ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ 1945

 

 

     Βρισκόταν  ακόμη στην «Οχυρά Θέση Κρήτης»  τα υπολείμματα των ΝΑΖΙ, γιατί αυτό εξυπηρετούσε τα συμφέροντα της Βρετανίας. Στη βίλλα Αριάδνη, κατάντικρυ της Κνωσού, υπογράφηκε μόλις στις 9.5.1945  κι ώρα 22.30’ η Συνθηκολόγηση της αποχώρησης  από την «Οχυρά Θέση» αυτή  των τελευταίων αυτών υπολειμμάτων της Βέρμαχτ της φασιστικής Γερμανίας.  Η Πράξη αυτή έγινε σ’ εφαρμογή της γενικής κι άνευ όρων παράδοσης της ΝΑΖΙστικής Γερμανίας, που είχε υπογραφεί την προηγούμενη μέρα, 8.5.1945, στο Βερολίνο.

 Πράξη, με την οποία σφραγίστηκε ο Β’ Παγκόσμιος του 20^ου αιώνα, που είχε προκαλέσ’ η Εβραιοσιωνιστική ΝΑΖΙστική Γερμανία, όπως έχει προκαλέσει και τον Α’ Παγκόσμιο του 21^ου αιώνα, τον οποίο βιώνομε τώρα. Οι διαπραγματεύσεις, που εξελίσσονται στην Ευρώπη από τις χώρες μέλη της Ε.Ε., στις ως τώρα συνέπειες αυτού του πολέμου αναφέρονται. Στις διαπραγματεύσεις αυτές μετέχ’ η Ελλάδα, γιατί την αφορούν άμεσα, καθότι έχει υποστεί οικονομική και κοινωνική εξάρθρωση από τις πολιτικές που ασκεί ο Εβραιοσιωνισμός μέσω της Ε.Ε., κ έχει καταδικάσει την Ελλάδα  σε τέτοιο οικονομικό και κοινωνικό χάλι, ώστε  να μην είναι σε θέση να στηρίξει την ανεξαρτησία της, αλλά να μένει απόλυτα εξαρτημένη οικονομικά από τους Εβραιοσιωνιστές του Άξονα Βερολίνου-Παρισίων. Και τούτο, γιατ’ η καθ’ όλη τη διάρκεια της Μεταπολίτευσης κι ως της 25.1.2015  Κυβερνούσαν την Ελλάδα Κυβερνήσεις Κουϊσλιγκς, που τις αποτελούσαν Μασόνοι Πεμπτοφαλαγγίτες συνεργάτες της Εβραιοσιωνιστικής Φασιστικής Γερμανίας σχεδόν στο σύνολό τους…

 

Τότε, στις 9.5.1945, τη Συνθηκολόγηση υπέγραψαν: Από την πλευρά των ΝΑΖΙ Εβραιοσιωνιστών ο Διοικητής του κατεχόμενου τμήματος, στο οποίο είχαν δώσει την επωνυμία «Οχυρά Θέση Κρήτης», Γερμανός υποστράτηγος Bendhak. Από την πλευρά των «Συμμάχων» Εβραιοσιωνιστών ο εκπρόσωπος του Βρετανού Στρατηγού Alexander, Διοικητής του Ανώτατου «Συμμαχικού» Στρατηγείου της Μεσογείου Ταξίαρχος Kirkman. Κι από την πλευρά των Ελλήνων ο Στρατιωτικός Διοικητής Κρήτης στα χαρτιά Υποστράτηγος Γ. Φουντουλάκης.

Η «Οχυρή Θέση Κρήτης», που διασφάλισαν κ εξασφάλισαν οι ΝΑΖΙ ελέω των Βρετανών «Συμμάχων» μας ή τους(;), εχτεινόταν στην παραλιακή λουρίδα από Γεωργιούπολη ως την Κίσσαμο, μ’ επίκεντρο το Ακρωτήρι, στην οποία είχαν συμπτυχθεί απ’ όλη την Κρήτη, για να κρατούν ανοιχτή την πόρτα της Σούδας, για την ασφαλή αποχώρησή τους από το Νησί.

