Η Εφημ. «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ» τιμά το Νίκο Ψαρουδάκη

 

Σας είναι γνωστό πως: Ο Νίκος Ψαρουδάκης, αυτός ο ευσεβής Χριστιανός, ο αγωνιστής Πατριώτης. Ο δραστήριος Κρητικός από το Αποδούλου του Αμαρίου Ρεθέμνους. Ο πολυτάλαντος Άνθρωπος. Αυτός, είχε ιδρύσει, διεύθυνε και κυκλοφορούσε στην Αθήνα την εφημερίδα «Χριστιανική Δημοκρατία». Αυτή η εφημερίδα μετονομάστηκε «Χριστιανική».

Με χαρά πληροφορήθηκα από το στέλεχός της  κ. Αθανάσιο Κουρταλίδη, φιλόλογο και πρώην Σύμβουλο Μέσης Εκπ/σης, ότι το Δ.Σ. της εφημερίδας αυτής αποφάσισε και έχει οργανώσει τιμητικές εκδηλώσεις στη Μνήμη του Μεγάλου αυτού Ρεθεμνιώτη στις 6 του Μάη στο Αποδούλου και στις 7 του Μάη στο Ρέθεμνος.

Να συγχαρώ πρώτα όλους τους συντελεστές των εκδηλώσεων αυτών, για την απόφαση, την οργάνωση και την καθόλου φροντίδα των εκδηλώσεων προς τιμή του αξέχαστου συμπατριώτη μας Νίκου Ψαρουδάκη.

Θέλω μετά  ν’ αναφερθώ με πολύ λίγα λόγια σε μικρό μέρος του μεγάλου έργου του.  Έργου, που επιτέλεσε κατά την πορεία του μέσα στην Ελληνική και Χριστιανική Κοινωνία. Έργο, που αποτελεί  μεγάλη  προσφορά στη Θρησκεία τη Χριστιανική, στην Πατρίδα την Ελληνική, στα Δημοκρατικά ιδανικά, στην Κοινωνία, στην Πολιτεία, και στην Οικογένεια των Ελλήνων. Σ’ αυτούς τους τομείς, που αποτελούν σήμερα ΣΤΟΧΟΥΣ  των πυρών  αυτών, που θεωρούνται πρωτοπόροι μεταρρυθμιστές, και προωθούν το πισωγύρισμα της Ανθρωπότητας στην εποχή, που ο Άνθρωπος πορευόταν με οδηγό  το ένστιχτο και τις επιθυμίες του…

Με το Νίκο Ψαρουδάκη συναντήθηκα και γνωρίστηκα εδώ στο Ρέθεμνος στα 1975 σε μια ομιλία του στο Λύκειο των Ελληνίδων αν δεν κάνω λάθος.

Ό,τι είχα να πω για τον υπέροχο Άνθρωπο, το μεγαλόπνοο έργο και την πολυτάραχη πολιτεία του, το είπα σε δριμύ λόγο μέσα  στις 70 περίπου πρώτες σελίδες του πονήματός μου, που κυκλοφόρησα την 1.1.2013, με τον τίτλο «PAX JUDAICA ή Παγκοσμιοποίηση».

Το βιβλίο αυτό έστειλα τότε και στη «Χριστιανική», την οποία κ ευχαριστώ με την ευκαιρία, για την παρουσία, που έκαμε σ’ αυτό.

Τώρα, λοιπόν, με την ευκαιρία των προς τιμή του εκδηλώσεων, επέλεξα να μεταφέρω κι από τις στήλες αυτές ένα κομμάτι, που αφορά στη συμμετοχή του Νίκου Ψαρουδάκη ως επίλεχτου Μέλους της Επιτροπής, που συγκροτήθηκε από τη Βουλή των Ελλήνων, που είχε αποστολή της το άνοιγμα του Φακέλου της Κύπρου. Το άνοιγμα ενός Ασκού του Αιόλου.

