Χαρισμένο
στην εγγονούλα μου την Έλδη.
Παιδάκια μου αγαπημένα,
Τις τελευταίες ημέρες βλέπετε
στολισμένη την πόλη μας. Τους δρόμους της. Τα σπίτια και τα καταστήματά της.
Βλέπετε και τους γονείς Σας να στολίζουν το Χριστουγεννιάτικο Δέντρο. Ακούτε τους Δασκάλους Σας, διαβάζετε από τ’ αναγνωστικά Σας, μαθαίνετε Χριστουγεννιάτικες ιστορίες κι από τους
γονείς, τις γιαγιάδες και τους παππούδες. Ιστορίες, που μιλούν για το Χριστό μας. Το Γιο του Θεού και Θεό αληθινό.
Ετοιμάζετε τη Χριστουγεννιάτικη
εορτή του σχολειού Σας. Μαθαίνετε τα
ποιήματα, που θ’ απαγγείλετε και κάνετε πρόβες στα «σκετς», που θα παρουσιάσετε
κατά τη σχολική Σας εορτή. Βλέπετε και
τους γονείς Σας να Σας αγοράζουν δώρα. Να κάνουν ένα σωρό αγορές κ ετοιμασίες.
Τη Μάνα Σας να ετοιμάζει
μελομακάρονα και κουραμπιέδες. Παρατηρείτε το κάθε τι ν’ αλλάζει. Να γίνεται
όλο και κάτι διαφορετικό από τα καθημερινά μας, και να έχει αναφορά στο μεγάλο
γεγονός. Στα Χριστούγεννα!
Κι ασφαλώς θα παραξενεύεστε και θα διαρωτάστε,
γιατί να γίνονται όλ’ αυτά κατά τα Χριστούγεννα;
Χριστούγεννα 1975. Στ’ τάξη του 8ου
Δ. Σχ. Περιβόλια Ρεθέμνους, μετά το στολισμό του δέντρου.
Μα, για να χαρούμε όσο πιο
πολύ μπορούμε για την ενανθρώπιση του Χριστού
μας. Να εορτάσομε το γεγονός όσο πιο καλά και σωστά, πρέπει να εορτάζετ’
ένα τόσο μεγάλο και σπουδαίο γεγονός. Αλλά και για να δοξάσομε το Θεό και να τον ευχαριστήσομε, γιατί
καταδέχτηκε για δικό μας χατίρι να
ταπεινωθεί τόσο και να κατέβει στο επίπεδο του ανθρώπου! Να ενανθρωπιστεί, με
θαυμαστό τρόπο. Αποφάσισε, δηλαδή, να φανερωθεί στους ανθρώπους, με τη
μορφή ανθρώπου κι όχι ως Θεός.
Εσείς, τα πιο μεγάλα παιδιά έχετε ακούσει από τους Δασκάλους Σας, ίσως κι από τους γονείς Σας και τους ιερείς,
για την Αγία Τριάδα.
Ποια είναι η Αγία Τριάδα; Είναι τα τρία Πρόσωπα ή αλλιώς οι τρεις υποστάσεις του Θεού.
Να πούμε όμως πρώτα πως ο Θεός είναι Πνεύμα. Και τα πνεύματα δεν αποτελούνται από ύλη. Γι’ αυτό και δεν
έχουν σώματα. Γιατί τα σώματα τα δημιούργησε ο Θεός από απλά και σύνθετα υλικά, που υπάρχουν στη Γη. Στους ανθρώπους όμως ο Θεός, εκτός από σώμα, έδωσε και πνεύμα. Έτσι ο κάθε άνθρωπος έχει και σώμα, που το
βλέπομε. Έχει και πνεύμα, που δεν το
βλέπομε, όπως δε βλέπομε και το Πνεύμα
Θεό.
Όταν λέμε, λοιπόν, πως ο Θεός έχει τρία Πρόσωπα, δεν εννοούμε πρόσωπα με κρέας και κόκκαλα κι ό,τι άλλο
αποτελεί το πρόσωπο του ανθρώπου ή του ζώου. Αλλά ότι, ενώ είναι Ένας και Μοναδικός, έχει σα Θεός
τη δυνατότητα να διακρίνεται σε τρεις υποστάσεις.
Τρεις υπάρξεις, τρία «Πρόσωπα», που αποτελούνται και τα Τρία
από την ίδια ουσία. Είναι άναρχα. Δεν έχουν, δηλαδή αρχή.
