ΜΕΘΟΔΕΥΣΗ – ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ

              του Β΄Π. Πολέμου και της επίθεσης κατά της Ελλάδας                                       

                                        στις  28^η Οχτώβρη 1940

                                                         Δ΄                                             

 

 Στις 18.11.1940 ο Χίτλερ προσκάλεσε σε συνομιλίες το Βασιλιά της  Βουλγαρίας Μπόρις στο Μπέργκχοφ. Οι συνομιλίες αυτές κατέληξαν σε κρυφό Σύμφωνο Συμμαχίας.

 Ο Βούλγαρος Πρωθυπουργός Μπόγκνταν Φίλοφ  υπέγραψε στις 1.3.1941 Πρωτόκολλο ένταξης της Βουλγαρίας στο Σύμφωνο του Βερολίνου. 

Η Βουλγαρία θα διευκόλυνε το στρατό της Γερμανικής  Βέρμαχτ να κάμει χρήση του Βουλγαρικού εδάφους κι από αυτό να ενεργήσει επίθεση κατάληψης της Ελλάδας!

 Σ’ αντάλλαγμα η Γερμανία θα παραχωρούσε στη Βουλγαρία τις περιοχές της Ελληνικής Επικράτειας Ανατολική Μακεδονία και  Θράκη!! Κι όντως τις παραχώρησε και τις κατέλαβε η Βουλγαρία και τις κατείχε  μέχρι και την ήττα της Γερμανίας. Η δε Βουλγαρία έγινε πλήρες μέλος του Άξον’ από την 1.3.1941.

Η ΕΣΣΔ αντέδρασε με Διακοίνωση στην προδοτική στάση της Βουλγαρίας, που τη θεωρούσε και τη θεωρεί δικό της «ζωτικό χώρο». Με τη Διακοίνωση αυτή προειδοποιούσε και τόνιζε:

«Με μεγάλη λύπη, παρ’ όλες τις προφυλάξεις από την πλευρά της Σοβιετικής Κυβέρνησης, που αναφέρονται στη Δήλωση της 25.11.1940, η Κυβέρνηση της Γερμανικής Αυτοκρατορίας θεώρησε δυνατό για τον εαυτό της ν’ ακολουθήσει κατεύθυνση, εις βάρος των συμφερόντων ασφαλείας της ΕΣΣΔ, και  αποφάσισε να προβεί σε στρατιωτική κατοχή της Βουλγαρίας.».

Όμως, μόνο λόγια…

 Στις 4.3.1941 ο Χίτλερ στράφηκε προς την Γιουγκοσλαβία. Κάλεσε κ υποδέχτηκε με τιμές τον Αντιβασιλιά της Γιουγκοσλαβίας Παύλο. Οι συζητήσεις τους καρποφόρησαν. Και στις 17.3.1941 το Συμβούλιο του Στέμματος της Χώρας αυτής αποφάσιζε κ ενέκρινε τη συμμετοχή του Βελιγραδίου στο Τριμερές Σύμφωνο.

Στις 25.3.1941, κ ενώ η Ελλάδ’ αμέριμνη πανηγύριζε την Εθνική και θρησκευτική εορτή, προσυπέγραψε στη Βιέννη ο Πρωθυπουργός Τσβέκοβιτς το Σύμφωνο του Βερολίνου, με το οποίο προσχωρούσε η Γιουγκοσλαβία στον Άξονα! 

 Ως αντάλλαγμα συμμετοχής η Γερμανία υποσχέθηκε την ακεραιότητα της Χώρας αυτής. Διέξοδο της Γιουγκοσλαβίας στο Αιγαίο με την παραχώρηση της κοιλάδας του Βαρδάρη-Αξιού και της Θεσ/νίκης! Βέβαια αυτή την πολύφερνη  «Νύμφη του Θερμαϊκού»  είχε υποσχεθεί και στη Βουλγαρία! Άσχετα πως κι ο Μουσολίνι την προόριζε για  πόλη-Διοικητήριο της Ελλάδας, που ΘΑ καταλάβαινε σε …20 μέρες!

