από ΧΕΡΙ σε ΧΕΡΙ και στον ίδιο ΧΡΥΣΟΧΕΡΗ

Από τον Αύγουστο του 1944  τα σημάδια έδειχναν ότι, το ΝΑΖΙστικό καθεστώς, που είχ’ επιβληθεί από τον Εβραιοσιωνιστή Χίτλερ, κ η κυριαρχία του στον Ευρωπαϊκό χώρο έφταναν  στο  τέλος τους.

Και στην Ελλάδα είχε αρχίσει έγκαιρα και στα μουλωχτά  η προετοιμασία διαδοχής των ΝΑΖΙ από άλλο καταχτητή.

  Η Κυβέρνηση του γερμανόφιλου Μασόνου γιατρού των SS Κων. Λογοθετόπουλου (2.12.1942 – 7.4.1943) απολύθηκε. Στη θέση της διορίστηκε  Κυβέρνηση του Μασόνου Ιωάννη Δημ. Ράλλη  την  ίδια μέρα.

 Ο Μασόνος αυτός ήταν στέλεχος του Κόμματος του Ελ. Βενιζέλου κ είχε διαφημιστεί στους ΝΑΖΙ από πεμπτοφαλαγγίτες Μασόνους ως φανατικός αντικομμουνιστής.  Μάλιστα, για ν’ αποδεχτεί το διορισμό του ως Πρωθυπουργός, έθεσε στους ΝΑΖΙ όρο, προϋπόθεση, να δεχτούν την ίδρυση ένοπλης δύναμης συγκροτημένης από Έλληνες.

Επίσημα έτασσε  σκοπό της   ίδρυσης κι αποστολή αυτής της ένοπλης δύναμης την επιβολή της τάξης στην ύπαιθρο και τη δίωξη των κομμουνιστών του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Τόσον η απαίτηση του  Ράλλη, όσο κ η πρόθυμη αποδοχή της από τους ΝΑΖΙ, είναι σημάδια ύποπτα. Κι αυτά μας λένε πως όλες οι πόρτες του Συστήματος είχαν ρωγμές κ έμπαζαν άλλες αέρα κι άλλες νερό.

Ο Εβραιοσιωνισμός δρούσε ανάμεσα στους αντίπαλους Συνασπισμούς κι ανάμεσα σ’ αυτούς και στους υπόδουλους Έλληνες. Κι αυτός ήταν που ρύθμιζε κατά τα συμφέροντά του την εξέλιξη του πολέμου, που ο ίδιος αυτός είχε προκαλέσει, και τα κορόϊδα σκοτωνότανε τζάμπα!!

Το θέμα της απελευθέρωσης της Ελλάδας δεν απασχολούσε μόνο τους Έλληνες. Απασχολούσε και τη Βρετανία. Όχι επειδή τη σκότιζε η  μεθόδευση προσπάθειας απελευθέρωσης των Ελλήνων. Αλλά γιατί, εξαιτίας της κατοχής  της Ελληνικής Επικράτειας από τους ΝΑΖΙ, οι χρυσοκάνθαροι του City του Λονδίνου είχαν απολέσει μια σοβαρή πηγή πλουτισμού. Η Βρετανία μια σημαντική βάση ελέγχου της Μεσογείου, της Μέσης Ανατολής, και της ελεύθερης διέλευσής της προς τον Ινδικό. Συμφέροντα, που διεκδικούσε να επαναχτήσει και να κατοχυρώσει έναντι των Συμμάχων της στα μουλωχτά…

Ο Μασόνος Τσόρτσιλ, αυτό το εργαλείο των Εβραιοσιωνιστών τοκογλύφων του City, είχε έγκυρη και σωστή πληροφόρηση, γιατί εργαζόταν για το Σύστημα. Γνώριζε και προχωρούσε παραβιάζοντας ανοιχτές πόρτες!!...

Αυτός ο προδότης  Ράλλης δεν επιλέχτηκε τυχαία Πρωθυπουργός της Ελλάδας. Υποδείχτηκε από  το «Μεγάλο Αδελφό». Ήταν μιλημένος. Γι’ αυτό είχε θέσει ως προϋπόθεση και την ίδρυση Σώματος ενόπλων Ελλήνων στα SS. Και μόλις ανέλαβε την «Εξουσία»,  έσπευσε,  ίδρυσε από τον Απρίλη, με το  Νόμο 260/18.6.1943, κι οργάνωσε τα «Τάγματα Ασφαλείας», με τη στήριξη Γραικύλων γερμανόφιλων. Ανάμεσα σ’ αυτούς ήταν κι ο Προδότης Ιω. Βουλπιώτης. Μέσω του προδότη αυτού δόθηκε η έγκριση ίδρυσης αυτών των Ταγμάτων  από τους ΝΑΖΙ καταχτητές. Την ίδρυσή τους προωθούσε ομάδ’ απόστρατων αξιωματικών. Σ’ αυτή την ομάδα  συμμετείχαν κ οι Μασόνοι Στρατηγοί Στυλ. Γονατάς και  Θεοδ. Πάγκαλος. Αυτός, ο πρώην διχτάτορας κ υποχείριο των Βρετανών Πάγκαλος, φερόταν ως αρχηγός της ομάδας κ  εμπνευστής, από ματαιοδοξία,  της ιδέας ίδρυσης των Ταγμάτων. Πλην όμως δεν ήταν δική του. Του είχ’ επιβληθεί άνωθεν.

 Η επίσημη ονομασία του Σώματος αυτού ήταν «Τάγματα Ευζώνων». Ο Λαός τ’ αποκάλεσ’ εύστοχα «Γερμανοτσολιάδες». Επίσημος σκοπός τους ήταν η τήρηση της τάξης στην «ύπαιθρο Χώρα», η αποτροπή κυριαρχίας του Κομμουνισμού κ η παρεμπόδιση «επιστροφής του Βασιλιά», που αποτέλεσε το κερασάκι της τούρτας. Το τυρί της παγίδας, που θα έριχνε σ’ αυτή τους  Βενιζελικούς απόταχτους αξιωματικούς του 1936. Θα τους εξέθετε στους Αντιστασιακούς ως συνεργάτες των ΝΑΖΙ. Θα τους  καθιστούσε στόχους του Αντάρτικου.  Κ έτσι θα τους εξουδετέρωνε από το να χρησιμοποιηθούν κατά του καταχτητή. Θα τους καθιστούσε αντίπαλους του Αντάρτικου. Άλλους από ηλιθιότητα. Άλλους από άμεση ανάγκη επιβίωσης. Αυτοί προοριζόταν ύπουλα για ν’  αποτελέσουν στελέχη της δίωξης των Αντιστασιακών και του   νέου  εμφύλιου, που προπαρασκεύαζε ο Εβραιοσιωνισμός κατά των  Ελλήνων, διά της Βρετανίας. Οι ΝΑΖΙ αποδέχτηκαν την ίδρυση και τον εξοπλισμό των Ταγμάτων αυτών, με την υστεροβουλία ότι, θα έριχναν Έλληνες στην καταδίωξη Ελλήνων και θα γλίτωναν Γερμανούς. Έτσι θα μείωναν τα θύματά τους  και θα εξοικονομούσαν δυνάμεις για να τις διαθέσουν σε άλλες ανάγκες τους.