Οι ΝΑΖΙ βέβαια είχαν εκκενώσει την υπόλοιπη Κρήτη από τον Οχτώβρη του 1944. Όμως υπήρξε μυστική συμφωνία μεταξύ Βρετανών και Γερμανών Εβραιοσιωνιστών, –«όμοιος ομοίω αεί πελάζει»- , με την αποδοχή και του προσωρινά υπεύθυνου για τη Διοίκηση Κρήτης κυρού Αγαθάγγελου. Του Πατέρα, που η δράση του στην Κρήτη αποτελούσε μικρογραφία της δράσης του Δαμασκηνού  στην Ελλάδα. Και σύμφωνα μ’ αυτή, ΝΑΖΙ πάνοπλοι, συγκροτημένοι σε δύναμη 20.000 ανδρών, παρέμεναν σ’ αυτή τη θέση. Σκοπός της παραμονής σ’ αυτή τη θέση της συγκεκριμένης δύναμης  του εχθρού ήταν η παρεμπόδιση των ένοπλων δυνάμεων (ΕΛΑΣ) του ΕΑΜ να καταλάβουν την Εξουσία στο Νησί. Η παρεμπόδιση μεταφοράς δυνάμεων του ΕΑΜ από την Κρήτη στην Αθήνα, προκειμένου να   συμπαρασταθούν  στους ομοϊδεάτες τους κατά την κατάληψη της Αθήνας και την εδραίωση σ’ αυτή των βρετανικών φασιστικών δυνάμεων του Σκόμπυ (Δεκεμβριανά κ.λπ.). Αν και το ΕΑΜ είχε αποφασίσει τη διάλυση των ενόπλων τμημάτων του και την ένταξή τους στην Πολιτοφυλακή. Σημαντικό ρόλο στην προκείμενη περίπτωση έπαιξαν οι Πράχτορες των Βρετανικών μυστικών οργανώσεων ISLD και SOE ή FORCE 133 (Βρετανική Υπηρεσία Ειδικών Επιχειρήσεων). Ανάμεσα σ’ αυτούς κι ο Πάτρικ Λη Φέρμορ, με το ψευδώνυμο Μιχάλης, ιστορικός Συγγραφέας υστερότερα, που ξεσκεπάζει στο βιβλίο του μερικά  τσουκνωμένα τσικάλια. Αλλά, που να πάρουν μυρωδιά οι συναχωμένες μύτες των Ελλήνων. Εεε, Κακομοίρηδες…

                    

               

          Ο Πάτρικ Λη Φέρμορ, καθιστός δεξιά, με την ομόδ’ απαγωγής Κράιπε

 

Οι Πράχτορες αυτοί σε συνεργασία με Μασόνους Γραικύλους Γερμανόφιλους Δωσίλογους, που παραχώθηκαν στις «Εθνικές» Οργανώσεις και συνεργαζόταν με τους όμοιους τους Αγγλόφιλους, διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο κατά το Μάη – Ιούνη του 1945, προκειμένου να θέσουν κάτω από τον έλεγχό τους την απελευθέρωση της πόλης και να παρεμποδίσουν την κατάληψη των Χανίων από δυνάμεις του ΕΑΜ. Ανάμεσά τους κι ο βενιζελοτραφής Παύλος Γύπαρης. Ένας από τους επικεφαλής του αντικομμουνιστικού αγώνα, που σ’ έγγραφό του, που απευθύνεται στον Αγαθάγγελο, γραμμένο τον Απρίλη του 1945, γράφει ότι: «δεν τον αφήνει ασυγκίνητο η πρόταση των Γερμανών να μπει στα Χανιά και να χτυπήσει τους «αναρχικούς»! Ο δε Μητσοτάκαρος, συμφωνούσε μεν στη συνένωση όλων των Αντιστασιακών Οργανώσεων, αλλά με την προϋπόθεση πως,  «δεν επιτρέπεται να χτυπάει κανείς τους Γερμανούς όταν θέλει και όπου θέλει»!...

