ΜΕΘΟΔΕΥΣΗ – ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ

              του Β΄Π. Πολέμου και της επίθεσης κατά της Ελλάδας                                       

                                        στις  28^η Οχτώβρη 1940

 

                                                         Β΄

 

Στη Βρετανία διαδέχτηκε τον Πρωθυπουργό  Νέβιλ Τσάμπερλεν ο σερ Ουίνστον Τσώρτσιλ κατά τις 10.5.1940. Ήταν πρώην στρατιωτικός, μ’ ευδόκιμη υπηρεσία στον κατοχικό στρατό των αποικιών. Στις Ινδίες και στην Αίγυπτο.  Μεγαλομασόνος, που θήτευε στην ίδια Στοά του Λονδίνου με τον Βασιλιά της Ελλάδας Γεώργιο Β΄. Είχαν τον 33^ο βαθμό κ οι δυο τους, όπως κι ο Στ. Παττακός, που, πρόσφατα, στις 8.10.2016 εκδήμησε σε ηλικία 104 χρόνων…

 Κι ο Τσώρτσιλ ήταν που επέβαλε και πάλι στους Έλληνες το Γεώργιο Β΄ μετά το Β΄Παγκόσμιο, με το κάλπικο δημοψήφισμα του 1946.  Αποδειχτικό στοιχείο αποτελεί η συνομιλία Π. Κανελλόπουλου-Εμ. Τσουδερού, που διαβιούσαν  αυτοεξόριστοι στο Λονδίνο στα 1943:

«…Σε μιαν άλλη στιγμή μου λέει ο Τσουδερός…  «Όσο για μας, ο Τσώρτσιλ βλέπει συχνά τον Βασιλέα [Γεώργιο των Ελλήνων], γιατί σας λέω εμπιστευτικά ότι ανήκουν στην ίδια Στοά»…” (Πηγή: Παναγιώτη Κανελλόπουλου «Ημερολόγιο, 31.3.1942 – 4.1.1945», έκδ. Κέδρος, 1977, σελ. 296) (από Μηνά Αναστασάκη: «Το παρασκήνιο διαμορφώνει εντέλει την Ιστορία; Ο βασιλιάς Γεώργιος των Ελλήνων και ο Τσώρτσιλ. Ισχυρά μέλη της ίδιας Μασονικής Στοάς του Λονδίνου!», lakonikos.gr,  19.11.2012).                                                                                        

 

Αυτός ήταν, που, ως Υπουργός Ναυτικών κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο εισηγήθηκε στην ΑΝΤΑΝΤ τον αποκλεισμό των Δαρδανελίων, η αποτυχία του οποίου υπήρξε η αιτία παραίτησής του από τη θέση του Πρώτου Λόρδου του Ναυαρχείου (Υπουργού Ναυτικών). 

Υστερότερα, κατά τη διεξαγωγή του πολέμου και με τη συμμετοχή των ΝΑΖΙ του Χίτλερ, πρότεινε ο ίδιος αυτός στην Τουρκία να καταλάβει τα Ελληνικά Νησιά του Β/Α Αιγαίου!! Τέτοιος σύμμαχος κ εγγυητής της ακεραιότητας της Ελλάδας ήταν!  

Η προπαγάνδα ισχυρίζεται ότι είπε, εκδηλώνοντας το θαυμασμό του για τις Νίκες των Ελλήνων κατά των Ιταλών στο Αλβανικό Μέτωπο, ότι:

«Στο εξής δεν θα λέμε ότι οι Έλληνες πολεμούν σαν ήρωες, αλλά ότι οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες.». Όμως αυτό δεν το είπε ποτέ! Είναι εφεύρημα της προπαγάνδας. Αυτό πιστοποιείται από το «Churchill Archives Centre». Το δικό του Αρχείο. Που αν το είχε πει θα το έκανε σημαία, τουλάχιστο για εκμαυλισμό των Ελλήνων, για τον οποίο του αποδόθηκε το ρηθέν. Αλλά και από άλλους «Διεθνείς φορείς τεκμηρίωσης των βιογραφικών στοιχείων του Sir Winston Leonard Spencer Churchill, η συγκεκριμένη φράση ουδέποτε ελέχθη από τον Τσώρτσιλ»…

 

Αυτοί οι τέσσερις ήταν οι πρωταγωνιστές, μαριονέτες της θεατρικής ιλαροτραγωδίας, που ανεβάστηκε κυρίως στο Ευρωπαϊκό θέατρο πολέμου.

