Ερμηνεία του Ψ30/19. – Εικόνες της Παναγίας

Ερμηνεία του Ψ30/19. – Εικόνες της Παναγίας Κατά την περίοδο από 1-14 Αυγούστου, όπως και σε κάθε άλλη δύσκολη στιγμή, ψάλλεται στους ναούς της Ορθοδοξίας ο Μεγάλος Παρακλητικός Κανόνας προς την Παναγία Μητέρα. Σ’ αυτόν υμνολογείται κι αναφέρεται ως αγιογράφος της Παναγίας ο Λουκάς. Ο δε στίχος 19 αυτού του 30ου Ψαλμού του Δαβίδ αναφέρει: «Άλαλα τα χείλη των ασεβών, των μη προσκυνούντων την εικόνα σου την σεπτήν, την ιστορηθείσα υπό του Αποστόλου Λουκά ιερωτάτου, την οδηγήτριαν». Ο στίχος αυτός, εκτός των άλλων, αναγνωρίζει και τιμά το Λουκά και ως κατ’ εξοχήν Αγιογράφο της Θεοτόκου. Όμως με το άκουσμα του στίχου αυτού, ίσως νομισθεί πως η Εκκλησία καταράται τους εχθρούς Της. Ή, έστω, όσους δεν προσκυνούν την εικόνα της Μεγαλόχαρης. Ο Δαβίδ, που έγραψε αυτό τον ψαλμό, ήταν προφήτης. Ως εκ τούτου γνώριζε από θεία φώτιση πολύ πριν από τη γέννηση τόσον της Παναγίας, όσο και του Χριστού, ότι θα συκοφαντούσαν τ’ Άγια Πρόσωπά Τους εχθροί του Θεού. Κ η προφητεία του επιβεβαιώθηκε. Όμως δεν καταράται αυτούς. Αλλά προβλέπει ότι όλοι αυτοί θα μείνουν άλαλοι, βουβοί, κατάπληχτοι, από τη δόξα τόσο της Παναγίας, όσο και του Χριστού. Κ εμείς δε λέμε, σε περιστάσεις που θα μας ξαφνιάσει κάποιο μεγάλο γεγονός, ότι: «Όντε τ’ άκουσα εκατάπια τη γλώσσα μου και δεν είχα ίντα να πω;» Ή, το άλλο: «Από το ξαφνικό(ν) του εβουβάθηκε κι απόμεινε χασκούμενος!» Την ίδια σημασία έχει και το «άλαλα τα χείλη των ασεβών». Κι αυτοί «έμειναν χασκούμενοι» όταν πληροφορήθηκαν την Ανάσταση του Κυρίου Ιησού. Δεν αποτελεί, λοιπόν, κατάρα της Εκκλησίας η φράση, αλλά το αποστόμωμα των εχθρών της Παναγίας και του Ιησού, που θα βουβαθούν, θα μείνουν έκπληχτοι και κατάπληχτοι, από τη μεγάλη δόξα και το μεγαλείο της Αγιότητας της Παναγίας και της Θεότητας του Ιησού! Και πολλοί θ’ αλλάξουν γνώμη και θα μεταβληθούν από κατήγοροι εχθροί, σε πιστούς οπαδούς του Κυρίου. Να σημειωθεί με την ευκαιρία ότι, πριν από τις αγιογραφήσεις των εικόνων της Παναγίας από το Λουκά, λέγεται ότι, υπήρξαν δυο αχειροποίητες εικόνες της Υπεραγίας Θεοτόκου. Αχειροποίητες ονομάζονται, γιατί δεν έγιναν από ανθρώπινο χέρι, αλλά κατά θαυμαστό τρόπο παρουσιάστηκαν! Η πρώτη, ολόσωμη, σε μια κολώνα του Ναού της Παναγίας στη Λήδα, που κατά την παράδοση αναγέρθηκε προς τιμή Της, από τους Μαθητές του Χριστού και Αποστόλους Πέτρο και Ιωάννη, ενώ η Κυρία ανθρώπων κι Αγγέλων ακόμη δεν είχε πεθάνει! Την