Αλλά δεν έχουν ούτε και τέλος.
Υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν πάντοτε.
Είναι αδιαίρετα. Δεν
διαχωρίζεται το Έν’ από το Άλλο. Έχουν μια και την ίδια θέληση
και όλες Τους τις ιδιότητες κοινές
και σε ανυπολόγιστο βαθμό μεγάλες. Τέτοιες ιδιότητες
του Θεού είναι: Η αγνότητα, η αγιότητα, η αγαθότητα, η αγάπη, η αλήθεια, η καλοσύνη, η δόξα (η
γνώμη, δηλαδή). Η παντοδυναμία,
σύμφωνα με την οποία δεν υπάρχει δύναμη πιο ισχυρή, πιο μεγάλη, από τη δική Του
και γι’ αυτό δεν υπάρχει τίποτα και
κανένας, που να μπορεί να νικήσει το Θεό.
Είναι, δηλαδή Παντοδύναμος. Δεν
υπάρχει κάτι, που να μπορεί να εμποδίσει τη θέληση του Θεού, ή να υπερνικήσει τη δύναμή Του.
Ακόμη τα Τρία Πρόσωπα του Θεού
βρίσκονται πάντοτε παντού. Κι αυτή η ταυτόχρονη
παρουσία και των τριών Προσώπων σε όλα τα σημεία της Γης και του Ουρανού
είναι η ιδιότητα, που κάνει το Θεό να
γεμίζει τα πάντα. Να είναι «πανταχού
παρών και τα πάντα πληρών», όπως λέει και το Σύμβολο της Πίστης μας Το «Πιστεύω»,
όπως το λέτε διαφορετικά με μια λέξη, μονολεχτικά. Έχει ακόμη ο Θεός την ικανότητα
και τη δυνατότητα να μπορεί να βλέπει την ίδια στιγμή με κάθε λεπτομέρεια όλη τη Δημιουργία. Αυτό σημαίνει πως
είναι Παντεπόπτης. Βλέπει δηλαδή κ
επιβλέπει τα πάντα. Ακούει όλους τους ανθρώπους την ίδια στιγμή και διακρίνει και
καταλαβαίνει τι λέει ο κάθε άνθρωπος σε όποια γλώσσα κι αν μιλεί κ
εκφράζει τις σκέψεις του. Είναι δηλαδή Παντογνώστης.
Γνωρίζει τους πάντες και τα πάντα. Είναι
δηλαδή Πάνσοφος. Αυτά τα τρία Πρόσωπα, που αποτελούν την Αγία Τριάδα είναι: Ο Άγιος Πατέρας Θεός, ο Άγιος Ιησούς Χριστός, που είναι Γιος του Θεού, και το Πνεύμα το Άγιο, Ζωοποιό και Αγαθό.
Η Αγία
Τριάδα είναι κι αποτελεί έν’ από τα Μυστήρια
της Θρησκείας μας. Είναι, δηλαδή, ακατανόητο
από τους ανθρώπους. Είναι πάνω από τις δυνατότητες, που έχει το μυαλό του
ανθρώπου. Γι’ αυτό και δεν μπορεί να
ερευνηθεί και να εξηγηθεί και να
γίνει κατανοητό στους ανθρώπους με τα μέσα που διαθέτει η επιστήμη…
Οι πρωτόπλαστοι άνθρωποι παράκουσαν κάποια
στιγμή το Θεό. Δεν υπάκουσαν στο
θέλημα του Θεού, γιατί τους
εξαπάτησε ο Διάβολος, που είναι
εχθρός του Θεού και των ανθρώπων. Τότε ο Θεός, με πολύ μεγάλη λύπη υποχρεώθηκε από την ανυπακοή τους να τους
στερήσει τον Παράδεισο.
Από τότε κ έπειτα σταδιακά η αμαρτία επιβάρυνε
τους ανθρώπους όλο και πιο πολύ, γιατί ο Διάβολος
τους παρακινούσε να σκέφτονται, να
λένε και να κάνουν όλο και πιο πολλές
αμαρτίες. Τους συκοφαντούσε και τους
συκοφαντεί μεταξύ τους και κατά
πρόσωπο του Θεού. Προκαλούσε
και προκαλεί στη ζωή τους εμπόδια και ζημιές. Τους έκανε και τους κάνει
να μισούν, να φθονούν, να καταριούνται, να βρίζουν, να συκοφαντούν, να λένε ψέματα να
πολεμούν και να σκοτώνουν ο ένας τον άλλο,
κι ακόμη τόσα και τόσα κακά!