 Από αυτό και μόνο φαίνεται η ειλικρίνεια του Χίτλερ, αλλά κ η κουφότητα του Μουσολίνι.

Στις 27.3.1941, δυο μόλις μέρες μετά, ενεργήθηκε στη Γιουγκοσλαβία  πραξικόπημα, που υποκίνησε η Βρετανία. Αυτό ανέτρεψε την ως τότε Κυβέρνηση και τον Παύλο. Στο θρόνο της Γιουγκοσλαβίας ανέβασε το 17/χρονο Πέτρο Β΄ και του ’κατσε Διχτάτορα το Στρατηγό αεροπορίας Σίμοβιτς.

              

Στην  Ελλάδα και σε παραλλαγή των παραπάνω, προηγήθηκε ο Βασιλιάς Γεώργιος Β΄ κι αυτός, μ’ επιλογή της Στοάς «Ησίοδος», και κατ’ εντολή Τσώρτσιλ,  έκατσε διχτάτορα το Μεταξά.

Η Γερμανία με τη σειρά της αντέδρασε στις 27.3.1941, με την τροποποίηση της οδηγίας 20/13.12.1940, που αφορούσε στην επίθεση κατά της Ελλάδας. Το σχέδιο διευρύνθηκε. Έτσι, ώστε να χωρέσει σε συνδυασμό και τη Γιουγκοσλαβία. Προήλθε λοιπόν  το τελικό σχέδιο κατά Ελλάδας και Γιουγκοσλαβίας, με τον κωδικό «Μαρίτα». Δύο σ’ ένα μπουκάλι, όπως λένε κ οι διαφημίσεις.

Ακολούθησε η έκδοση των οδηγιών 25/27.3.1941, 26/3.4.1941 και 27/4.4.1941 με τις λεπτομέρειες, που καθόριζαν μια καταιγιστική επίθεση. Αυτά, από τη μια.

Και, από την άλλη, στις 5.4.1941 υπογράφηκε Σύμφωνο φιλίας και μη επίθεσης Γιουγκοσλαβίας-ΕΣΣΔ! Αυτό υπήρξε η αφορμή επίσπευσης της επίθεσης των ΝΑΖΙ κατά Ελλάδας και Γιουγκοσλαβίας  στις 6.4.1941! Πραγματική αιτία όμως της επίσπευσης ήταν οι αλλεπάλληλες νίκες του Ελληνικού στρατού στο Αλβανικό μέτωπο. Η πολυδιαφημισμένη «Εαρινή Επίθεση» των Ιταλών, παρόντος και του Μουσολίνι επί τόπου, ξεφτιλίστηκε στην κυριολεξία.

Πως ήταν δυνατόν στο Χίτλερ να βλέπει καταξεφτιλιζόμενο το Σύμμαχό του! Tη δόξα και το αήττητο του Άξονα να μπαίνουν σε αμφισβήτηση! Του ήτανε μπορετό  να μη σπεύσει να περισώσει τη φήμη, αλλά ν’ αφήσει να μαδήσουν τις δάφνες του οι Έλληνες, και να δώσουν το παράδειγμα αντίστασης  στους άλλους μαργωμένους Λαούς;…

 Έχετε να προσθέσετε κάτι περί ηθικής υπόστασης των πΩλητικών;! Και, να σημειωθεί και να υπογραμμισθεί ακόμη ότι ο Χίτλερ:

 Ενώ αποκοίμιζε την Ελλάδα, πραγματοποιούσε  όλες αυτές τις διαπλοκές με τους γείτονές της. Κι όχι μόνο αυτές, αλλά και  στο  μέτωπο της Αλβανίας, από νωρίς,   μια ισχυρή μονάδα της Λούφτβαφε, η  IIIKG z.b.v.1, είχε αναλάβει και διενεργούσε τη μεταφορά των στρατιωτικών μονάδων και του υλικού πολέμου από την Ιταλία στο Αλβανικό μέτωπο! Και τούτο, για ν’ αποφευχθεί η καταλυτική δράση των υποβρυχίων του Βρετανικού κ Ελληνικού ναυτικού στην Αδριατική.

