Η   ΑΦΟΡΜΗ  ΔΟΘΗΚΕ

 

Η Ελληνική Δικαιοσύνη αποφάσισε  να μην εκδώσει τους 8 Τούρκους  φυγάδες στην Τουρκία. Και το σκεφτικό κ η απόφαση εκφράζουν την Κοινή Γνώμη και τοποθετούνται σε σωστή βάση. Δε διαφωνώ.

Θεωρώ μόνο υποχρέωσή μου να επισημάνω τα παρακάτω:

Ο Σουλτάνος, που διασώθηκε από προδοσία της απόπειρας δολοφονίας του, και πριν από το αποτυχημένο πραξικόπημα, και προ πάντων ύστερ’ από αυτό, εκφραζόταν κ εκφράζεται με δριμύτητα κατά της Ελλάδας.

Δεν του φταίει η Ελλάδα.  Φταίει το κεφάλι του το αγύριστο. Κι αν δεν αλλάξει μυαλά, αργά ή γρήγορα το κεφάλι του θα πέσει στην ποδιά του. Αυτοί, που οδήγησαν τους πραξικοπηματίες αυτούς στην απόπειρα δεν έχουν φυσικά συλληφτεί. Κ είναι σίγουρο πως ο Ερίφης δεν θα τους συλλάβει ποτέ. Αυτοί λοιπόν θα στείλουν άλλους στη θέση των πρώτων. Οι θερμοκέφαλοι δεν τέλειωσαν. Κάποιοι θα πετύχουν στην αποστολή τους. Εξάλλου υπάρχουν και τρόποι και μέσα πιο ευχάριστα να πάει, έστω κι από ένα χυμό πορτοκαλιού, όπως ο Μεταξάς, μέσα σε φιλική παρέα και μ’ ευχάριστο τρόπο.

Ωστόσο φρόνιμο είναι η Ελλάδα να επαγρυπνεί, γιατί ενόσω βρίσκεται στη ζωή ο Σουλτάνος θα κάμει εξαγωγή, εχτός από μετανάστες και  τρομοκρατία, θεαματική εισβολή σε όποια περιοχή θεωρήσει δεχτική. Έτσι, για να ισοσκελίσει το ισοζύγιο εισαγωγών-εξαγωγών. Γι’ αυτό επιμένει να ζητά την αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάννης. Ως προς αυτό, ακολουθεί ταχτική, που ακολουθούσε η Βουλγαρία την περίοδο του Μεσοπολέμου και της βγήκε ξινή. Επειδή όμως κυκλοφορούν κατά καιρούς διάφορα περί της Συνθήκης αυτής, που επηρεάζουν ανησυχητικά το Λαό και προκαλούν σε πολλούς αμφιβολίες, επιθυμώ να γνωρίσω σε κάθε αμφισβητία το περιεχόμενο της Συνθήκης της Λωζάννης, μόνο κατά τα άρθρα της, που αφορούν στη ρύθμιση των Ελληνοτουρκικών ορίων και της υφιστάμενης κατάστασης στο Αιγαίο, που αμφισβητεί ο Σουλτάνος, ώστε να καθησυχάσω τους όσους ανησυχούν.

Και, πριν παραθέσω το κείμενο να προσθέσω πως η Συνθήκη αυτή συντάχτηκε, υπογράφηκε κ επικυρώθηκε σε περίοδο, που η Ελλάδα ήταν σχεδόν απομονωμένη από το Διεθνή πολιτικό χώρο και δεν είχε ούτε τη συμπάθεια, ούτε την εύνοια των «Συμμαχικών» Κρατών, που  επέβαλαν τη Συνθήκη. Σε αντίθεση με την Τουρκία, που, αν και ανήκε στην ηττημένη Συμμαχία, υποστηριζόταν  κι από τους Νικητές  «Συμμάχους» της Ελλάδας, σε βάρος αυτής. Έτσι δε μπορεί να ισχυριστεί ουδένας ότι η Διάσκεψη της Λωζάννης υπήρξε υποκειμενική και χαριστική ως προς την Ελλάδα κι αδίκησε την Τουρκία.                                  

Η Συνθήκη της Λωζάννης της 24.7.1923, υπογράφηκε από  τη Βρετανική Αυτοκρατορία, Γαλλία, Ιταλία, Ιαπωνία, Ελλάδα, Ρουμανία και το Σερβο-Κροατο-Σλοβενικό Κράτος από τη μια, κι από την άλλη από την Τουρκία. Όχι από το Σουλτάνο της Ο.Α., που ο Ερντογάν ονειρεύεται να επανιδρύσει, αλλά από  τους εκπροσώπους του Κεμάλ της Νέας Τάξης, της Δημοκρατικής Τουρκίας.

Την αποτελούν  143 άρθρα συνολικά. Από αυτά θ’ αναφέρω μόνο τ’ άρθρα της, που είναι  σχετικά με το διακανονισμό των ορίων της Ελλάδας και των όμορων  προς αυτήν Κρατών. Καθώς κι αυτά, που αφορούν στο καθεστώς των Νησιών του Β/Α Αιγαίου, των  Δωδεκανήσων  και της Κύπρου.  Λοιπόν:

 

                                  

                           Συνθήκη της Λωζάννης  24.7.1923

 

                                                     Άρθρον  2

 

Από του Ευξείνου Πόντου προς το Αιγαίον τα σύνορα της Τουρκίας ορίζονται ως έπεται:

…2^ον . Μετά της Ελλάδος:

Εκείθεν μέχρι της συμβολής του Άρδα και του Έβρου: Ο ρους του Έβρου Εκείθεν προς τα άνω του Άρδα μέχρι σημείου του ποταμού τούτου ορισθησομένου επί του εδάφους εγγύτατα προς το χωρίον Τσουρέκ-κιόι: Ο ρους του Άρδα.

Εκείθεν νοτιοανατολικώς μέχρι σημείου επί του Έβρου εις απόστασιν ενός χιλιομέτρου προς τα κάτω του Βόσνα-κιόι: γραμμή αισθητώς ευθεία αφήνουσα εν Τουρκία το χωρίον Βόσνα-κιόι. Το χωρίον Τσουρέκ-κιόι θα παραχωρηθή εις την Ελλάδα ή εις την Τουρκίαν, καθ’ όσον η πλειονότης του πληθυσμού ήθελεν αναγνωρισθή ελληνική ή τουρκική υπό της εν τω άρθρο 5 προβλεπομένης επιτροπής, μη συνυπολογιζομένων των μεταναστευσάντων εις το χωρίον τούτο μετά την 11^ην Οκτωβρίου 1922.

Εκείθεν μέχρι του Αιγαίου: ο ρους του Έβρου.

