27.12.537μ.Χ. / 27.12.2017 μ.Χ.

                                                             1480 χρόνια

 

 

Ο Μεγάλος Ιουστινιανός γεννήθηκε στα 482 μ. Χ.. Το 521  πήρε το αξίωμα του Υπάτου. Στα 527 ανέβηκε στο θρόνο της Αυτοκρατορίας ως συναυτοκράτορας του Ιουστίνου. Μέσα στον ίδιο χρόνο ο Ιουστίνος απέθανε, κ έμεινε Αυτοκράτορας ο Ιουστινιανός, μονοκράτορας πια στο Θρόνο της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.  Διατήρησε δε το αξίωμα και το θρόνο ίσαμε το θάνατό του, που συνέβη στις  14.11.565.

Αυτός ο «ακοίμητος Βασιλιάς», όπως δίκαια χαραχτηρίστηκε –  επιγραφή στο Ναό αγίων Σεργίου και Βάκχου στην Κων/πολη – υπήρξε πάρα πολύ εργατικός και δραστήριος. Εργαζόταν από νύχτα σε νύχτα. Αυστηρός κ επίμονος μέχρι δεσποτικός. Εξαντλητικά υπομονετικός κι αφοπλιστικά ευγενής. Δύσπιστος, γιατί γνώριζε άριστα  ότι το ρουφιανίζειν εστί φιλοσοφείν σε διακεκριμένες προσωπικότητες ανακτόρων  και στη συνομοταξία των σφετεριστών της εξουσίας, με ή χωρίς …γραβάτα, εσωτερικού κ εξωτερικού.

Αυτός, ο κατά Προκόπιο «Άρχοντας των Δαιμόνων», ήταν επιδέξιος κι αποφασιστικός Ηγέτης και γι’ αυτό επικράτησε και δημιούργησε μεγάλο έργο, με άξονα: Ένα Κράτος, μια Εκκλησία, μια Νομοθεσία, κ ένας σύμβουλος, και δη «κωλοπετσωμένος», όπως θα ‘λεγε ο Λαός. Κι αυτός υπήρξε η Αυτοκράτειρα Θεοδώρα,  αυτός τη διάλεξε μοναχός του.

Το έργο που κατέλειπε τεράστιο. Αιώνιο. Υποδειγματικό και παραδειγματικό.

Στο εξωτερικό κατάφερε: Με εκστρατείες κατά:  Οστρογότθων (535-555) στην περιοχή Ραβέννας Ιταλίας. Βησιγότθων στην Ισπανία κι ανακατάλαβε το ΝΑ παραλιακό τμήμα της. Βανδάλων στη Β. Αφρική, των οποίων και κατέλυσε το κράτος (533-534). Σύναψε  Συνθήκη ειρήνης με το βασιλιά των Περσών Χοσρόη τον Α΄(562). 

Αντιμετώπισε Σλάβους και Βουλγάρους στη Βαλκανική με την ανέγερση φρουριακών εγκαταστάσεων και με χρηματισμούς.  Πλην όμως όχι και τόσο αποτελεσματικά. Οι χρηματισμοί αυτοί, όπως και τα έξοδα των πολέμων, υπήρξαν εξαντλητικοί για την Αυτοκρατορία. Πολυδάπανες και πολυαίμαχτες ήταν κ οι εκστρατείες στην Ισπανία και στην Αφρική. Επέφεραν μείωση του στρατεύματος κι άδειασαν τα ταμεία του Κράτους. Όμως ήταν αναγκαία κακά για τη διατήρηση ακέραιας της αχανούς αυτής Επικράτειας της Αυτοκρατορίας.

 Ίσως θα συνέφερε στο Βυζάντιο μικρότερη Επικράτεια και πιο ισχυρό, από οικονομική, στρατιωτική, και πολιτιστική πλευρά, Κράτος.