Έτσι τους απομάκρυνε από το Θεό. Και, όχι μόνο κάνει όλες αυτές τις
πράξεις, με σκοπό την καταστροφή των
ανθρώπων, αλλά, καταδολιεύεται συνέχεια τους ανθρώπους και τους παραπλανά. Τους παγιδεύει με ύπουλο
τρόπο. Με ψέματα και κατεργαριές, που δε σταματά να
κατεργάζεται, γιατ’ είναι ψεύτης και
κατεργάρης, αυτός ο ίδιος. Είναι ύπουλος, ραδιούργος, υστερόβουλος
και θρασύς. Μισεί και φθονεί τους ανθρώπους και τη Δημιουργία του Θεού ολόκληρη.
Και θέλει, κ επιδιώκει να καταστρέψει
ολόκληρη αυτή τη Δημιουργία του Θεού. Γι’ αυτό παραπλανά τους ανθρώπους, ώστε να κάνουν αυτοί τα καταστροφικά έργα,
που αυτός κατεργάζεται. Να μην υπακούουν στο Θεό. Να κάνουν πολέμους και να
σκοτώνονται. Να καταστρέφουν το περιβάλλον. Να μολύνουν τη στεριά, τη θάλασσα
και τον αέρα. Να κλέβει ο ένας τον άλλο. Κ ένα μεγάλο πλήθος από άλλες κακές
πράξεις. Και στη συνέχεια τους κατηγορεί στο Θεό πως αυτοί κάνουν τις κακές πράξεις. Επιδιώκει την καταστροφή
της Δημιουργίας του Θεού, γιατί
αυτός δεν είναι άξιος να κάμει κάτι όμορφο, καλό και μεγάλο, και γι’ αυτό ζηλεύει, μισεί, και φθονεί το Θεό και τη Δημιουργία
Εκείνου…
Ο πανάγαθος Θεός, με την απέραντη αγάπη Του προς τους ανθρώπους, ήταν κ είναι
λυπημένος πολύ όταν μας βλέπει ν’ απομακρυνόμαστε από κοντά Του. Να παραβαίνομε
και να μην υπακούμε στο θέλημά Του. Και γι’ αυτό να υποφέρομε.
Γι’ αυτό έκαμε και κάνει
πολλές προσπάθειες για να μας βοηθήσει
να μετανιώσομε, για τα κακά που σκεφτόμαστε, λέμε και κάνομε, ώστε να Του
δώσομε την ευκαιρία να συγχωρέσει τις κακές σκέψεις, τις κακές πράξεις και τα κακά λόγια μας. Κ έτσι να μας επαναφέρει πάλι και να
μεταβάλει τη ζωή μας σε Παραδεισένια.
Εμείς οι άνθρωποι όμως δεν
αντιληφτήκαμε, δε μπορέσαμε να καταλάβομε και να εξηγήσομε σωστά τις παρεμβάσεις και τις προσπάθειες του Θεού, για τη σωτηρία μας από τις παγίδες του Διαβόλου.
Γι’ αυτό αποφάσισε ο Άγιος Θεός την ενανθρώπιση του Γιου
Του. Δηλαδή την παρουσία του Γιού Του
στους ανθρώπους, ως Ανθρώπου. Με
μορφή Ανθρώπου. Έτσι, ώστε, με το Κήρυγμα, με τη Διδασκαλία Του, να κάμει
γνωστή στους ανθρώπους την ύπαρξη,
το θέλημα και τις πραγματικές ιδιότητες του Μοναδικού Αγίου, Αληθινού και Τρισυπόστατου
Θεού, που υπάρχει. Να μας βοηθήσει
έτσι να καταλάβομε ότι έχομε απομακρυνθεί από το Θεό. Ότι εξουσιαζόμαστε από το Διάβολο.
Κι ότι πρέπει να μετανιώσομε ειλικρινά
γι’ αυτά τα κακά που σκεπτόμαστε και λέμε, και τις κακές πράξεις, τα κακά έργα,
που κάνομε. Κι ο Πατέρας Θεός, που
θα δει και θα καταλάβει την ειλικρινή μεταμέλειά
μας, θα μας συγχωρέσει και θα μας
επαναφέρει σε τρόπο και μορφή παραδεισένιας ζωής.