Σημείωση δική μου: Όπως διαπιστώνετε λείπει η Ανατολική Θράκη μαζί με την Κων/πολη, που οι «Σύμμαχοι» τη χάρισαν στην Τουρκία σε πεισματικό της Ελλάδας, γιατί αυτό αποτελούσε τότε το θέλημα του …Αλλάχ κ η ασφαλής περιμάνδρωση της …Αρκούδας.  Συνεπώς δεν ήταν η Διάσκεψη της Λωζάννης προσκείμενη προς την Ελλάδα…

 

                                                     Άρθρον  4

 

 Τα υπό της παρούσης Συνθήκης διαγραφόμενα σύνορα είναι κεχαραγμένα επί των συνημμένων τη παρούση Συνθήκη χαρτών υπό κλίμακα 1/1.000.000.

Εν περιπτώσει διαφοράς μεταξύ του κειμένου και του χάρτου θέλει ισχύση το κείμενον

 

                                                     Άρθρον 12 

 

Η ληφθείσα απόφασις τη 14^η Φεβρουαρίου 1914 υπό της Συνδιασκέψεως του Λονδίνου εις εκτέλεσιν των άρθρων 5 της Συνθήκης του Λονδίνου της 17/30 Μαϊου 1913, και 15 της Συνθήκης των Αθηνών της 1/14 Νοεμβρίου 1913, η κοινοποιηθείσα εις την Ελληνικήν Κυβέρνησιν τη 13 Φεβρουαρίου 1914 και αφορώσα εις την κυριαρχίαν της Ελλάδος επί των νήσων της Ανατολικής Μεσογείου, εκτός της Ίμβρου, Τενέδου και των Λαγουσών νήσων (Μαυρυών), ιδία των νήσων Λήμνου, Σαμοθράκης, Μυτιλήνης, Χίου, Σάμου και Ικαρίας, επικυρούνται, υπό την επιφύλαξιν των διατάξεων της παρούσης Συνθήκης των συναφών προς τας υπό την κυριαρχίαν της Ιταλίας διατελούσας νήσους, περί ων διαλαμβάνει το άρθρον 15. Εκτός αντιθέτου διατάξεως της παρούσης Συνθήκης, αι νήσοι, αι κείμεναι εις μικροτέραν απόστασιν των τριών μιλλίων της ασιατικής ακτής, παραμένουσιν υπό την Τουρκικήν κυριαρχίαν.

 Σημείωση: Όλες οι υπογραμμίσεις του κειμένου των άρθρων  είναι δικές μου. Και τις έκαμα, για να προσεχτούν   ιδιαίτερα τα υπογραμμισμένα κομμάτια του κειμένου τους.

 Να μας πει ο κ. Ερντογάν, ποιο από τα Νησιά που διεκδικεί, βρίσκεται σε απόσταση «μικροτέραν των τριών μιλίων της ασιατικής ακτής», να του το δώσομε ευχαρίστως. Διαφορετικά καιρός είναι να κάτσει στ’ αβγά του και να μην προκαλεί.

 

                                                     Άρθρον 13

 

Προς εξασφάλισιν της ειρήνης, η Ελληνική Κυβέρνησις υποχρεούται να τηρή εν ταις νήσοις Μυτιλίνη, Χίω, Σάμω και Ικαρία τα ακόλουθα:

    1.Αι ειρημέναι νήσοι δεν θα χρησιμοποιήθωσιν εις εγκατάστασιν ναυτικής βάσεως ή εις ανέγερσιν οχυρωματικού τινος έργου.

    2.Θα απαγορευθή εις την Ελληνικήν στρατιωτικήν αεροπλοϊαν να υπερίπταται του εδάφους της ακτής της Ανατολίας.

Αντιστοίχως η Οθωμανική Κυβέρνησις θα απαγορεύση εις την στρατιωτικήν αεροπλοϊαν να υπερίπταται των ρηθεισών νήσων.

    3.Αι ελληνικαί στρατιωτικαί δυνάμεις εν ταις ειρημέναις νήσοις θα περιορισθώσιν εις τον συνήθη αριθμόν των διά την στρατιωτικήν υπηρεσίαν καλουμένων, οίτινες δύνανται να εκγυμνάζονται επί τόπου, ως και εις δύναμιν χωροφυλακής και αστυνομίας ανάλογον προς την επ’  ολοκλήρου του εδάφους υπάρχουσαν τοιαύτην.

Σημείωση: Η Ελλάδα έχει συμμορφωθεί ως προς το άρθρο αυτό, ναι ή όχι; Η Τουρκία γιατί δε συμμορφώνεται ως προς την παράγραφο 2, του εδαφίου 2 του άρθρου 13, αλλά συνεχώς παραβιάζει τον όρο αυτό και «υπερίπταται των ρηθεισών νήσων» προκλητικά κι απειλητικά; Τι θέλει να παραστήσει; Τον τρομοκράτη του Αιγαίου ή την υπερδύναμη ή την φίλη και σύμμαχο της Γερμανίας, που  με την πλάτη της ενεργεί;                              

                             

 

                                                    Άρθρον 14

 

Αι νήσοι Ίμβρος και Τένεδος, παραμένουσαι υπό την τούρκικην κυριαρχίαν, θα απολαύωσιν ειδικής διοικητικής οργανώσεως, αποτελούμενης εκ τοπικών στοιχείων και παρεχούσης πάσαν εγγύησιν εις τον μη μουσουλμανικόν ιθαγενή πληθυσμόν δι’ ό,τι αφορά εις την τοπικήν διοίκησιν και την προστασίαν των προσώπων και των περιουσιών.

 Η διατήρησις της τάξεως θα εξασφαλίζηται εν αυταίς δι’ αστυνομίας στρατολογουμένης μεταξύ του ιθαγενούς πληθυσμού, τη φροντίδι της ως άνω προβλεπομένης τοπικής διοικήσεως υπό τας διαταγάς της οποίας θα διατελή.

Αι συνομολογηθείσαι ή συνομολογηθησόμεναι μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας συμφωνίαι, αι αφορώσαι την ανταλλαγήν Ελληνικών και Τουρκικών πληθυσμών, δεν θα εφαρμοσθώσιν εις τους κατοίκους των νήσων Ίμβρου και Τενέδου.