Αυτή η ειδική μονάδα της Λούφτβαφε  μετέφερε στο μέτωπο 29.000 Ιταλούς βαθμοφόρους και στρατιώτες και 5.700 τόνους πολεμικού υλικού κ.λπ. εφοδίων. Επαναπάτρισε δε στην Ιταλία 11.700 βαθμοφόρους και μη Ιταλούς, από τους οποίους οι 8.000 ήταν τραυματίες (greekworldhistory.blogspot.com: Ιστορία Ελληνική και Παγκόσμια: «Η Γερμανική Εισβολή στην Ελλάδα»).

Αυτό κι αν αποτελεί, γι’ άλλη μια φορά, πιστοποίηση της ειλικρίνειας του Χίτλερ και προς την Ελλάδα!

Εχτός όμως από την Αλβανία, Βουλγαρία, Γερμανία, Γουγκοσλαβία, Ιταλία, εχθρικές προς την Ελλάδ’ αποδείχτηκαν  τόσον  η Ρουμανία, όσο κ η Τουρκία. Και, αν μέσα σ’ αυτό το «πασλ», το γρίφο, τη σπαζοκεφαλιά, προσθέσετε και τη Βρετανία, - λείπει ποτέ ο Μάρτης από τη Σαρακοστή; - τότε συμπληρώνεται ο αριθμός οχτώ (8), τουλάχιστον, μυστικών υπηρεσιών, που δρούσαν μέσα στην Ελλάδα. Και, «μπέστε σκύλοι αλέσετε κι αλεστικά μη δώσετε», κατά κυριολεξία…

 «Τουλάχιστον σε επτά διαφορετικές πρωτεύουσες ταυτόχρονα κάποιοι επεξεργάζονται νυχθημερόν σχέδια για τη μελλοντική τύχη της Ελλάδος: Ρώμη, Βερολίνο, Λονδίνο, Βελιγράδι, Σόφια, Βουκουρέστι και Άγκυρα! Μπορεί να φαντασθεί κανείς την Αθήνα της εποχής εκείνης, όταν άπειροι πράκτορες από τουλάχιστον επτά διαφορετικές εθνικές προελεύσεις κατασκοπεύουν όχι μόνο το ελληνικό κράτος, αλλά και μεταξύ τους… Η Ελλάδα στο στόχαστρο επτά διαφορετικών κρατών. Όλοι κάτι εποφθαλμιούν να πάρουν από την άτυχη και ανύποπτη Ελλάδα, της οποίας οι στρατιώτες στο μέτωπο την προασπίζουν αγνά και θαρραλέα, χωρίς μέσα και χωρίς εφόδια, ανυπεράσπιστοι ακόμα και απέναντι στις τραγικά δυσμενείς καιρικές συνθήκες.» («Η μεγάλη συνωμοσία κατά της Ελληνισμού» Περ. «Λαβύρινθος», τ. 4, σελ. 9 ).

                                        