Την απόφασή Του αυτή ευδόκησε να πραγματοποιήσει πριν από δυο χιλιάδες δεκατέσσερα
χρόνια. Τι έκαμε, λοιπόν, τότε:
Πρώτα φρόντισε και γεννήθηκ’
ένα Κοριτσάκι, η Μαρία, από γονείς δίκαιους, τίμιους,
μεγάλης ηλικίας, γέροντες. Τον Ιωακείμ και
την Άννα.
Οι γονείς της Μαρίας, σα γέροντες που ήταν πέθαναν όταν η Μαρία ήταν ακόμη παιδί. Η Θεία
Πρόνοια όμως, που πάντοτε προνοούσε γι’ αυτό το πολύ καλό Κοριτσάκι, όπως προνοεί και για μας και
μας προστατεύει, έφερε τα πράγματα ευνοϊκά, ώστε το Κοριτσάκι να οδηγηθεί στο Ναό. Ν’ αφιερωθεί στο Θεό. Να προστατευθεί. Να
προσεύχεται καθημερινά. Να εφαρμόζει πάντοτε στη ζωή του το θέλημα του Θεού. Να υπακούει στους ιερείς. Κι ο Θεός καθοδηγούσε τους ιερείς
πως να διδάσκουν να καθοδηγούν και να προστατεύουν σωστά τη Μαρία.
Όταν η Μαρία μεγάλωσε, ο Θεός
έστειλε τον Αρχάγγελο Γαβριήλ να
μεταφέρει στη Μαρία ένα πολύ μεγάλο
και σημαντικό μήνυμα. Της διαμήνυσε δηλαδή ο Θεός
με τον Αρχάγγελο Γαβριήλ ότι, Αυτή διάλεξε ανάμεσ’ απ’ όλες τις γυναίκες του κόσμου, σαν
ένα έμψυχο, λογικό, ενάρετο, χαρισματικό, γεμάτο αγνότητα, αγαθότητα, καλοσύνη,
θεοσέβεια και πίστη στο Θεό Κορίτσι. Και σ’ Αυτή την τόσο πολύ Αγία
και Άμωμη, θα εμπιστευόταν να
κυοφορήσει και να φέρει κοντά στους
ανθρώπους το Γιο του Θεού, με
μορφή ανθρώπου! Εμπιστεύτηκε,
δηλαδή, στη Μαρία την ενσάρκωση διά του Αγίου Πνεύματος, του Γιού Του Θεού. Ευδόκησε να εμπιστευτεί
στη Μαρία να κυοφορήσει το Γιο Του, μόνο με το Λόγο του Θεού. Και,
αφού κυοφορήσει το Γιό Του όσο χρόνο
κυοφορούνται κ οι άνθρωποι, να γεννηθεί Αυτός
ως βρέφος όπως οι άνθρωποι. Να περάσει
όλα τα στάδια, που περνά ένας άνθρωπος, ώσπου να ενηλικιωθεί και να
ωριμάσει σωματικά, πνευματικά και
ψυχικά.
Έτσι, ώστε το δεύτερο Πρόσωπο Αυτό της Αγίας Τριάδας, ο Υιός του Θεού, να
παρουσιαστεί στους ανθρώπους ως Άνθρωπος
και Γιος της Μαρίας. Κι όχι σα Θεός. Να πάρει σάρκα από τη σάρκα Της και κόκκαλ’ από τα κόκκαλά Της. Ν’ αποχτήσει ανθρώπινο σώμα. Να πάρει ανθρώπινη μορφή, κι όλες τις
ιδιότητες και την υλική υπόσταση, σύσταση, του ανθρώπου. Και να «γεννηθεί» από Αυτήν ως τέλειος Άνθρωπος, που όμως θα εξακολουθεί να μένει παράλληλα και Θεός. Ν’ αποτελεί, δηλαδή, τον Ένας και
μοναδικό αληθινό και τέλειο Άνθρωπο και
Θεό μαζί. Θεάνθρωπο. Αυτό εννοούμε όταν λέμε Ενσάρκωση ή, αλλιώς, Ενανθρώπιση του Υιού
και Λόγου του Θεού.