Σημείωση:  Να μας πει, λοιπόν, η Τουρκία ποια μέτρα προστασίας έχει πάρει από το 1923 ίσαμε σήμερα για «τον μη μουσουλμανικόν ιθαγενή πληθυσμόν των προσώπων και των περιουσιών»; Πόσος ήταν ο πληθυσμός των Ελλήνων ιθαγενών σ’ αυτά τα νησιά το 1923 και πόσος είναι σήμερα; Τι περιουσιακά στοιχεία διέθετε τότε και πόσ’ από αυτά διαθέτει σήμερα; Τι συνετέλεσε στη μείωση του πληθυσμού και της περιουσίας των Ελλήνων ιθαγενών αυτών των νησιών; Από ποιους ασκείται το έργο αστυνόμευσης στα νησιά; Μήπως η Τουρκία θα πρέπει ν’ απολογηθεί γι’ αυτά;

 

                                                     Άρθρον 15

 

  Η Τουρκία παραιτείται υπέρ της Ιταλίας παντός δικαιώματος και τίτλου επί των κάτωθι απαριθμουμένων νήσων, τουτέστιν της Αστυπάλαιας, Ρόδου, Χάλκης, Καρπάθου, Κάσου, Τήλου, Νισύρου, Καλύμνου, Λέρου, Πάτμου, Λειψούς, Σύμης και Κω, των κατεχομένων νυν υπό της Ιταλίας και των νησίδων των εξ αυτών εξαρτωμένων, ως και της νήσου Καστελλορίζου( όρα χάρτην υπ’ αρ. 2).

Σημείωση:  Αφού η Τουρκία παραιτήθηκε «υπέρ της Ιταλίας παντός δικαιώματος και τίτλου επί των… νήσων… και των νησίδων… ως και της νήσου Καστελλορίζου», τι ζητά τώρα; Η Συνθήκη που υπέγραψε είναι Συμβόλαιο και την αμοιβή την πήρε από την Ιταλία. Αν η Ιταλία παραχώρησε στην Ελλάδα τα Δωδεκάνησα ύστερ’ από 25 περίπου χρόνια, η Τουρκία, από πού θεμελιώνει δικαίωμα ν’ απαιτεί κυριαρχικά δικαιώματα πάνω σ’ αυτά; Μήπως η μυρουδιά των υδατανθράκων της χτύπησε στα ρουθούνια;…

 

                                                     Άρθρον 16 

 

  Η Τουρκία δηλοί ότι παραιτείται παντός τίτλου και δικαιώματος πάσης φύσεως επί των εδαφών ή εν σχέσει προς τα εδάφη άτινα κείνται πέραν των προβλεπομένων υπό της παρούσης Συνθήκης ορίων, ως και επί των νήσων, εκτός εκείνων ων η κυριαρχία έχει αναγνωρισθή αυτή διά της παρούσης Συνθήκης, της τύχης των εδαφών και των νήσων τούτων  κανονισθείσης ή κανονισθησομένης μεταξύ των ενδιαφερομένων.

 Αι διατάξεις του παρόντος άρθρου δεν θίγουσι τας συνομολογηθείσας ή συνομολογηθησομένας ιδιαιτέρας συμφωνίας μεταξύ της Τουρκίας και των όμορων χωρών λόγω της γειτνιάσεως αυτών.

Σημείωση: Αφού η Τουρκία δήλωσε πως παραιτείται «παντός τίτλου και δικαιώματος πάσης φύσεως επί των (συγκεκριμένων)  εδαφών», ο Ερντογάν τι ζητά τώρα;

 

                                                     Άρθρον 20

 

  Η Τουρκία δηλοί ότι αναγνωρίζει την προσάρτησιν της Κύπρου ανακηρυχθείσαν υπό της Βρετανικής Κυβερνήσεως την 5^ην Νοεμβρίου 1914.

 

                                                     Άρθρον 21

 

  Οι Τούρκοι, οι εγκατεστημένοι εν τη νήσω Κύπρω κατά την 5^ην Νοεμβρίου 1914, θα αποκτήσωσιν, εφ’ οις όροις προβλέπει ο εγχώριος νόμος, την βρεττανικήν ιθαγένειαν, αποβάλλοντες ως εκ τούτου την τουρκικήν.

Θα δύνανται, εν τούτους, από της ενάρξεως της ισχύος της παρούσης Συνθήκης, να ασκήσωσι δικαίωμα επιλογής υπέρ της τουρκικής ιθαγένειας. Εν τοιαύτη περιπτώσει, δέον να εγκαταλείψωσι την Κύπρον εντός δώδεκα μηνών, αφ’ ης ημέρας ασκήσωσι το δικαίωμα της επιλογής.

  Ωσαύτως αποβάλλουσι την τουρκικήν ιθαγένειαν, οι τούρκοι υπήκοοι, οι εγκατεστημένοι εν τη νήσω Κύπρω κατά την έναρξιν της παρούσης Συνθήκης, οίτινες κατά την εποχήν αυτήν έχουσιν αποκτήσει ή πρόκειται ν’ αποκτήσωσι την βρετανικήν ιθαγένειαν, συνεπεία αιτήσεως υποβληθείσης κατά τας διατάξεις της εγχωρίου νομοθεσίας.

  Έννοείται ότι η Κυβέρνησις της Κύπρου θα δύναται να αρνηθή την Βρεττανικήν ιθαγένειαν εις τους αποκτήσαντας, άνευ της αδείας της Τουρκικής Κυβερνήσεως, πάσαν άλλην ιθαγένειαν εκτός της τουρκικής. 

Σημείωση: Με βάση τα υπογραμμισμένα μέρη στ’ αρθρα 20 και 21, η Τουρκία δεν έχει κανένα δικαίωμα πάνω στην Κύπρο. Και τούτο, γιατί με το άρθρο 20 δηλώνει πως παραχώρησε την Κύπρο στη Βρετανία. Κι από το άρθρο 21 διαπιστώνεται ότι μόνο Βρετανοί κ  Έλληνες και πιθανό κι άλλοι πλην  Τούρκων ιθαγενείς κατοικούν στην Κύπρο. Αυτό λέει το άρθρο 21. Όσοι Τούρκοι ιθαγενείς κατοικούσαν στην Κύπρο το 1923 ή πήραν τη Βρετανική ιθαγένεια ή έφυγαν από το Νησί.

Αν μετέπειτα, δηλαδή το 1974 κ. Ερντογάν εποικήσατε με φουρνιές Ασιατών Τούρκων τα κατεχόμενα παρανόμως, με βία, και με την ανοχή των Κυβερνήσεων Σιωνιστών Ελλάδας, Βρετανίας, Η.Π.Α., αυτό δεν  εγγράφει ιθαγενείς κατοίκους του Νησιού τους δόλιους καταπατητές, αλλά Τούρκους καταχτητές, δυνάστες, καταπατητές και σφετεριστές Ελληνικών περιουσιών, που κατέλαβαν με βία ύστερ’ από δολοφονίες ή εκπατρισμό των Ελλήνων Ιθαγενών.