Κ επιλέγω αυτό, γιατί οι καιροί το καλούν. Γιατί η προδοσία, που ξεκίνησε στα 1955, με τις συμφωνίες Ζυρίχης – Λονδίνου, προόδευσε στα κατά τους μήνες Ιούλη – Αύγουστο του 1974, με τις επιδρομές της Τουρκίας Αττίλας Ι και Αττίλας ΙΙ,  τείνει να ολοκληρωθεί αυτή την περίοδο.

 Είναι, λοιπόν επίκαιρο το θέμα περισσότερο τώρα, παρά κατά το παρελθόν. Το καθιστά όμως επίκαιρο κ η ατιμωρησία των ΠΡΟΔΟΤΩΝ, που αποτελεί αφορμή τουλάχιστον της επέχτασης των προδοτικών πράξεων σε όλο το φάσμα της πολιτικής ζωής των Ελλήνων. Και τείνει να οδηγήσει την Ελλάδα, ως ανυπεράσπιστο θύμα των ελεεινών προδοτών, σε αλλαγή ιδιοχτήτη! Και τους Έλληνες, από την έως τώρα στιλβωμένη δουλεία, σε μια  αισχρή κι ακατονόμαστη σκλαβιά! Σκλαβιά, χειρότερη κι από την περίοδο 1830-1841, που πέρασε η Κρήτη υπό τη Διοίκηση των εντολοδόχων του χεδίβη της Αιγύπτου Μωχάμετ Άλυ.

Στο Πόρισμα, που εξέδωσε η Επιτροπή αυτή, ο αδέκαστος Νίκος Ψαρουδάκης μειοψήφησε! Δεν αποδέχτηκε το «διά ταύτα», όπως το συνέταξε  και το προσυπέγραψε η πλειοψηφία της Επιτροπής. Και ήταν ο μοναδικός, που επέμεινε, παρά και τις πιέσεις και τις απειλές, που ασκήθηκαν σ’ αυτόν. Και ασκήθηκαν από την πολιτική Ηγεσία της Ελλάδας, που επιθυμούσε να συγκαλύψει την προδοσία. Ν’ αθωώσει τους προδότες, για να μπορέσουν στο μέλλον να παρουσιαστούν Σωτήρες και Εθνοπατέρες και Εθνάρχες του καταπροδομένου Ελληνισμού.  Να παραδειγματίσουν σε μίμηση τους επερχόμενους. Ώστε το μίασμα της Ανθρωπότητας να βρει συνεχιστές του έργου αφανισμού της Ελληνικής Φυλής, τον οποίο προωθεί ακάθεχτα, από έλλειψη εμποδίου και με τη σύμπραξη  Γραικύλων  εξωνημένων προδοτών του Γένους των Ελλήνων…

 «ΠΡΟΤΑΣΗ

Νικολάου Στ. Ψαρουδάκη

Βουλευτού  Επικρατείας

 Μέλους της Εξεταστικής Επιτροπής του φακέλου της Κύπρου σχετικά με το κεφάλαιο ΙΑ του πορίσματος που αναφέρεται στον ΑΤΤΙΛΑ ΙΙ.     Μειοψηφών επί του τμήματος αυτού του Πορίσματος παρακαλώ όπως καταχωρηθεί το παρόν ως άποψη της μειοψηφίας, σύμφωνα με το άρθρο 148, 1 του κανονισμού.

  Παρά τα πολλά σωστά και δίκαια, που περιέχει το ως άνω πόρισμα, ιδία όσον αφορά τις ευθύνες του υπουργού Εθνικής Αμύνης κ. Αβέρωφ, της ηγεσίας των ΕΔ, των Άγγλων και Αμερικανών και της Τουρκίας, τα οποία ψηφίζω και επαυξάνω, δεν μπορώ να δεχθώ το πόρισμα, γιατί θεωρώ ότι παραλείπει να κατονομάσει τον κύριο ένοχο της Κυπριακής Τραγωδίας, τον κ. Κων. Καραμανλή, τον άνθρωπο που στις 6.10.1955 σπεύδει πριν ακόμα κηδευθεί ο Παπάγος να αρπάξει ευνοιοκρατικά την πρωθυπουργία παραγκωνίζοντας τον Στεφανόπουλο, με αντάλλαγμα τις συμφωνίες Ζυρίχης – Λονδίνου, που επέβαλαν την Τουρκία συνεταίρο στην Κύπρο και στις 24.7.1974 πάλι, πριν αλέκτορα φωνήσαι, σπεύδει και αρπάζει την πρωθυπουργία από τον Π. Κανελλόπουλο, για να αφήσει τον Αττίλα ΙΙ ανενόχλητο, να επιβάλλει την διχοτόμηση της Κύπρου, που ήταν το σχέδιο των Αγγλοαμερικανών και των Τούρκων!  

