή των…Ελλήνων: «Είμαι Εβραία, γι’ αυτό μ’ ενδιαφέρει» τ’ ότι, δηλαδή, έθιξε τον Εβραίο Βουλευτή της Ελλάδας Ροζάκη ο Βουλευτής Καρατζαφέρης! Κατά τα λοιπά η Βουλή ονομάζεται ακόμη «Βουλή των Ελλήνων» στη οποία κυριαρχούν άθεοι και ανθέλληνες Εβραιοσιωνιστές Βουλευτές. Ενώ οι «ψεκασμένοι» Έλληνες πιστεύουν ακόμη πως η Βουλή είναι και μένει Ελληνική. Όπως πιστεύουν πως, και οι Κυβερνήσεις, που εναλλάσσονται στην Ελλάδα είναι και παραμένουν Ελληνικές, όπως κ οι Πρόεδροι της Δημοκρατίας υπηρετούν όλοι τους τη Δημοκρατία! Την παραμονή του πραξικοπήματος του προδότη Ιωαννίδη, η Μαρία Δαμανάκη συνέφαγε με τη Γιαέλ και το Δημ. Ιωαννίδη! Τι εντολές του Νταγιάν μετέφεραν σ’ αυτόν τον προδότη, ο οποίος Νταγιάν βρισκόταν κρυφά στην Αθήνα κατά το διάστημα 20 – 24 του Απρίλη του 1967; Τι ζητούσε τότε στην Αθήνα; Επισκέφτηκε την κόρη του! Τότε γιατί κρυβόταν; Και γιατί η Γιαέλ Νταγιάν συνέφαγε την παραμονή της εκδήλωσης του πραξικοπήματος της Χούντας Νο 1 παρέα με τη Δαμανάκη και τον Ιωαννίδη; Γούστο της και καπέλο της; Εξάλλου «η Γιαέλ Νταγιάν καθ’ όλο το Μάρτιο και το πρώτο 20ήμερο του Απρίλη 1967, βρισκόταν στην Αθήνα… Η Γιαέλ αποτελούσε το κάλυμμα, για τις επισκέψεις του πατέρα της στην Αθήνα. Το Ισραήλ επιδίωκε την επιβολή ελεγχόμενης από αυτό και τη CIA δικτατορίας στην Ελλάδα, γιατί προγραμμάτιζε τον Πόλεμο κατά των Αράβων. Η CIA σαν όργανο των Αμερικανών και κατ’ επέχταση του Ισραήλ, θα διευκόλυνε τις επιδιώξεις του, που ήταν η ανεμπόδιστη χρησιμοποίηση του ελληνικού εναέριου και θαλάσσιου χώρου στον ανεφοδιασμό κατά τον επικείμενο πόλεμο του Ισραήλ κατά των Αράβων. Αλλά και η χρησιμοποίηση από τους Αμερικανούς και το Ισραήλ των ελληνικών αεροδρομίων, και μάλιστα της Κρήτης, σαν βάσεων εξόρμησης των βομβαρδιστικών τους εναντίον των Αράβων και τη χρήση ηλεκτρονικών μηχανημάτων, για τον αποπροσανατολισμό των ρωσικών αεροπλάνων, ρουκετών και πυραύλων, που στήριζαν τους Άραβες. Η Δικτατορία θα εξυπηρετούσε ακόμη και τις βραχυπρόθεσμες επιδιώξεις του Ισραήλ, να τεθούν, δηλαδή, αμέσως υπό τον έλεγχό του η Κύπρος και η Κρήτη! Γι’ αυτό στάλθηκε με αμερικανικό αεροπλάνο ο Στρατηγός Νταγιάν στις 20 Απρίλη 1967 στην Αθήνα κι αποβιβάστηκε στο Αμερικανικό αεροδρόμιο του Ελληνικού. Πριν προσγειωθεί το αμερικάνικο ειδικό αεροπλάνο μεταφοράς του Νταγιάν και πριν ξημερώσει η 20ή Απρίλη του 1967 αναφέρει ο Γιάννης Φουράκης στο βιβλίο του «Σιωνιστικές Συνομωσίες», σελ. 137, Τάλως, Αθήνα. ότι: Σ’ αυτό το αμερικάνικο αεροδρόμιο του Ελληνικού προσγειώθηκαν δυο (2) μεγάλα μεταγωγικά αεροπλάνα μ’ επιβάτες 200 ειδικά εκπαιδευμένους ισραηλίτες κομάντος! Αυτοί κατά τη νύχτα της 20ής προς την 21η του Απρίλη 1967 χωρίστηκαν σε ομάδες, άλλες από αυτές ντυμένοι πολιτικά, κι άλλες ντυμένοι με στρατιωτικές στολές όμοιες με αυτές του Ελληνικού Στρατού. Αυτοί διασπάρθηκαν και τοποθετήθηκαν σε κεντρικά και νευραλγικά σημεία της Αθήνας, όπως στο λόφο του Αρδηττού, στο Ζάπειο κι αλλού, και ήταν έτοιμοι για δράση. Όμως δε χρειάστηκε να δράσουν κι έφυγαν με τα ίδια μέσα το βράδυ της 21ης του Απρίλη. Αφού πέτυχε το Πραξικόπημα και η Ελλάδα μπήκε στο γύψο. (ό.