 

Δυστυχώς οι Έλληνες έπεσαν σε στημένη παγίδα των Βρετανών Εβραιοσιωνιστών «Συμμάχων μας» και τότε!

Την προηγούμενη μέρα της υπογραφής  της Συνθηκολόγησης αποχώρησης των ΝΑΖΙ από την «Οχυρά Θέση Κρήτης», ο Βρετανός ταξίαρχος Κίρκμαν, εκπρόσωπος του Αλεξάντερ, ζήτησε  «να τον βοηθήσουν στη σύνταξη των όρων της συνθηκολογήσεως» οι Έλληνες.

Ο τότε Λοχαγός Γ. Κάββος κατ’ εντολή του Υποστράτηγου Φουντουλάκη συνέταξε προσχέδιο των όρων συνθηκολόγησης κι αφού αυτό εγκρίθηκε από το Φουντουλάκη, παραδόθηκε στον Κίρκμαν. Ο Κίρκμαν αυτός υποτίθεται ότι συνέταξε το τελικό κείμενο με βάση το προσχέδιο που πήρε από το Στρατιωτικό Διοικητή Κρήτης. Το τελικό κείμεν’ ο Φουντουλάκης ή δε διάβασε και το υπέγραψε «καλή τη πίστη» ή συμφώνησε με το περιεχόμενό του και το υπέγραψε. Οι δε λοιποί  Έλληνες Αξιωματικοί πίστευαν ότι αυτό, που τελικά υπογράφηκε και παραδόθηκε στο Φουντουλάκη, ήταν σύμφωνο με το προσχέδιο του Κάββου. Αμ δε!...

Ο τότε λοχαγός Γ. Κάββος, ήταν  «επιλεγμένος στενότερος συνεργάτης του αντ/ρχη Ανδρέα Νάθενα από την Βρετανική Υπηρεσία Ειδικών Επιχειρήσεων (SOE ή force 133) την υπηρεσία “για όλες τις δουλειές” στις κατεχόμενες από τις δυνάμεις του άξονα χώρες.

Στόχος της force 133 ήταν η κατασκοπεία, δολιοφθορές και η ενίσχυση (ή υπονόμευση) των αντιστασιακών κινημάτων ανάλογα με την φιλική ή μη τοποθέτηση των προς τα βρετανικά αυτοκρατορικά συμφέροντα. Εμφανής προορισμός της ομάδας Νάθενα στην Κρήτη “η οργάνωση και διοίκηση των ενόπλων αντάρτικων δυνάμεων και ο συντονισμός της δράσης των” αλλά πάντα υπό την αυστηρή τήρηση των διαταγών και κατευθύνσεων των Βρετανών

 

 

πρακτόρων της force 133 όπως ορίζει η σχετική διαταγή προς τον επικεφαλής της ελληνικής ομάδας αντ/ρχη Ανδρ. Νάθενα που δεν αφήνει κανένα περιθώριο παρερμηνείας ή πρωτοβουλιών παρά τον πομπώδη αλλά κενό τίτλο του στρατιωτικού διοικητή νομού Ηρακλείου που δόθηκε στον Νάθενα για ελληνική χρήση - παραπλάνηση. Ο Κάββος, όπως και ο προϊστάμενος του Νάθενας, τότε πίστευε στον εμφανή στόχο της αποστολής και αφιέρωσε τη δραστηριότητά του στην ενότητα του αντιστασιακού κινήματος για την απελευθέρωση της Κρήτης…

(Ο Κάββος), Αργότερα διαπίστωσε τις πραγματικές προθέσεις των Βρετανών αλλά και πάλι ποτέ δεν τις απέδωσε στην βρετανική πολιτική ηγεσία. Ο αγνός πατριώτης με την Βενιζελογενή Αγγλοφιλία, δεν μπορούσε να σκεφτεί ότι η μεγάλη σύμμαχος Αγγλία θα σκεφτόταν άσχημα για την μικρή αλλά πιστή Ελλάδα και η απόδοση ευθυνών για την κακή συμπεριφορά των Βρετανών έφτασε μέχρι το “συμμαχικό στρατηγείο Μεσογείου” (σελ. 775) δεν προχωρούσε πιο πάνω.»

