ΣΥΝΘΗΚΗ ΑΓΙΟΥ ΣΤΕΦΑΝΟΥ

        

                            ΕΘΝΙΚΗ ΕΟΡΤΗ των Βουλγάρων.

 

Σαν σήμερα, στις 3.3.1878  υπογράφηκε στο τότε προάστιο της Κων/πολης Άγιο Στέφανο η ομώνυμη Συνθήκη ειρήνης, ύστερ’ από το Ρωσοτουρκικό πόλεμο 1877-1878. Η νικήτρια Ρωσία υποχρέωσε την ηττημένη Οθωμανική Αυτοκρατορία στην πολύ ταπεινωτική Συνθήκη αυτή, με την οποία δημιούργησε τη «Μεγάλη Βουλγαρία» σε βάρος ελληνικών εδαφών της Μακεδονίας.

Η Βρετανία κίνησε τότε γη και ουρανό, προκειμένου ν’ ακυρώσει αυτή τη διμερή Συνθήκη ειρήνης, που εξάλλου είχε από τη δημιουργία της το χαραχτήρα της προσωρινότητας.

Η Βρετανία πέτυχε να συγκληθεί το Συμβούλιο του Βερολίνου 1/13.6.1878 στο οποίο συμμετείχαν όλες οι τότε Μεγάλες Ευρωπαϊκές Δυνάμεις οι οποίες κατάργησαν τη Συνθήκη αυτή και με τη Συνθήκη του Βερολίνου ρύθμισαν τα των Βαλκανίων κατά τα δικά τους συμφέροντα και του Εβραιοσιωνισμού, τα οποία «πατρόναρε» τότε ο Εβραίος Πρωθυπουργός της Βρετανίας Ντ’ Ισραέλι.

Έτσι επιβλήθηκαν περιορισμοί του εδάφους που παραχωρούσε η Συνθήκη του Αγ. Στεφάνου στη Βουλγαρία, προκειμένου να εξισορροπηθεί η έχτασή της. Έτσι ώστε, να μη μπορεί η Ρωσία να καταστεί «Μεσογειακή Δύναμη» σε βάρος της Βρετανίας, μέσω των εκχωρουμένων εδαφών της Μακεδονίας στη Βουλγαρία.

Εξάλλου «Επτά χρόνια αργότερα, το 1885 ο κατ΄ εξοχήν υπέρμαχος της Μεγάλης Βουλγαρίας της συνθήκης αυτής Βούλγαρος προπαγανδιστής Σούπωφ που διατελούσε γραμματέας της Εξαρχίας στην Κωνσταντινούπολη ομολογούσε:

«Το μεγαλύτερο μέρος της Βουλγαρικής Μακεδονίας δεν έχει ακόμα αποκρυσταλλωμένη εθνική συνείδηση, και αν η Ευρώπη επέτρεπε στον Μακεδονικό λαό να εκλέξει εθνότητα, είμαι βέβαιος ότι η πλειονότης αυτών θα ξέφευγε εκ των χειρών μας. Εξαιρουμένων των βορείων διαμερισμάτων, οι πληθυσμοί των άλλων περιφερειών είναι έτοιμοι, ίνα ενδίδοντες και στην ελαχίστη πίεση δηλώσουν ότι δεν είναι Βούλγαροι, ότι αναγνωρίζουν το Πατριαρχείο και προτιμούν τα ελληνικά σχολεία και τους Έλληνες καθηγητές. Η ύπαιθρος χώρα είναι βουλγαρική, οι πόλεις όμως με εξαίρεση των βορείων περιοχών είναι ελληνικές, η ύπαιθρος δε χώρα εμπνέεται και καθοδηγείται παρά των πόλεων». (Ν. Βλάχου: «Το Μακεδονικόν 1878-1908», σελ. 93).