 Δεν έχει λοιπόν η Τουρκία κανένα δικαίωμα στο Νησί. Αντίθετα με την Ελλάδα, που έχει πλήρη δικαιώματα σ’ αυτό, γιατί οι Έλληνες ιθαγενείς μόνιμοι κάτοικοι της Κύπρου δεν άλλαζαν ιθαγένεια, όπως οι Τούρκοι. Ούτε και τους ζητήθηκε ή τους απαιτήθηκε αυτή η αλλαγή. Τελεία και παύλα στις ύπουλες κι αλαζονικές  απαιτήσεις και δολοπλοκίες.

  

                                                    Άρθρον 23

 

   Τα Υψηλά Συμβαλλόμενα Μέρη αναγνωρίζουσι και διακηρύττουσι την αρχήν της ελευθερίας διελεύσεως και πλου, διά θαλάσσης ή διά του αέρος, εν καιρώ ειρήνης και εν καιρώ πολέμου, εντός των Στενών του Ελλησπόντου, της Προποντίδος και του Βοσπόρου, ως προβλέπεται εν τη ειδική συμβάσει του καθεστώτος των Στενών τη συνομολογηθείση υπό σημερινήν ημερομηνίαν.

Η σύμβασις αύτη θα έχη το αυτό κύρος και την αυτήν ισχύν έναντι των ώδε συμβαλλομένων Υψηλών Μερών, ως εάν περιείχετο εν τη παρούση Συνθήκη.

 

                                                     Άρθρον 24

 

  Η συνομολογηθείσα σήμερον ειδικά Σύμβασις περί του καθεστώτος της  εν τω άρθρω 2 της παρούσης Συνθήκης, περιγραφομένης μεθορίου, θα έχη το αυτό κύρος και την αυτήν ισχύν έναντι των ώδε συμβαλλομένων Υψηλών Μερών, ως εάν περιείχετο εν τη παρούση Συνθήκη.

 

                                                     Άρθρον 26

 

   Η Τουρκία δηλοί από τούδε ότι αναγνωρίζει και αποδέχεται τα σύνορα της Γερμανίας, της Αυστρίας, της Βουλγαρίας, της Ελλάδος, Ουγγαρίας, της Πολωνίας, της Ρουμανίας, του Σέρβο-Κροατο- Σλοβενικού και του Τσεχοσλοβακικού Κράτους, ως ταύτα καθορίζονται ή θέλουσι καθορισθή υπό των προβλεπομένων εν τω άρθρο 25 Συνθηκών ή από πάσης συμπληρωματικής Συμβάσεως.

Σημείωση: Την έννοια του όρου του άρθρου αυτού την έχετε καταλάβει Σουλτάν Ερντογάν;

 Θα πρέπει επίσης να καταλάβετε  πως, οι Συνθήκες δεν αποτελούν κυλόττες του χαρεμιού του Σουλτάνου…

                                                 

                                                     Άρθρον 28

 

   Τα Υψηλά Συμβαλλόμενα Μέρη δηλούσιν ότι αποδέχονται, έκαστον το καθ’ εαυτό, την πλήρην και υπό πάσαν έποψιν κατάργησιν των Διομολογήσεων εν Τουρκία.

 

                                                     Άρθρον 30

 

   Οι Τούρκοι υπήκοοι, οι εγκατεστημένοι εις τα εδάφη άτινα, δυνάμει των διατάξεων της παρούσης Συνθήκης, αποσπώνται της Τουρκίας, καθίστανται αυτοδικαίως και κατά τους όρους της εγχωρίου νομοθεσίας υπήκοοι του Κράτους εις ο το έδαφος μεταβιβάζεται.

                                                       

                                                             *

 

Αυτά  δήλωσε η Τουρκία ότι αποδέχεται κατά το 1923, που όλες χωρίς εξαίρεση οι Μεγαλοπου… λάδες  Ευρώπης κι Αμερικής ήταν εναντίον της Ελλάδας και δε στήριζαν τα ελληνικά συμφέροντα. Τίποτε από αυτά δεν αλλάζει χωρίς πόλεμο. Χωρίς τη συγκατάθεση αυτών, που έχουν ήδη συμφέροντα στην Εγγύς και Μέση Ανατολή.

 Εχτός κι αν  αλλάξει το Σύστημα και γίνει νέος …αναδασμός στα Βαλκάνια και στα Κράτη της Ανατολικής Μεσογείου. Όμως αυτό δε θα πραγματοποιηθεί με ειρηνικά μέσα…

Υπάρχει πιθανότητα να κάμουν ΤΡΑΜπα μεταξύ τους κάποιες περιοχές, που προβλέπει ο αναδασμός…

Η κατάσταση είναι μένει ρευστή παγκοσμίως  και ...κοσμίως…

Μην ανησυχείτε όμως για κάτι …καλύτερο, εφόσον συνεχίζεται η ανακύκλωση των φθαρμένων πολιτικών υλικών, κι ο Εβραιοσιωνισμός παρεμποδίζει την ανάδειξη καινούριου, χωρίς αυτό να προέλθει από δικό του εργοστάσιο. Οπότε, «όπου θέλει ο τσικαλάς, κολλά τ’ αφτί»…

                                                                   

                                                         29.1.2017, ellinikisalpigga

 

 

                                            Εξ   όνυχος…

 

Δεν ξέρω αν είναι η πρώτη του. Σίγουρα όμως είναι από τις πρώτες του αποφάσεις. Και είναι καραμπινάτη απόφαση, που σηματοδοτεί τον προσανατολισμό της πορείας του Πλανητάρχη.

Είναι βέβαια νωρίς, για να βγάλομε συμπεράσματα περί της Προσωπικότητας του Ανθρώπου αυτού, που ως τώρα ούτε τη φωτογραφία του καλά – καλά δεν έχομ’ εμπεδώσει στο μυαλό μας. Πόσο μάλλον να μπούμε και στο λαβύρινθο της ψυχής και του μυαλού του.  Φαίνεται  όμως να είναι ανοιχτός, εξωστρεφής, και θα μας αποκαλύψει σύντομα τις προθέσεις του. Ας μη βιαστούμε λοιπόν να του κρεμάσομε ταμπέλες μπρος πίσω με τις ιδιότητες, δεξιότητες, ικανότητες, ειδικότητες, τα παινέματα και τα κουσούρια του.

 

Έτσι, όπως βιάστηκαν να κάνουν οι διαδηλωτές του Συστήματος, με τα καταδικαστικά πλακάτ, που πιάσανε τις κεντρικές λεωφόρους των αμερικάνικων πόλεων κι όχι μόνο, διαφημίζοντας τις επιδόσεις του…

Κ οι άλλοι, που πιάσανε θέσεις γύρω από το Άσπρο Σπίτι, ελπίζοντας σε φιλοδώρημα, όπως εμείς ελπίζομε στην αποπληρωμή του χρέους!