Αυτό ήταν το μήνυμα του Θεού προς την Μαρία, που
ονομάζει η Εκκλησία μας «Ευαγγελισμό».
Κ ευαγγελισμός θα πει ευχάριστο άγγελμα,
ευχάριστη αγγελία, είδηση που φέρνει χαρά. Κ επειδή η Μαρία ήταν πάρα πολύ Αγία,
Παναγία, όπως την αποκαλούμε, γι’ αυτό και
διάλεξε Αυτήν ο Θεός ανάμεσ’ απ’ όλες τις γυναίκες του
κόσμου, για να κυοφορήσει το Θεό Λόγο. Το Γιο Του.
Η Εκκλησία
μας ονόμασε το γεγονός «Ευαγγελισμό».
Την Παναγία, Μητέρα του Θεού, «Θεοτόκο», αφού αξιώθηκε να κυοφορήσει και να φέρει στον κόσμο με
μορφή ανθρώπου το Γιο του Θεού. Το Έν’ από τα Τρία άγια, ομοούσια, κι αδιαίρετα
Πρόσωπα της Αγίας Τριάδας. Καθόρισε να γίνεται ο
εορτασμός Του γεγονότος κάθε χρόνο,
αυθαίρετα και συμβατικά, στις 25
του Μάρτη. Έτσι, ώστε να θυμούνται οι πιστοί το μεγάλο
και σπουδαίο αυτό γεγονός, να προσφέρουν
λατρεία, δόξα, τιμή, προσκύνηση κ ευχαριστία στο Θεό. Και τιμή, ευχαριστία και προσκύνηση στην Παναγία
Μαρία. Έτσι τιμούμε την επέτειο του
«Ευαγγελισμού της Θεοτόκου»…
Ύστερ’ από αυτό το
κοσμοϊστορικό γεγονός, ο Θεός καθοδήγησε
τους ιερείς του Ναού, που διακονούσε
η Μαρία, κι αρραβώνιασαν την Μαρία, με το μαραγκό Ιωσήφ, που ήταν πολύ πιστός στο Θεό, τίμιος και γεμάτος αρετές
άνθρωπος, πολύ πιο μεγάλης ηλικίας από τη Μαρία…
Όλ’ αυτά τα γεγονότα, κι αυτά που θα διαβάσετε
στη συνέχεια, πραγματοποιήθηκαν στην περιοχή της Παλαιστίνης.
Κείνο τον καιρό η Παλαιστίνη, όπως κ η Πατρίδα μας, ήταν υποδουλωμένη στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.
Ο τότε Αυτοκράτορας της Ρώμης Καίσαρας Αύγουστος διέταξε να γίνει κείνη τη χρονιά απογραφή
των κατοίκων της Αυτοκρατορίας και να πάει ν’ απογραφεί καθένας στον τόπο που
είχε γεννηθεί.
Τότε ο Ιωσήφ, ο αρραβωνιαστικός της Μαρίας,
ζούσε στην πόλη Ναζαρέτ της Γαλιλαίας. Ήταν όμως Ιουδαίος από τη γενιά του Βασιλιά Δαβίδ κ είχε γεννηθεί στη Βηθλεέμ
της Ιουδαίας. Έπρεπε, λοιπόν,
να πάει ν’ απογραφεί από τη Ναζαρέτ της
Γαλιλαίας, όπου εργαζόταν και διέμενε, στη Βηθλεέμ της Ιουδαίας. Μεγάλη απόσταση! Και τότε δεν υπήρχαν
μηχανοκίνητα μέσα, αυτοκίνητα κι αεροπλάνα, για να καλύψει γρήγορα όλη αυτή τη
μεγάλη απόσταση.
Ξεκίνησε, λοιπόν, το ταξίδι
αυτό μαζί με τη Μαρία, που ήταν έγκυος, όπως είπαμε. Κι ώσπου να
καλύψουν αυτή τη διαδρομή και να φτάσουν στον προορισμό τους, ήρθε κι ο καιρός,
που η Μαρία θα γεννούσε το Μωρό Της.