  Η ευθύνη του κ. Καραμανλή είναι κραυγαλέα και το πόρισμα που τον απαλλάσσει θα πάσχει εσαεί, κάτι που νομίζουμε η πλειοψηφία δεν μπορεί να το αγνοήσει.

Και αυτό για τους εξής λόγους:

1. Το πόρισμα δέχεται – και πολύ σωστά – ότι ο Υ.ΕΘ.Α., κ. Αβέρωφ, όφειλε να παρακολουθεί την εκτέλεση των εντολών του Πρωθυπουργού, να τον ενημερώνει για την δυνατότητα αποστολής στην Κύπρο ενισχύσεων, να εισηγηθεί την αντικατάσταση της χουντικής στρατιωτικής ηγεσίας κ.ά. και του καταλογίζει τις σχετικές ευθύνες. Όμως την ίδια ευθύνη έχει και ο κ. Καραμανλής, ως Πρωθυπουργός, διότι παρά τις πράξεις και τις παραλήψεις αυτές του κ. Αβέρωφ, ούτε τον ήλεγξε, ούτε τον απέλυσε, αλλά εξακολουθούσε  να του έχει απόλυτη εμπιστοσύνη! Ο κ. Καραμανλής, καλύπτοντας τον υπουργό του, είναι ολοφάνερο ότι συμφωνούσε μαζί του και άρα μοιράζεται μαζί του τις ευθύνες και είναι σόλοικο να στέλνεται στο εδώλιο ο Υπουργός και ο συνεργός του Πρωθυπουργός να απαλλάσσεται! Τι ήταν άλλωστε ο κ. Καραμανλής, κάποιος ανήλικος, ή άπειρος, ή αφελής και ανεπαρκής, για να τον παραπλανούν οι υφιστάμενοί του και να τον κατευθύνουν κατά το δοκούν;

  2. Ο κ. Καραμανλής όχι μονάχα δεν έστειλε βοήθεια στις αγωνιζόμενες Κυπριακές δυνάμεις, αλλά την απόφασή του να μην στείλει βοήθεια την ανακοίνωσε με το διάγγελμά του στις 15.8.1974 από την Τηλεόραση και το Ραδιόφωνο σε όλο τον κόσμο και φυσικά και στους εχθρούς της Κύπρου, λέγοντας μεταξύ άλλων: «Η αντίσταση της Εθνικής Φρουράς υπήρξε κατά τις πρώτες δυο μέρες αξιοθαύμαστη. Αι μαχόμεναι όμως σκληρώς εθνικαί δυνάμεις δεν ήτο δυνατόν να ενισχυθούν από την Ελλάδα…» Και παρά κάτω: «Η ένοπλος αντιμετώπισις των Τούρκων εις την Κύπρον καθίστατο αδύνατος και λόγω αποστάσεως και λόγω των γνωστών τετελεσμένων γεγονότων…»

Η ομιλία αυτή  του κ. Καραμανλή, που αποκάλυπτε στον εχθρό τα ελληνικά σχέδια, αποτελεί καθαρή προδοσία και γεννά σε βάρος του καταλυτικές πολιτικές και ποινικές ευθύνες: Σχετικά με τις ευθύνες αυτές , η Επιτροπή δε μπορεί να αγνοήσει την εμπεριστατωμένη από 20.1.1987 έκθεση του Αντιστράτηγου ε. α. Α. Σαπκαρά, που έχει κατατεθεί στο φάκελο. Όπως επίσης η έκθεση αυτή δεν μπορεί να  αγνοηθεί και στο θέμα της μη διώξεως των εγκλημάτων που διέπραξε η χουντική, στρατιωτική και πολιτική ηγεσία, παράλειψη που γεννά μεγάλες ευθύνες και στον κ. Καραμανλή και στον κ. Αβέρωφ.                  