Αυτά τα τάγματα εξοπλίστηκαν από τους ΝΑΖΙ. Αύξησαν τη δύναμή τους από ένα σ’ έξι τάγματα. Χρησιμοποιήθηκαν έντονα μετά τη συνθηκολόγηση της Ιταλίας. Καθήκον τους είχαν  το «χαφιεδισμό» των πολιτών και τη δίωξη των Αντιστασιακών με ιδιαίτερη προτίμηση το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Συνεργαζόταν στενά με τα SS. Υστερότερα διασώθηκαν από το Βρετανικό στρατό κατοχής του Σκόμπι. Μπήκαν κάτω από τις διαταγές του κι αξιοποιήθηκαν από αυτόν. Χρησιμοποιήθηκαν στην καταδίωξη των κομμουνιστών και στη διαίρεση των Ελλήνων. Συνέβαλαν αποτελεσματικά στην επιστροφή του Βασιλιά, κι όχι στην παρεμπόδισή της. Εντάχτηκαν υστερότερα στη Χωροφυλακή και στο Στρατό, αν κ είχαν καταδικαστεί ως προδοτικά τόσον από τη Συμφωνία της Καζέρτας, όσο κι απ’ όλες τις αντιστασιακές οργανώσεις από το Γενάρη του 1944. Αποτέλεσαν το προζύμι, που ζύμωσε τους Έλληνες κ επαύξησε τον αριθμό στελεχών προσκείμενων στην εξυπηρέτηση των Βρετανικών και, μέσω αυτών, των Εβραιοσιωνιστικών συμφερόντων στη μετακατοχική Ελλάδα.  Επίγονοι τους φτάνουν ως την εποχή μας και βρίσκονται ανάμεσα σ’ αυτούς, που συνεργάζονται και σήμερα με τον «Ξένο παράγοντα», γιατί «μαζί τα τρώνε»…

Όταν πια φάνηκε καθαρά πως η ΝΑΖΙστική Γερμανία έχανε τον πόλεμο, η Βρετανία δραστηριοποιήθηκε πιο έντονα. Όχι για την απελευθέρωση των Ελλήνων. Αλλά για την ανάχτηση των συμφερόντων της στην Ελλάδα. Το ενδιαφέρον της για την επαναφορά της Ελλάδας στο Βρετανικό «Μαντρί» εκδήλωσε ο Τσόρτσιλ προς το Ρούζβελτ για πρώτη φορά τον Αύγουστο του 1943 κατά τη Συνδιάσκεψη, που  πραγματοποιήθηκε στο Κεμπέκ του Καναδά. Σ’ αυτή πήραν μέρος, εχτός από τον Τσόρτσιλ, κ οι: Ρούζβελτ, Πρόεδρος των ΗΠΑ. Τσε-βεν Τσουνγκ, ΥΠΕΞ της Κίνας. Και Μακένζι Κίνγκ, Πρωθυπουργός του Καναδά.

Ο Τσόρτσιλ ομολογεί στ’ «Απομνημονεύματά» του ότι,  κατά τη διάρκεια της συνδιάσκεψης αυτής  προκλήθηκε « η πρώτη σκέψη, ότι ήμασταν υποχρεωμένοι να επέμβουμε στις εσωτερικές υποθέσεις της Ελλάδας τη στιγμή της απελευθέρωσης».

 Σε μια δεύτερη διμερή Συνδιάσκεψη, που πραγματοποιήθηκε στην ίδια πόλη του Καναδά μεταξύ του Τσόρτσιλ, του Ρούζβελτ και των στρατιωτικών τους συμβούλων κατά το Σεπτέμβρη του 1944, ο Τσόρτσιλ επανήλθε στο θέμα πιο συγκεκριμένα  και συγκροτημένα. Και τούτο, γιατί στο μεταξύ διαπιστώθηκε πως το ΕΑΜ κυριαρχούσε ανάμεσα στον Ελληνικό Λαό. Ο «Κομμουνιστικός Κίνδυνος» ήταν ορατός κι αποτελούσε άμεση απειλή υπαγωγής της Ελλάδας μεταπελευθερωτικά στην επιρροή της ΕΣΣΔ. Οπότε θα ήταν αδύνατη η ένταξη της Ελλάδας κάτω από την επιρροή της Βρετανίας και των ΗΠΑ.

Ήδη από το 1943 ο Τσόρτσιλ είχε αρχίσει να μεθοδεύει τρόπο επέμβασης των Βρετανικών στρατιωτικών δυνάμεων στην Ελλάδα. Επιδίωκε να προλάβει, πριν καταλάβει ο ΕΛΑΣ, ο στρατός του ΕΑΜ,   την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη. Επιδίωκε να μπουν πρώτα τα Βρετανικά στρατεύματα στις πόλεις αυτές, ώστε να φανεί  στους Έλληνες πως οι Βρετανοί  απελευθέρωσαν κ έσωσαν  την Ελλάδ’ από τους ΝΑΖΙ δολοφόνους. Να επιβάλει έτσι στο μυαλό των Ελλήνων την ιδέα της Βρετανίας-Σωτήρα και  να παρουσιάσει την υποδούλωση των Ελλήνων σ’ αυτή, ως προστασία της Λευτεριάς του Ελληνισμού.

 Γι’ αυτό το σκοπό είχε αρχίσει την εκπόνηση του Σχεδίου κατάληψης της Ελλάδας, με την κωδική ονομασία «ΜΑΝΑ». -«Μάνα» έστειλε κ ο Θεός κ έσωσε  τους  Εβραίους στην Έρημο. Το θυμάστε, δεν είν’ έτσι;- Και, όπως ο ίδιος γράφει στ’ Απομνημονεύματά του:

«Το σχέδιο συνίστατο βασικά στην κατάληψη των Αθηνών και του αεροδρομίου των από μια ταξιαρχία αλεξιπτωτιστών, στο να εγκαταστήσουμε 4 σμήνη καταδιωκτικών, να εκκαθαρίσουμε το λιμάνι Πειραιώς, για την αποβίβαση μεταγενεστέρως ενισχύσεων... Η καθυστέρησις που εσημείωσαν οι Γερμανοί στην εκκένωσιν των Αθηνών μάς υποχρέωσε να τροποποιήσουμε το σχέδιό μας. Τίποτε δεν έδειχνε μια προσεχή αναχώρησιν της φρουράς, δυνάμεων 10.000 ανδρών και γι' αυτόν τον λόγο, στις 13 Σεπτέμβρη ετηλεγράφησα στο στρατηγό Ουίλσον, για να του είπω να ετοιμάσει μια προκαταρκτική κάθοδο στην Πελοπόννησο, απ' όπου ο εχθρός ήδη υποχωρούσε προς τη διώρυγα της Κορίνθου. Από τα μεσάνυχτα της 13^ης του Σεπτεμβρίου τα στρατεύματα του "Μάνα" ετέθησαν σε 48ωρη επιφυλακή. Διοικητής ήταν ο στρατηγός Σκόμπι...» …

Στις 29.9.1943, λοιπόν, υπολόγιζε πως θα χρειαστεί δύναμη  5.000 Βρετανικού στρατού για μια πετυχημένη επιχείρηση, «εάν οι Γερμανοί εγκαταλείψουν την Ελλάδα, με τεθωρακισμένα αυτοκίνητα και πυροβόλα...».