 Έτσι, με τη διαρκή επαγρύπνηση, και τη συνεργασία των άξιων ηρωικών Στρατηγών Φλαβίου Βελισαρίου και Ναρσή, την ετοιμότητα και την εκγύμναση του Στρατού, διατήρησε την ακεραιότητα της Επικράτειας της Αυτοκρατορίας από τους διεκδικητές εξωτερικούς της εχθρούς, τύπου των σημερινών: Αλβανίας, Σκοπίων, Τουρκίας, και των πατρώνων αυτών. Όμως όχι για πολύ…

 

 Στο εσωτερικό επιβλήθηκε. Δε χαρίστηκε, αλλά χτύπησε τους παραγοντισμούς σε: Δήμους, γαιοχτήμονες, θρησκευτικές και παραθρησκευτικές οργανώσεις, που λειτουργούσαν διασπαστικά σε βάρος της ενιαίας διοίκησης και της ομοψυχίας των πολιτών, συντελούντες στην αποδυνάμωση της ισχύος του Κράτους στο εσωτερικό και παρεμποδίζοντας τις λειτουργίες του Κράτους, καθιστούσαν αυτό ανεπαρκές τόσο στο κοινωνικό έργο του, όσο και στην απονομή δικαιοσύνης, ισότητας μεταξύ των πολιτών, και ανάπτυξης. Έτσι επέφεραν  βάλτωμα όλων των υπηρεσιών του κράτους και παραλυσία της κρατικής μηχανής, ακριβώς όπως συμβαίνει και σήμερα εν Ελλάδι, δίχως το λάδι, που πέφτει στα γρανάζια της κρατικής μηχανής, μπας και πάρουν στροφές... 

Δε δίστασε να τα βάλει με το Κατεστημένο, μερίδα του οποίου συνεργαζόταν και τότε με τους εξωτερικούς εχθρούς, όπως συμβαίνει και σήμερα. Κ έχομε τους ατιμώρητους για το αισχρό παρελθόν τους, και την παροχή «γης και ύδατος» στους εχθρούς, ξενόδουλους και ξενοκίνητους, κοτσαμπασήδες, να κράζουν σαν κοράκια που είναι. Και να στήνουν στους πλατάνους καινούριες φωλιές, για να επωάσουν αβγά του φιδιού. Πλην όμως, «από στόματος κόρακος εξέρχεται κρά». Και «κρα» στα κορακίστικα δε σημαίνει άλλο, παρά μόνο «πέσε πίτα να σε φάω». «Ο εστί μεθερμηνευόμενον»: Εκλογές εδώ και τώρα και στο διάολο να πάει και το παλιάμπελο! Εμείς να ‘κονομίσομε!...

Έτσι έκοψε τους διαύλους επικοινωνίας…

Κι αν πτοήθηκε από τη «Στάση του Νίκα» (532), τον στήριξε το σθένος της, όπως είπαμε, Θεοδώρας, που, εκπαιδευμένη σ’ αυτά, γνώριζε ότι…«Τούρκον είδες, μπάλα θέλει…» κι όχι κουμπαριές και τσιφτετέλια! Τόλμησε να στείλει στον Ιππόδρομο, τα τότε Εξάρχεια, το Στρατηγό Φ. Βελισάριο  να καθαρίσει  την κόπρο του Αυγεία, που άνοιγε κερκόπορτες. Εκεί έπεσαν ενδόξως 30.000 μπουνταλάδες:  Ωωω, διάολε πως λούφαξαν ύστερα οι αποδέλοιποι  Πράσινοι και  Βένετοι και Γαλάζιοι! Έτσι, απάλλαξε την πρωτεύουσά του από μπαχαλάκηδες, μη κουκουλοφόρους, και λοιπούς ξενοκίνητους και ξενόδουλους επικεφαλής δήμων και παρακρατικών οργανώσεων, που δουλεύανε για τους εχθρούς. Παρόμοιοι αυτών έχουν εξελιχτεί σήμερα Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός κ.λπ., που αποτελούν όχι πια σωματεία ποδοσφαιρικά, αλλά οργανώσεις, προέχτασης πολιτικών βλέψεων κ επιδράσεων, που επιδρούν καταλυτικά, αντικοινωνικά, αντιαθλητικά και βλάφτουν σοβαρά την Ελληνική Κοινωνία. Απεμπολούν το αθλητικό ιδεώδες και καλλιεργούν απαράδεχτες κοινωνικές κι αθλητικές συμπεριφορές, με διακίνηση μεγάλων ποσών ύποπτης προέλευσης χρήματος…

  Δε χαρίστηκε ο Ιουστινιανός σε κανένα οικονομικά ισχυρό, ούτε του εσωτερικού, ούτε του εξωτερικού. Στηρίχτηκε σε δυο πάρα πολύ ικανούς Στρατηγούς, που δεν ανήκαν ούτε στον «Ασπίδα»,  ούτε στην «Καρφίτσα», ούτε στην «Εθνική Άμυνα», ούτε στο ΝΑΤΟ, αλλά μόνο στην Αυτοκρατορία. Αυτό, δε σημαίνει ότι επιθυμώ και στηρίζω διχτατορικές πραχτικές, γιατί έζησα και δοκίμασα στο πετσί μου, αλλά δεν επιδίωξα να εξαργυρώσω τ’ αγαθά, που μου προσέφερε το διχτατορικό καθεστώς…

 Γι’ αυτό κι Αυτοκρατορία ήταν, κατά τη διάρκεια της Βασιλείας του Ιουστινιανού, «Τρομερή στους εχθρούς και σεβαστή στους «φίλους».