Εκεί κι ο πάλαι ποτέ διαλάμψας Πλανητάρχης Κλίντον με την καημένη τη Χίλαρι. Και να βλέπατε με τι εκστατικό τρόπο λιγουρευόταν εκείνος ένα μωρό και το ύφος της συζυγάτας του, που τον αποθαύμαζε! Ξεράθηκα στα γέλια! Ευτυχισμένο ζευγάρι!...

 

Όμως η απόφασή του ρέκτη επιχειρηματία και ιδιόρρυθμου Προέδρου να μεταφέρει την έδρα της Πρεσβείας των ΗΠΑ από την Τελ Αβίβ στη διεκδικούμενη  Ιερουσαλήμ σηματοδοτεί την αναγνώριση αυτής ως αδιαμφισβήτητης πρωτεύουσας πόλης του Κράτους του Ισραήλ.  Έτσι γίνονται  οι ΗΠΑ  το πρώτο Κράτος παγκοσμίως, που δεν αναγνωρίζει ως Πρωτεύουσα του Ισραήλ την Τελ Αβίβ, αλλά ομοφωνεί με το Ισραήλ, αγνοεί τις Αραβικές διεκδικήσεις κι αναγνωρίζει, χωρίς ρύζι, την Ιερουσαλήμ.

Χωρίς αμφιβολία σύντομα θ’ ακολουθήσουν και τα λοιπά Κράτη.

Έτσι γίνεται αποδεχτεί και καθιερώνεται κ επίσημα από τη Διεθνή Κοινότητα η Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του Ισραήλ.

Η πράξη όμως αυτή του Εξοχότατου Προέδρου των ΗΠΑ ασφαλώς και θα σχολιαστεί πολύπλευρα και με προεχτάσεις, ως αναγνώριση ακόμη με τον τρόπο αυτό της έδρας του πάντων Βασιλέως. Του θρυλούμενου Βασιλέως της Παγκόσμιας Διακυβέρνησης από ένα και μοναδικό Κράτος! Το Κράτος της Παγκοσμιοποίησης, Pax Judaica, για την ανάδειξη του οποίου αγωνίζεται περί τους δυο αιώνες ο Σιωνισμός. Για χάρη του οποίου υποφέρει κ η Ελλάδα…

Πολύ πιθανόν ο Εξοχότατος κύριος Τραμπ προβλέπει σύντομη τη στέψη του μελλοντικού Ηγεμόνα και σπεύδει να προετοιμάσει τα σχετικά με την υποδοχή…

Εκείνος από το ύψος του ρετιρέ, που βρίσκεται στην 68^ο όροφο του  Trump tower της 5^ης λεωφόρου του Μανχάταν, βλέπει πολύ πιο  μακριά. Έχει ορίζοντα φυσικό απεριόριστο. Οπότε αν έχει κι ορίζοντα πολιτικό της ίδιας εμβέλειας, ασφαλώς και  προέχει των λοιπών Αρχηγών Κρατών και πρωτοπορεί. Διαθέτει όμως και την πυγμή και  πράττει αυτό, που οραματίζεται.

Ασφαλώς και θα γνωρίζει και το μέλλον τόσον της Κύπρου, όσο και της Ελλάδας ολόκληρης!!

Αν ήθελε να μας το πει, ώστε να μη μας τρώει το σαράκι  της  … περιέργειας!

Αν πάλι θέλει να μας  κάνει αυτά surprise, δεν πειράζει! Μόνο να έχει υπόψη του, πως πολλοί ημεδαποί  έγιναν  καρδιοπαθείς, λόγω εποχής…

                                                              23.1.2017

Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός

 

                                    Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός

 

 

Στις δεκανιά του Γενάρη η Ορθόδοξη Χριστιανική Εκκλησία τιμά τη μνήμη του Αγίου Μάρκου του Ευγενικού.

Επιτρέψετέ μου σήμερα, μέρα  μνήμης και προσκύνησης του Αγίου  Μάρκου του Ευγενικού, λίγα λόγια  για το βίο και την πολιτεία του Μεγάλου αυτού Ιεράρχη, σ’ ένδειξη τιμής, σεβασμού κ ευγνωμοσύνης προς τον υπέρ της Ορθοδοξίας Μαχητή αυτό.

Ο κατά κόσμον Εμμανουήλ και μετέπειτα Μάρκος ήταν  πρωτογιός πιστών κ ευσεβών γονέων. Του διάκου κ επόπτη(σακελλίωνα)   της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας  Γεωργίου Ευγενικού και της Μαρίας, θυγατέρας κάποιου ευσεβή γιατρού με τ’ όνομα Λουκάς, που είχαν έν’ ακόμη γιο τον Ιωάννη.  Γεννήθηκε στην Κων/πολη στα 1392 μ. Χ. και πέθανε στο Μοναστήρι των Μαγγάνων, που λειτουργούσε στην Πόλη στις 23.6.1444 μ. Χ., σε ηλικία μόλις 52 χρόνων.

Ο πατέρας του διατηρούσε ιδιωτική σχολή ρητορικής και σ’ αυτήν διδάχτηκε αρχικά ο Εμμανουήλ. Είχε όμως την ατυχία να χάσει νέος τον πατέρα του. Οι πνευματικές του ικανότητες, συνοδευόμενες κι από τις ψυχικές  αρετές,  επέτρεψαν στον Εμμανουήλ  λαμπρές σπουδές κοντά σε ονομαστούς της εποχής του Δασκάλους. Τον κατά κόσμο Ιωάννη Χορτασμένο και μετέπειτα Ιγνάτιο, Μητροπολίτη Σηλυμβρίας και το μαθηματικό και φιλόσοφο Γεώργιο Γεμιστό ή Πλήθωνα.

Κατά τις σπουδές είχε   συμμαθητή του τον κατοπινό Καρδινάλιο  Βησσαρίωνα.

Ύστερ’ από τις σπουδές του ακολούθησε το λειτούργημα του Δασκάλου της ρητορικής.   Διεύθυνε και δίδασκε στο «φροντιστήριο»  ρητορική και διαδέχτηκε επάξια σ’ αυτό τον πατέρα του.