( «Γεώργιος Κάββος, ο Πατριώτης και Ιστορικός», www.patris.gr).

1.                                

 

Το κείμενο της Συνθηκολόγησης, που παραδόθηκε στους Έλληνες, όπως διαπιστώνετε παρακάτω, είναι γενικόλογο. Δεν αναφέρει ούτε χρόνο, ούτε τρόπο απομάκρυνσης των αγκιστρωμένων στην Κρήτη 20.000 ανδρών κι αξιωματικών της Βέρμαχτ. Μιας πολύ ισχυρής δύναμης. Παραπέμπει σε Παράρτημα, για το περιεχόμενο του οποίου δεν έχω στοιχεία. Το κείμενο της Συνθηκολόγησης, όπως αυτό δημοσιεύεται από τον Γ. Κάββο στη σελ. 768, είναι το παρακάτω:  

  

«Στρατηγείον Συμμαχικών Δυνάμεων

Απόρρητον
Έγγραφον τοπικής παραδόσεως των εν Κρήτη

Γερμανικών και Ιταλικών Δυνάμεων.

1. Ο Γερμανός Διοικητής Φρουρίου Κρήτης, δια του παρόντος παραδίδει άνευ όρων απάσας τας υπό την Διοίκησιν ή έλεγχον του δυνάμεις ξηράς, αέρος και θαλάσσης και θέτει άνευ όρων εαυτόν και τας δυνάμεις ταύτας εις την διάθεσιν του Αν. Συμ/κού Δ/τού του Μεσογειακού Θεάτρου επιχειρήσεων.

2. Άπασαι αι υπό την διοίκησιν ή έλεγχον του Γερμανού Διοικητού Φρουράς Κρήτης ένοπλοι δυνάμεις θα καταπαύσουν οιασδήποτε εχθροπραξίας επί της ξηράς, θαλάσσης και εν αέρι κατά την 10ην ώραν Αστεροσκοπείου Γκρήνουιτς της 10ης ημέρας του Μαίου 1945.

Ο Γερμανός Δ/τής Φρουράς Κρήτης αναλαμβάνει να κάμη τας αναλόγους διευθετήσεις πάραυτα.

3. Ο Γερμανός Διοικητής αναλαμβάνει να εκτελέση τας εν τω παραρτήματι τούτο διατασσομένας διαταγάς αι οιασδήποτε περαιτέρω διαταγάς Ανωτ. Συμμάχου Δ/τού του Μεσογειακού Θεάτρου Επιχειρήσεων. Παρακοή εις τας τοιαύτας διαταγάς ή αποτυχία προς συμμόρφωσιν προς ταύτας, θέλει τιμωρηθή σύνωδα των παραδεδειγμένων Νόμων και συνηθειών πολέμου.

4. Το έγγραφον τούτο θέλει τεθή εν ισχύει άμα τη υπογραφή και εν των συνημμένω παραρτήματι διαταγαί θέλουν καταστή εκτελέσιμοι κατά την εν τη άνω παραγράφω προσδιορισθείσαν ημέραν και χρόνον.

5. Το έγγραφον τούτο και αι συνοδευτικαί διαταγαί συνετάχθησαν εις τε την Αγγλικήν, Ελληνικήν και Γερμανικήν γλώσσαν.

Η Αγγλική μετάφρασις είναι το αυθεντικόν κείμενον. Εγειρομένης οιασδήποτε αμφιβολίας ως προς την σημασίαν ή ερμηνείαν η απόφασις του Ανωτάτου Συμμάχου Διοικητού καθίσταται τελειωτική.

6. Το έγγραφον τούτο είναι ανεξάρτητον και ουχί προς ζημίαν και θα υποκατασταθή υπό οιουδήποτε γενικού εγγράφου περί παραδόσεως, επιβαλλομένου υπό ή εκ μέρους των Ηνωμένων Εθνών και εφαρμοστέου επί της Γερμανίας ενόπλων δυνάμεων εν συνόλω.