κάλεσαν, λοιπόν, να πάει να δει και να ευλογήσει το Ναό. Και Αυτή τους απάντησε: Πηγαίνετε και θα με βρείτε εκεί. Αυτοί έσπευσαν για να πρωτοφτάσουν και να την υποδεχτούν στο Ναό Της. Όταν έφτασαν, όμως, και μπήκαν μέσα στο Ναό, είδαν έκπληκτοι πάνω σε μια κολώνα ολόσωμη και με καταπληκτική ομοιότητα την αχειροποίητη εικόνα Της να τους περιμένει! Άλλη μια παρόμοια περίπτωση αναφέρεται από την παράδοση σε Ναό, που διεκδικούσαν να πάρουν από τους Χριστιανούς οι Εβραίοι. Κατέληξαν, λοιπόν, στα δικαστήρια. Ο Δικαστής δεν μπορούσε να διαπιστώσει την αλήθεια και γι’ αυτό διέταξε και σφράγισαν το Ναό, ώσπου να μπορέσει να συγκεντρώσει περισσότερα στοιχεία. Όταν παρουσία του αποσφραγίστηκε ο Ναός Εβραίοι και Χριστιανοί έμειναν έκπληκτοι από το αντίκρισμα ψηλά στο αριστερό μέρος του Ιερού αχειροποίητη την εικόνα της Παναγίας! Η από το πουθενά παρουσία της εικόνας αυτής θεωρήθηκε μήνυμα της Παναγίας ότι, ο Ναός ανήκε στη Χάρη Της. Ήταν δικός Της. Έτσι ο Ναός παραχωρήθηκε στους Χριστιανούς (https:// antexoume.wordpress.com/ «Ο Ευαγγελιστής Λουκάς και οι πρώτες εικόνες της Παναγίας») … Ο δε Λουκάς, λέγεται, και η Εκκλησία μας αποδέχεται, ότι: Έχει αγιογραφήσει τρεις εικόνες της Υπεραγίας Θεοτόκου: Η μια βρέθηκε στο Μεγάλο Σπήλαιο κοντά στα Καλάβρυτ’ Αχαϊας της Πελοποννήσου και γι’ αυτό ονομάστηκε «Παναγία Μεγασπηλιώτισσα». Αυτή υπάρχει στο Μοναστήρι, που χτίστηκε στ΄ όνομά Της πάνω από το Μεγάλο Σπήλαιο κατά τον Δ΄ μ. Χ. αιώνα, από τους Οσίους Πατέρες Συμεών και Θεοδώρητο, κι ονομάζεται «Μονή του Μεγάλου Σπηλαίου». Η άλλη θαυματουργή εικόνα δωρίθηκε από τον αυτοκράτορα του Βυζαντίου Αλέξιο Α΄ τον Κομνηνό κατά το 1.100 μ.Χ. στο Μοναστήρι του Κύκκου, που βρίσκεται στην κεντρική Κύπρο. Είναι στην ορεινή περιοχή της Κοιλάδας της Μαραθούσας, χωροθετημένη σε μια από τις κορυφές του βουνού Τρόοδος, σε υψόμετρο 1.318 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Η κορυφή αυτή ονομάζεται Κύκκος, και γι’ αυτό και το Μοναστήρι πήρε την ονομασία «Μονή Κύκκου» κ η εικόνα της Θεοτόκου ονομάστηκε «Παναγία η Κυκκώτισσα ή Παναγία η Ελεούσα» Είναι θαυματουργή και γι’ αυτό γνωστή σε πολύ Χριστιανικό κόσμο. Η δε τρίτη εικόνα, λέει η παράδοση, υπήρχε στη Θήβα, όπου έμενε ο Λουκάς και ήθελε πάντα να την έχει κοντά του όσο ζούσε. Μετά το θάνατο του Λουκά, κ ύστερ’ από πολλές περιπέτειες, δυο Μοναχοί ο Σωφρόνιος και ο Βαρνάβας, με θεία καθοδήγηση, ίδρυσαν στα 386 μ. Χ. Μοναστήρι προς τιμή