π., σελ. 119-126) … Ο Νταγιάν, αμέσως μετά την άφιξή του κατευθύνθηκε στον συνοικισμό Παπάγου και είχε πολύωρη συνάντηση με απόστρατο στρατηγό, γνωστό από την μακρά και πολύμορφη υπηρεσία του στις Ελληνικές …και μυστικές υπηρεσίες. Από εκεί κατευθύνθηκε προς το Διόνυσο, όπου είχε λιγόωρη συνάντηση με το συνταγματάρχη Ασλανίδη. Από το Διόνυσο πήγε στο Παγκράτι, όπου συναντήθηκε με το συνταγματάρχη Νικ. Μακαρέζο. Επίσης είχε επαφή και με Στρατηγό, που συμμετείχε στο Ανώτατο Στρατιωτικό Συμβούλιο, και μάλιστα σε μέρα, που συνεδρίαζε αυτό το Σώμα. Κατά το μεσημέρι της ίδιας μέρας και για να θολώσει τα νερά, κάλεσε στο ξενοδ. Χίλτον, όπου διέμενε, το Σκηνοθέτη Νίκο Κούνδουρο και μαζί και με αυτόν επισκέφτηκε τα γραφεία των εφημερίδων «Βήμα» και «Νέα», και μάλιστα το διευθυντή των Νέων Χρ. Πασσαλάρη, με τον οποίο συζήτησε αρκετή ώρα, κατά τη διάρκεια της οποίας προσπάθησε ν’ αποσπάσει πληροφορίες τάχα για την επικρατούσα πολιτική κατάσταση και τις πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα. Είχε ακόμη συνάντηση με γνωστό διαφημιστή εβραϊκής καταγωγής, μέσω του οποίου προσπάθησε να επικοινωνήσει κατά τα μεσάνυχτα της 20 προς την 21 τ’ Απρίλη με το Μίκη Θεοδωράκη. Πλην όμως δε μπόρεσε να τον επικοινωνήσει, γιατί ωστόσο είχε εκδηλωθεί το Πραξικόπημα. Τότε ο Νταγιάν συνοδευόμενος από την κόρη του Γιαέλ και αυτό τον Εβραίο διαφημιστή πήγαν στο σπίτι του Μίκη Θεοδωράκη. Προσπάθησαν να τον πείσουν να τους ακολουθήσει στο εξωτερικό, για ν’ αποφύγει τη σύλληψή του από τη Χούντα. Δεν μπόρεσαν όμως να τον πείσουν και να τον πάρουν μαζί τους στο ειδικό αεροπλάνο, που περίμενε το Νταγιάν στο αμερικάνικο αεροδρόμιο του Ελληνικού. Όλ’ αυτά, μου επιτρέπουν να πιστεύω πως, ο Μίκης Θεοδωράκης τα γνώριζε και συνεργαζόταν με τους Εβραισιωνιστές, που τα είχαν σχεδιάσει και τα εφάρμοσαν. Ίσως δεν του εμπιστευόταν όλες τις λεπτομέρειες, για λόγους εχεμύθειας. Ότι, δηλαδή, γινόταν προετοιμασίες για στρατιωτικό πραξικόπημα, καθώς και την ημερομηνία. Γι’ αυτό και δεν απαντούσε τηλεφωνικά στο Νταγιάν. Είχε κλειστό το τηλέφωνο. Πως και γιατί ο Νταγιάν γνώριζε ακόμη και το τηλέφωνο και τη διεύθυνση του Μίκη; Γιατί τον επισκέφτηκε και του ζήτησε να τον ακολουθήσει στο εξωτερικό σε ώρα κρίσιμη; Ο Μίκης, λοιπόν, ήταν ενήμερος και γνώριζε ότι θα τον συλλάβουν οι «Αδελφοί», για το μάτι του κόσμου, και για