 

  3. Ο κ. Καραμανλής δεν προέβη, ως ώφειλε, στην άμεση αντικατάσταση της ένοχης και ανάξιας χουντικής στρατιωτικής ηγεσίας, η οποία είχε παραλείψει να θέσει σ’ εφαρμογή τα σχέδια αμύνης της Κύπρου και κυριολεκτικά άνοιξε τις πόρτες στον Αττίλα! Το επιχείρημα, της δήθεν βίαιης  αντίδρασης των χουντικών, των κ.κ. Καραμανλή – Αβέρωφ, διαψεύδεται από τα πράγματα: Οι Αρχηγοί των Ε. Δ. ζητούν να αναλάβουν ορισμένα Υπουργεία, αλλά μόλις συναντούν την αντίρρηση των πολιτικών, αμέσως σπεύδουν να παραιτηθούν! Ο Ιωαννίδης αποστρατεύεται στις 2 Αυγούστου και κανείς δεν κινείται υπέρ αυτού. Το ίδιο όταν αποστρατεύονται οι στρατηγοί και εκτοπίζονται στην Κέα οι δικτάτορες! Όταν ο κ. Καραμανλής ανέλαβε Πρωθυπουργός, η χούντα ήταν ένα πτώμα που εκλιπαρούσε να ταφεί! Ο κ. Καραμανλής αντί να θάψει τη χούντα την ανέστησε, γιατί ήταν ακριβώς αυτό που του χρειαζόταν για να θάψει το Κυπριακό!   

 

  4. Ο κ. Καραμανλής άφησε να περάσει άπρακτος ο πολύτιμος χρόνος από 24.7.1974 έως 14.8.1974, κι αυτό δήθεν γιατί την Ελλάδα τη δέσμευαν οι συμφωνίες, τη στιγμή, που οι ίδιες συμφωνίες δεν εμπόδιζαν την Τουρκία να μεταφέρει στην Κύπρο το στρατό του Αττίλα ΙΙ! Τι εμπόδιζε άλλωστε την Ελλάδα και στη Γενεύη να συζητά και στην Κύπρο να οχυρώνεται; Το ίδιο ένοχο είναι και το επιχείρημα ότι η βοήθεια δεν ήταν δυνατή, γιατί οι δυνάμεις μας έναντι των Τούρκων ήταν 1 προς 3, αφού η αναλογία αυτή  του 3 προς 1 είναι απαραίτητη σ’ αυτόν που ενεργεί την επίθεση και όχι σ’ αυτόν που αμύνεται. Με την λογική του ηττοπαθούς Καραμανλικού επιχειρήματος, η Ελληνική Ιστορία έπρεπε να ήταν τελείως διαφορετική και η Ελλάδα να είχε σβήσει από το χάρτη!

  5. Ο κ. Καραμανλής διεχειρίζετο το μεγάλο Κυπριακό θέμα προσωπικώς. Έπαιρνε αποφάσεις μόνος του, χωρίς ούτε μια φορά να συγκαλέσει πολεμικό Συμβούλιο με συμμετοχή του Υπουργικού Συμβουλίου,  ωσάν το Κυπριακό να ήταν κάποια ασήμαντη υπόθεση. Έτσι πέρασαν τρεις εβδομάδες της εκεχειρίας άκαρπες, με σπασμωδικές ενέργειες, έκδοση και ανάκληση διαταγών, με αποτέλεσμα το ηθικό των Κυπριακών δυνάμεων να δέχεται συνεχή πλήγματα και το εθνικό θέμα να χαθεί. Μεγάλη είναι η ευθύνη για την μη εφαρμογή των επιτελικών σχεδίων που υπήρχαν για την αντιμετώπιση της κρίσιμης για την Κύπρο κατάστασης με τον Αττίλα Ι.