 Αν, δηλαδή, οι Γερμανοί κατάφερναν να εγκαταλείψουν την Ελλάδα, χωρίς να πέσει στα χέρια των Ελληνικών Αντάρτικων δυνάμεων ο εξοπλισμός τους και μάλιστα τα τεθωρακισμένα και τα πυροβόλα.

Και το Νοέμβρη του 1943, που είχε ολοκληρώσει το σχεδιασμό της επέμβασης,  τηλεγραφούσε στον Ήντεν ότι, «Θα πρέπει το χτύπημα, για να είναι αποφασιστικό, να καταφερθεί κατά του ΕΛΑΣ την κατάλληλη στιγμή».

Τι έκαμε, λοιπόν, αυτός ο καταχθόνιος Μασόνος Σιωνιστής προκειμένου να εξασφαλίσει την κυριαρχία της Βρετανίας στην Ελλάδα, μας το αποκαλύπτει ο ΝΑΖΙ υπουργός Πολεμικής και Βιομηχανικής Παραγωγής του Χίτλερ Άλμπερτ Σπέερ, σε συνέντευξη, που έδωσε στο Βάσο Μαθιόπουλο.

 Γράφει, λοιπόν, ο παραπάνω πολύ αξιόλογος Αντιστασιακός Δημοσιογράφος στο βιβλίο του  «Ο Δεκέμβριος του 1944», ό,τι αυτός ο ΝΑΖΙ Γερμανός  πολιτικός του είπε:

«Θυμάμαι συγκεκριμένα ότι ο στρατηγός Γιοντλ, αρχηγός του Γενικού (γερμανικού) Επιτελείου, ήρθε μια μέρα και μου ανέφερε ότι επήλθε συμφωνία σε υψηλό επίπεδο μεταξύ Αγγλίας και Γερμανίας, που αφορούσε την Ελλάδα. Η συμφωνία αυτή, πρωτοφανής μέχρι τότε και όπως γνωρίζω ΜΟΝΑΔΙΚΗ σε όλο τον Β` Παγκόσμιο Πόλεμο, αφορούσε - όπως, τουλάχιστον, μου είπε ο Γιοντλ - την εκκένωση της Ελλάδας από τα γερμανικά στρατεύματα χωρίς βρετανική ενόχληση. Η συμφωνία αυτή έγινε στη Λισαβόνα και το ποιος είχε την πρωτοβουλία δεν ξέρω, αλλά πιστεύω ότι δεν έγινε σε διπλωματικό επίπεδο, αλλά πολύ ψηλότερα, για να μην υπάρξουν ακριτομυθίες. Η πληροφορία για το περίεργο αυτό "τζέντλεμαν αγκρίμεντ" μεταξύ Λονδίνου και Βερολίνου προκάλεσε σε όσους το έμαθαν κατάπληξη. Και, πράγματι, οι Άγγλοι την τήρησαν. Τα γερμανικά πολεμικά και μεταγωγικά σκάφη φορτώθηκαν στρατό από τα ελληνικά νησιά - που εκκένωσαν - πέρασαν, το φθινόπωρο του 1944, ανενόχλητα μπροστά από τα μάτια των Βρετανών και ανάμεσα από τα βρετανικά υποβρύχια στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο. Το τίμημα της συμφωνίας, κατά τη γνώμη μου, ήταν να παραχωρήσουν οι Γερμανοί τη Θεσσαλονίκη στους Άγγλους αμαχητί και μ' αυτόν το τρόπο η Ελλάδα να περιέλθει στο δυτικό στρατόπεδο. Και, βέβαια, ο Χίτλερ θα διατηρούσε ανέπαφες τις δικές του δυνάμεις, που κατείχαν τον ελληνικό χώρο".

Μ’ αυτή την ατιμία του Τσόρτσιλ απέναντι στην Ελλάδα και στους τότε Μεγάλους Συμμάχους του κατά του ΝΑΖΙσμού Ρούζβελτ και Στάλιν, οι Γερμανοί κατάφεραν ν’ απαγκιστρωθούν από την Ελλάδα, χωρίς να υποστούν απώλειες και συνέπειες των κακουργημάτων, που προκάλεσαν τουλάχιστο στον άμαχο πληθυσμό της Ελλάδας.

Ο Τσότρσιλ διέσωσε με το σχέδιό του αυτό 50.000 στρατεύματα των ΝΑΖΙ, που βρισκόταν στην Ελλάδα, χώρια οι 20.000 περίπου, που παρέμεναν στο Ακρωτήρι της Κρήτης ως το Μάη του 1945. Οι ΝΑΖΙ του Ακρωτηρίου κρατούσαν σε ομηρία τις Αντιστασιακές δυνάμεις των Κρητικών σε «αβάντα» των Βρετανών,  με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε βάρος της Ελλάδας κ ιδιαίτερα της Κρήτης. Ο Συμμαχικός στρατός,  αντιμετώπισε υστερότερα στο Δυτικό μέτωπο τις 50.000 αυτούς ΝΑΖΙ, που κατέληξαν  σ’ αυτό κ έδωσαν φιλί ζωής στην πνέουσα τα λοίσθια  Βέρμαχτ.

Χάρη στο «ΜΑΝΑ» οι μονάδες των ΝΑΖΙ αποχώρησαν από τα Νησιά του Β/Α Αιγαίου, τα Δωδεκάνησα, τις Κυκλάδες και την Κρήτη ανενόχλητες και με όλο τους τον εξοπλισμό. Διασώθηκαν. Ενίσχυσαν  το Δυτικό Μέτωπο. Μακέλεψαν ακόμη ο Θεός ξέρει πόσους Βρετανούς  κι άλλων εθνικοτήτων στρατιώτες! Αλλά ο Τσόρτσιλ κέρδισε την Ελλάδα!! Η πράξη αυτή συνιστά κατάφορη παραβίαση της Συμμαχίας. Συνιστά προδοσία των Συμμάχων! Συνιστά έγκλημα κατά της Ελλάδας!!