Σύντομα καταξιώθηκε κι αναγνωρίστηκε η προσφορά του, ακόμη κι από τον Αυτοκράτορα, του οποίου ήταν αγαπητός φίλος. Από τους μαθητές του διακρίθηκαν:   Ο πρώτος μετά την άλωση Πατριάρχης της Πόλης Γεννάδιος, κατά κόσμο Γεώργιος Σχολάριος. Ο Θεόδωρος Αγαλλιανός. Ο Μητροπολίτης Μηδείας Θεοφάνης. Κι ο αδελφός του Ιωάννης Ευγενικός.

Όμως σε ηλικία 25 χρόνων επιθύμησε να γίνει μοναχός. Γι’ αυτό άφησε το «φροντιστήριο» κι οδηγήθηκε  στα 1417 στο Μοναστήρι του μικρού νησιού Αντιγόνη του συμπλέγματος των Πριγκηποννήσων. Εκεί μπήκε κάτω από την καθοδήγηση κ επιστασία του  ξακουστού και στην Πόλη ασκητή Συμεών.

Κατά τη δίχρονη δοκιμασία του κρίθηκε άξιος και κάρει Μοναχός. Κατά την κουρά του  μετονομάστηκε σε  Μάρκος.

 Επειδή όμως οι Τούρκοι άρχισαν επιδρομές στα Πριγκηπόννησα κ η ζωή των Μοναχών μπήκε σε  κίντυνο, ο Μάρκος πήρε το γέροντά του Συμεών και κατέφυγαν στην προστασία των τειχών της Βασιλεύουσας. Εκεί συνέχισαν την ασκητική τους στο φημισμένο Μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου των Μαγγάνων.

Σ’ αυτό το Μοναστήρι ο Άγιος έγραψε τα πιο πολλά από τα 100 έργα του, που έχουν διασωθεί μέχρι την εποχή μας. Γρήγορα η μεγάλη προσφορά του γίνηκε γνωστή και πολλοί πατέρες και λαϊκοί έπαιρναν τη γνώμη του πάνω σε θέματα πνευματικά. Αλλά και τον πίεζαν συγχρόνως ν’ αποδεχθεί την Ιεροσύνη.  Ο ίδιος όμως θεωρούσε ανάξιο τον εαυτό του να  δεχτεί το βαρύ αυτό λειτούργημα και δεν αποδέχοταν την τιμή. Υπέκυψε όμως στις συνεχείς φορτικές παρακλήσεις.  Χειροτονήθηκε. Σε σύντομο χρόνο  έγινε Ιερομόναχος και πνευματικός. Ιδιαίτερα εχτιμούσε,  θαύμαζε , υπερασπιζόταν με τα έργα του κ είχε πρότυπό του τον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά.

 

Στα 1414 γίνηκε στο Βατικανό προσπάθεια πάταξης της διαφθοράς. Η ομολογία της Δύσης «συγκάλεσε Γενικό Συμβούλιο προκειμένου να αποκαταστήσει τη διαφθορά, η οποία είχε αμαυρώσει το παπικό αξίωμα όσο ποτέ άλλοτε, κατά τον 14ο και 15ο αιώνα. Το συμβούλιο κράτησε τέσσερα χρόνια κ ήταν μια μεγαλειώδης επίδειξη «της σεξουαλικής ακράτειας των μελών της Εκκλησίας, που σκανδάλισε ολόκληρη την πόλη» (Samuel Edgar's, The Variations of Popeiy, London, 1838). Λέγεται ότι οι ιερείς προσέλαβαν... 1500 ιερόδουλες για να τους «αναζωογονούν» μετά από τις κουραστικές συνεδριάσεις τους, προς τις οποίες φαίνεται ότι υπήρξαν ιδιαίτερα γενναιόδωροι: μια πόρνη πολυτελείας κέρδιζε έως και 800 φλορίνια - ποσό τεράστιο για εκείνη την εποχή. Μετά από αυτό, είναι μάλλον αστείο να αναρωτηθεί κανείς εάν το συμβούλιο κατάφερε, τελικά, να... αποκαταστήσει τη διαφθορά!» (SAKIS24: «Στα άδυτα του Βατικανού».)

 

Στα 1436, συγκλήθηκε η Σύνοδος της Φερράρας – Φλωρεντίας κι ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας ανέθεσε στον Άγιο Μάρκο την εκπροσώπησή του σ’ αυτήν, ενώ ο Άγιος ήταν ακόμη Ιερομόναχος!  Την ίδια χρονιά όμως χήρεψε η Μητρόπολη Εφέσου κι ο Αυτοκράτορας Ιωάννης Η΄ο Παλαιολόγος επέβαλε στον Άγιο να δεχθεί, κι ο Μάρκος ο Ευγενικός  χειροτονήθηκε Επίσκοπος Εφέσου.

 Ο Αυτοκράτορας  αμέσως μετά τον έκαμε γενικό Έξαρχο και τον έθεσε στα δεξιά του Πατριάρχη Κων/πολης. Έτσι, ο Εφέσου πια Μάρκος Ευγενικός μετείχε στις εργασίες  της Φλωρεντιανής Συνόδου, με τη τριπλή  ιδιότητα του εκπροσώπου του Πατριάρχου της Αλεξανδρείας, του Πατριάρχου Αντιοχείας και του   Εξάρχου του Πατριαρχείου  Κων/πολης, συνοδεύοντας τον Πατριάρχη και τον Αυτοκράτορα Ιωάννη Η΄ τον Παλαιολόγο σ’ αυτήν!

Στη συνοδεία μετείχε, εχτός των άλλων, κι ο Επίσκοπος Νικαίας Βησσαρίωνας, που πήγε στη Σύνοδο σαν Ορθόδοξος Επίσκοπος κ έφυγε Ρωμαιοκαθολικός  Καρδινάλιος!  

 Θα πρέπει να τονίσομε πως αυτή την περίοδο η Βασιλεύουσα περνούσε δύσκολα χρόνια. Ο Αυτοκράτορας επιζητούσε τη στρατιωτική βοήθεια της Δύσης, για ν’ αντέξ’ η Βασιλεύουσα Πόλη τις επιθέσεις, που δεχόταν από τους Τούρκους.

Και τότε όμως η Δύση έδειξε πόσο πολύ μισούσε την Ανατολή! Και προσπάθησε με απάτη,  ψέματα, κ εκβιασμούς, να παρασύρει την Ορθόδοξη Χριστιανική Εκκλησία της Ανατολής, ν’ αλλοιώσει  το Δόγμα της και να την καταστήσει υποχείριο κ εκμετάλλευση του Πάπα.

 Ο Πάπας προσπάθησε να εκβιάσει την Ορθόδοξη Εκκλησία της Ανατολής να υποκύψει στην αιρετική διδασκαλία της Δύσης, για να δεχτεί να επιτρέψει να σταλεί   βοήθεια, για την αντιμετώπιση του κιντύνου, που διέτρεχε η Κων/πολη κι ο Ελληνισμός! Ενώ δεν είχε να διαθέσει στρατιωτικές δυνάμεις. 