Γερμανός Διοικητής Ανώτατος Σύμμαχος Αρχηγός Φρουράς Κρήτης του Μεσογειακού Θεάτρου Επιχειρήσεων  Bendhak.

Υποστράτηγος Alexander α.α.  Kirkman Άγγλος Ταξίαρχος.

 Ο Στρατιωτικός Διοικητής Κρήτης  Γ. Φουντουλάκης Υποστράτηγος

9 Μαΐου 1945

Τόπος: Ηράκλειο ώρα 22.30’»

Να σημειωθεί δε ότι ανάμεσα στους 20.000 ΝΑΖΙ αυτούς βρισκόταν αρκετοί, που θα έπρεπε να τύχουν διαφορετικής μεταχείρισης, ένεκα της συμπεριφοράς τους προς το Λαό της Κρήτης. Όμως και κατά τη διάρκεια της επιπρόσθετης μετά τη συνθηκολόγηση της Γερμανίας παραμονής τους στη ζώνη αυτή, έδειξαν ότι εξακολουθούσαν να παραμένουν αμετανόητοι φασίστες και να δείχνουν δόντια στους Κρητικούς Έλληνες, σα σκυλιά του Εβραιοσιωνισμού που ήταν…

 

Ωστόσο η υπόλοιπη Κρήτη εξακολουθούσε να πανηγυρίζει την απελευθέρωσή της από τη μαύρη σκλαβιά, που την είχε καταδικάσει ο Εβραιοσιωνισμός.

 Κ εμείς τα παιδιά της Κατοχής, πανηγυρίζαμε κοντά στους ενήλικες. Τα Πηγιανάκια  είμαστε περίσσια χαρούμενα, γιατί  είχαμε αναχτήσει το διδαχτήριο του σκολειού μας  από την επίταξη, που είχαν επιβάλλει και το είχαν μετατρέψει σε αποθήκη εφοδιασμού οι ΝΑΖΙ. Μεταφερθήκαμε σ’ αυτό και δεν είμαστε πια διασκορπισμένα κατά τάξεις στους Ναούς της Αγίας Παρασκευής, του Άι Νικόλα, της Παναγίας και του Χριστού. Πιο πολύ χαρήκαμε όταν παραμονές της Πρωτομαγιάς μας υποσχέθηκαν οι Δάσκαλοι πως θα μας πάν’ εκδρομή την Πρωτομαγιά να πιάσομε το Μάη στο Αρσάνι. Κι ότι μαζί μας θα ερχόταν και τα παιδιά των σκολειών, από τα κοντινά γυρωχώρια του Κατωμεριού. Κι ότι θα έπρεπε να είμαστε φρόνημα, υπάκουα, φιλικά με τους μαθητές των υπόλοιπων σκολειών και να πούμε στους γονείς μας να μας ετοιμάσουν προσφάι. Από κείνη την ώρα της προειδοποίησης εμείς αρχίσαμε την προετοιμασία κ επιδοθήκαμε σε πανηγυρισμούς…

                                

 

Πρωί-πρωί την Πρωτομαγιά πήγαμε στο σκολειό με λουλούδια, για να πλέξομε  το στεφάνι του Μάη για το σκολειό μας, σε λιγόβιτσες, που είχε φέρει ένας μαθητής γυρισμένες  σε μεγάλο κουλούρι. Τα μεγάλα κορίτσια έκαναν μικρά ματσάκια τα λουλούδια και τα δένανε στις κουλουριασμένες λιγόβιτσες, ώσπου έκλεισε ο κύκλος. Στη μέση του στεφανιού τοποθέτησαν μια μεγάλη αγκινάρα και γύρω της φρέσκα σκόρδα και κρεμμύδια. Ύστερα βγήκε στην πλάτη ενός ψηλού μαθητή ένας άλλος. Πήρε το στεφάνι και το κρέμασε στη μέση τ’ ανώφλιου της εισόδου του διδαχτηρίου.  