 Τέτοιο ελεεινό Γουρούνι ήταν ο Τσόρτσιλ! Αυτό το εργαλείο των Εβραιοσιωνιστών του City. Θυσίασε χιλιάδες Βρετανούς κι άλλους Συμμάχους στο φονικό Δυτικό Μέτωπο. Με  τις μεθοδεύσεις αυτές, που διέπραξε κατά του Ελληνικού Αντάρτικου, συνέβαλε στην πρόκληση τεράστιων καταστροφών σε υποδομές, άψυχο κ έμψυχο υλικό της Ελλάδας. Οι απώλειες κ οι καταστροφές αυτές, που συνέβησαν κατά το διάστημα προπαρασκευής της αποχώρησης και κατά την αποχώρηση των δυνάμεων των ΝΑΖΙ από τη Χώρα μας αμαχητί, ήταν πιο πολλές, απ’ όσες διαπράχτηκαν κατά τη διάρκεια της Γερμανοκατοχής! …

Από το στημένο Συνέδριο του Λιβάνου (17-20.5.1944). Από το Βρετανικό εκβιασμό προσυπογραφής του Συμφώνου του Λιβάνου από τους εκπρόσωπους των Αντιστασιακών Οργανώσεων που δρούσαν κατά των ΝΑΖΙ στην Ελλάδα. Προήλθε η  Κυβέρνηση «Εθνικής Ενότητας» του Γεωργίου Παπανδρέου στις 24.5.1944! Ήταν Κυβέρνηση μαριονέτα του Τσόρτσιλ. Προήλθε από  ανασχηματισμό της προηγούμενης Κυβέρνησης του Γ. Παπανδρέου, μαριονέτας κι αυτής του Τσόρτσιλ. Και τούτο φαίνεται από  τηλεγράφημά του προς τον Ήντεν, όταν ο Παπανδρέου απείλησε με παραίτηση, επειδή η ΠΕΕΑ και το «Βουνό» επέμεναν στην αποδοχή των αξιώσεών τους, για να δεχτούν τη συμμετοχή τους σ’ αυτή:

«Και βέβαια θα πρέπει να πούμε στον Παπανδρέου ότι οφείλει να παραμείνη πρωθυπουργός και να τους αψηφήσει όλους... Δεν μπορούμε να φέρνουμε έναν άνθρωπο στην εξουσία, όπως κάναμε με τον Παπανδρέου και μετά να τον αφήνουμε να ριχθή στους λύκους με τα πρώτα ουρλιάσματα των αθλίων Ελλήνων ληστών...
Μου φαίνεται ότι το θέμα έφθασε στο εξής σημείο: Ή υποστηρίζουμε τον Παπανδρέου, στην ανάγκη χρησιμοποιώντας και βία, όπως έχουμε συμφωνήσει, ή παύουμε να ενδιαφερόμαστε εντελώς για την Ελλάδα».

Βλέπετε ότι ο Τσόρτσιλ συστήνει ακόμη και τη χρήση βίας για την παραμονή Παπανδρέου στη θέση του Πρωθυπουργού της Ελλάδας!!

Ο Γ. Παπανδρέου διέμενε τότε στην έπαυλη που στέγαζε προπολεμικά την Ελληνική Πρεσβεία στη συνοικία Τζαμάλεκ του Καϊρου. Η έπαυλη αυτή λειτουργούσε ως  «Μέγαρο Μαξίμου» κείνου του καιρού στο Κάιρο της Αιγύπτου. Η ολιγοήμερη αυτή Κυβέρνηση ανασχηματίστηκε πάλι με τη συμμετοχή και του ΕΑΜ και της ΠΕΕΑ στις 3.9.1944, ύστερ’ από Βρετανικό εκβιασμό και με την ανοχή και τις ευλογίες της Μόσχας και της Ουάσιγκτον, για την καλύτερη εξυπηρέτηση και την αποτελεσματική εφαρμογή  του Σχεδίου «ΜΑΝΑ».

 Ότι ο Βρετανικός εκβιασμός προς τους εκπρόσωπους της ΠΕΕΑ και του «Βουνού» έγινε με την ανοχή της Μόσχας γίνεται φανερό από την  έκθεση του Πέτρου Ρούσου, που συμμετείχε στις διαπραγματεύσεις, προς τα «Βουνά»: «...Σε προσωπική επαφή με τον πρεσβευτή της ΕΣΣΔ δεν κατορθώσαμε να ρθούμε. Ζητήσαμε αν είναι δυνατό να έχουμε την άποψη της σοβιετικής κυβέρνησης πάνω στα ελληνικά ζητήματα από τον πρώτο σύμβουλο της πρεσβείας. Μετά δέκα περίπου μέρες, δηλαδή ένα μήνα μετά την λήξη της διάσκεψης του Λιβάνου και μια βδομάδα μετά την αναχώρηση του Μιλτιάδη (Πορφυρογένη), ο α΄ σύμβουλος (της πρεσβείας) με κάλεσε και μου έκανε την ακόλουθη ανακοίνωση: Η σοβιετική κυβέρνηση δεν απάντησε επί του θέματος. O πρεσβευτής όμως (Νοβίκωφ) σας διαβιβάζει την ακόλουθη προσωπική του γνώμη: α) Η συμφωνία του Λιβάνου ανταποκρίνεται στη σημερινή κατάσταση πραγμάτων. β) Η στάση της αντιπροσωπείας σας είναι η σωστή. γ) Πρέπει να μπείτε στην κυβέρνηση και δ) Να φροντίσετε να γίνει γνωστή η γνώμη αυτή στα βουνά.».

 Άρα υπήρχε Αγγλορώσικη συμφωνία διανομής  των Βαλκανίων, αφού η Ρώσικη Κυβέρνηση συμφωνούσε με το Σύμφωνο του Λιβάνου. Συμφωνούσαν όμως κ οι ΗΠΑ. Ο  Πρεσβευτής τους στο Κάιρο συμμετείχε στις διαβουλεύσεις του Συνεδρίου του Λιβάνου. Συμφώνησε με όλες τις αποφάσεις που πάρθηκαν σ’ αυτό. Αποδέχτηκε τη συγκρότηση της «Ελληνικής» Κυβέρνησης «Εθνικές Ενότητας». Κυβέρνησης, που  προοριζόταν ν’ αποτελέσει την κάλυψη της Βρετανίας, και να προκαλέσει τον Εθνικό Διχασμό των Ελλήνων γι’ άλλη μια φορά στην Ιστορία τους!! Να σηκώσει στις πλάτες της την ευθύνη του Εθνικού Διχασμού.  Την ευθύνη επιβολής στην Ελλάδα της νέας υποδούλωσης στο «Καρτέλ» των Εβραιοσιωνιστών τοκογλύφων του Λονδίνου.