Κατά τη σύνοδο ζητούσε να δοθούν  στην εντιμότητά του παραχωρήσεις δογματικές και διοικητικές από την Εκκλησία της Ανατολής. Απάρνηση του Ανατολικού Δόγματος, αποδοχή της Παπικής ομολογίας. Αναγνώριση της υπαγωγής στο Βατικανό της Εκκλησίας της Ανατολής, με υποβιβασμό των τότε Πατριαρχείων της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Μέσα στο χρονικό διάστημα της πορνολατρείας της Δύσης πραγματοποιήθηκε η  Σύνοδος της Φλωρεντίας, σε δυο δόσεις. Η πρώτη ξεκίνησε από τη Βασιλεία στα   1431 από τον Πάπα Μαρτίνο Ε΄, μεταφέρθηκε στη Φερράρα στα 1438, και κατέληξε λόγω βουβωνικής πανώλης στη Φλωρεντία στα 1439 επί Βενετσιάνου Καρδινάλιου, που χρίστηκε ωστόσο Πάπας ως  Ευγένιος Δ΄.  Θέμα της αρχικά οι μεταρρυθμίσεις στη Χριστιανική Δύση κ η καταδίκη των αιρέσεων (Λουθηρανών, Προτεσταντών, Καλβινιστών και παραφυάδων αυτών). Στη συνέχεια επεχτάθηκε και  στο θέμα της  «Ένωσης» της Ανατολικής  Ορθόδοξης Χριστιανικής Εκκλησίας, με την Ομολογία των Παπών του Βατικανού.

Και ναι μεν οι Δυτικοί αποδεχόταν την Ένωση, αλλά  κατά τα δικά τους ήθη, τα  μεταρρυθμισμένα έθιμα και τις δογματικές παρεκκλίσεις.

 Όταν ο Πάπας αξιώνει να πέσει στα γόνατα ο Αυτοκράτορας του Βυζαντίου, ο 80/χρονος Πατριάρχης Κων/πολης  Ιωσήφ Β΄, που πέθανε στη Φλωρεντία 10.6.1439 από τις δοκιμασίες, κ οι συνοδοί τους και να του φιλήσουν την αγία παντόφλα του, τι διάλογο μπορεί να κάμει με την αλαζονεία του μια ταπεινή Ορθόδοξη Εκκλησία! 

«Όποιος μελετήσει την ιστορία της ενωτικής συνόδου της Φλωρεντίας, με πολύ δυσκολία θα κρατήσει τον θυμό του για τις ψεύτικες ελπίδες που μοίραζαν οι παπικοί, για τις παρανοϊκές απαιτήσεις τους, για τις χυδαίες πιέσεις και τις μονόπλευρες αξιώσεις τους, οι οποίες πήγαζαν από την βεβαιότητα πως οι Ορθόδοξοι τους είχαν ανάγκη. Χαρακτηριστικό του όλου κλίματος, είναι ότι ο πάπας απαίτησε από τον Οικουμενικό Πατριάρχη Ιωσήφ Β΄ να τον προσκυνήσει δημόσια και «να του φιλήσει το πόδι» σύμφωνα με το παπικό πρωτόκολλο! Ο Πατριάρχης φυσικά αρνήθηκε, απειλώντας ότι θα αποχωρήσει και θα επιστρέψει στην Κων/πολη. (Σημ.: και για να μην επιστρέψει, απέθανε) …

Τελικά ο πάπας υποχώρησε και συμφώνησε να γίνει «αδελφικός ασπασμός», αρνήθηκε όμως να γίνει αυτό δημόσια, και αξίωσε να τον επισκεφτεί η Ορθόδοξη αποστολή μέσα στο κελί του.» (Αντιαιρετικός).

 Οι δε Ανατολικοί διαιρέθηκαν ως προς τις απόψεις τους, σ’ ενωτικούς κι ανθενωτικούς, ύστερ’ από πολυειδείς ταπεινώσεις προς τον Αυτοκράτορα και τον Πατριάρχη και πιέσεις προς την ακολουθία τους οικονομικές, Θρησκευτικές και Κοινωνικές, που άσκησε το Βατικανό. Φέρθηκαν προς τους εκπροσώπους της Εκκλησίας και της Πολιτείας του Βυζαντίου απάνθρωπα, αλαζονικά και με μίσος, χειρότερ’ απ’ όσο φέρονται οι εκπρόσωποι της  Ε. Ε. σήμερα προς την Ελλάδα...

Ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός άντεξε όλες τις πιέσεις, τις ταπεινώσεις, τις απειλές κατά της ζωής του, που ασκήθηκαν για να τον υποτάξουν. Υπήρξε σπουδαίος  και με πλήρη θεολογική κατάρτιση Ιεράρχης. Αντέκρουσε τις δοξασίες της Παπικής ομολογίας με ποταμό θείας έμπνευσης επιχειρημάτων, που προκάλεσαν το θαυμασμό, όχι μόνο του Αυτοκράτορα και του Πατριάρχη, αλλά και των Καρδιναλίων ακόμη.

 Αρνήθηκε να δεχτεί και να προσυπογράψει  τον Όρο της ένωσης της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού με την Ομολογία των Δυτικών. Την Πρωτοκαθεδρία του Πάπα. Την άρνηση των δογμάτων της Ορθοδοξίας. Δοξασίες, που θ’ αποτελούσαν απομάκρυνση της Ορθοδοξίας από τη διδασκαλία του Κυρίου Ιησού Χριστού και την πλήρη εγκατάλειψη της Ιεράς Παράδοσης.

 Στις 6.7.1439, που υπογράφηκε ο Όρος και κηρύχτηκε η ψευδεπίγραφη «επίσημη ένωση», ο Εφέσου Μάρκος Ευγενικός δεν υπέγραψε, όπως δεν υπέγραψαν, ούτε ο Γ. Σχολάριος ούτε ο Γ. Γεμιστός, ούτε ο αδελφός του Αυτοκράτορα Δημήτριος Παλαιολόγος.