Τότε αντιμετώπισαν μεγάλο πρόβλημα, γιατί το
πανδοχείο της πόλης ήταν γεμάτο και δε βρίσκανε τόπο να φιλοξενηθούν! Και
τούτο, γιατί λόγω της απογραφής συγκεντρώθηκε στη Βηθλεέμ μεγάλος αριθμός υπηκόων του Κράτους, που καταγόταν από αυτήν την πόλη. Ταλαιπωρήθηκαν ως
φαίνεται αρκετά, ώσπου κατέληξαν σε μια σπηλιά, που τη χρησιμοποιούσαν ως
στάβλο για τα ζώα τους κάποιοι αγρότες της πόλης.
Μέσα σ’ αυτή τη σπηλιά, κοντά
στα ζώα, μέσα στο σκοτάδι της νύχτας και στο κρύο του χειμώνα, η Μαρία έτεκε, γέννησε όπως λέμε λάθος,
ένα χαριτωμένο Αγοράκι! Η σπηλιά δεν
είχε ούτε καθίσματα, ούτε κρεβάτια, ούτε ρούχα. Λίγο άχυρο και χόρτο από τα
ζώα, πεσμένο στο πέτρινο δάπεδο της σπηλιάς ήταν το μοναδικό στρώμα πάνω στο
οποίο άπλωσε το πανωφόρι του ο καλός Ιωσήφ
και βοήθησε την αρραβωνιαστικιά του τη Μαρία
να φέρει στον Κόσμο το Μωρό Της.
Ούτε γιατρός υπήρχε, ούτε μαμή!
Το Μωρό
το έντυσαν και το τοποθέτησαν μέσα σε μια φάτνη των ζώων! Σε μια
ματζαδούρα, όπως λέν’ οι αγρότες μας τη φάτνη. Το μέρος, που ρίχνουν το άχυρο,
το ξερό χόρτο, το κριθάρι, την τροφή γενικά, που ταϊζουν τα ζώα τους. Το παχνί,
όπως λέν’ αλλιώς τη φάτνη. Μια φάτνη, που αποτέλεσε το μωρουδιακό κραβατάκι του
ταπεινού Αγίου Γιου του Θεού!
Τοποθετήθηκε το Άγιο, το Θείο
Βρέφος πάνω στο άχυρο! Και να δείτε που τα ζώα κατάλαβαν,
αναγνώρισαν το Δημιουργό τους. Αυτό φάνηκε από τη συμπεριφορά τους. Αντί για ν’
ανησυχήσουν και ν’ αγριέψουν, όπως κάνουν τα ζώα όταν δουν κοντά τους ξένα κι
άγνωστα πρόσωπα, έδειξαν χαρά,
ευχαρίστηση. Έσκυψαν το κεφάλι στο παχνί και με το χνώτο τους προσπαθούσαν να
προσφέρουν τη θαλπωρή τους και να ζεστάνουν μέσα σ’ αυτή την παγερή
χειμωνιάτικη νύχτα το Θείο Βρέφος!...
Αυτό, αγαπημένα παιδιά μου,
είναι το μεγάλο, πολύ σπουδαίο και
σημαντικό γεγονός, το οποίο αποκαλούμε Χριστούγεννα.
Δηλαδή, κατά σάρκα γέννηση, ενανθρώπιση, του Γιου του Θεού. Αυτού,
που σα Θεός είναι άναρχος και δεν έχει ούτε αρχή, ούτε τέλος. Σαν άνθρωπος απέχτησε
αρχή με την ενανθρώπισή Του. Ως Θεάνθρωπος.
Θεός κι Άνθρωπος μαζί, αλλά με
ξεχωριστές κι ακέραιες τις ιδιότητες του Θεού
και του ανθρώπου, πλην της
αμαρτίας. Να θυμάστε ότι και σαν Άνθρωπος ο Γιος του Θεού ήταν αναμάρτητος. Δεν είχε κληρονομήσει,
ούτε και διέπραξε αμαρτία ποτέ. Με τη σταυρική
Του θυσία, για τη σωτηρία των ανθρώπων, η ανθρώπινή Του υπόσταση δεν καταλύθηκε, δεν έλαβε τέλος, γιατί αναστήθηκε σωματικά κι αναλήφτηκε στους Ουρανούς ενσώματος.