Ο δε Παπανδρέου είχε την εντολή να μεταφέρει την Κυβέρνησή του σ’ Ελληνικό έδαφος. Όμως τον τρόμαζε η ισχύς του ΕΑΜ κ η επικράτηση του ΕΛΑΣ. Γι’ αυτό ζητούσε την προστασία του Βρετανικού στρατού. Η καθυστέρηση λήψης προστατευτικών μέτρων υπέρ της Κυβέρνησής του από τους Βρετανούς τον ανησυχούσε! Στις 14.9.1944, εορτή της Ύψωσης του Τιμίου Σταυρού, τηλεγραφούσε στον Πρέσβη της Κυβέρνησής του στο Λονδίνο:

 «Κυβέρνησις μεταβαίνουσα Αθήνας και στερουμένη και ιδίας και Συμμαχικής δυνάμεως θα είναι ουσιαστικώς αιχμάλωτος του ΕΑΜ». (Γ. Παπανδρέου: «Η απελευθέρωσις της Ελλάδος», έκδοση Β’).

Βιαζόταν να πάει στην Αθήνα, για να υψώσει σ’ αυτή τον τίμιο Σταυρό των Ελλήνων! Βέβαια!

Τέσσερις ημέρες αργότερα  τηλεγραφούσε πάλι προς τον ίδιο αποδέχτη ότι: «Η κατάστασις επιδεινούται (στην Ελλάδ’ από τον ΕΛΑΣ) ραγδαίως. Μόνη μου ελπίς έχει απομείνει το Λονδίνο. Μόνο Βρετανική κυβέρνησις και ιδίως πρωθυπουργός Τσώρτσιλ μεταβάλει κατάστασιν εξευρίσκων και διατάσσων άλλοθεν δυνάμεις ενεργήσουν αμέσως Ελλάδα»(ό.π.).

Κι αφού καθυστερούσε η ανταπόκριση της Βρετανικής Κυβέρνησης, τηλεγράφησε στον ίδιο το Μασόνο Σιωνιστή Ουίνστον Τσόρτσιλ στις 22.9.1944 ότι:

«Αι υπό των Γερμανών εκκενούμεναι περιφέρειαι καταλαμβάνονται υπό του ΕΑΜ εν ονόματι δήθεν της ελληνικής κυβερνήσεως... ενώπιον της διαμορφωθείσης κρισίμου καταστάσεως τα πολιτικά μέσα προς αντιμετώπισίν της δεν είναι πλέον επαρκή. Μόνον η άμεσος παρουσία επιβλητικών βρετανικών δυνάμεων εις την Ελλάδα και μέχρι των τουρκικών ακτών ημπορεί να μεταβάλει την κατάστασιν» (ό.π.).

Αποτέλεσμα των ενεργειών του αυτών υπήρξε η επίσπευση της Σύσκεψης, που  πραγματοποιήθηκε  στις 26.9.1944 στην κωμόπολη της Ν. Ιταλίας Καζέρτα, για τη ρύθμιση της κατάστασης στην Ελλάδα, κατά  και μετά την αποχώρηση από αυτή των ΝΑΖΙστικών δυνάμεων κατοχής. Η υπόθεση  καθαρά ελληνική. Υποτίθεται, λοιπόν,  ότι σ’ αυτή θα έπαιρναν μέρος από τη μια ο Γ.Παπανδρέου ως Πρωθυπουργός με τους αρμόδιους υπουργούς  της «Ελληνικής» Κυβέρνησης. Κι από την άλλη  οι Καπετάνιοι του ΕΛΑΣ και του ΕΔΕΣ, με τους επιτελείς τους, ως εκπρόσωποι των Ελληνικών Δυνάμεων, που είχαν επωμιστεί τον απελευθερωτικό αγώνα των Ελλήνων.

Όμως στη Σύσκεψη πήραν μέρος από τη μια πλευρά, οι Έλληνες πολιτικοί: Γ. Παπανδρέου, Αλέξ. Σβώλος,  Μιλτιάδης Πορφυρογένης της ΠΕΕΑ, Γιάννης Ζεύγος,  Ηλία Τσιριμώκος,  Θεμ. Τσάτσος, και Χρήστος Σγουρίτσας. Κ οι Έλληνες στρατιωτικοί, που αντιπροσωπεύτηκαν από το Στρατηγό – Αρχηγό των Ανταρτικών Δυνάμεων  του ΕΛΑΣ Στέφανο Σαράφη, με πολιτικό-νομικό σύμβουλό του τον Κων. Δεσποτόπουλο και το Στρατηγό-Αρχηγό των Αντάρτικων Δυνάμεων του ΕΔΕΣ Ναπολέοντα  Ζέρβα, χωρίς επιτελείς.  

Από την άλλη πλευρά, πήραν μέρος  σ’ αυτή  αυθαίρετα κ οι «κεχαγιάδες» του Ελληνισμού. Αυτοί, που είχε διορίσει ο ανεκδιήγητος Τσόρτσιλ, για να χειραγωγήσουν τη Σύσκεψη. Να εκμαιεύσουν το αποτέλεσμα, που θα διευκόλυνε την τελευταία πράξη του δράματος. Την υποδουλώσει της Ελλάδας. Αυτοί ήταν οι: Βρετανός Αρχιστράτηγος των «Συμμαχικών Δυνάμεων Μεσογείου» Χένρι Μέτλαντ Ουίλσον, ως Πρόεδρος της Σύσκεψης!! Βρετανός υπουργός «Μέσης Ανατολής» Μακ Μίλλαν. Βρετανός Πρεσβευτής Λήπερ, διαπιστευμένος στην Κυβέρνηση Παπανδρέου. - Το τσιμπούρι στον κώλο του γαϊδάρου, όπως θα λέγαμε, αλλά δεν το λέμε. Το γράφομε. – Και τέλος ο  Βρετανός Στρατηγός Σκόμπι, «το κομπί τσ’ Αλέξαινας» που λέει ο λόγος. Αυτός, που είχε διοριστεί Διοικητής των συγκροτημένων Βρετανικών δυνάμεων, που προοριζόταν ν’ αποβιβαστούν στην Ελλάδα και να διαδεχτούν τους ΝΑΖΙ.

 Οι δυνάμεις αυτές είχαν ήδη συγκροτηθεί. Είχαν μεταφερθεί και μετασταθμεύσει στην παραδίπλα της Καζέρτας Ιταλική πόλη Σαλέρνο. Έτσι, ώστε να μπορούν από εκεί να καταπλεύσουν στον Πειραιά γρήγορα.

 Αυτοί, οι από την …άλλη πλευρά, τι χρειαζόταν να πάρουν μέρος σε μια Σύσκεψη Ελλήνων, που αφορούσε καθαρά εσωτερική υπόθεση της Ελλάδας; Ποιος και γιατί τους κάλεσε; Ή, μήπως, αυτοί προσκάλεσαν τους Έλληνες;…

 Εν πάση περιπτώσει και περιπτώσει πάση, οι παραπάνω Έλληνες …αποφάσισαν κ υπέγραψαν  στις 26.9.1944 τη Συμφωνία ή Σύμφωνο της Καζέρτας, υπό την κηδεμονία των Βρετανών «κεχαγιάδων».