Τρεις φορές οδήγησαν τον Μάρκο μπροστά στον Πάπα, με σφοδρές κατηγορίες. Έτσι, όπως το Χριστό στον Άννα, στον Καϊάφα, στον Πιλάτο. Απέτυχαν. Ο Μάρκος δε λύγισε. Ούτε και με την απειλή του Πάπα  να τον περάσει από Συνοδικό Δικαστήριο και να τον δικάσει ως αιρετικό. Απειλή, που αποπειράθηκε να κάμει πράξη, που σήμαινε δολοφονία, με δικαστική απόφαση. Δολοφονία,  από την οποία έσωσε το Μάρκο η παρέμβαση του  Αυτοκράτορα Ιωάννη Η΄. Γι’ αυτό, κ επειδή εκτοξευόταν κι άλλες απειλές για τη ζωή του Αγίου, ο Αυτοκράτορας έθεσε το Μάρκο  Ευγενικό  υπό την προστασία του. Και τον επέστρεψε με το πολεμικό αυτοκρατορικό πλοίο στη Βασιλεύουσα, ύστερ’ από ταξίδι τριών μηνών περίπου.

Οι λίγοι Ορθόδοξοι  Ιεράρχες, που υπέκυψαν στις πιέσεις, στις ταπεινώσεις και στις απειλές, κι αποδέχτηκαν από αδυναμία χαραχτήρα και φόβο, να βάλουν υπογραφή στον Όρο της Συνόδου και ν’ αποδεχτούν την «Ένωση», όπως την ήθελε το Βατικανό, ανάμεσα στους οποίους πρώτευσε ο Νικαίας Βησσαρίων, αποκλήθηκαν «Ενωτικοί». Όσοι δεν υπέκυψαν, αλλά τάχτηκαν με τις Ορθόδοξες θέσεις κι απόψεις του Μάρκου Ευγενικού ονομάστηκαν «Ανθενωτικοί».

Όταν ανακοίνωσαν στον Πάπα το αποτέλεσμα την Συνόδου, αυτός με αγωνία ρώτησε αν υπέγραψε ο Μάρκος. Και στην αρνητική απάντηση που πήρε, ανταπάντησε απογοητευμένος: «Μάρκος ουχ υπέγραψεν ουδέν εποιήσαμεν»…

 Οι «Ανθενωτικοί» δέχτηκαν τις αποδοκιμασίες των Καρδιναλίων και τις απειλές  «Μπράβων» του Βατικανού.

 Όμως η παραλία του Κεράτιου Κόλπου την ημέρα της επιστροφής του Αυτοκράτορα με το Μάρκο ήταν γεμάτη από πλήθος Ελλήνων Χριστιανών, που εκδήλωναν τον ενθουσιασμό, το θαυμασμό και την αγάπη τους στο πρόσωπο του Αγίου, που τους έβγαλε ασπροπρόσωπους από αυτή την απόπειρα αλλοτρίωσης της Ορθοδοξίας…  

Ο Πρωταγωνιστής υπέρμαχος της Ορθοδοξίας Μάρκος ο Ευγενικός παρέμεινε μετά την επιστροφή από τη Φλωρεντία ως τις 4.5.1940 στο Μοναστήρι των Μαγγάνων, οπότε αναγκάστηκε να δραπετεύσει στην έδρα του, στην Τουρκοκρατούμενη Έφεσο, γιατί οι ρουφιάνοι του Βατικανού κατέδωσαν τον «κρησφύγετό» του Αγίου    κ   εκδηλώθηκαν προθέσεις δολοφονίας αυτού.

 Αλλά και στην Έφεσο έφτασαν οι διώχτες του και, σε  συνεργασία με τον καταχτητή, αποζητούσαν ευκαιρία δολοφονίας του. Ο Άγιος μπόρεσε να διαφύγει με πλοίο κρυφά, με προορισμό το Άγιο Όρος. Όμως το πλοίο έπιασε στο λιμάνι της Λήμνου.

 Ο Άγιος αναγνωρίστηκε. Προδόθηκε. Συνελήφθη. Φυλακίστηκε. Τα  δυο χρόνια της φυλάκισής του υπέστη κ υπέμεινε καρτερικά κακουχίες. Και πάλι έμεινε αλώβητος.

 Έγραψε από τη φυλακή του στον Ιερομόναχο Θεοφάνη στην Εύβοια ότι:

«ο λόγος του Θεού και η της αληθείας δύναμης ου δέδεται, τρέχει δε μάλλον και ευοδούται, και οι πλείονες των αδελφών τη εμή εξορία θαρρούντες βάλλουσι τοις ελέγχοις τους αλιτηρίους και παραβάτας της ορθής πίστεως...».

Έγραψε ακόμη κι απεύθυνε προς το σύνολο των Χριστιανών όπου Γης επιστολή-καταγγελία, με την οποία έλεγχε τους «ενωτικούς» για την αποδοχή του Όρου της Φλωρεντίας. Για τον Άγιο οι «Ενωτικοί» είναι «ψευδαπόστολοι και εργάται δόλιοι» και γι’ αυτό  «ως αιρετικούς αυτούς απεστράφημεν, και δια τούτο αυτών εχωρίσθημεν».

Μετά τη δίχρονη φυλάκισή του ο Άγιος επέστρεψε στο Μοναστήρι των Μαγγάνων, ως ησυχαστής και συνεχιστής του συγγραφικού του έργου. Του έγιναν προτάσεις ν’ ανεβεί στον Πατριαρχικό Θρόνο του Αγίου Ανδρέα, αλλά και παρά τις επίμονες πιέσεις αρνήθηκε. Υπέδειξε δε τον μαθητή του Γεννάδιο (Γεώργιο Σχολάριο), που ανέβηκε στο θρόνο κ υπηρέτησε την Ορθοδοξία μετά την άλωση του Βυζαντίου.

Ο Άγιος κοιμήθηκε ήρεμος κ ήσυχος με καθαρή συνείδηση ότι « τον δρόμον τετέλεκα την πίστιν τετήρηκα…». Έκλεισε τα μάτια του στραμμένα στα πρόσωπα  των μαθητών  του στις 23.6.1444 σε ηλικία 52 χρόνων.

Ο Χριστιανικός Λαός, που ήδη στη συνείδηση του είχε αποδεχτεί Άγιο το Μάρκο πριν από την κοίμησή Του ακόμη, αξίωνε και την επίσημη αποδοχή της αγιοποίησής του. Κι όντως ανακηρύχτηκε Άγιος. Η μνήμη Του αρχικά καθορίστηκε να τιμάται την ημέρα που εκδήμησε προς τον Κύριο. Αλλά ο εορτασμός μετατέθηκε και τελείται την ημέρα της ανακομιδής των λειψάνων του Αγίου, 19 Γενάρη, την ευχή του να ‘χομε…  

 -  Ναι, αλλά εμείς στο παρόν  τι κάνομε, απ’ όσα μας δίδαξε με το έργο και το παράδειγμά του;  
 -  Συμπλέομε με αρχηγό τον Πάπα προς τις Συμπληγάδες!...                                      

 

                                                                                        9.1.2017