της Θεοτόκου στο βουνό Μελάς και πήραν και μετάφεραν σ’ αυτό την ιερή αυτή εικόνα. Κι από τότε η εικόνα ονομάστηκε «Παναγία του Σουμελά». Αυτή υπήρχε στο Μοναστήρι, που βρίσκεται σε βουνό Μελάς, που αποτελεί μέρος της οροσειράς του Παρυάδρου του Πόντου, σε υψόμετρο 1.320 μέτρ’ από την επιφάνεια της θάλασσας, και σ’ απόσταση μιας ημέρας δρόμου προς το εσωτερικό από την Ελληνική παραλιακή πόλη της Μαύρης Θάλασσας Τραπεζούντα. Το Μοναστήρι αυτό χτίστηκε μέσα σ’ ένα πανώριο μεγάλο δάσος από κέδρους, όπως κι αυτό του Κύκκου της Κύπρου, και φέρει την ονομασία «Μονή της Παναγίας Σουμελά», προς τιμή της Θεοτόκου Μαρίας κ ένδειξη ότι σ’ αυτό υπήρχε η φιλοτεχνημένη από το Λουκά θαυματουργή χειροποίητη εικόνα της Μεγαλόχαρης, που γρήγορα έγινε γνωστή η θαυματουργική δύναμή της ως τα βάθη της Μικρασίας, στη Ρωσία και στη Βαλκανική. Αυτή την εικόνα έκρυψε ο Μοναχός Ανδρέας Σουμελιώτης, όταν οι εχθροί της Θρησκείας και της Πατρίδας μας στα 1922 κατέστρεψαν τη Μονή Σουμελά και τον Ελληνισμό του Πόντου και της Μικρασίας. Και, όσους δεν έσφαξαν, υποχρέωσαν σε ανταλλαγή, με τους ομογενείς τους σε Κρήτη και λοιπή Ελλάδα. Στα 1931 ο καλόγηρος αυτός, με τη βοήθεια της Παναγίας και τη συμπαράσταση του Μητροπολίτη Τραπεζούντας Χρυσάνθου, κατάφερε να πάει στην καταστρεμμένη Μονή Σουμελά, ν’ ανασκάψει τα ερείπια και να ξεθάψει αυτό τον πολύτιμο θησαυρό, αλλά, δυστυχώς, με αρκετή φθορά, που είχε υποστεί εννιά χρόνια θαμμένη κάτω από τα ερείπια. Κ οι τρεις αυτές εικόνες είναι χειροποίητες φιλοτεχνημένες με τον τρόπο της κηρογραφίας από τον Απόστολο κ Ευαγγελιστή Λουκά, κατά την παράδοση. Βασικά υλικά, που χρησιμοποίησε ο Λουκάς κατά την ιστόρηση των εικόνων αυτών είναι το κερί, η μαστίχα και το λιβάνι, σε διάφορα χρώματα κ οι εικόνες είναι κηρόχυτες, ανάγλυφες, με πάχος υλικών περί τους 2,5 πόντους. Η Εκκλησία της Πηγής έχει την ευλογία εδώ και αρκετά χρόνια μιας εικόνας των Εισοδίων της Θεοτόκου, που είναι αγιογραφημένη από το Μοναχό Αντώνιο, στην «Καλύβη του Αγίου Ευσταθίου της Σκήτης της Αγίας Άννης του Αγίου όρους», απ’ όπου έρριψαν αυτή στη θάλασσα. Και, με τη δική Της θέληση και τη βοήθεια της Χάρης του Θεού, διέπλευσε το Αιγαίο και το Κρητικό, και με θαυμαστό τρόπο ήρθε κοντά στην παραλία του Κάμπου της Πηγής. Γίνηκε αντιληπτή και ανασύρθηκε από τη θάλασσα στα 1938 από τον ευλογημένο Νίκο Εμμαν. Ψαρουδάκη, ας είναι βοήθεια της ψυχής και των παιδιών του. Παραδόθηκε στην Ενορία