 Στο Ασιατικό θέατρο δόθηκαν  παραστάσεις με δυο κυρίως πρωταγωνιστές, αλλά οι παραστάσεις αυτές είχαν πιο δραματικό τέλος…

Παράλληλα με την επιλογή της Ηγεσίας των Μεγάλων Ευρωπαϊκών Δυνάμεων(Μ.Ε.Δ.), που προανέφερα,  ο Εβραιοσιωνισμός επέλεξε και τις Ηγεσίες των λοιπών μικρομεσαίων και προβληματικών κρατών. Αυτών, που, κατά κανόνα,  αποτελούν πάντοτε τα θύματα των μεγάλων.  Και τούτο, ώστε οι μεγάλοι να έχουν ως κίνητρο συμμετοχής στον πόλεμο, από τη μια την εκμετάλλευση των Κρατών αυτών διά των Ηγετών τους κατά τη διάρκεια του πολέμου, κι από την άλλη την οικονομική τους λεηλασία μετά το πόλεμο.

 Δεν ανέφερα τη Γαλλία με τα μεγάλα κράτη, γιατί ήταν προγραμμένη. Προοριζόταν ως λεία κυρίως της Γερμανίας και πλαγίως και της Βρετανίας. Ήταν δόλωμα, αυτή κ οι κτήσεις της, που θα μεγάλωνε το ενδιαφέρον για  πόλεμο των δυο άλλων, που αποτελούσαν φαινομενικά τους αντίθετους πόλους, που πρωταγωνίστηκαν σ’ αυτόν.   

Για όλους τους μεγάλους και πολλούς από τους μικρούς δόλωμα να εμπλακούν στον πόλεμο ήταν η Ελλάδα. Η στρατηγική της κυρίως θέση. Αλλά κι ο υποθαλάσσιος κι ο υπεδάφιος πλούτος της Χώρας, που ήταν γνωστοί προ πολλού χρόνου, τουλάχιστον στους Μεγάλους. Και βέβαια, χωρίς να υποτιμάται η εμπορεύσιμη τεράστια πολιτισμική της αξία και σημασία.

Κι ακόμη ο φθόνος των Κρατών αυτών κατά του Ελληνικού Έθνους. Όπως και το μίσος τους κατά της Ορθόδοξης Χριστιανικής Θρησκείας. Θρησκείας, που ακολουθούσαν κι ακολουθούμε στην πλειονότητά μας σταθερά κι απαρέγκλιτα οι Έλληνες προ και μετά την ίδρυση(1830) «Ελεύθερου κι ανεξάρτητου» ενιαίου «Ελληνικού» Κράτους.

 Φθόνος και μίσος, κυρίως ενδημικά. Αλλά και εισαγόμενα προς καλλιέργεια. 

Γι’ αυτό συστήθηκε κατά της Ελλάδας συνομωσία ολόκληρη πολλών  μνηστήρων, που πριν από τον πόλεμο ή κατά το ξεκίνημά του, τοποθετήθηκαν από τον Εβραιοσιωνισμό σαν Ηγεσίες στις άλλες Χώρες της Βαλκανικής και την Τουρκία.  

Ο Σιωνισμός υποσχόταν τουλάχιστον κομμάτι από Ελλάδα σ’ όλους τους  «φίλους» κ εχθρούς του Ελληνισμού κ εραστές της Ελληνικής Επικράτειας, για να τους δελεάσει και να τους εμπλέξει στον Πόλεμο.

 Μέσα σ’ αυτή την Ελληνική Επικράτεια χόρευαν κι αλώνιζαν οι πράχτορες των μυστικών υπηρεσιών οχτώ τουλάχιστον Κρατών, χωρίς υπερβολή, κατά τη δεκαετία του 1930! Και στους οχτώ αυτούς μνηστήρες ο Εβραιοσιωνισμός υποσχόταν Ελλάδα:

1.Η Φασιστική Ιταλία κατείχε ήδη (1911) τα Δωδεκάνησα. Θεωρούσε όμως «ζωτικό χώρο» της  και την Αλβανία, την οποία και κατέλαβε στις 7.4.1939. Η κατάληψη της Αλβανίας θα έπρεπε να θορυβήσει την Ελλάδα, γιατί σηματοδοτούσε τουλάχιστον και τη δική της κολόβωση, αν όχι την υποδούλωση ολόκληρης της Χώρας, σύμφωνα και με το  δόγμα «Mare nostrum», που έθετε και διακήρυσσε ο Μουσολίνι!