 

Στήριξε το Κράτος πάνω σε μια Νομοθεσία, υπόδειγμα και παράδειγμα, μ’ ένα τεράστιο, άρτιο, πρωτοπόρο, έργο, που δεν έχασε και δε θα χάσει το κύρος του. Έργο, δημιούργημα  του εμβριθή νομομαθή Τριβωνιανού, καταρτισμένο και ταξινομημένο, άρτια, δίκαια, αντικειμενικά, μεθοδικά, ανθρωπιστικά. Αλλά όχι ταξικά και προς εξυπηρέτηση «λαμόγιων», εθνοπροδοτών, διασπαθιστών του δημόσιου χρήματος, ηθικών  αποβλήτων και λοιπών σαλταδόρων, που σήμερα προστατεύονται και λοιδορούν και την Κοινωνία και την Πολιτεία, που τους προστατεύει.

Η Ιουστινιάνειος Νομοθεσία περιλαβαίνει:

Τον Ιουστινιάνειο Κώδικα, που συγκεντρώνει την προ του Ιουστινιανού Βυζαντινή Νομοθεσία.

Τον Πανδέκτη, που περιλαβαίνει το απαύγασμα του Ρωμαϊκού Δικαίου.

Τις Νεαρές, που αποτελούνται από τους Νόμους, που εξέδωσε ο Ιουστινιανός αυτός.

Αξιοσημείωτο, πέραν από τη νομική αξία του έργου, είναι το αναφερόμενο  στη VII,I, «νεαρά» σε μετάφραση: «Η πραγματικότητα επιβάλλει τη χρησιμοποίηση της ελληνικής γλώσσας στη διοίκηση… δεν γράψαμε το νόμο στην πατροπαράδοτη γλώσσα (λατινική), αλλά σ’ αυτή την κοινή, την ελληνική, ώστε να γίνει γνωστός  σε όλους, αφού θα μπορούν να τον καταλάβουν εύκολα…».

Αυτό να γίνει μάθημα σ’ αυτούς που, σε βάρος της ελληνικής, αυξάνουν τις ώρες διδασκαλίας των ξένων γλωσσών από την πρωτοβάθμια εκπαίδευση, ώστε η ελληνική γλώσσα, που σπουδάζουν και τώρα Ευρωπαίοι και μη και μας βάζουν γυαλιά, να καταστεί, από μητρική,  …δεύτερη γλώσσα των Ελληνόπουλων, ώστε, και με τον τρόπο αυτό ν’ αποδείξουν ότι δεν είμαστε Έλληνες, αλλά κάτοικοι της Ελλάδας. Και, «εν τοιαύτη περιπτώσει», γιατί να είμαστε μόνο εμείς κάτοικοι Ελλάδας και να μην  έρθουν και Σύριοι, και Πακιστανοί, κ οι κάθε καρυδιάς καρύδι! Προσέξετε αυτό το σκεπτικό, γιατί ρίχνει νερό στο μύλο Φαλμεράϊερ, με ό,τι αυτό συνεπάγεται…

Η Νομοθεσία αυτή του Ιουστινιανού αποτελεί τη βάση, πάνω στην οποία στηρίχτηκε  η μετέπειτα Ευρωπαϊκή  Νομοθεσία, η οποία όμως εμπλουτίστηκε και  κατατείνει προς την αντιστροφή  της αδικίας σε Δικαιοσύνη, με καταστρατήγηση του  Δικαίου. Κι αυτή, δυστυχώς μιμούμαστε, γιατί τάχα προέρχεται από ανώτερο των Ελλήνων Ευρωπαϊκό Πολιτισμό...

 

Στο Θρησκευτικό – Εκκλησιαστικό τομέα, υπερέβαλε εαυτόν.

Επέβαλε την Ορθόδοξη Χριστιανική Θρησκεία σε ολόκληρη την Αυτοκρατορία.