να εγγράψει στο ενεργητικό του δημοκρατικές πεποιθήσεις και αντιστασιακές δάφνες και περγαμηνές, ώστε να μπορέσει, με βάση αυτές, να εμπνέει εμπιστοσύνη υστερότερα στα Goims, και να τα παρασύρει εκεί που επεδίωκε ο Εβραιοσιωνισμός να πάνε και να ταξινομηθούν… Εξάλλου στις 5 Ιούνη 1967, που ξέσπασε ο νέος αραβοϊσραηλινός «πόλεμος των έξ ημερών», το Ισραήλ μετέβαλε απροκάλυπτα και εμφανώς την Ελλάδα, σε Ισραηλινό προτεκτοράτο της μορφής του 19ου αιώνα, δίχως να ζητήσει, «ούτε τυπικά» τη συγκατάθεση της Χούντας! Χρησιμοποίησε εντατικά και ανεξέλεγκτα όλα σχεδόν τα ελληνικά λιμάνια και αεροδρόμια ως ενδιάμεσους σταθμούς ανεφοδιασμού από τους Αμερικανούς και τους Γερμανούς. Τ’ αεροδρόμια: Ελευσίνας, Αράξου, Ρόδου και Κρήτης, έγιναν βάσεις εξόρμησης των βομβαρδιστικών τους κατά της Αιγύπτου και της Συρίας. Η συμβολή στην τότε Ισραηλινή νίκη των ελληνικών αεροδρομίων ήταν πολύ σημαντική κ ιδιαίτερα μεγάλη και οφείλεται στις επί ελληνικού εδάφους βάσεις των Αμερικανών. Από αυτές τις βάσεις Νέας Μάκρης και Ηρακλείου Κρήτης, οι Αμερικανοί και Ισραηλινοί αποπροσανατόλιζαν πυραύλους τύπου Σαμ-2, τύφλωναν τα ραντάρ και βραχυκύκλωναν τις ραδιοτηλεπικοινωνίες των αεροπλάνων Μιγκ και όχι μόνο παρεμπόδισαν, αλλά και κατέστρεψαν τόσο το επιθετικό, όσο και το αμυντικό σύστημα Αιγύπτου και Συρίας. (Μηνάς Γ. Μαλακός: «Καματώστε τα μασονικά ρετάλια της Χούντας!». Έτσι, όπως και κατά τον Αττίλα Ι και ΙΙ, έκαμαν κατά της Ελλάδας. Αφού, λοιπόν, οι Ισραηλινές δυνάμεις είχαν το ελεύθερο να επιδρούν κατά τον τρόπο αυτό, θα επέτρεπαν στις Χούντες Παπαδόπουλου και Ιωαννίδη την κακοποίηση του έμπιστου ανθρώπου τους, που δεν ήταν μιας χρήσης μόνο;! Ταυτόχρονα με το σχεδιασμό της επιβολής της διχτατορίας της 21.4.1967, οι Εβραιοσιωνιστές μεθόδευσαν σχέδιο αντιδικτατορικού αγώνα στην Κρήτη, κι έθεσαν αυτό σ’ εφαρμογή 5 μέρες αργότερα, στις 26 Απρίλη 1967, μέσω του οποίου η Κρήτη θα ζητούσε την απόσπασή της από τον Εθνικό κορμό και την ανεξαρτησία της από την Ελλάδα! Έτσι εθελοντικά θα έπεφτε στα νύχια των Εβραιοσιωνιστών. Ευτυχώς κατόπιν παρέμβασης των Μυστικών Υπηρεσιών της Συρίας, η προσπάθεια τους αυτή απέτυχε. Η Συνομωσία εξουδετερώθηκε. (Γιάννης Φουράκης: «Σιωνιστικές Συνομωσίες», σελ. 119 ψ- 126, Τάλως, Αθήνα.) Και πως συνέβη και το ίδιο βράδυ μπήκε σε λειτουργία για πρώτη φορά ο σταθμός των «Ελεύθερων Πολιορκημένων» και το μικρόφωνο προπαγάνδας να βρεθεί στα χέρια της Μαρίας Δαμανάκης; Ποιος και γιατί το εμπιστεύτηκε σ’ αυτή; Όμως, θα πρέπει να σταματήσω στο σημείο αυτό και, με το θέλημα και τη βοήθεια του Θεού, να επανέλθω και να συνεχίσω στο επόμενο φύλλο. Ωστόσο, ο Θεός να σας διαφυλάσσει από τον ιό και τα εγγονάκια του Σατανά… 13.9.2021

Περί Ουρανομίκη Μουσικοσυνθέτη - 1