 Ωστόσο ήρθε από τη Λούτρα κι ο Δάσκαλός μας Πέτρος Εμμ. Βασιλακάκης. Βγήκε  κ η Δασκάλα μας η Φλουρή (Φλωρεντία Καρδάνη, σύζυγος Γιάννη Γεωργίου Χατζηγιάννη). Έπαιξε το κουδούνι και μαζωχτήκαμε. Μας ταχτοποιούσαν στη γραμμή κατά τριάδες. Τη Σημαία την έδωσαν στο πιο ψηλό και γεροδεμένο παιδί, για να μπορεί να τη σηκώνει ψηλά και να φαίνεται απ’ αλάργα. Κ εκεί που ετοιμαζόμαστε, να σου και τα παιδιά του σκολειού του Άδελε, με τη σημαία και τους Δασκάλους τους. Το Νικόλαο Παντελή Βογιατζάκη και τη Μαρία Μουρτζανού, σύζυγο Κων. Στρατηδάκη. Κ οι δυο τους ήταν Πηγιανοί. Αυτό το σκολειό δεν ήρθε από τον αμαξιτό δρόμο, αλλ’ από το έβγα του Άδελε, μπήκαν στον παλιό χωματόδρομο που περνά από την άκρη των «Λιατίκων». Βγήκαν στη «Βουλισμένη». Ανέβηκαν από του «Κοντύλη». Μπήκαν από τη δυτική μεριά στην Πηγή.  Πέρασαν στην «Πέρα Μερέ» του Χωριού, έστριψαν βορινά  και κατέβηκαν στο σκολειό μας. 

Χαράς ευαγγέλια! Όλοι μαζί κινήσαμε για το Αρσάνι, ακολουθώντας τον παλιό επαρχιακό χωματόδρομο, που διασχίζει τα λιόφυτα και κατευθύνεται προς τα «Βαλκάνια».  Από το «Μεσανό Κάμπο» διακλαδίζεται ο παλιός αυτός επαρχιακός δρόμος προς τη Λούτρα με τέρμα του το Αρκάδι. Ο δρόμος αυτός δεν υπάρχει πια. Αλλού έχει καταπατηθεί κι αλλού έχει καταντήσει θλιβερό μονοπάτι. Περάσαμε το «Σταυρό». Διαβήκαμε το «Μεσανό Κάμπο» από τη βορινή του πλευρά. Πιάσαμε «Λιγαρέδες».  Και φτάσαμε στου «Καρούλιο».

Κάποιοι από μας ξέραμε το δρόμο ίσαμ’ εκεί, όπου τελειώνει η Πηγιανή αγροτική περιφέρεια. Μπροστά από του Μαυρομιχελή την ποταμίδα κατεβαίνει στην κοίτη του ποταμού η τσουρίστρα κι ανεβαίνει από απέναντι στην Παγκαλοχωριανή αγροτική περιφέρεια. Περάσαμε την κοίτη του ποταμού προσεχτικά πατώντας πάνω στις αραδιασμένες μεγάλες πέτρες για να μη βραχούμε. Οι μεγάλοι βοηθούσαμε τα πρωτάκια να περάσουν χωρίς να γλιστρήσουν στο νερό.

Τότε ο Καρούλιος έτρεχε ακόμη λίγο νερό. Ένα-δυο σκαπέτια. Ίσα-ίσα για να μπορούν να ποτίζονται παράλληλα το πολύ δυο περβολάκια.  Συνεχίσαμε τη διαδρομή μας ανάμεσα στα Παγκαλοχωριανά λιόφυτα και μπήκαμε από τη δυτική πλευρά στο Χωριό. Διασχίσαμε το Παγκαλοχώρι με τα χαμηλά μονόσπιτα και πήραμε την κατηφόρα για το Μοναστήρι. Αμέσως μετά ήρθαν στ’ αφτιά μας παιδικές φωνές. Τα Σκολειά: Του Παγκαλοχωριού με Δασκάλους το Στέλιο Περισσάκη και τη γυναίκα του. Του Χαμαλευριού, που δε θυμούμαι ποιος ήταν ο Δάσκαλος. Και της Λούτρας με τη Δασκάλα τους, που ήταν η Νονά μου η Βαγγελίτσα Μουρτζανού σύζυγος του Μάρκου Ψαρρού. Αυτά  είχαν ήδη φτάσει στο Μοναστήρι πριν από μας, γιατί τα χωριά των δυο πρώτων είναι γειτονικά στο Μοναστήρι. Κ η Λούτρα είναι πιο κοντά σ’ αυτό παρά τ’ Αδελοπήγια.