 Εκχριστιάνισε την Ανατολή και το Νότο της Βυζαντινής Επικράτειας. Ίδρυσε και οικοδόμησε το Μοναστήρι της Αγίας Αικατερίνης στο Σινά, που αποτελεί φάρο της Ορθοδοξίας στην Ανατολή. Γι’ αυτό πρόσφατα  στοχοποιήθηκε από τους εγκληματίες του ISIS.

Τάχτηκε κατά των αιρέσεων. Καταδίωξε τους αιρετικούς. Αλλά και τους αλλόδοξους  οπαδούς  ειδωλολατρικών κ.λπ. θρησκειών. Απαγόρευσε τη λειτουργία της Νεοπλατωνικής Ακαδημίας Αθηνών

Στο εσωτερικό προσέφερε δημιουργικό έργο. Πέραν του μεγάλου αμυντικού, που αποτελούσαν ισχυρά τείχη γύρω από την πρωτεύουσα και λοιπές φρουριακές εγκαταστάσεις σε μεθοριακές  θέσεις,  όπως οι οχυρώσεις της Σεργιούπολης, της σημερινής Resafa,  στην Ανατολή, που διατηρούνται ακόμη.

      Στήριξε σημαντικά τους ελεύθερους αγρότες και τους βοήθησε να ξεφύγουν από τους φεουδάρχες μεγάλους γαιοχτήμονες, που εκμεταλλευόταν τεράστιες γεωργικές και χτηνοτροφικές επιχειρήσεις από τα γραφεία και τις επαύλεις τους. Έτσι, όπως τείνουν και σήμερα να επανέλθουν με την απαξίωση της τιμής των γεωργικών εχτάσεων και των γεωργικών προϊόντων, σε αντίθεση με την υπερτίμηση των αναγκαίων μέσων καλλιέργειας και προστασίας των καλλιεργειών κι αύξησης του κόστους παραγωγής και  με φορολογικές επιβαρύνσεις.

  Παρουσίασε και κοινωφελές έργο σπουδαίο, όπως στην οδοποιία, στη γεφυροποιία, στην κατασκευή υδραγωγείων, αποθηκών σιτηρών, και πολλών Χριστιανικών Ναών, προς δόξα Θεού κ εξυπηρέτηση των λατρευτικών αναγκών των πιστών στη Χριστιανική Θρησκεία.

 Πολύ σημαντικό κ εμβληματικό έργο του υπήρξε η ανέγερση στην πρωτεύουσά του Ναού της του Θεού Σοφίας (532-537), πάνω σε σχέδια των αρχιτεχτόνων Ανθέμιου και Ισίδωρου.  

                

Οικοδόμησε αυτό το  μεγαλόπρεπο Ναό, που έχει διαστάσεις 76Χ71 μέτρα κι αποτελεί θαυμάσιο κατασκεύασμα, μοναδικό στολίδι αρχιτεχτονικής και μνημείο προσφοράς στον Άγιο Θεό απείρου κάλους.

Μνημείο, που συνδυάζει την αρμονία, τη διακόσμηση, που έχουν με βάναυσο τρόπο κακοποιηθεί, και το φως. Όπως η φύση αποτελεί αρμονία, διακόσμηση, στολίδι, και φως, που συνθέτουν το κάλλος κι αποτελούν αποδειχτικά στοιχεία της του Θεού Σοφίας, που διακρίνουν τον Άγιο Δημιουργό. Δίκαια ο Ιουστινιανός αναφώνησε όταν πρωτομπήκε στο Ναό κι αντίκρισε το απείρου κάλλους εσωτερικό μεγαλείο του: «Νενίκηκά σε Σολομών»!!

                    

   Αυτό το θαυμαστό έργο, παρά τις τόσες αντιξοότητες,  εξακολουθεί να υπάρχει ακόμη, δυστυχώς κακοποιημένο από τα βέβηλα χέρια των καταχτητών, που το διαχειρίζονται και το υποβιβάζουν επί 1436  χρόνια, με την ανοχή και τη συγκατάθεση των κατά καιρούς Μεγάλων Χριστιανικών(!!) Δυνάμεων, που αποδείχνονται τόσο μικρές ενώπιον του Θεού και άδικες προς τους Έλληνες, κ επιτρέπουν ακόμη να κατέχει και να βεβηλώνει αυτό το  προς τον Άγιο Θεό δοξαστικό έργο, που, εξάλλου, έχει χαραχτηριστεί μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς των Ελλήνων από την UNESCO, αλλά στα χέρια και τη διαχείριση του αιμοβόρου και βάρβαρου Ισλάμ, και να προσβάλει τον αληθινό Θεό, προς δόξα και τιμή του Οποίου αναγέρθηκε, αναπέμποντας ύμνους και δεήσεις στον Μωάμεθ!!