Στις 2.9.2021 είναι γνωστό στο πολυεθνές κοινό, ότι ο Ουρανομίκης Θεοδωράκης αποβίωσε, καθώς κι αυτός ήταν θνητός άνθρωπος. Η «Δόξα με τ’ αθάνατα φτερά, που στην Ελλάδα πάντα περπατεί, στεφάνια πλέκει δάφνης θαλερά και στεφανώνει κάθε νικητή». Αυτή στεφάνωσεν επάξια και το μουσικοσυνθέτη Μίκη Θεοδωράκη. Έστω κιαν δεν είναι αλήθεια πως από κάπου έκλεψε μουσικά μοτίβα… Ο Μίκης αποτέλεσε κορυφαίο μουσικοσυνθέτη. Είναι δίκαιο να τον αποκαλώ Ουρανομίκη, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ανακατεύομαι στην αρμοδιότητα των τεχνοκριτικών Καλλιτεχνών αυτού του τομέα, και πολύ παραπάνω στο έργο του Θεού. Είναι, λοιπόν, δίκαιος κι αντικειμενικός ο σχεδόν παγκόσμιος θαυμασμός, η παγκόσμια επιδοκιμασία κι αποδοχή του καλλιτεχνικού έργου του Ουρανομίκη, έστω και με κάποιες ενστάσεις... Όμως ο Μίκης Θεοδωράκης δεν αρκέστηκε μόνο στις επιτυχείς καλλιτεχνικές επιδώσεις του, αλλά αναμίχθηκε και στη βρωμερή πολιτική. Σαν ελεύθερος άνθρωπος, αν ήταν ελεύθερος, είχε το αναφαίρετο δικαίωμα να είναι πολιτικοποιημένος, αλλά όχι πολλαπλά κομματικοποιημένος και ασταθής, για λόγους προπαγάνδας και προβολής... Η τελευταία του πολιτικοεθνική παρέμβασή του γίνηκε στις 4.2.2018, τότε, που οι Προδότες της Ελλάδας και του Ελληνισμού αποφάσισαν να παραχωρήσουν και τελικά παραχώρησαν τ’ όνομα της Ελληνικής Μακεδονίας στους Σκοπιανούς υπηρέτες του Εβραιοσιωνισμού. Τότε οι αντιδράσεις των Ελλήνων Πατριωτών απαίτησαν πριν από την απόφαση της πουλημένης στον Εβραιοσιωνισμό πολιτικής κάστας που διοικούσε την Ελλάδα, την έκφραση επί του θέματος του Ελληνικού Λαού, και όχι της «Αγέλης» όπως μας αποκαλούν, με Δημοψήφισμα. Στη συγκέντρωση του Λαού αυτού μεταφέρθηκε ο φημισμένος Καλλιτέχνης, καθισμένος σε αναπηρικό καροτσάκι και υποβασταζόμενος, για να μιλήσει στον Ελληνικό Λαό, και ν’ αποφανθεί αν θα πρέπει να γίνει δημοψήφισμα ή όχι. Ποιοι διάλεξαν το Μίκη κεντρικό ομιλητή, ένεκα του κύρους και της φήμης του; Γνώριζαν ή μήπως αγνοούσαν την ανάμιξή του, και προφανώς και την ενοχή του, στην απόφαση του διαμελισμού της Ελλάδας, που είχε αποφασιστεί στις Εβραιοσιωνιστικές ΗΠΑ, ύστερ’ από πολυεθνικό Συνέδριο, στο οποίο κλήθηκε ο Μίκης. Αποδέχτηκε τη συμμετοχή του σ’ αυτό. Πήγε στις ΗΠΑ. Συμμετείχε στις εργασίες αυτού. Αποδέχτηκε την προδοσία και την επικύρωσε, ως εκπρόσωπος της Ελλάδας; Με ποια ιδιότητα κλήθηκε σ΄ αυτό το Συνέδριο κι από πού ως που εκπροσώπησε την Ελλάδα αυτός ο Κομμουνιστής και κρυφός Αρχηγός του ΚΚΕ (;) Αυτό το Συνέδριο πραγματοποιήθηκε κατά τον Ιούνη μήνα του 1974 στις καπιταλιστικές ΗΠΑ. Είχε θέμα του «το μέλλον της Ελλάδας μετά την πτώση και το διασυρμό της διχτατορίας της Χούντας των Συνταγματαρχών; Γιατί αποδέχτηκε το «σχέδιο Φαιδώρα», που