Ο Αντωνέσκου της Ρουμανίας θεώρησε τότε κατάλληλη κ ευνοϊκή την περίσταση  να υλοποιήσει το όνειρο της Ρουμανίας και να ιδρύσει το Ρουμάνικο προτεχτοράτο με τίτλο «Πριγκιπάτο της Πίνδου»! Πάτησε στα χνάρια των επίδοξων ιδρυτών του Πριγκιπάτου, Αποστόλη Μαργαρίτη, πράχτορα Αυστροουγγαρίας και Βατικανού, κ.ά., κατά το 1862.  Όπως και κατά την περίοδο  των Βαλκανικών πολέμων 1912-1913, καθώς και του Α΄ Παγκόσμιου τα χρόνια 1916-1917, με τον Αλκιβιάδη Διαμάντη και λοιπούς. Αυτοί γαλουχήθηκαν από την προπαγάνδα των ρουμάνικων σκολειών, που ιδρύθηκαν τότε και λειτούργησαν στην Ελληνική αυτή περιοχή, με  οικονομική ενίσχυση από το Ρουμανικό κράτος. Κι αυτό, με την έγκριση  του Ελ. Βενιζέλου.  Η προπαγάνδα, που διενεργούσαν  στις τοπικές κοινωνίες αυτά τα σκολειά, διαμόρφωσε κι ανέδειξε  τον επίδοξο «πρίγκιπα» Αλκιβιάδη Διαμάντη. Και με την ανοχή του αίολου Γεν. Δ/τή Μακεδονίας, κατηχητή στη Μασονία του Ελ. Βενιζέλου, Στεργιάδη Αριστείδη στα 1917, και την ανοχή των Γερμανών και των Ιταλών κατά την περίοδο  1940-1944, έδρασαν στο πλευρό των τελευταίων οι  δοσίλογοι  κ επίδοξοι ηγέτες «Αλκιβιάδης ο Α΄, Πρίγκιψ Πίνδου και Μογλενών» και «Πρωθυπουργός-Στρατάρχης(!) Νικόλαος Ματούσης»! Κι από δίπλα δρούσε η παραστρατιωτική «ΟΧΡΑΝΑ». Οι Βούλγαροι πατριώτες: «Macedonian Patriotic Organization», οργάνωση, που δραστηριοποιείται (μεταπολεμικά)   σε ΗΠΑ και Καναδά»(archive.ec/YYYp6) κατά της Ελλάδας. Οργίασαν στην Α. Μακεδονία τότε! Κ είχαν αμέριστη τη  συμπαράσταση των Γερμανικών Μυστικών Υπηρεσιών, και των Πεμπτοφαλαγγίτων Β. Ελλάδας!

 

 Όπως θα γνωρίζετε ίσως,  κατά την πρώτη Συνεδρία της, στις 3/16.12.1912, η Πρεσβευτική Συνδιάσκεψη του Λονδίνου, υπό το Βρετανό Πρόεδρο αυτής και Υπουργό Εξωτερικών της Βρετανίας κι ολετήρα της Ελλάδας σερ Έντουαρντ Γρέυ (Grey), αποφάσισε την ίδρυση Αλβανικού κράτους στη Βαλκανική. Κράτος Αλβανικό  ποτέ κατά το παρελθόν δεν υπήρξε στη Βαλκανική! Δημιουργήθηκε τότε, για να κολοβωθεί η Ελλάδα κ η Γιουγκοσλαβία.

Παρενθετικά να σημειώσω ακόμη ότι:  Ο Γκρέυ αυτός είχε σημαντική ανάμιξη στο Διχασμό των Ελλήνων το 1916. Όταν δε η Βουλγαρία επιτέθηκε στη Σερβία, 4.10.1915, τηλεγράφησε στην Κυβέρνηση της Ελλάδας:

 «Σήμερον, οπόταν η Σερβία υπέστη επίθεσιν παρά της Βουλγαρίας, εάν η Ελλάς θελήσει να έλθει εις βοήθειάν της, η κυβέρνησις της αυτού μεγαλειότητος είναι πρόθυμος να παραχωρήσει την νήσον Κύπρον εις την Ελλάδα»!

Ο Ζαΐμης απάντησε:

«Η Ελλάς δεν δύναται να αποδεχθεί την γενομένην εις αυτήν προσφοράν και θα παραμείνει ουδετέρα» (historyreport.gr )!…  

 Και στην περίπτωση αυτή του 1915 η Βρετανική προσφορά της Κύπρου ήταν εικονική. Εξάλλου δεν περιλάβαινε τον όρο Κύπρος, αλλά αόριστα μιλούσε για νησί στην Α. Μεσόγειο. Η προπαγάνδα εκ των υστέρων αντικατέστησε την περίφραση με τη λέξη Κύπρος, ώστε να προκαλέσει μεγέθυνση της …απώλειας της ευκαιρίας. Σκοπός του Γκρέυ ήταν να εξωθήσει την Ελλάδα σε πόλεμο κατά της Γιουγκοσλαβίας, γιατί αυτό συνέφερε τη Βρετανία.