 

 Αυτά, και να τα γνωρίζει ο Εβραίος Νίμιτς, τ’ αγνοεί. Οι πολιτικοί της Ελλάδας, που μ’ αλαφρή καρδιά κ ελαστική εθνική συνείδηση παρέδωσαν πρόσφατα στα Σκόπια τ’ όνομα της Μακεδονίας και στους Σλάβους το δικαίωμα να ονομάζονται Μακεδόνες, τα γνωρίζουν;…

Η δε Βουλγαρία έχει καθορίσει και τιμά ως εθνική της εορτή, την επέτειο της υπογραφής της Συνθήκης του Αγ. Στεφάνου! Τις 3 του  Μάρτη, δηλαδή. Έτσι, όπως κ οι Σκοπιανοί έχουν στημένο  ανδριάντα του έφιππου Αλεξάνδρου του Μεγάλου και Σημαία τους με τον ήλιο της Βεργίνας, έμβλημα της δυναστείας   Φιλίππου του Α΄, αφού ως φαίνεται δεν έχουν κάτι σημαντικό κι αξιόλογο ιστορικό δικό τους  κατάλληλο για εθνόσημο. Δεν τους μένει άλλο από το να μιμηθούν τους Τούρκους και ν’ ανακηρύξουν τον Εβραίο Νίμιτ Εθνάρχη τους, όπως οι Τούρκοι τον  Εβραίο Κεμάλ ανακήρυξαν Ατατούρκ. Κ οι Έλληνες, βεβαίως-βεβαίως τον Εβραιοέλληνα  Ελευθέριο Βενιζέλο Εθνάρχη των Ελλήνων!…

 

Με την ίδρυση των Εθνικών Κρατών στη Βαλκανική ο Εβραιοσιωνισμός, ο «νταβατζής» αυτός, αποσκοπούσε στην καλύτερη, πιο εύκολη και πιο προσοδοφόρα εκμετάλλευση των Λαών και της περιοχής των Βαλκανίων.  Αποσκοπούσε στην καλύτερη εξυπηρέτηση των δικών του συμφερόντων και σκοπών, που δεν παύει  να φροντίζει με την καλλιέργεια της διαίρεσης των Βαλκάνιων εθνοτήτων, δια των ασυμβίβαστων Εθνικών συμφερόντων και των μεταξύ τους συγκρούσεων.

Αυτό αποδείχνεται κι από την ίδρυση του υβριδικού «κράτους των Σκοπίων» στην περιοχή, που αποτελεί εργαλείο μόχλευσης των Βαλκανίων. Στρέφεται κυρίως κατά του Ελληνισμού και της Ελλάδας. Κ είναι υποκινούμενο από καθαρά Εβραιοσιωνιστικά συμφέροντα, προωθούμεν’ από τις Η.Π.Α.. Γι’ αυτό κι ο μόνος  διαπραγματευτής, στον οποίο ανέθεσαν κι αυτός μετά χαράς ανέλαβε τη διαμεσολάβηση  υπέρ αυτού του  τύπου Λιχτενστάϊν και Βατικανού των Βαλκανίων είναι ο Εβραιοαμερικανός Νίμιτς. Απώτερος  σκοπός του Εβραιοσιωνισμού είναι η ιδιοποίηση της Μακεδονίας ολόκληρης, ύστερ’ από την κατοχύρωση του ονόματος. Η απόσχισή της από την Ελλάδα κ η υπαγωγή της στο Ισραήλ, με πολιτικές τρίπλες.   

Θυμηθείτε τα λόγια   του καλά ενημερωμένου  Εβραιοέλληνα Πρωθυπουργού της Ελλάδας Ελ. Βενιζέλου:

  «Δεν πρέπει να είμεθα υπερβολικοί εις τας αξιώσεις μας, και δεν είναι πολιτικόν να τα θέλωμεν όλα ιδικά μας. Πέραν του Αλιάκμονος δεν είναι Ελλάς… Η  Θεσσαλονίκη δεν είναι πόλις Ελληνική, είναι Εβραιούπολις.»!! (δήλωση Ελευθ. Βενιζέλου, από Σκουλούδη: «Συνδιαλέξεις μετά προσώπων υπευθύνων και μη», σελ. 130, εν Λονδίνω τη 10 Ιανουαρίου 1913. Ταϋγέτης, 1.12.2007).