Μια συμφωνία που «όπως αυτή συνομολογήθηκε, από ελληνικής πλευράς κρίθηκε ιστορική, από αγγλικής πλευράς σπουδαίος πολιτικοστρατιωτικός άθλος, από πλευράς διεθνούς δικαίου εγκληματική και από σύγχρονους ιστορικούς ερευνητές αισχρή.». Και όντως ήταν ΑΙΣΧΡΗ!

Μια Συμφωνία, που: «θεωρούσε σαν αυτονόητο γεγονός την άμεση απόβαση βρετανικών δυνάμεων στην Ελλάδα, υπήγαγε στο διοικητή τους τις δυνάμεις του ΕΛΑΣ και του ΕΔΕΣ και έδινε στους Άγγλους τη δυνατότητα ανάμιξης στα εσωτερικά ζητήματα της χώρας.

» Η Αθήνα με τον Πειραιά και όλη η Αττική τέθηκαν άμεσα στη δικαιοδοσία του Άγγλου στρατηγού Σκόμπυ, που διορίστηκε διοικητής -στην ουσία αρχιστράτηγος- όλων των συμμαχικών δυνάμεων στην Ελλάδα (αγγλικών, ΕΛΑΣ, Ταξιαρχίας Ρίμινι κλπ.). Στις δυνάμεις του ΕΛΑΣ της υπαίθρου απαγορεύονταν να μπουν στην πρωτεύουσα, καθώς και στην περιοχή μεταξύ Αξιού-Στρυμόνα, δηλαδή στη Θεσσαλονίκη…

» Την επομένη της υπογραφής της Συμφωνίας της Καζέρτας (23/9) ο στρατηγός Σκόμπυ έστειλε στο στρατηγό Σπηλιοτόπουλο, διοικητή της Χωροφυλακής στην πρώτη περίοδο της Κατοχής, που με τη Συμφωνία της Καζέρτας διορίστηκε στρατιωτικός διοικητής Αττικής, την εξής διαταγή:

«Οταν οι Γερμανοί αποχωρήσουν ή παραδοθούν τα Τάγματα Ασφαλείας θα λάβουν οδηγίες σας ή να λιποταχτήσουν προς τας οικίας των ή να παραδοθούν εις υμάς. Θα εργασθήτε εν συνδυασμώ με τον Διευθυντή της Αστυνομίας (αυτόν που είχαν διορίσει οι Γερμανοί κατακτητές. Σημ. Συντ.) επί του ανωτέρω ζητήματος και θα αποφασίσετε εν καιρώ ποία εκ των δύο περιπτώσεων είναι προτιμητέα.»

(«Κομμουν. Επιθεώρηση», τ.6, 2004).

Αυτό το Σύμφωνο της Καζέρτας αποτελούσε Συμβόλαιο κατάχτησης της Ελλάδας κ υποταγής των Ελλήνων στη Βρετανία.

Δυο μέρες μετά την προδοσία που διέπραξε, στις 28.9.1944 ο Γ. Παπανδρέου, απεύθυνε επίσημο διάγγελμα  προς τον ελληνικό λαό, από την κωμόπολη της Ιταλίας Cava dei Tirreni, όπου είχε μεταφερθεί  από την Αλεξάνδρεια για ωστόσο η «Ελληνκή» Κυβέρνηση, απόλυτα ικανοποιημένος από την κατοχύρωσή του ως Πρωθυπουργού της Ελλάδας με το Σύμφωνο της Καζέρτας! Και σ’ αυτό κατέληγε:

 «…Είναι σήμερον, από την Ξένην, η τελευταία φορά κατά την οποίαν απευθυνόμεθα προς το έθνος. Ευρισκόμεθα εις την Ιταλίαν όπου κυματίζει η Κυανόλευκος. Αλλά ελάχιστος είναι ακόμη ο χρόνος ο οποίος μας χωρίζει. Εντός ολίγου η κυβέρνησις της Εθνικής Ενώσεως θα ευρίσκεται εις την πατρίδα. Υπό το κράτος της βαθυτάτης αυτής συγκινήσεως απευθύνομεν εγκάρδιον χαιρετισμόν προς το έθνος»!

Αυτός, λοιπόν, που απεύθυνε στη Βρετανία κάλεσμα, και μάλιστα επείγον, να σπεύσει και να σώσει την Ελλάδ’ από τους …Έλληνες, πέτυχε την υποδούλωσή της στους Βρετανούς, με τη Συμφωνία της Καζέρτας. Νομιμοποίησε όμως, αν και   δοτός, τον εαυτό του ως Πρωθυπουργό της Ελλάδας. Ποια ήταν η διαφορά του από το Ράλλη; Τ’ ότι ο ένας ήταν δούλος των Γερμανών κι ο άλλος δούλος των Βρετανών, αλλά κ οι δυο ήταν δούλοι κ εργάστηκαν για τα Εβραιοσιωνιστικά συμφέροντα στην Ελλάδα!!...

 Έτσι απέχτησε ο Παπανδρέου και το δικαίωμα, που δεν είχε κατά τη γνώμη μου, γιατί δεν προερχόταν από τη θέληση του Ελληνικού Λαού, να επιβάλλεται και να διατάσσει ακόμη και το Αντάρτικο, που αγωνίστηκε για την απελευθέρωση της Χώρας και του Λαού της!  Πέτυχε να υποτάξει το Λαό και τη Χώρα   στα συμφέροντα  των οικονομισάριων Εβραιοσιωνιστών του City του Λονδίνου, που συνεχίζουν να μας εκμεταλλεύονται από τότε.  Αυτός, με το κάλεσμά του, έδωσε το δικαίωμα στους Βρετανούς γι’ άλλη μια φορά, όχι μόνο ν’ αναμιχθούν στα εσωτερικά της Ελλάδας, αλλά να έχουν  την αποφασιστική εξουσία και πρωτοβουλία  στις  κατοπινές εξελίξεις, σε σημείο υποδούλωσης της Ελλάδας. Νομιμοποίησε, με την πρόσκλησή του, τη Βρετανία να καταχτήσει την Ελλάδα. Ενέκρινε την παραπάνω Διαταγή του Βρετανού Στρατηγού Σκόμπι, που τοιχοκολλήθηκε στην Ελλάδα. Διέταξε τον Αρχηγό του ΕΛΑΣ Στέφ. Σαράφη: «Ουδεμίαν επιτρέπομεν επιθετικήν πρωτοβουλίαν εναντίον Γερμανών και Ταγμάτων Ασφαλείας στην Αθήνα»(Γ. Παπαδ., ό.π.).

 Και,  «στις 28 Σεπτέμβρη, στο διάγγελμά του προς τον ελληνικό λαό, τόνιζε υποκριτικά ότι «τα Τάγματα Ασφαλείας εφόσον ευρίσκονται εις την υπηρεσίαν του εχθρού, θα αντιμετωπίζονται ως εχθρικά τμήματα»(ό.π.).