Και, επαναλαβαίνω ότι: Η Βρετανία δεν επιθυμούσε την ίδρυση Ελληνικού Κράτους στη Βαλκανική. Και, από τότε που ιδρύθηκε, δεν έπαψε ποτέ να το υπονομεύει, να προσπαθεί να το καταστρέψει, και να μεταβάλει την Ελλάδα σε Προτεχτοράτο δικό της.

Να σημειωθεί ότι στη Πρεσβευτική Συνδιάσκεψη, που ίδρυσε Κράτος Αλβανία, δεν έγινε αποδεχτή η παρουσία εκπροσώπου της Ελλάδας!

 Ότι κ η Αυστρία κ η  Ιταλία τάχτηκαν κατά των Ελληνικών συμφερόντων σ’ αυτή τη Διάσκεψη. Ότι η κυβέρνηση Ελ. Βενιζέλου υπέκυψε στην ερήμην της απόφαση, χωρίς τη συμπαράσταση της Βρετανίας, τα συμφέροντα της οποίας εξυπηρετούσε.

 Ότι ο Αρχιστράτηγος του Ελληνικού Στρατού, υποχρεώθηκε στα 1912 από τον Πρωθυπουργό Ελ. Βενιζέλο να μην προελάσει περισσότερο στο εσωτερικό της Β. Ηπείρου, αλλά να στραφεί προς τη Θεσσαλονίκη.

Παρ’ όλα τα εμπόδια, ο Ελληνικός Στρατός, ως τις  17/30.5.1913 το μεσημέρι, που υπογράφηκε η Συνθήκη του Λονδίνου, είχε προελάσει στην περιοχή κι απελευθερώσει τις πόλεις και περιοχές τις οποίες και κατείχε: Κορυτσά(7.12.1912), Λεσκοβίκι(23.2.1913), Πρεμετή (27.2.1913), Κλεισούρα -Αγ.Σαράντα –Αργυρόκαστρο –Έλβινο(3.3.1913),  Τεπελένι(4.3.1913).

Ότι από τη Β. Ήπειρο υποχρεώθηκε ν’ αποσυρθεί ο Ε.Σ., μετά  την υπογραφή του Πρωτοκόλλου της Φλωρεντίας 4/17.12.1913.

 Ότι η Β. Ήπειρος αφέθηκε στην Αλβανία, χωρίς ουδεμία εγγύηση για τους Έλληνες μόνιμους κατοίκους της.

Ότι ο Βενιζέλος αυτός σύρθηκε στη Συνθήκη του Βουκουρεστίου 28.7/10.8.1913, αφού ικανοποίησε όλες τις απαιτήσεις της Ρουμανίας, προκειμένου να παραμείνουν στην Ελληνική Επικράτεια τα υπόλοιπα της Β. Ηπείρου και  Δ. Μακεδονίας, χωρίς να κολοβωθούν.  Αλλά ν’  αναγνωριστούν οι Κουτσοβλάχοι ως Ρουμάνικη  μειονότητα στις Ελληνικές αυτές περιοχές,  με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την Ελλάδα! Φριχτά πράγματα, Συνέλληνες! Φριχτά!