  6. Για τη μη αποστολή στρατιωτικών ενισχύσεων στην Κύπρο στην περίοδο της εκεχειρίας ο κ. Καραμανλής υποστηρίζει ότι δεν ήταν δυνατή γιατί: α) Τέτοιες δυνάμεις δεν υπήρχαν στην Ελλάδα.

 β) δεν υπήρχαν τα αναγκαία οχηματαγωγά πλοία για τη μεταφορά τους.

γ)Κι αν υπήρχαν τα πλοία δεν θα έφταναν απαρατήρητα στον προορισμό τους, αλλά κι αν έφταναν στον προορισμό τους οι δυνάμεις αυτές, θα ήταν προβληματική η εκπλήρωση της αποστολής τους από έλλειψη αεροπορικής υποστήριξης και αδυναμίας συνεχούς ανεφοδιασμού.

Όλ’ αυτά αποτελούν προφάσεις εν αμαρτίαις του κ. Καραμανλή και της περί αυτόν  στρατιωτικής ηγεσίας.

Από μαρτυρικές καταθέσεις και το πόρισμα του Αρχηγού Ενόπλων Δυνάμεων (Δ/νση Κυπριακού) που συνετάγη το Φεβρουάριο του 1976 βάσει σχετικών εκθέσεων (μέρος ΙΙ του πορίσματος), προκύπτει ότι «η προσέγγυσις εις την Νήσον ήτο εφικτή με κάποιον παραδεκτόν βαθμόν κινδύνου (π.χ. αεροσκάφη Νοράτλας, υποβρύχια, αρματαγωγό ΛΕΣΒΟΣ) άρα και μαχητικών αεροσκαφών. Απεδείχθη επίσης, ότι η κατά συγκεκαλυμμένον τρόπον   περιορισμένη ενίσχυση του αγώνος εις Κύπρον διά μεμονωμένως πλεόντων εμπορικών πλοίων ήτο εφικτή.

Ο πτέραρχος κ. Ν. Κουρής, Αρχηγός ΓΕΕΘΑ, κατέθεσε: «Υπήρχον κίνδυνοι αποστολής της Μεραρχίας στην Κύπρο, αλλά ο κίνδυνος υπερτονίστηκε». Και ο ίδιος ο Αβέρωφ κατέθεσε: «Να αποσταλούν ελαφρές δυνάμεις ήτο εύκολο…». Ο αντιπλοίαρχος Ευθ. Πετρόπουλος  κατέθεσε στην Εξεταστική Επιτροπή χάρτες και πίνακες, που πείθουν ότι ήταν δυνατή η αποστολή ισχυρών στρατιωτικών δυνάμεων στην Κύπρο κατά την διάρκεια της εκεχειρίας με «μεμονωμένα πλοία με ταχύτητες πάνω από 11 κόμβους πλέοντα σε διάφορες πορείες παραπλάνησης κατά την διάρκεια της ημέρας και διεισδύοντα με το πρώτο σκότος της νύκτας στα χωρικά ύδατα της Κύπρου, έτσι ώστε να φτάσουν έγκαιρα στους λιμένες της Κύπρου, να εκφορτώσουν και στην συνέχεια ν’ αποπλεύσουν κατά τη διάρκεια της νύκτας.

 Έτσι με σχεδίαση μεταφορών αυτού του τρόπου  και προγραμματισμού ροής πλοίων, μεμονωμένων  εμπορικών πλόων, ήταν δυνατόν να μεταφερθούν στην Κύπρο, σε λιγότερο από 20 μέρες, πάνω από 20.000 στρατού, πάνω από 150 άρματα μάχης, Μ47/Μ48, αρκετές μοίρες αυτοκινούμενου πυροβολικού, αντιαρματικά κ.λπ. αναγκαία οχήματα υποστήριξης».