 Τα είδαμε σε λίγα λεπτά  να είναι κιόλας απλωμένα στα δυτικά του Μοναστηριού ως τις ακρολιοφυτές.

 Οι Δάσκαλοι δεν άφησαν να διαλυθούμε πριν μας δώσουν τις τελευταίες τους συμβουλές και πριν μας οδηγήσουν με τάξη μέσα στο Καθολικό του Μοναστηριού. Αφήσαμε στα πεζούλια δεξόζερβα της δυτικής εξώποτρας του Καθολικού όρθιες τις Σημαίες μας. Μπήκαμε κι  ανάψαμε κερί. Φιλήσαμε το χέρι του Ηγούμενου Τίτου Παντελή Παπαδάκη, που ήταν Πηγιανός κ εφημέριος του Άι Νικόλα στο χωριό μας και μας γνώριζε με τα ονόματά μας. Προσκυνήσαμε τον Άι Γιώργη. Ψάλανε με τους Δασκάλους και τον Ηγούμενο τα παιδιά της Ε’ κ Στ’ τάξης το τροπάριο του Αγίου, που το είχαν μάθει επίτηδες και το Χριστός Ανέστη.            

Ύστερ’ απλωθήκαμε κ εμείς. Συντροφευτήκαμε με τα παιδιά των άλλων σκολειών. Κάναμε ομάδες. Αρχίσαμε παιγνίδια. Τ’ αγόρια παίξαμε «Κλέφτες και χωροφυλάκους», «Κυνηγητό», «Κρυφτό», «Ξυλίκι», κι άλλα παιγνίδια.  Όχι. Πετροπόλεμο δεν παίξαμε, γιατί οι Δάσκαλοι μας το είχαν απαγορέψει. Ούτε και στους κήπους τον καλογέρων μπήκαμε να κόψομε μούσμουλα. Κ ήταν ένα καμάρ’ οι φορτωμένες μουσμουλιές. Ούτε και στον αγκιναρόκηπο πειράξαμε κι ας είχε πρωτοκέφαλες ακόμη πολλές αγκινάρες…

 Τα κορίτσια έπαιζαν τα δικά τους παιγνίδια στη μέσα και στην απέξω αυλή του Μοναστηριού. Τραγουδούσαν τη «Μικρή Ελένη», το «Γκέο-Βαγκέο» (να μπεις στον …αναγκαίο, που τους λέγαμε κοροϊδευτικά για να θυμώνουν και να κάνομε χάζι εμείς τα χαζά τ’  αγόρια).  Υστερότερα οι Δασκάλες τα έβαλαν και τραγούδησαν τραγούδια του Μάη.

 Το «Λουλούδι’ ας μαζέψομε και  ρόδα και κρίνα», «Καλώς μας ήρθες Μάη μου» και το άλλο «Με του Μαγιού τις Μυρωδιές»,  που το χόρεψαν στη μέσ’ από το τοιχιό του Μοναστηριού αυλή. Εκεί, στο πλάτωμα με τα χαμομήλια. Τραγούδησαν και μαντινάδες και χόρεψαν κιόλας συρτό και πεντοζάλι. Χόρεψαν και καλαματιανό, τραγουδώντας το «Μάνα μου τα Κλεφτόπουλα». Εκεί, παραδίπλα στο πηγάδι, ο Ηγούμενος με τη Συνοδεία του, τους Ιερομόναχους Αθανάσιο Τσουπάκη και Τιμόθεο Δασκαλάκη, που  κ οι δυό τους ήταν από του Γάλλου, βοηθούμενοι κι από δυο «Βορδονάρηδες», είχαν στρώσει μια σειρά τραπέζια, για να περιποιηθούν  Δασκάλους και Δασκάλες. Τους προσέφεραν πλούσιο τραπέζι με πολλά καλά και καλό μοναστηρικό κρασί…