κατατέθηκε, ψηφίστηκε. Ήδη μπήκε σε ισχύ. Η εφαρμογή του ξεκίνησε στην Ελλάδα, με την περίπτωση της έγκρισης και παραχώρησης του ονόματος «Μακεδονία» στους Σκοπιανούς, με τη Συμφωνία των Πρεσπών, που υπογράφηκε εκ μέρους της Ελλάδας στις 17.6.2018, από τρεις Προδότες: Τον τότε Πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα. Τον τότε ΥΠΕΞ της Ελλάδας Νίκο Κοτζιά. Και το «Δήμαρχο Θεσσαλονίκης Γιάννη Μπουτάρη. Και το γελοίο είναι ότι επικύρωσε αυτή εκ μέρους του ΟΗΕ ο Εβραιομασόνος Μάθιου Νίμιτς! Ωστόσο είχε κάνει έκκληση ο Μίκης Θεοδωράκης στη διεθνή κοινή γνώμη, το 2012, με τίτλο «Η αλήθεια για την Ελλάδα», όπου μεταξύ άλλων, ο γνωστός μουσικοσυνθέτης αναφέρει την ύπαρξη μιας «διεθνούς συνωμοσίας με στόχο την καταστροφή της χώρας μου». Ο συγγραφέας αναφέρει ότι την εποχή της «παγκοσμιοποιημένης λαϊκής κουλτούρας» που δημιούργησε το Διαδίκτυο «όλα έχουν μια αξία», τα λεγόμενα του καθενός έχουν την ίδια αξία «αλήθειας» ή τουλάχιστον «συζήτησης» και δείχνει, όπως όλοι, στην εκπαίδευση. Η αλήθεια, άλλωστε, βρίσκεται «εκεί έξω». Σωστά; Και μεταξύ άλλων είπε κατά την ομιλία του και τα παρακάτω αναφερόμενα, που αποτελούν την ουσία του λόγου και την άποψή του περί του πρακτέου: «… Αφιερώνω την ομιλία μου στον Έλληνα που μας έβγαλε από τον Οθωμανικό ζυγό και που πέθανε σαν σήμερα, στις 4 του Φλεβάρη του 1843, πριν από 175 χρόνια, τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη. Εγώ δεν ντρέπομαι όπως οι εθνομηδενιστές που μας κυβερνούν να παραμείνω πιστός στις ιερές σκιές των προγόνων μας που μας δίδαξαν την αγάπη και τη θυσία για το Έθνος και την Πατρίδα -μια πατρίδα που σέβεται και αγαπά όλες τις πατρίδες του κόσμου- να είμαι πατριώτης διεθνιστής και συνάμα να περιφρονώ και να μάχομαι τον φασισμό σε όλες του τις μορφές και προ παντός στην πιο πονηρή, απατηλή και επικίνδυνη μορφή του, την «αριστερίστικη.»(!!) Σαν αυτή με τις ομαδούλες των εξτρεμιστών που είναι σκέτοι και δειλοί τρομοκράτες. Σαν αυτή των μειοψηφιών που κυβερνούν και καταστρέφουν τη χώρα οχυρωμένοι πίσω από τις εκλογικές αλχημείες των αστών πολιτικών και που είναι πονηροί, θλιβερές αποφύσεις ενός συστήματος που μας δαγκώνει και μας πονά γιατί πεθαίνει και το ξέρει και γι' αυτό είναι ακόμα πιο επικίνδυνο! Και τώρα που ξεδίπλωσα την ταυτότητά μου (;) προς όλες τις κατευθύνσεις, μπορώ να αρχίσω την ομιλία μου. Αγαπητοί μου πατριώτες και πατριώτισσες, Σε μια δύσκολη για την πατρίδα μας ώρα, όπου μαύρα σύννεφα φαίνεται να συσσωρεύονται γύρω μας απειλητικά, εμείς καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε ενωμένοι όσο ποτέ αυτά τα νέα αλλά και απροσδόκητα για μας προβλήματα. Τα Σκόπια με όχημα το όνομα «Μακεδονία» και παραμορφώνοντας τα ιστορικά γεγονότα σε βαθμό