Πάνω σ’ αυτά τα χνάρια και σ’ άλλα πάτησαν υστερότερα οι Ρουμάνοι κ οι ρουμανίζοντες και προκάλεσαν καινούρια προβλήματα κατά την περίοδο, στην οποία κι αναφερόμαστε…

Ο Πρωθυπουργός Ρουμανίας εκμεταλλεύτηκε την περίπτωση. Και στις 9/22.3.1913 τηλεγράφησε στον Πρεσβευτή του στο Λονδίνο την παρακάτω οδηγία:

«Ζητήσατε, όπως αι πολυάριθμοι Μακεδονορωμουνικαί κοινότητες της Πίνδου μεταξύ Σαμαρίνης και Μετσόβου περιληφθώσιν εις την Αλβανίαν. Επιμείνατε επί της αρχής, όπως εις όλους τους τόπους, ένθα οι Ρωμούνοι πλειονοψηφούσιν  αναγνωρισθή ως γλώσσα της διοικήσεως η Ρωμουνική, καθώς και εις τας εκκλησίας και τα Ρωμουνικά  σχολεία. Η γενική αύτη αρχή πρέπει ν’ αναγραφή εις το Σύνταγμα της Αλβανίας»!! (Υποστρατηγου ε.α. Χρήστου Δ. Βήττου-Συγγραφέα: «Επιδίωξη της Ρουμανία να ενταχθούν στο νεοσύστατο Αλβανικό κράτος τα βλάχικα χωριά της Πίνδου». Gefiri.gr)

Ο Πρεσβευτής της Ρουμανίας δεν αρκέστηκε μόνο  στη συμμόρφωσή του προς την εντολή του Πρωθυπουργού, αλλά  υπέβαλε και υπόμνημα με εφτά σημεία, που προσδιόριζε την περιοχή κι οριοθετούσε από τα Νότια το Αλβανικό κράτος σε βάρος της Ελλάδας!

«…(ε) Η Ρουμανική Κυβέρνηση θεωρεί ότι τα καλλίτερα φυσικά όρια προς Νότο της Αλβανίας θα ήταν τα όρη Ζαγορίου (Μιτσικέλι και Πάπιγκο), η πεδιάδα του Ινάχου μέχρι της συμβολής αυτού μετά του ποταμού Αράχθου και των πηγών αυτού εις το όρος Ζυγός. Εντεύθεν μέχρι Μετσόβου και ακολουθούντα τα σημερινά σύνορα της Ελλάδος μέχρι του ποταμού Βενέτικου, εκείθεν μέχρι της συμβολής τούτου μετά  του ποταμού Βίστριτζα (Αλιάκμονος), ακολουθούντα το ρεύμα του ποταμού τούτου μέχρι Δάρδας, Γράμμου, Κορυτσάς και εκείθεν μέχρι Πρέσπας»(ό.π.).

Δηλαδή, όχι μόνο την απελευθερωμένη από τον Ελληνικό στρατό Β. Ήπειρο, αλλά και μεγάλο μέρος της Ν. Ηπείρου και τμήμα της Δ. Μακεδονίας επιθυμούσε να εντάξει στο νεοϊδρυθέν κράτος της Αλβανίας.                 

        

Η πρεμούρα του Χίτλερ να πετύχει την υπογραφή του Συμφώνου μη επίθεσης Ρίμπεντροπ – Μολότωφ 23.8.1939 οφείλεται και μόνο στην προσπάθειά του ν’ αποκοιμίσει μ’ αυτό το Στάλιν και να μεθοδεύσει τρόπο να βάλει στο χέρι τις πετρελαιοπηγές της Ρουμανίας, χωρίς την αντίδραση της ΕΣΣΔ.  Ένα Σύμφωνο μη επίθεσης, συνοδευόμενο κι από   «μυστικό Πρωτόκολλο» της μεταξύ τους διανομής των ανάμεσα στη Ρωσία και Γερμανία ευρισκομένων Ρουμανίας και Πολωνίας.