Στο Θείο
Βρέφος δόθηκε αρχικά τ’ όνομα Εμμανουήλ, που θα πει ο Θεός μαζί μας! Υστερότερα οι άνθρωποι τον αποκάλεσαν Ιησού,
που σημαίνει Σωτήρας. Κ είναι
πραγματικά ο Ένας και μοναδικός πραγματικός Σωτήρας του
κόσμου. Γιατί Αυτός, με τη διδασκαλία Του, φανέρωσε στον κόσμο τον
Ένα κι Αληθινό Θεό, χωρίς ποτέ να
κατονομάσει απευθείας Θεό τον Εαυτό Του! Τέτοια ταπεινοφροσύνη
διατήρησε απέναντι στον κόσμο. Το μόνο που είπε σε αρκετές περιπτώσεις είναι «ο
Πατήρ Μου ο Ουράνιος» και «απέρχομαι
προς τον Πατέρα». Με τη σταυρική Του
θυσία δε, πήρε απάνω Του το
προπατορικό αμάρτημα κι απάλλαξε τον κόσμο από την αιώνια καταδίκη. Έσωσε τον
κόσμο από την αμαρτία. Κ είναι Αυτός,
που θα επανέλθει φανερά, όχι σα Θεάνθρωπος αυτή τη φορά, αλλά μόνο σα Θεός,
να σώσει πάλι και να γλιτώσει την
ανθρωπότητ’ από την ολοκληρωτική καταστροφή, που της ετοιμάζει ο Διάβολος με τους συνεργούς του. Να
ξέρετε όμως πως ποτέ δεν άφησε τη Γη. Ως πανταχού παρών, που είπαμε πως είναι,
και τα πάντα πληρών, βρίσκεται
αδιάκοπα κι ανάμεσά μας. Δεν Τον βλέπομε, αλλά μπορούμε να καταλάβομε τη συνεχή και χωρίς
διακοπή παρουσία Του ανάμεσά μας,
από τις παρεμβάσεις κ επεμβάσεις, που κάνει όπου πρέπει κι όταν πρέπει…
Ο ερχομός, λοιπόν, του Γιου του Θεού, του Σωτήρα, Ιησού, με μορφή ανθρώπου τότε, η Ενανθρώπιση δηλαδή του Θεού,
είναι το μοναδικό παγκόσμιο κι ανεπανάληπτο μέχρι σήμερα ιστορικό γεγονός, που
ονομάζομε Χριστούγεννα. Ένα πολύ
μεγάλο και θαυμαστό γεγονός, που έχει
πανανθρώπινη σημασία, μοναδικότητα και τέτοια σπουδαιότητα, όσο κανέν’
από τα γεγονότα, που έχουν συμβεί στον κόσμο μέχρι σήμερα, μ’ εξαίρεση το γεγονός της Ανάστασής Του.
Αυτό το γεγονός είναι για χάρη
του οποίου πανηγυρίζομε, δοξάζομε, προσκυνούμε, τιμούμε, ευχαριστούμε, τον Άγιο Θεό την ημέρα των Χριστουγέννων.
Γιατί έφερε στην ανθρωπότητα την αποκάλυψη,
τη φανέρωση του Θεού από τον Ίδιο το Θεό, και τη σωτηρία των
ανθρώπων.
Για όλ’ αυτά – κι όχι μόνο για να φάμε, να
πιούμε, να γλεντήσομε, να στολιστούμε, ν’ αγοράσομε δώρα κ.λπ. - καθιέρωσε η Εκκλησία μας, συμβατικά κι αυθαίρετα,
τον εορτασμό των Χριστουγέννων κάθε
χρόνο στις 25 Δεκέμβρη. Και καλεί,
όχι μόνο τους Χριστιανούς, αλλά ολόκληρο
τον κόσμο να πέσει στα γόνατα. Να δοξάσει και να ευχαριστήσει το Θεό, που αποφάσισε να ταπεινωθεί τόσο
πολύ και να πάρει τη μορφή του ανθρώπου. Να «γεννηθεί» μέσα σε μια σπηλιά –
στάβλο. Ανάμεσα σε ζώα. Χωρίς καμιά πολυτέλεια. Χωρίς τίποτε από αυτά, που
απολαβαίνει ακόμη και σήμερα ο πιο φτωχός
άνθρωπος κατά τη γέννησή του.
Η μεγάλη αυτή ταπείνωση
του Θεού,
διδάσκει τον ανικανοποίητο κι αχόρταγο άνθρωπο, να μη γίνεται αλαζονικός, ούτε
απέναντι στο Θεό, ούτε απέναντι
στους άλλους ανθρώπους.