γελοιότητας, επιδιώκουν στην πραγματικότητα την επέκταση των συνόρων τους εις βάρος των δικών μας για τη δημιουργία της λεγόμενης «Μακεδονίας του Αιγαίου». Ο στόχος αυτός λειτουργεί εδώ και δεκαετίες ως βασικός εθνικός στόχος της γειτονικής χώρας, με αποτέλεσμα να έχουν γαλουχηθεί γενιές Σκοπιανών με την ιδέα αυτή και να έχουν σήμερα την πεποίθηση ότι είναι κατ' ευθείαν απόγονοι των Βασιλέων της Μακεδονίας Φιλίππου και Μεγάλου Αλεξάνδρου. Με μια κολοσσιαία πραγματικά προπαγάνδα, κατόρθωσαν να παρασύρουν σ' αυτή την ιστορική γελοιότητα μεγάλο αριθμό κρατών επωφελούμενοι συγχρόνως και από τη στάση των Ελλήνων -κατά καιρούς υπευθύνων, που δεν έκαναν καμία προσπάθεια να ανασκευάσουν στα μάτια των ξένων αυτή την χονδροειδή παραποίηση της Ιστορίας. Πρέπει επομένως κι εμείς να αναγνωρίσουμε ότι είναι και δική μας ευθύνη το γεγονός ότι επιτρέψαμε να ανατρέφονται τόσες γενιές Σκοπιανών με τις ιδέες που ανέφερα, ώστε σήμερα να εμφανίζεται ως μάταιο ή ακόμα και ... άδικο να ζητάμε απ' αυτούς να αλλάξουν το όνομά «τους» που έχει γίνει ένα με τον εαυτό τους και να έχουμε φτάσει στο θλιβερό σημείο που μας θίγει ως Λαό, να είμαστε σήμερα αναγκασμένοι να απολογούμεθα για τον πατριωτισμό μας! Από την άλλη πλευρά δεν μας επιτρέπεται να συμφωνήσουμε με αυτή την παραχάραξη της ιστορίας, γιατί τότε γινόμαστε συνένοχοι με τις δυνάμεις που στοχεύουν ανοιχτά κατά της εδαφικής μας ακεραιότητας! Τότε τι μπορεί να γίνει; Νομίζω ότι θα πρέπει να παραδεχτούμε τα λάθη και τις ευθύνες μας απέναντι στον γειτονικό μας λαό. (!) Η μόνη λύση κατά την άποψή μου είναι να αφήσουμε τους Σκοπιανούς να πιστεύουν στον εθνικό τους μύθο και παράλληλα εμείς να παραμένουμε πάντα πιστοί και ανένδοτοι στην Ελληνικότητα της Μακεδονίας.(!) Και να μην συμφωνήσουμε ποτέ ότι υπάρχει μια άλλη νόθα Μακεδονία, γιατί αν το κάνουμε, είναι σαν να θέλουμε να βγάλουμε εμείς τα μάτια μας με τα ίδια μας τα χέρια. Το Συμβούλιο των Πολιτικών Αρχηγών στα 1992 αποφάσισε για μια εθνική κοινή γραμμή πλεύσης σε μια ονομασία στην οποία δεν θα περιέχεται καθόλου και με κανένα τρόπο η λέξη «Μακεδονία» με γεωγραφικούς ή άλλους προσδιορισμούς. Π.χ. «Άνω» ή «Βόρεια» ή ακόμα χειρότερα «Νέα» Μακεδονία, που είναι ακόμα πιο προδοτικό γιατί διαγράφει την ιστορική Ελληνική Μακεδονία και ανακηρύσσει ως διάδοχό της μια περιοχή με άλλο λαό. Τυχόν υποχώρηση από αυτή τη γραμμή θα έχει ολέθρια αποτελέσματα για το μέλλον της χώρας μας. Εάν υποχωρήσουμε αυτή τη στιγμή από την θέση μας για το όνομα, είναι σαν να ανοίγουμε διάπλατα τα σύνορά μας σ' αυτούς που μας απειλούν ανοιχτά και ξεδιάντροπα μέσα από το ίδιο τους το Σύνταγμα. Οφείλουμε να επαγρυπνούμε για την διαφύλαξη της εθνικής μας ακεραιότητας, δεδομένου ότι υπάρχουν ισχυρές διεθνείς