Είναι να θαυμάσει κανένας την υποκρισία του Γ. Παπανδρέου!  

Με τον τρόπο αυτό συνέβαλε στη διαίρεση των Ελλήνων, όπως ο Βενιζέλος στα 1915, και στον αφοπλισμό του Αντάρτικου. Αλλά κι  αυτό: Αντί την κρίσιμη στιγμή να καταδιώξει τον  εχθρό που υποχωρούσε κατά πόδι. Αντί να επέμβει εναντίον του και να μην του δώσει καιρό να προκαλέσει τις καταστροφές των υποδομών της Χώρας κατά την υποχώρησή του. Άφησε τον εχθρό απολέμητο, ακαταδίωχτο κ έτσι του επέτρεψε να προκαλέσει καταστροφές των υποδομών της  Χώρας, που ξεπέρασαν τα τέσσερα τρισεκατομμύρια προπολεμικές δραχμές («Κόμ. Επιθ.» ό.π.).  

ΟΜΩΣ για τον Παπανδρέου οι εξελίξεις αυτές  αποτελούσαν σανίδα σωτηρίας, γιατί ο Τσόρτσιλ διέτασσε, με γράμμα του προς τον Σκόμπι και τον Πρεσβευτή του Λήπερ, ότι: «Πρέπει να υποχρεώσετε τον Παπανδρέου να κάνει το καθήκον του και να τον διαβεβαιώσετε ότι, αν το κάνει, θα υποστηριχθεί με όλες τις δυνάμεις μας. Αν παραιτηθεί, φυλακίστε τον έως ότου συνέλθει, όταν πια θα έχουν τελειώσει οι μάχες» (Γιάννης Ανδρικόπουλος: «Η κρίσιμη χρονιά», εκδ. Διογένης, 1974)…

Κι ο Παπανδρέου, όπως διαπιστώνετε, έκαμε το  «καθήκον του»! Συνέβαλε στην πρόκληση του νέου  αδερφοχτόνου σπαραγμού των  Ελλήνων. Ανάλογου με αυτούς, που  είχε προκαλέσ’ η Βρετανική προπαγάνδα  πάντοτε με τη συμμετοχή Ελλήνων Γραικύλων Μασόνων και συνέβησαν  κατά το 1824/25, κατά το 1862 και κατά το 1915/17. Και παρέδωσε την Ελλάδα και τον Ελληνισμό βορά στους Εβραιοσιωνιστές της Βρετανίας…

 

 Ύστερ’ από την Καζέρτα υπήρξε η συνάντηση Στάλιν – Τσόρτσιλ στη Μόσχα στις 9.10.1944. Η Βρετανική προπαγάνδα κυκλοφόρησε και μέχρι πρόσφατα θεωρούσαν αληθινό ότι επήλθε το βράδυ της ημέρας αυτής ανάμεσα στους δυο αυτούς Εβραιοσιωνιστές «Νταβατζήδες» «Συμφωνία», για τη διαίρεση των Βαλκανίων σε δυο σφαίρες  επιρροής. Ο Τσόρτσιλ γράφει στ’ «Απομνημονεύματά» του ότι: 

« …Έκρινα κατάλληλη τη στιγμή για να δράσω. Εδήλωσα: «Ας ρυθμίσομε τις υποθέσεις μας στα Βαλκάνια. Τα στρατεύματά σας βρίσκονται στη Ρουμανία και στη Βουλγαρία. Έχομε συμφέροντα, αποστολές, πράχτορες σ’ αυτές τις χώρες. Ας αποφύγομε τη σύγκρουση για ζητήματα ασήμαντα. Σχετικά με  τη Μεγάλη Βρετανία και τη Ρωσία τι θα λέγατε για μια υπεροχή κατά 90% υπέρ υμών στη Ρουμανία, υπεροχή υπέρ ημών 90% στην Ελλάδα και ίση συμμετοχή κατά 50% στη Γιουγκοσλαβία;». Ενώ μεταφραζόταν οι λόγοι μου, έγραψα σε μισό φύλλο χαρτιού:

 Ρουμανία: Η Ρωσία 90%, οι άλλοι 10%.- Ελλάς: Η Μεγάλη Βρετανία (σε συμφωνία με τις ΗΠΑ) 90%, η Ρωσία 10%. -Γιουγκοσλαβία 50% και 50%. - Ουγγαρία:50% και 50%.  -Βουλγαρία: Ρωσία 75%, οι άλλοι 25%.

Έσπρωξα το χαρτί μπροστά στο Στάλιν, στον οποίο είχαν δώσει εν τω μεταξύ τη μετάφραση. Ακολούθησε μικρή παύση. Έπειτα ο Στάλιν πήρε το μπλε μολύβι του, χάραξε μια χοντρή γραμμή σαν είδος επιδοκιμασίας και μου επέστρεψε το σημείωμα. Τα πάντα ρυθμίστηκαν σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, όσο χρειάστηκε για να γράψω αυτό το σημείωμα. Εννοείται, ότι είχαμε μελετήσει προσεχτικά το ζήτημα και από μακρού, κ εξάλλου δε μας απασχόλησαν παρά μόνο οι συμφωνίες,  που αφορούσαν την πολεμική περίοδο. Όλα τα ευρύτερα προβλήματα έμεναν για τη συνδιάσκεψη της ειρήνης, που ελπίζαμε να συγκαλεστεί μετά τη νίκη. Επακολούθησε για πολύ σιωπή. Το χαρτί με την μπλε γραμμή παρέμενε στο τραπέζι. Τελικά είπα: «Δεν θα έκριναν κάπως κυνικό εκ μέρους μας να ρυθμίζομε αυτά τα προβλήματα, από τα οποία ήταν εξαρτημένη η τύχη εκατομμυρίων υπάρξεων, κατά τρόπο τόσο υπεροπτικό; Ας κάψομε το χαρτί». « Όχι, φύλαξέ το», είπε ο Στάλιν».( Ουίν. Τσόρτσιλ:«Απομνημονεύματα», εκδ. Ελληνική Μορφωτική Εστία»).

Δεν αποδείχνετε όμως από πουθενά πως υπογράφηκε Συμφωνία Τσόρτσιλ – Στάλιν κατά την εννιαήμερη παραμονή του στη Μόσχα, όπου βρισκόταν τότε κι ο Ήντεν. Ο Στάλιν δεν υπέγραψε το σημείωμα του Τσόρτσιλ κι όταν ο δεύτερος είπε στον πρώτο να το κάψουν, ο Στάλιν του απάντησε: «Όχι, φύλαξέ το».

 Η «μπλε γραμμή», που χάραξε πάνω στο χαρτί αυτό  ο Στάλιν, δεν επέχει θέση υπογραφής  κι ούτε αποτελεί σημείο αποδοχής της πρότασης Τσόρτσιλ.  Ο Βρετανός Πρωθυπουργός κατάλαβε την άρνηση και πρότεινε να κάψουν το χαρτί. Ο Στάλιν αρνήθηκε και του πρότεινε να το φυλάξει, ασφαλώς περιφρονητικά, γιατί αυτό αποτελούσε αποδειχτικό  στοιχείο του πολιτικού  ήθους και της παλιανθρωπιάς του συντάχτη του, αλλά δεν εξέθετε το Στάλιν.