Πηγής, της οποίας τότε εφημέριος ήταν ο Ηγούμενος της Μονής Αρσανίου Τίτος κατά κόσμο Κων/νος Παντελή Παπαδάκης. Κι από τότε η εικόνα της εισόδου της τρίχρονης Παιδίσκης Μαριάμ στα Άγια των Αγίων, βρίσκεται στο Ναό της Πηγής, που είναι αφιερωμένος και τιμάται στην Κοίμησή Της. Κι Αυτή τιμά και στολίζει, ευλογεί και προστατεύει τους Πηγιανούς, όπως και όλους τους πιστούς στον Κύριο Ιησού. Αποτελεί Θείο δώρο κι Ευλογία της «μόνης εν γυναιξί και καλής» προς την Εκκλησία της Πηγής. Η Χάρη της Θεοτόκου και των Αγίων Νικολάου και Χαραλάμπους, που τιμούνται ιδιαίτερα στην Πηγή, προστάτευσε κ έσωσε 70 Πηγιανούς τον Ιούνη του 1941, που είχαν συλληφθεί και οδηγηθεί από τους ΝΑΖΙ στο τοπωνύμιο Αγρουλιδές, σε απόσταση πετί τα εκατό μέτρα βόρεια του οικισμού, για εχτέλεση, σε αντίποινα εκδικητικά, για την ήττα που υπέστησαν οι ΝΑΖΙ στον υποτομέα του βοηθητικού Αεροδρομίου Πηγής του τομέα Ρεθύμνου κατά τη διεξαγωγή της Μάχης της Κρήτης. Αυτή αποτέλεσε την πρώτη Νίκη των Ελλήνων και των, υποτιθέμενων, Συμμάχων τους κατά του Άξονα. Ήταν βέβαια Πύρρειος Νίκη, γιατί η Κρήτη προδόθηκε από τους Συμμάχους της Ελλάδας. Δεν ξέρω αν ποτέ Σας γεννήθηκε η απορία και να διερωτηθήκατε: γιατί να φτάσει στην ακτή της περιφέρειας Πηγής και όχι σε ακτή άλλου τόπου; Ίσως να υποθέσατε πως, επειδή στην Πηγή υπάρχει Ναός της Παναγίας! Όμως Ναοί της Παναγίας υπάρχουν και στο παρακείμενο Παγκαλοχώρι και στηνπόλη του Ρεθέμνους και σε πολλούς άλλους παραθαλάσσιους οικισμούς, κοντά κι ανάμεσ’ από τους οποίους διέπλευσε, ώσπου «αποβιβάστηκε στον Πηγιανό Κάμπο. Γιατί να έρθει εδώ κι όχι σ’ έναν από αυτούς; Μη θεωρήσετε τυχαίο και συμπτωματικό τον ερχομό Της κοντά στην αχτή του Πηγιανού Κάμπου. Ούτε να πείτε πως το ρεύμα της θάλασσας την έφερε κατά εδώ. Γιατί τίποτε, αγαπητοί μου, δεν είναι τυχαίο. Και τα ρεύματα της θάλασσας κατευθύνονται εκεί, όπου θέλει ο Θεός. Κ ένα ιερό και ευλογημένο «αντικείμενο» δεν πάει μοναχό του κι όπου το βγάλ’ η θάλασσα. Προστατεύεται και οδηγείται από τη Θεία επιστασία. Να ξέρετε πως, από τη στιγμή που έπεσε στη θάλασσα η εικόνα της Μεγαλόχαρης, ο προορισμός της ήταν αποφασισμένος, καθώς ήταν επιλεγμένος κι αυτός, που θα Την έβγαζε μέσ’ από τη θάλασσα και θα Την παρέδιδε στην Εκκλησία της Πηγής. Κι αυτός ήταν ο θεοσεβής και καλός Χριστιανός Νικόλαος Εμμαν. Ψαρουδάκης. Μεγάλη, ύψιστη τιμή και γι’ αυτόν και για την Εκκλησία Πηγής! Ιδιαίτερα μεγάλη ευλογία αυτή του Θεού προς την