 Ντροπή Σας Ηγεμόνες Χριστιανοί, να προσβάλετε με τον τρόπο αυτό απευθείας το πρόσωπο Εκείνου, που είναι, είτε το θέλετε, είτε όχι, ο Μόνος  Παγκόσμιος Άρχοντας! Ο μόνος αληθινός Θεός!...

Προσβάλλετε τη Σοφία του Πανσόφου  Θεού , στην οποία ο χτήτορας Αυτοκράτορας αφιέρωσε αυτό το χτίσμα!!

 Ό,τι πάθετε, όχι εκδικητικά, γιατί ο αληθινός Θεός δεν είναι εκδικητικός, όπως ο Γιαχβέ και κάθε άλλος, αλλά ως αντίδωρο της αλαζονείας Σας, θα Σας διδάξει πολλά. Μόνο που  θα είναι αργά για Σας…  

 

                     

 

 

Απαιτούν τζαμιά στη Θράκη και όπου αλλού. Πλην όμως εξακολουθούν να διώκουν και να βεβηλώνουν την Ορθοδοξία και να προκαλούν τους Ορθόδοξους Χριστιανούς. Εκβιάζουν με τις προκλήσεις αυτές και προκαλούν την οργή και το μίσος, αλλά και το παράπονο των  Χριστιανών.

Γιατί δεν παραχωρούν στους λίγους Ορθόδοξους Χριστιανούς, που γλίτωσαν από το γιαταγάνι τους κ επιζούν ακόμη στην Κων/πολη, μετ’ από τις επάλληλες σφαγές, που έχουν πραγματοποιήσει ύστερ’ από την επιψήφιση και την ισχύ της Συνθήκης της Λωζάννης, που ο νεόκοπος Σουλτάνος επιδιώκει και προσπαθεί να καταργήσει;

 Τολμούν και απαιτούν ακόμη περισσότερα για τους μωαμεθανούς της Δυτικής Θράκης. Οι Έλληνες όμως δεν επιδείξαμε ανάλογη με τη δική τους συμπεριφορά σε Σμύρνη και Κων/πολη. Γι’ αυτό κ οι  Οθωμανοί της δυτικής Θράκης έχουν πολλαπλασιαστεί κατά το διάστημα, που έχει μεσολαβήσει από το 1923 ίσαμε σήμερα.

Επιθυμούν μήπως να  μιμηθούμε τη συμπεριφορά τους;

 Τέτοια είναι η αλαζονεία τους, που, ενώ τους επιτρέπει ν’ απαιτούν τζαμιά στην Ελλάδα, τους απαγορεύει τη δίκαιη από μέρους τους παραχώρηση του Ναού αυτού στους Ορθόδοξους Χριστιανούς της Κων/πολης!…

 

Την περασμένη Τρίτη, λοιπόν, 27.12.2017 ήταν ημέρα εορτασμού της 1436^ης  επετείου των   θυρανοιξίων  του Ιερού Ναού της του Θεού Σοφίας, που βρίσκεται στην Κων/πολη.

 Μακάρι ο Άγιος Θεός να μας αξιώσει, ώστε, να εορτάσομε τη 1437^η επέτειο των θυρανοιξίων του Ιερού  Ναού αυτού, όχι όπως ο Παπα-Νουφράκης, αλλά με νέα Θυρανοίξια του Ιερού μνημείου σε δόξα Θεού και δικαίωση του Ελληνικού Έθνους.

             Ο τεράστιος ολόφωτος θόλος του Ναού της του Θεού Σοφίας.

 

Πέραν βέβαια από την ιερότητα του χώρου, αυτός προσφέρει σημαντικά έσοδα στους άπιστους εκμεταλλευτές του, που τον χρησιμοποιούν ως ιστορικό κι αξιοθέατο μνημείο και κόβουν εισιτήρια εισόδου…

 

 

 Μέρος του εσωτερικού της Αγίας Σοφίας μετά την αφαίρεση του χριστιανικού διάκοσμου και την προσθήκη  αραβουργημάτων