Το απομεσήμερο συγκεντρωθήκαμε όλα τα παιδιά. Ευχαριστήσαμε κι αποχαιρετήσαμε τους Ιερομόναχους και πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Αποχαιρετήσαμε και τα Παγκαλοχωριανάκια, τα Χαμαλευριανάκια και τ’ Αστεριανάκια. Αρχίσαμε να τραγουδούμε  σα να ήταν εμβατήριο το «Μαύρ’ είν’ η νύχτα στα βουνά» και κινήσαμε κατά τη Λούτρα. Δεν  ακολουθήσαμε  τον ίδιο δρόμο κατά την επιστροφή μας. Πήγαμε από Λούτρα, μαζί κ εμείς  με  τα Λουτριανάκια.

Ως ξεπροβάλαμε κι αντικρίσαμε  το Λουτριανό διδαχτήριο ξαφνιαστήκαμε. Η αυλή και το συνεχόμενο μ’ αυτή μικρό λιοφυτάκι ήταν γεμάτο κόσμο, που κρατούσε πολλές κόκκινες σημαίες και τις κυμάτιζε δεξόζερβα!  Ήταν οι Τοπικές Οργανώσεις του Κ.Κ.Ε., που είχαν μάζωξη και πανηγύριζαν εκεί την πρώτη μετά την απελευθέρωση Πρωτομαγιά. Φωνάζανε! Τραγουδούσανε! Χοροπηδούσανε! Δε σταματούσανε να κουνούν τις κόκκινες σημαίες και να μας χαιρετούν.

Η Νονά μου η Βαγγελίτσα, αφού πέρασε τα παιδιά του σκολειού της απέναντι από τον επαρχιακό αμαξιτό δρόμο, τα σταμάτησε στη διακλάδωση, στην είσοδο του χωριού. Σταματήσαμε κ εμείς στην άκρη του αμαξιτού. Αυτά φώναξαν όλα μαζί το «Γιούπι, γιούπι άμε, όλους σας αγαπάμε».  Φωνάξαμε κ εμείς  «Γιούπι, γιούπι ούμε, κ εμείς σας αγαπούμε και σας ευχαριστούμε».

 Ύστερ’ από αυτό τον αποχαιρετισμό, τα παιδιά του σκολειού της Λούτρας διαλύθηκαν κ η Δασκάλα τους μας ακολούθησε στην Πηγή, παρέα με τις άλλες δυο Δασκάλες. Την αδελφή της τη Μαρία του Άδελε  και τη Φλουρή της Πηγής.

 Λίγο πριν από το Ναό του Άι Γιάννη του Ριγολόγου  στα Μαρακιανά, πριν μπούμε στο χωριό μέσα, αποχαιρετιστήκαμε κατά τον ίδιο τρόπο και ξεχωρίσαμε από τ’ Αδελιανάκια. Εμείς κινήσαμε κατά το δικό μας διδαχτήριο, κι αυτά συνέχισαν την πορεία τους αμαξιτό-αμαξιτό για το Άδελε.

 Περάσαμε αξέχαστη Πρωτομαγιά! Ήταν η πρώτη οργανωμένη και μαζική  συνάντηση κ επαφή του μαθητόκοσμου του Κατωμεριού, με τα όσα καλά συνεπάγεται! Και να σκεφτείτε ότι, ούτε μύτη δεν άνοιξε κατά τη συναναστροφή μας αυτή. Και να σκεφτείτε ακόμη ότι δεν περνούσε βδομάδα, που να μην πιαστούμε τα Πηγιανάκια με τ’ Αδελιανάκια σε πετροπόλεμο. Μάχες, κατά  τις οποίες σε κάποιες περιπτώσεις υπήρξαν και θύματα! Όχι! Νεκρούς δεν είχαμε! Μόνο μαντηλοδεμένους εξαιτίας επιπόλαιων  τραυματισμών…    

                                                 Γράφτηκε 26.4.2015.