 Και πέτυχε το σκοπό του. Έριξε κόκκαλα και λάπες στο Στάλιν, κ έφαγε αυτός το ψαχνό…

Η «ντιρεκτίβα» 18 του Χίτλερ κατά το 1939 προέβλεπε τη δημιουργία συγκροτήματος Γερμανικών στρατευμάτων τουλάχιστον 10 Μεραρχιών στη Ρουμανία.  Και, όταν κατά τα τέλη Δεκέμβρη 1940 ο σχεδιασμός ολοκληρώθηκε, παρουσιάστηκε με τον κωδικό «Μαρίτα», που αφορούσε συγκεκριμένα στην Ελλάδα, σε συσχετισμό με τον κωδικό «Μπαρμπαρόσα», που αφορούσε σ’ επίθεση και κατά της Ρωσίας. Σχέδιο, που έσκιζε τη Συμφωνία  Ρίμπεντροπ – Μολότωφ πριν καλά-καλά στεγνώσει στο χαρτί η υπογραφή τους.

Όμως στις 28.6.1940, η ΕΣΣΔ απαίτησε από την Ρουμανία με τελεσίγραφο την παράδοση της Βόρειας Βουκοβίνας.

 Η Ρουμανία δέχτηκε κι απόσυρε το στρατό της από εκεί. Προκάλεσε κολόβωση της Επικράτειάς της προς αποφυγή πολέμου. Πρωτύτερα όμως, 9/22.3.1913, επιδίωξε να οριοθετηθούν κατά το συμφέρον της Ελλάδα – Αλβανία…

 Η Γερμανία θορυβήθηκε από αυτή τη νότα της ΕΣΣΔ.

 Το τελεσίγραφο της ΕΣΣΔ προκάλεσε   πολιτική κρίση, στη Ρουμανία, με τη βοήθεια της Γερμανίας.

Η κρίση οδήγησε στη Διχτατορία του Στρατηγού Αντωνέσκου.  Κι ο διχτάτορας οδήγησε τη Ρουμανία στην …ασφαλή αγκαλιά της Ναζιστικής  Γερμανίας, για να γλιτώσει από την ΕΣΣΔ. 

Άμεσα ο Χίτλερ εγκατέστησε 10 μεραρχίες ΝΑΖΙ στη Ρουμανία προς εξασφάλιση των …πετρελαιοπηγών.

Διαβλέπετε μήπως υποβοηθητικό …ρουφιανιλίκι της Βρετανίας στην …περίπτωση; Όπως λένε: «Ξένο δάχτυλο και μεγάλο-μεγάλο»;…

Οι προβλεπόμενες στο Συγκρότημα Ρουμανίας 10 Γερμανικές Μεραρχίες, άρχισαν ν’ αυξάνονται  από  13 Δεκέμβρη 1940.   Και στις αρχές του Γενάρη 1941 έφτασαν τις 26. Η δύναμη κρούσης αυτών απαριθμούσε τουλάχιστον 200.000 στρατό των ΝΑΖΙ, άρτια εξοπλισμένο με τελευταίας γενιάς οπλικά συστήματα κι αυτόματο ατομικό οπλισμό!  Και, «ο νοών, νοείτο»…  

Η ΕΣΣΔ ανησύχησε! Εεε, αυτό πια!…

Ζήτησε κ εξηγήσεις από τη Γερμανία! Και, παράλληλα, τόνιζε ότι αντιμετώπιζε τη Βουλγαρία και τα Δαρδανέλια, ως ζώνη ασφάλειας των συμφερόντων της κι ως εκ τούτου δε μπορoύσε να παραμείνει αδιάφορος θεατής στα συμβαίνοντα στη Ρουμανία!           

 

Η πρεμούρα του Χίτλερ να πετύχει την υπογραφή του Συμφώνου μη επίθεσης Ρίμπεντροπ – Μολότωφ 23.8.1939 οφείλεται και μόνο στην προσπάθειά του ν’ αποκοιμίσει μ’ αυτό το Στάλιν και να μεθοδεύσει τρόπο να βάλει στο χέρι τις πετρελαιοπηγές της Ρουμανίας, χωρίς την αντίδραση της ΕΣΣΔ.  Ένα Σύμφωνο μη επίθεσης, συνοδευόμενο κι από   «μυστικό Πρωτόκολλο» της μεταξύ τους διανομής των ανάμεσα στη Ρωσία και Γερμανία ευρισκομένων Ρουμανίας και Πολωνίας.