 «Για τη μεταφορά αυτή», συνεχίζει, υπήρχαν τότε – Ιούλιος 1974 – αρκετά διαθέσιμα και κατάλληλα εμπορικά πλοία, τα οχηματαγωγά Ρέθυμνο, Κνωσσός, Φαιστός…». Μπορούσε λοιπόν να εξευρεθούν τα μέσα και υπήρχε τρόπος να σταλούν ενισχύσεις στην Κύπρο και βεβαίως η σκέψη των Καραμανλή – Αβέρωφ να σταλεί η μεραρχία με νηοπομπή φανερά, ήταν ολοφάνερα λάθος και μάλλον ελέχθη για να είναι δικαιολογημένη η ασυζητητί απόρριψή της και να κλείσει το θέμα.

 Ο κ. Καραμανλής ισχυρίζεται ότι δεν υπήρχαν στην Ελλάδα στρατιωτικές δυνάμεις για να σταλούν στην Κύπρο: Στο συνοπτικό πρακτικό της 3.8.74 οι αρχηγοί βεβαιώνουν ότι ήταν ήδη μία από πολλού καιρού έτοιμη προς αποστολή βοήθεια.

 Ο κ. Καραμανλής δίδει εντολή να ετοιμαστεί μια μεραρχία, για να σταλεί στην Κύπρο. Γιατί όμως δεν έστελνε μια ήδη έτοιμη μεραρχία, οπότε θα κέρδιζε τις 6 έως 8 ημέρες που χρειαζόταν η προετοιμασία της;

 Ο κ. Καραμανλής στο διάγγελμα του της 15.8.1974 λέει τα εξής χαρισματικά της δικής του βούλησης: «Διά την Ελλάδα ετέθη άμεσον και μέγα δίλημμα: Πρέπει να αντιδράσει με βία στη βία, με δολιότητα στη δολιότητα; Πρέπει και αυτή να προσφύγει το νόμο της ζούγκλας;»…

Με ποια όμως λογική, ηθική και νομική έννοια, η άμυνα αποτελεί  βία και προσφυγή στο νόμο της ζούγκλας; Βία και ζούγκλα ήταν η εισβολή των Τούρκων Αττίλας Ι και ΙΙ. Η αντίσταση των Κυπρίων ήταν άμυνα, πράξη επιτρεπτή και ιερή και κατά το θείο και κατά το ανθρώπινο δίκαιο!

 Ο κ. Καραμανλής δεν είχε την πολιτική βούληση της βοήθειας των μαχόμενων δυνάμεων της Κύπρου και επιστρατεύει όλες τις προφάσεις που ήταν δυνατόν να ευρεθούν για να δικαιολογήσει την πολιτική του. Αυτό είναι ολοφάνερο και στα λόγια του και στις αλλοπρόσαλλες ενέργειες και του ίδιου και των συνεργατών του.

 Γι’ αυτό ο κ. Καραμανλής είναι βαρύτατα υπόλογος και στη γενιά μας και στην ιστορία. Στάθηκε ανίκανος να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων, να φέρει το πνεύμα της εθνικής ενότητας και ανάτασης. Ήρθε ως κλέφτης της εξουσίας και ως κλέφτης  εσκέπτετο τη διατήρησή της και όχι ως εθνικός ηγέτης που βλέπει μπροστά, εμπνέει και οδηγεί το έθνος στον δρόμο της ιστορίας του.

Μονάχα τις επίλεκτες μονάδες που βρισκόταν στην Αττική και που παραπονείται ότι ήθελαν να τον ανατρέψουν, αν έστελνε στην Κύπρο, ήσαν αρκετές να ρίψουν τους εισβολείς στην θάλασσα. Οι δυνάμεις που είχαν προδοθεί από τον Ιωαννίδη  πίστευαν στην ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα και δεν χρειάζονταν παρά μόνο δυο καλά λόγια από τον Καραμανλή για να ξεχυθούν ακράτητοι στην υπηρεσία του έθνους. Αλλά ο κ. Καραμανλής… παρέμεινε ένας κοινός πολιτικός της εξουσίας, λαχείο στα χέρια των τυχοδιωκτών της Άγκυρας και των Αγγλοαμερικανών συνεταίρων τους. Έτσι απλώς συνέχισε το έργο του Ιωαννίδη, στην υπηρεσία των ίδιων σκοτεινών συμφερόντων και δυνάμεων. Η διαφορά τους, εκτός από τα μέσα, είναι και στο τέλος τους. Ο ένας βρίσκεται στη φυλακή ως προδότης- και είναι! Ο άλλος είναι ελεύθερος και παριστάνει τον εθνάρχη – ενώ δεν είναι!