δυνάμεις που έχουν στόχο τους στην σαλαμοποίηση της περιοχής των Βαλκανίων. Η περίπτωση της Γιουγκοσλαβίας είναι νωπή. Το επόμενο θύμα θα είναι η χώρα μας. Τα μαύρα σύννεφα που μας απειλούν γίνονται κάθε μέρα και περισσότερο ορατά. Εάν υποχωρήσουμε τώρα στην ανοιχτή πρόκληση των Σκοπίων που χωρίς να έχουν παραιτηθεί από τον κύριο στόχο της εθνικής τους πολιτικής επιδιώκουν σήμερα να γίνουν μέλος του ΝΑΤΟ και της Ευρώπης με την ψήφο τη δική μας για να μπορούν αύριο-μεθαύριο να μας απειλούν από ισχυρότερη θέση, τότε θα είμαστε άξιοι της Μοίρας μας. Εάν υποχωρήσουμε, στην ουσία ανοίγουμε τις πόρτες διάπλατες για να περάσει και να επιβληθεί δια παντός ένα τραγικό ιστορικό ψέμα με απρόβλεπτες συνέπειες για την πατρίδα μας. Οι περίφημες «παραχωρήσεις» του κυρίου Ζάεφ όπως και τα σχετικά με τη σύνθετη ονομασία είναι σκέτο κουτόχορτο, κουτοπονηριές που θα μπορούσαν να απευθύνονται μόνο σε λαό ηλιθίων και γονατισμένων. Για μας είναι ντροπή ακόμα και να αναφερθούμε σ' αυτά αφού η ονομασία του όποιου αεροδρομίου και της όποιας λεωφόρου είναι στη δική τους αποκλειστική ευχέρεια να αλλάξει ξανά αμέσως μόλις επιτύχουν τους σκοπούς τους. Αλήθεια, τόσο βλάκες μας θεωρεί ο Σκοπιανός πρωθυπουργός ή τόσο έτοιμους να κατεβάσουμε τα παντελόνια μας... Και ζητώ συγγνώμη γι' αυτή την έκφραση. Όμως είναι η μοναδική κατανοητή από όλους αυτούς τους ξένους και τους δικούς μας, που πιστεύουν ότι επειδή μας έχουν οδηγήσει με τα Μνημόνια που μας επέβαλαν στο τελευταίο σκαλοπάτι του Κακού, ξεχάσαμε την ιστορία μας και τα θεμελιώδη χαρακτηριστικά της αγωγής και του χαρακτήρα μας. Όμως δεν είναι η πρώτη φορά που μπορεί όλοι γύρω να πιστεύουν ότι ο Έλληνας έχει μεταβληθεί σε Ραγιά αλλά εκείνος σηκώνεται όρθιος… Βεβαίως είμαστε πάντα ένας φιλειρηνικός Λαός που επιθυμεί την ειρηνική και φιλική συνύπαρξή του με τους γειτονικούς του λαούς. Παράλληλα θα πρέπει όμως να γνωρίζουμε ότι από την άλλη μεριά υπάρχει ένα βαθύ κράτος που συνωμοτεί με άλλες διεθνείς δυνάμεις εναντίον της ακεραιότητας της χώρας μας. Και γι' αυτόν τον λόγο θα πρέπει να μην έχουμε αυταπάτες και να παίρνουμε όλα τα μέτρα που θα εξασφαλίσουν την άμυνα της χώρας μας. Εδώ θα πρέπει να προσθέσω ότι αυτή η κατάσταση της συνέχισης του status quo και της ειρηνικής συνύπαρξης πρέπει να θεωρηθεί ως η τελευταία υποχώρηση που κάνουμε μπροστά στην αδήριτη πραγματικότητα. Στην ουσία εμείς δεν έχουμε να χάσουμε τίποτα. Το γεγονός ότι υπάρχουν χώρες που αναγνώρισαν τα Σκόπια με το όνομα «Μακεδονία» παραβλέποντας ότι έτσι γελοιοποιούνται μπροστά στην Ιστορία, δεν νομίζω ότι μας αφορά, αφού η δική μας απόφαση και μόνο είναι που θα νομιμοποιήσει ιστορικά και θα κρίνει τελεσίδικα το θέμα αυτό. Γιατί μόνο εμείς οι Έλληνες μπορούμε να