Μην ξεχνάτε όμως πως οι Εθνότητες ως παράγοντες συγκρότησης κρατών είναι εφεύρεση του Εβραιοσιωνισμού, που τη χρησιμοποίησε ως μέσον κατάργησης των πολυεθνικών αυτοκρατοριών. Επιδίωξε και πέτυχε την ίδρυση μικρών «Εθνικών» κρατών και μάλιστα στη Βαλκανική, ώστε να είναι προβληματικά κι απόλυτα ελεγχόμενα. Αλλά, και για ν’ αποφύγει την ίδρυση από τους Βαλκάνιους νέας μεγάλης κ ισχυρής Αυτοκρατορίας, που να καταλάβει και να καλύψει το κενό, που άφηνε η διάλυση της Οθωμανικής.  Ν’ αποφύγει μάλιστα τον κίνδυνο να περιέλθει η Βαλκανική στους Έλληνες Χριστιανούς Ορθόδοξους, και να επανέλθει  η Βαλκανική σ' αυτούς, με την ίδρυση Ελληνικής αυτοκρατορίας σ’ αυτήν!...

Μ’ αυτό το σκεπτικό οι ΜΕΔ αποφάσισαν και προχώρησαν σε μπακλαβαδοποίηση της Βαλκανικής. Έτσι, ώστε αυτές να έχουν τις  «Μπανανίες» των Βαλκανίων κάτω από τον έλεγχο και την εκμετάλλευσή τους, ως επιστάτες του Αφεντικού!

Γι’ αυτό κ επιχειρεί τη μεθοδική εισβολή εκπρόσωπων του Ισλάμ στα Χριστιανικά Κράτη, με το κόλπο της προσφυγιάς. Γι’ αυτό ανεβάζει ζυμομύκητες στις Εξουσίες και στις Διοικήσεις των Εθνικών Κρατών. Και, με τη βοήθειά τους, επιχειρεί ν’ αναμίξει μέσα στα ως τώρα «καθαρά» Χριστιανικά κράτη τ’ Οθωμανικό στοιχείο, έτσι, όπως οι φουρνάρηδες ρίχνουν στο σιταρένιο,  αλεύρι σίκαλης, και παράγουν ψωμί, που διαθέτουν στην αγορά ως  ψωμί «ολικής αλέσεως σίτου»...

Η δημιουργία πολυεθνικών κρατών θα συντελέσει στην άμβλυνση κ εξάλειψη των εθνικών αντιθέσεων, αλλά θα καλλιεργήσει  θρησκευτικές αντιθέσεις, που θα εξελιχτούν σε συγκρούσεις.  Σ’ επόμενη φάση θα καλλιεργηθεί η εξομάλυνση των θρησκευτικών αντιθέσεων με την προπαγανδιστική προβολή της Πανθρησκείας, η οποία θα μας λυτρώσει από την αλληλοσφαγή ως από μηχανής θεός, που θα φέρει τη « ρωμαϊκή ειρήνη και γαλήνη»!

Οπότε,  θα ξεχάσομε το  «Ave Caesar! morituri te salutant» (Χαίρε, Καίσαρ! Οι μελοθάνατοι Σε χαιρετούν)!!  Και θα ψάλλομε, όπως ο Αίλιος Αριστείδης, το εγκώμιο της …Ρώμης: « Όλος ο κόσμος γιορτάζει. Εγκατέλειψε τα όπλα του πολέμου και στράφηκε προς τη χαρά της ζωής. Ανάμεσα στις πόλεις δεν υπάρχει πια άλλη αντιδικία παρά ποια θα γίνει πλουσιότερη σε γυμναστήρια, σε κρήνες, σε στοές, σε ναούς, σε εργαστήρια. Ας δώσουν οι θεοί ώστε η Αυτοκρατορία να διαρκέσει αιώνια.»…

Να ευχηθούμε, λοιπόν, σήμερα στους Βουλγάρους, με την ευκαιρία της  Εθνικής τους εορτής, όχι να ξαναπάρουν τα μακεδονικά εδάφη, που καταχρηστικά τους παραχώρησε η Ρωσία με τη Συνθήκη του Αγ. Στεφάνου πριν από 140  χρόνια, αλλά να μπορέσουν να διατηρήσουν αυτά, που ήδη κατέχουν, γιατί τα θεωρώ επισφαλή…

                                                      3.3.2018