                                                                                         Υπογραφή

                                                                                    Ν. Ψαρουδάκης»

Ο μεγάλος αυτός Πατριώτης στο βιβλίο του, με τίτλο «Η Κυπριακή τραγωδία χωρίς μάσκα», (έκδοση: Χριστ. Δημοκρατία, Αθ. 1988, σελ. 541 κ.ε.) προσθέτει ακόμη και ότι: «Το Κυπριακό είναι στην ουσία μια αλυσίδα σφαλμάτων, κακών χειρισμών, εγκληματικών ενεργειών και προδοσίας! Όσο σκληρός κι αν είναι ο λόγος, η Κύπρος προδόθηκε και πριν την Χούντα και από τη Χούντα και μετά τη Χούντα! Αν δε υπήρχε η προδοσία η Κύπρος δεν θα έφτανε ποτέ στο σημερινό χάλι. Το θέμα της αυτοδιάθεσης ήταν τόσο κρυστάλλινο και τόσο κραυγαλέο, που δε χρειαζόταν πολλά για να κερδηθεί. Υπομονή χρειάζονταν, επιμονή και αταλάντευτη θέση, σε κάθε άλλη προτεινόμενη «λύση». Από τι στιγμή που η ελληνική πλευρά δέχτηκε να συζητήσει κάτι έξω από την αυτοδιάθεση, από τη στιγμή εκείνη το Κυπριακό είχε χαθεί, οι εχθροί του είχαν πετύχει το σκοπό τους. Κι εδώ ακριβώς είναι το μεγάλο «κατηγορώ» εναντίον και της Ελληνικής και της Κυπριακής Ηγεσίας: Είτε από κόπωση, είτε για να μη δυσαρεστήσουν τους Αγγλοαμερικάνους – τους πάντοτε συμμάχους μας, αλλά ποτέ φίλους μας! – είτε από μωροφιλοδοξία, ιδιοτέλεια και υποτέλεια, εγκατέλειψαν την αυτοδιάθεση και περιεπλάκησαν στα άρρητα ρήματα των δόλιων προτάσεων και σχεδίων, που ξεφούρνιζαν κάθε τόσο οι σκοτεινοί μάγειροι του αφελληνισμού και της αδικίας, σε βάρος μας!

Σ’ αυτό το έγκλημα, την εγκατάλειψη της αυτοδιάθεσης, ο κ. Καραμανλής υπήρξε ο κύριος αυτουργός και δράστης, τα στοιχεία είναι όλα σε βάρος του και τίποτα δεν μπορεί να τον απαλλάξει από την φοβερή κατηγορία (του προδότη).

Καημένε Νίκο! Μεγάλε Πατριώτη! Αφοσιωμένε στην Ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού! Εσύ, τουλάχιστον, πρόλαβες κ έφυγες. Αρκετά εξάλλου τα όσα πέρασες όσο ήσουν εδώ κάτω…

 Που να ζούσες και τη σημερινή κατάσταση της δόξας και μεγαλοπρέπειας των Προδοτών, που αποτελούν πια το αδιαμφισβήτητο «Ανφάν Σκατέ» στην Πολιτική Ηγεσία της Ελλάδας! Προδότες. Εξωνημένοι Γραικύλοι. Αμειβόμενοι και διαγκωνιζόμενοι Προβοκάτορες στο ποιος θ’ αναδειχτεί ανώτερος του άλλου, είναι αυτοί, που ήδη έχουν ξεπουλήσει τα χρυσαφικά της Ελλάδας, και όχι μόνον αυτά! Αλλά και το μεσοφούστανό της! Ώσπου να την παρουσιάσουν στη διεθνή «πασαρέλα» ξεβράκωτη, ως σύγχρονη  χουλιγουντιανή καλλονή υποψήφια όσκαρ! Κ αιχμάλωτη συρόμενη πίσω από το άρμα της Δόξας του Εβραιοσιωνισμού…

Είσαι ευτυχής που δε ζης να ζείς στο ίδιο καζάνι με μας. Και να δοκιμάζεις τη δυστυχία, του να είσαι Έλληνας και Χριστιανός Ορθόδοξος τη σήμερον ημέρα!