Εκκλησιά της Πηγής. Και θα πρέπει η Εκκλησία Πηγής ν’ ανταποδίδει την τιμή και την αγάπη στο εικονιζόμενο Πρόσωπο της Υπεραγίας Θεοτόκου. Τα μάτια σας δεκατέσσερα, που λέει ο λόγος, σ’ αυτή την εικόνα. Την «Παναγία την Πηγιανή», όπως θα μπορούσαμε να πούμε, αφού η Μεγαλόχαρη διάλεξε να στεγαστεί και να παραμείνει στο Ναό της Παναγίας της Πηγής η χειροποίητη εικόνα Της, που ήρθε κολυμπώντας από τη Σκήτη της Αγίας Άννας του Αγίου όρους. Μη χάσετε αυτό το πολύτιμο δώρο του Θεού. Πέρασε κοντά από τόσα Ελληνικά Νησιά. Τις Β. Σποράδες. Την Εύβοια. Τις Κυκλάδες. Και μάλιστα την Τήνο, που αποτελεί προσκυνηματικό τόπο της Υπεραγίας Θεοτόκου. Όμως σε κανέν’ από αυτά δε θέλησε να σταματήσει. Είναι, νομίζετε, τυχαίο; Προορισμός Αυτής ήταν η Πηγή. Αυτό να το χωνέψετε καλά. Γι’ αυτό πρέπει και να προσκυνάτε τη Χάρη της Παναγίας Μητέρας. Αυτή έδειξε με τον ερχομό Της, πως αγαπά τον τόπο και του Ανθρώπους του. Και το απέδειξε. Και προτίμησε, σα ναυαγός, να περισυλλεγεί από Πηγιανό και να παραμείνει στην Πηγή. Να δείχνετε κ Εσείς πως Την αγαπάτε. Πως τη σέβεστε. Πως την τιμάτε και την προσκυνάτε, ως την επιλεγμένη από το Θεό μοναδική απ’ όλες τις γυναίκες του Κόσμου, άξια να κυοφορήσει, να γεννήσει και να γίνει Μητέρα του ενανθρωπίσαντα Θεανθρώπου Σωτήρα του Κόσμου! Του άναρχου Υιού του Θεού κατά Θεία οικονομία! Και μάλιστα σε ηλικία δεκάξι μόνο χρόνων! Δεν αμφιβάλλω γι’ αυτό. Δεν αμφιβάλλω για τα αισθήματα και την ειλικρινή πίστη Σας προς την Αειπάρθενο. Αλλά δεν παραλείπω να το τονίσω, αφού μου δόθηκε η ευκαιρία, η χαρά κ η ευλογία ν’ αναφερθώ σήμερα, μαζί με τις άλλες και στην εικόνα των Εισοδίων της Θεοτόκου Πηγής, που εικονίζει την υποδοχή από τον Αρχιερέα Ζαχαρία, θείο της Παναγίας, και είσοδο της Παναχράντου και Παναμώμου, τρίχρονης Παιδίσκης εις τα Άγια των Αγίων. Αυτής της ταπεινής Κορασίδας από τη Ναζαρέτ, που υπήρξε ο πρώτος αχειροποίητος Ναός του Θεού σε ηλικία δεκαέξι χρόνων. Να σκεφτείτε μόνον ότι επιτράπηκε η είσοδος της Πανάγνου στα «Άγια των Αγίων», που δεν επιτρεπόταν, ούτε σε Ιερείς, ούτε και σε Αρχιερείς, παρά μόνο στον Αρχιερέα του Ναού! Ύψιστη τιμή από τους εν ζωή τότε προφήτες του Ισραήλ, ένα από τους οποίους ήταν ο Ζαχαρίας, που ήταν ο Πατέρας του Ιωάννη του Προδρόμου. Ευχαριστώ για την υπομονή και το χρόνο που διαθέσατε για να με ακούσετε. Σημείωση: Η ομιλία ήταν προγραμματισμένη να γίνει στην Πηγή, αλλά λόγο κορωνοϊού ματαιώθηκε. ellinikisalpigga. 15.8.2020