Αξίζει, λοιπόν, αυτή η ευλογία των ανθρώπων από το Θεό όλους τους πανηγυρισμούς, όλη τη
λαμπρότητα, όλες τις εκδηλώσεις, που γίνονται κατά τον εορτασμό των Χριστουγέννων.
Και βλέπετε τη χαρά και την
αγαλλίαση του χριστιανικού κόσμου, που φανερώνεται με τα χαρούμενα τα γελαστά
πρόσωπα, τη φωταγώγηση των δρόμων, των πλατειών, των καταστημάτων και των
σπιτιών. Τα τόσα και τόσα στολίδια, δώρα, γλυκά. Τις πολλές αγορές. Τις
συνεστιάσεις, τους χορούς. Με τα χριστουγεννιάτικα
δέντρα, που δε λείπουν από τα χριστιανικά σπίτια, τα μαγαζιά και τις πλατείες
ακόμη των πόλεων και πολλών χωριών. Βλέπετε ακόμη ότι τοποθετούν στη βάση του
χριστουγεννιάτικου δέντρου μια χάρτινη ζωγραφιστή φάτνη. Ότι μέσα βάζουν
ζωγραφιστές εικόνες ή κούκλες, που παριστάνουν το Άγιο Βρέφος την Παναγία Μητέρα Μαρία, τον Ιωσήφ και ζώα, για να παρουσιάσουν κατά κάποιο τρόπο
αναπαράσταση του μεγάλου γεγονότος. Ακόμη και κατασκευές τοποθετημένες σε
πλατείες ή μπροστά σε δημόσια και δημοτικά χτίρια, όπως το Δημαρχείο, που παρουσιάζουν
ομοίωμα σπηλιάς με τοποθετημένα μέσα σ’ αυτή ομοιώματα, κούκλες, ανθρώπων και
ζώων, και με τον τρόπο αυτό αναπαριστούν το γεγονός, κατά φαντασία και κάπως αναλογικά με τις
περιγραφές της Γραφής.
Στους Χριστιανικούς Ναούς γίνεται νυχτερινή πανηγυρική δοξαστική κ
ευχαριστήρια προς το Θεό λειτουργία, που πρέπει όλα τα παιδιά κ οι
μεγάλοι να παρακολουθούμε. Γιατί όλοι έχομε την υποχρέωση και πρέπει να έχομε
και τη διάθεση και να μη ξεχνούμε πως πρέπει να εκδηλώσομε και την αγάπη, την
ευχαριστία, τη δοξολογία, την ευγνωμοσύνη και τη χαρά μας προς το Θεό.
Ώστε κι Αυτός να χαίρετε, τ’
ότι δεν είμαστε αχάριστοι. Τ’ ότι αναγνωρίζομε κι ανταποκρινόμαστε στη δική Του αγάπη κ ευεργεσία και ξέρομε να
λέμ’ ευχαριστώ, αντί να βρίζομε τους Ευεργέτες μας…
Γι’ αυτό μένουν κλειστά και τα
σχολειά κατά τη διάρκεια του Αγίου
Δωδεκαημέρου, των Εορτών. Έτσι, ώστε να δοθεί και σε Σας τα παιδιά καιρός
να συμμετάσχετε όσο πιο πολύ μπορείτε σ’ αυτές τις εορταστικές εκδηλώσεις. Να
μάθετε και να πείτε τα «κάλαντα». Και με τον τρόπο αυτό να στείλετε παντού το
μήνυμα της Ενανθρώπισης του Χριστού Σωτήρα του κόσμου. Να μη
λείψετε από τους Ναούς, αλλά να
ενώσετε κ Εσείς τις ευχαριστήριες
και με την ευκαιρία ικετήριες,
παρακλητικές δηλαδή, προσευχές Σας
προς το Θεό…
Και τελειώνοντας αυτό το
…μάθημα, μαζί με τις πιο θερμές μου ευχές, για καλή πρόοδο, υγεία, χαρά, οικογενειακή ευτυχία, Σας εύχομαι και γόνιμες κ ευλογημένες τις Χριστουγεννιάτικες
Διακοπές.
Και μη ξεχάσετε να στείλετε παντού
το μήνυμα της Γέννησης του Χριστού,
του Θεού της αγάπης, της δικαιοσύνης
και της ειρήνης …
Γράφτηκε 10.12.2014, από ένα Παππού, που ήταν Δάσκαλος παλιά.