Εξάλλου στο Υπόμνημα του Τσόρτσιλ προς τον Ήντεν με ημερομηνία 12.10.1944 αναφέρεται ότι: «Το σύστημα των ποσοστών… Δεν έχει σκοπό να είναι τίποτε περισσότερο από ένας οδηγός και, βέβαια, δεν εκθέτει με κανένα τρόπο τις Ηνωμένες Πολιτείες, ούτε αποπειράται να δημιουργήσει κανένα άκαμπτο σύστημα σφαιρών επιρροής… είναι μόνο ένας προσωρινός οδηγός για το άμεσο μέλλον, δηλ. για όσο διάστημα διαρκεί ο πόλεμος, και ότι το θέμα θα επανεξεταστεί από τις μεγάλες δυνάμεις όταν συναντηθούν στην τράπεζα της ανακωχής ή της ειρήνης για να κάνουν τη γενική ρύθμιση των πραγμάτων στην Ευρώπη.».  Οπότε ο Τσόρτσιλ αυτοδιαψεύδεται.

Αυτό σημαίνει πως είχε αντιληφτεί  τη «γκάφα» του και προσπαθούσε να την καλύψει. Σημαίνει επίσης πως έμαθε ότι ο Ρούσβελτ τον «άδειασε», όταν πληροφορήθηκε  πως είπε ψέματα στο Στάλιν ότι, τάχα,  μιλούσε   για την Ελλάδα  «σε συμφωνία με τις ΗΠΑ». Έλεγε, λοιπόν, ψέματα στο Στάλιν. O Ρούσβελτ,  με το από 5.10.1944 μήνυμά του, ενημέρωσε το Στάλιν ότι: «Είμαι βέβαιος πως καταλαβαίνετε ότι  στον παρόντα παγκόσμιο πόλεμο κυριολεκτικά δεν υπάρχει ούτε ένα ζήτημα, είτε στρατιωτικό είτε πολιτικό, που να μην ενδιαφέρει τις Ηνωμένες Πολιτείες. Είμαι σταθερά βέβαιος πως εμείς οι τρεις, και μόνο οι τρεις, μπορούμε να βρούμε λύση πάνω στα ζητήματα που εκκρεμούν ακόμη. Μ’ αυτή την έννοια καταλαβαίνω την επιδίωξη του κ. Τσόρτσιλ να συναντηθεί μαζί Σας και προτιμώ να θεωρώ τις επικείμενες συνομιλίες Σας με τον Πρωθυπουργό ως προκαταρτικές για τη συνάντηση των τριών μας, η οποία, όσο με αφορά, είναι δυνατό να συγκληθεί σ’ οποιοδήποτε χρόνο μετά τις εκλογές στις Η.Π.Α.» (Μέλισσα: «Αλληλογραφία Στάλιν-Τσόρτσιλ-Ρούσβελτ…»).

Αποτελεί αυτό άδειασμα του Τσόρτσιλ ή όχι; Εκθέτει ως ψεύτη τον Τσόρτσιλ απέναντι στο Στάλιν ή όχι;

Η Βρετανική προπαγάνδα όμως  πέρασε στην Ελλάδα  ως αληθινή συμφωνία το περιεχόμενο του σημειώματος κι οργίασε κατά τις μέρες που επακολούθησαν σε βάρος των Ελλήνων. Η Βρετανία έχει χρησιμοποιήσει όμοια μεθοδολογία σε βάρος των Ελλήνων από το 1815 κ έπειτα πολλές φορές σε Συνέδρια κ έχει εξαπατήσει, ως συστηματικός απατεώνας που είναι, τους Συνέδρους και το Λαό κ έχει εκμαιεύσει άδικες σε βάρος του Ελληνισμού αποφάσεις…

Παρ’ όλ’ αυτά η Μόσχα δεν αντέδρασε στην εφαρμογή του Σχεδίου «ΜΑΝΑ». Κι ούτ’ επέτρεψε την αντίδραση των δορυφόρων της και την ενίσχυση του ΕΛΑΣ για την αποτροπή της υποδούλωσης των Ελλήνων  στους Εβραιοσιωνιστές τοκογλύφους της Βρετανίας ή, έστω, για τη σωτηρία και την ηθική ικανοποίηση των «Συντρόφων» του. Τέτοια εχτίμηση κ υπόληψη τους είχε. Ακολούθησε κ η ΕΣΣΔ καθ’ όλο το διάστημα του 20^ου αιώνα την ίδια ταχτική και στρατηγική, που είχε κ η Τσαρική Ρωσία επί Τουρκοκρατίας κ επί Όθωνα. Κι αυτό σημαίνει τη συνενοχή της και τη συναίνεσή της στο ξαναμοίρασμα της Βαλκανικής μετά το Β’ Παγκόσμιο κατά τον ίδιο τρόπο, που ακολουθήθηκε και κατά την διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας κατά τον Α’ Παγκόσμιο…

Έτσι, ύστερ’ απ’ όλ’ αυτά τα ύπουλα τεχνάσματα και τις παγίδες του Σατανά Ουίνι, φτάσαμε στον Οχτώβρη του 1944.  Στην αποχώρηση των ΝΑΖΙ από την Ελλάδα, για να οδηγηθούμε στα Δεκεμβριανά και στην υποδούλωσή μας στο Καρτέλ των τοκογλύφων του Λονδίνου…

Εφέτος, πάνω στο κλείσιμο της  εβδομηκοστής επετείου των αποτρόπαιων δραματικών αυτών γεγονότων, μας ήρθε κι ο …Ρίχτερ να συνεορτάσει, να πανηγυρίσει, με τους νέους πεμπτοφαλαγγίτες, την επέτειο και να  μας πει και «ΦΙΟΥ μας».

Δε μας βγαίνει; Μας βγαίνει! Μας βγαίνει!  Και με το παραπάνω!...

Γιατί, όπως διαπιστώνετε, αυτό, που τελικά δεν πέτυχε ο Εβραιογερμανός Σιωνιστής Χίτλερ, το πέτυχε η Εβραιογερμανίδα Σιωνίστρια Μέρκελ!

 Η Μπίλντερμπεργκ θριαμβεύει!!!

 Οι εκπρόσωποί της εξακολουθούν να Κυβερνούν την Ελλάδα…

Με παρηγορεί όμως το μάδημα, που έχει ξεκινήσει και  γίνεται και στην Κότα, που εδώ κ αιώνες  κλωσά τα Χρυσά Αβγά και βγάζει τα Χρυσά Πουλάκια…  

                                 Γράφτηκε 12/14.12.2014.