Δόξα τω Θεώ! Δόξα τω Θεώ!...

Γι’ αυτό, ας προσέξουν όσοι κρατούν την προδοτική σημαία του εποικισμού της Κρήτης από Ισλαμιστές. Αυτοί, που σκοτώνονται από «ανθρωπισμό» να εξασφαλίσουν τροφή και στέγη στους εποίκους της Κρήτης, που περιμένουν και …νοσταλγούν την ημέρα της υποδοχής τους στο Νησί. Δεν γνωρίζουν από σοφές παροιμίες. Κι ασφαλώς αγνοούν και την ακόλουθη: «Ανάθρεψε τον ποντικό, να φάει το βρακί σου»!

 Δεν είναι σε θέση ν’ αντιληφτούν ότι: Οι Μωαμεθανοί μέσα σε μια 20/ετία θ’ αποτελούν την πλειοψηφία στην Κρήτη κ οι Έλληνες θ’ αποτελούν μειοψηφία πάνω στο Νησί, αυτή τη Γη την Ελληνίδα. Τότε, μετά τη διαπίστωση αυτή, θα προκαλέσουν οι Εβραιοσιωνιστές θέμα της Ελληνικότητας της Κρήτης. Τότε θα οδηγήσουν σε απόφαση Δημοψηφίσματος Αυτοδιάθεσης των μόνιμων κατοίκων αυτής. Ό,τι αρνήθηκαν και αρνούνται στην Κύπρο, που εξακολουθούν να πλειοψηφούν ακόμη οι Ελληνοκύπριοι και παρά τον επικοισμό, που οι Τούρκοι πραγματοποίησαν μετά τον Αττίλα ΙΙ. Αλλά επιφυλάσσονται να το δεχτούν στην κατάλληλη ώρα, που δε θα συμφέρει τον Ελληνισμό. Τότε, που στην Κύπρο θα πλειοψηφούν οι Μωαμεθανοί. Και τότε θα επιλυθεί το Κυπριακό σε βάρος των Ελλήνων…

 Έτσι. Με τον ίδιο τρόπο θα επιλύσουν και το Κρητικό Ζήτημα, που ωστόσο θα δρομολογήσουν, με τη συμπαράσταση των τότε Μασόνων Δημάρχων, όπως  και τώρα αυτών, που αποδέχονται την προώθηση του μεταναστευτικού κ ετοιμάζονται να υποδεχτούν αυτούς, τους απογόνους των οποίων θα χρησιμοποιήσει ο Εβραιοσιωνισμός για την απόσχιση της Κρήτης από την Ελληνική Επικράτεια, με ειρηνικά μέσα. Και μη Σας διαφεύγει η υπογεννητικότητα και των Ελληνίδων, που έχει μεθοδευτεί με πολυσύνθετη προπαγάνδα …υπέρ των δικαιωμάτων της γυναίκας κ.λπ.. Ενώ οι Μωαμεθανίδες εξακολουθούν να τεκνοποιούν σαν κουνέλες…

Προσοχή, λοιπόν! Προσοχή, μη βάλλετε το πιρούνι στα μάτια Σας μοναχοί Σας…

 Εγώ, σήμερα είμαι, αύριο δεν είμαι…

Πολλοί από Σας και τα παιδιά Σας όμως, θα ζούνε τότε. Σκεφτείτε το…

Μη Σας διαφεύγει ότι: Ο Εβραιοσιωνισμός προωθεί το μεταναστευτικό. Αν δεν είχε συμφέρον, δε θα το προωθούσε. Θα το Απαγόρευε…

                                                     19.4.2017