δώσουμε ή να μη δώσουμε το δικαίωμα στους Σκοπιανούς να οικειοποιούνται στο μέλλον μέσω του ονόματος ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ένα αναπόσπαστο από κάθε άποψη, ιστορική και πολιτισμική, τμήμα του Ελληνισμού. Για να το πω πιο απλά ώστε να γίνω κατανοητός, χρειάζεται η βούλα της Ελλάδας για να θεωρηθούν γνήσιοι Μακεδόνες και όχι χάρτινοι και νόθοι όπως είναι σήμερα. Εφ' όσον εμείς αρνούμαστε όπως είπα να βγάλουμε οι ίδιοι τα μάτια μας για να είμαστε αρεστοί στις ΗΠΑ, στο ΝΑΤΟ και στην Ευρώπη, μπορούμε να συνεχίσουμε απρόσκοπτα τη ζωή μας όπως κάναμε τόσα χρόνια. Αυτό όμως σημαίνει ότι θα πρέπει να αρνηθούμε κάθε άλλη παραχώρηση. Για όσον καιρό οι Σκοπιανοί θα μας απειλούν με την αλυτρωτική τους προπαγάνδα, το απαράδεκτο για μας Σύνταγμά τους, τα δήθεν Μακεδονικά σύμβολα και τις πλατείες με τους δήθεν Μεγαλέξανδρους, εμείς ως υπεύθυνος Λαός κληρονόμος μιας μεγάλης ιστορίας, θα εξακολουθήσουμε την πολιτική της ειρηνικής συνύπαρξης αλλά όσο περνάει από το χέρι μας, δεν θα δώσουμε σε καμιά περίπτωση την συγκατάθεσή μας για να γίνουν μέλος της Ευρώπης και του ΝΑΤΟ. Σ' αυτή την κρίσιμη στιγμή και μπροστά στην πιθανότητα να οδηγηθούμε ακόμα και σε καταστάσεις εθνικής τραγωδίας, θεωρώ ότι την ευθύνη των αποφάσεων δεν είναι ορθό να την επωμισθεί η οποιαδήποτε κυβέρνηση. Όχι μόνο μια κυβέρνηση μειοψηφίας όπως είναι η σημερινή αλλά ακόμα και μια κυβέρνηση λαϊκής πλειοψηφίας. Ούτε ακόμα και η ίδια η Βουλή! Ποια είναι λοιπόν η λύση; Δημοψήφισμα; Για μας η θέση του Ελληνικού Λαού στο συγκεκριμένο θέμα είναι τόσο σαφής, σταθερή και αυτονόητη, που δεν χρειάζεται Δημοψήφισμα. Εάν όμως κάποια Κυβέρνηση διανοηθεί να βάλει την υπογραφή της χώρας μας σε οποιαδήποτε ονομασία, απλή ή σύνθετη, που θα περιέχει το όνομα «Μακεδονία», δεν υπάρχει αμφιβολία ότι είναι υποχρεωμένη να ρωτήσει πρώτα τον Ελληνικό Λαό. Στην περίπτωση αυτή το Δημοψήφισμα είναι απαραίτητο. Γιατί μόνο οι Έλληνες πολίτες έχουν το δικαίωμα για μια τέτοια απόφαση. Εμείς, οι Έλληνες πολίτες που δεν δεχόμαστε να είμαστε παθητικοί παρατηρητές, την ώρα που η χώρα μας βρίσκεται μπροστά σε τόσα κρίσιμα προβλήματα, ικανά να μας επηρεάσουν για πολλές δεκαετίες στο μέλλον. Στην περίπτωση αυτή λοιπόν που η Κυβέρνηση θα τολμήσει να βάλει μια τέτοια υπογραφή, απευθύνω έκκληση σε όλους τους Βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου που έχουν το δικαίωμα να ζητήσουν την διενέργεια Δημοψηφίσματος γι' αυτό το εθνικής σημασίας θέμα, να προκαλέσουν την σχετική συζήτηση στη Βουλή και να υπερψηφίσουν το σχετικό αίτημα….» (Το ποιο, δηλαδή; Το «ναι»; Κατά και το «να γεμίσεις όλος ΝΑΙ γαλανέ μας Ουρανέ!»;) Όμως, ας μείνομε πρόσκαιρα ως εδώ, για να συνεχίσομε στο ερχόμενο φύλλο… 7.9.2021.