 Και πέτυχε το σκοπό του. Έριξε κόκκαλα και λάπες στο Στάλιν, κ έφαγε αυτός το ψαχνό…

Η «ντιρεκτίβα» 18 του Χίτλερ κατά το 1939 προέβλεπε τη δημιουργία συγκροτήματος Γερμανικών στρατευμάτων τουλάχιστον 10 Μεραρχιών στη Ρουμανία.  Και, όταν κατά τα τέλη Δεκέμβρη 1940 ο σχεδιασμός ολοκληρώθηκε, παρουσιάστηκε με τον κωδικό «Μαρίτα», που αφορούσε συγκεκριμένα στην Ελλάδα, σε συσχετισμό με τον κωδικό «Μπαρμπαρόσα», που αφορούσε σ’ επίθεση και κατά της Ρωσίας. Σχέδιο, που έσκιζε τη Συμφωνία  Ρίμπεντροπ – Μολότωφ πριν καλά-καλά στεγνώσει στο χαρτί η υπογραφή τους.

Όμως στις 28.6.1940, η ΕΣΣΔ απαίτησε από την Ρουμανία με τελεσίγραφο την παράδοση της Βόρειας Βουκοβίνας.

 Η Ρουμανία δέχτηκε κι απόσυρε το στρατό της από εκεί. Προκάλεσε κολόβωση της Επικράτειάς της προς αποφυγή πολέμου. Πρωτύτερα όμως, 9/22.3.1913, επιδίωξε να οριοθετηθούν κατά το συμφέρον της Ελλάδα – Αλβανία…

 Η Γερμανία θορυβήθηκε από αυτή τη νότα της ΕΣΣΔ.

 Το τελεσίγραφο της ΕΣΣΔ προκάλεσε   πολιτική κρίση, στη Ρουμανία, με τη βοήθεια της Γερμανίας.

Η κρίση οδήγησε στη Διχτατορία του Στρατηγού Αντωνέσκου.  Κι ο διχτάτορας οδήγησε τη Ρουμανία στην …ασφαλή αγκαλιά της Ναζιστικής  Γερμανίας, για να γλιτώσει από την ΕΣΣΔ. 

Άμεσα ο Χίτλερ εγκατέστησε 10 μεραρχίες ΝΑΖΙ στη Ρουμανία προς εξασφάλιση των …πετρελαιοπηγών.

Διαβλέπετε μήπως υποβοηθητικό …ρουφιανιλίκι της Βρετανίας στην …περίπτωση; Όπως λένε: «Ξένο δάχτυλο και μεγάλο-μεγάλο»;…

Οι προβλεπόμενες στο Συγκρότημα Ρουμανίας 10 Γερμανικές Μεραρχίες, άρχισαν ν’ αυξάνονται  από  13 Δεκέμβρη 1940.   Και στις αρχές του Γενάρη 1941 έφτασαν τις 26. Η δύναμη κρούσης αυτών απαριθμούσε τουλάχιστον 200.000 στρατό των ΝΑΖΙ, άρτια εξοπλισμένο με τελευταίας γενιάς οπλικά συστήματα κι αυτόματο ατομικό οπλισμό!  Και, «ο νοών, νοείτο»…  

Η ΕΣΣΔ ανησύχησε! Εεε, αυτό πια!…

Ζήτησε κ εξηγήσεις από τη Γερμανία! Και, παράλληλα, τόνιζε ότι αντιμετώπιζε τη Βουλγαρία και τα Δαρδανέλια, ως ζώνη ασφάλειας των συμφερόντων της κι ως εκ τούτου δε μπορoύσε να παραμείνει αδιάφορος θεατής στα συμβαίνοντα στη Ρουμανία!