Η Ιταλία θεωρούσε και την Ήπειρο και τα Εφτάνησα ως ζωτικό της χώρο και γι’ αυτό επιχείρησε και κατέλαβε την Κέρκυρα  το Σεπτέμβρη του 1923, αλλά και το σύνολο των Εφτανήσων και την Ήπειρο μετά την ήττα της Ελλάδας από τους ΝΑΖΙ.

Εξάλλου υπήρχε και προηγούμενο, που έπρεπε να το έχ’ υπόψη της η τότε πολιτική Ηγεσία της Ελλάδας κι όχι μόνο.

 

Στις 15.3.1922 είχε υπογραφεί το Ιταλοτουρκικό Σύμφωνο, που ακόμη και το Νομό Σμύρνης αποδεχόταν πως ανήκε στη «ζωτική ζώνη» της Ιταλίας μαζί και με τα Δωδεκάνησα!

Και τα μεν Δωδεκάνησα κατέλαβε κατά τον Α΄ Παγκόσμιο και κατείχε από τότε η Ιταλία.

Στη δε Σμύρνη, ακολούθησε πολιτική προδοτική. Οι δε Ιταλικές στρατιωτικές  δυνάμεις, που παρέμεναν ακόμη τότε σε Μικρασιατικό έδαφος ακολούθησαν ταχτική  ύπουλη. Ενίσχυσαν τις δυνάμεις του Κεμάλ με στρατιωτικό υλικό πολέμου. Διενεργούσαν καταδόσεις του Ελληνικού Εκστρατευτικού Σώματος. Και την κρίσιμη στιγμή αποδέσμευσαν, με την εκκένωση των κατεχομένων από αυτούς εδαφών, ολόκληρες Μεραρχίες Τούρκικου στρατού. Το ίδιο έκαμαν κ οι Γάλλοι από την Ανατολική πλευρά. Έτσι συνέβαλαν αποφασιστικά στην αποτυχία της  Μικρασιατικής εκστρατείας.

Ενώ οι ευρισκόμενες στη Μικρασία δυνάμεις τους είχαν ηθική τουλάχιστον υποχρέωση να συμπαρασταθούν στους Έλληνες, απορρέουσ’ από τη Συνθήκη των Σεβρών. Συνθήκη, για την κατοχύρωση μέρους  του περιεχομένου της οποίας μαχόταν οι Έλληνες. Αλλά ο Βενιζέλος δεν είχε  διασφαλίσει με γραφτές δεσμευτικές εγγυήσεις των νικητριών Μ.Ε.Δ. την εκστρατεία. Στάθηκε στο λόγο τιμής των αποδειγμένα άτιμων συμμάχων του. Έτσι, οι Βρετανοί Σιωνιστές, που τον έσπρωξαν σ’ αυτήν την παγίδα, ήταν κ οι πρώτοι που τον εγκατέλειψαν, προς όφελος του Εβραιοσιωνισμού και κατ’ εντολή Ρόθτσαϊλντ  (Ρότσιλντ)...

  Στο πλαίσιο της  πολιτικής  «Mare Nostrum», ο Μουσολίνι  σχεδίασε κι απαιτούσε την ένταξη της Ελλάδας   στη σφαίρα επιρροής της Ιταλίας!  Είτε με τη βία, κάνοντας όπως κ έκαμε χρήση  της Αλβανίας. Είτε με τη διπλωματία. Δηλαδή την πρόκληση συμμαχιών και τη συμμετοχή σ’ άξονα «κοινών συμφερόντων». Και, με τον ύπουλο αυτό τρόπο, την ένταξη της Ελλάδας σε συμμαχία και, μέσω αυτής, την απορρόφησή της από την Ιταλία. Παράδειγμα ο τρόπος απορρόφησης της Αυστρίας από τη Γερμανία.

Τύφλα του Ελ. Βενιζέλου αποτέλεσε η παραχώρηση στο Αλβανικό Κράτος της Β. Ηπείρου στο τέλος του Α΄ Παγκόσμιου. Όπως κ  η παραμονή στη Ν. Ήπειρο των Αλβανόφωνων Μουσουλμάνων κατά την ανταλλαγή πληθυσμών. Των Τσάμηδων. Αυτοί με βάση τη Συνθήκη της Λωζάννης θα έπρεπε ν’ ανταλλαγούν μ’ Έλληνες Μικρασιάτες ή Πόντιους. Όμως η εθελοτυφλία μασόνων Ελλήνων υπεύθυνων «παρέβλεψε» και παρέμειναν αυτοί στην Ήπειρο κατά την εφαρμογή της Συνθήκης… 

Έτσι, στις 27.8/9.9.1923 μέσα στο ελληνικό έδαφος και στο δρόμο Ιωαννίνων – Αργυροκάστρου, κοντά στην Κακαβιά,  φασίστες Ιταλοί «προβοκάτορες», με ηθικό αυτουργό το Μουσολίνι,  δολοφόνησαν το Στρατηγό Ενρίκο Τελίνι και τους λοιπούς Ιταλούς, που ήταν Μέλη της   Επιτροπής χάραξης των Συνόρων της Ελληνικής με την Αλβανική Επικράτεια. Η Επιτροπή αυτή είχε συσταθεί σ’ εφαρμογή των αποφάσεων της Πρεσβευτικής Επιτροπής του Λονδίνου.      

         

 

Έκαμε όμως «στραβά μάτια» και δεν είδε πως η φασιστική Ιταλία εποφθαλμιούσε ολόκληρη την Ήπειρο! Γιατί σύστησε με συμμετοχή Ιταλών την Επιτροπή χάραξης επί του εδάφους των συνόρων Αλβανίας-Ελλάδας;  Και που ήταν και τι έκαναν τότε οι πολιτικοί της Ελλάδας;

Η δε  Συνθήκη της Λωζάννης σκόπιμα εξαίρεσε από την Ελληνική Επικράτεια τη Β. Ήπειρο, που ο Ελληνικός Στρατός είχε απελευθερώσει μερικώς, καταδιώκοντας τον Τούρκικο από το 1912. Και θα την απελευθέρωνε στο σύνολό της, αν ο Βενιζέλος δεν υποχρέωνε τον Αρχιστράτηγο του Ελληνικού Στρατού να στραφεί προς Θεσ/νίκη.   

Τίνος πλάτες έκαμαν οι «Σύμμαχοι» Νικητές στη Λωζάννη; Της Τουρκίας μόνο ή και της Ιταλίας;

Ποια γνώμη σχηματίζετ’ Εσείς από αυτές τις, ας πούμε, παραβλέψεις;

Ήταν ή όχι στημένα τα γεγονότα; Ποιος λέτε να έστησε τις παγίδες αυτές έτσι μελετημένα σε ανύποπτο χρόνο, που να χρησιμεύσουν στις πολιτικές του βλέψεις «εν καιρώ του μέλλοντος»;

Ο  Εβραιοσιωνισμός δεν αφήνει την Ελλάδα να μεγαλώσει, γιατί φοβάται τους Έλληνες μεγάλους στην Ανατολή!

 

Τότε, 29.8.1923, η Ελλάδα, εχτός από τις λοιπές ταπεινώσεις που υπέστη, υποχρεώθηκε να καταβάλει και 50 εκατομμύρια λιρέτες στην Ιταλία  γι’ αποζημίωση!!  Αρνήθηκε την καταβολή του ποσού αυτού, γιατί δεν είχε διαπράξει αυτή το στυγερό αυτό κατά συρροή έγκλημα.

 Όμως, ο θρασύς  ηθικός αυτουργός του αποτρόπαιου αυτού εγκλήματος Μουσολίνι εκμεταλλεύτηκε το γεγονός της άρνησης. Βομβάρδισε το Κάστρο της Κέρκυρας στις 31.8.1923. Σκότωσε 15 άμαχους και τραυμάτισε 35 Μικρασιάτες πρόσφυγες, εκ  των περίπου 7.000 Ελλήνων κι Αρμένηδων θυμάτων της  ανταλλαγής πληθυσμών 1922,  που είχαν μεταφερθεί και διέμεναν προσωρινά στο Κάστρο αυτό.

Μετά το βομβαρδισμό, που ενεργήθηκε από το στόλο και την αεροπορία της Ιταλίας, πραγματοποίησαν απόβαση αγήματα  Ιταλικά στο Νησί των Φαιάκων και το κατέλαβαν κατ’ εντολή του Ντούτσε την ίδια μέρα.

 

Η πράξη αυτή καταδικάστηκε. Η Ιταλία υποχρεώθηκε κι απέσυρε τις δυνάμεις της από την Κέρκυρα στις 27.9.1923…

                                                                                      23.10.2016.