Θεού χαρά κι ανθρώπων ευτυχία

Λαμπρή μέρα ήταν η Κυριακή που πέρασε. Ο Κόσμος της πόλης μας χάρηκε τον ήλιο και δόξασε το Θεό! Χαρά Θεού ήταν η προκυμαία της πόλης. Η μαρίνα γέμισε. Τα παγκάκια όλα γεμάτα. Τα παιδάκια έκαναν σαν κουμόριφα, που μόλις είχαν βγει κάτω από την κασόνα ή την κοφίνα, που περιόριζε την Ελευθερία τους! Χοροπηδούσαν, έτρεχαν πέρα δόθεν, έπαιζαν τόπι, ξεφώνιζαν και ανταγωνιζόταν ποιο θα παραβγεί το άλλο. Τα ποδηλατάκια! Βέβαια, τα ποδηλατάκια! έτρεχαν μανιασμένα! Ακόμη και πολύ κοντά στο νερό! Αψηφούσαν τον κίνδυνο, που διέτρεχαν! Πιο σωστό είναι να πω πως δεν εννοούσαν τον κίνδυνο αυτό. Όπως και οι Μανάδες του. Ένα φαλτσάρισμα του τροχήλατου, να σου στο φούντο τον τεσσάρων ως εφτά χρόνων ποδηλατιστή ή ποδηλατίστρια! Ποιος πατέρας θα προλάβει τον πνιγμό; Ποια μάνα θα καταφέρει έγκαιρα να χωθεί ανάμεσα στα στενά κενά που αφήνουν μεταξύ τους τα πλεούμενα των «εφοπλιστών»(!) της πόλης; Ποια θα ‘νε αυτή, που θα προλάβει ν’ αντιληφτεί το κακό και να τρέξει στις στενές πλωτές προβλήτες, όπου οι δέστρες, να διασώσει το Βλαστάρι της, που αποπειράται σκυφτό στη δέστρα να πιάσει τον κάβο-σκοινί και να πλησιάσει το μικρό ή μεγάλο βαρκάκι, που πολύ πιθανό να τολμήσει και να δρασκελίσει, για να μπεί μέσα ή για να επιδείξει στο φιλαράκι του πως: Γιάε! ΕΓΩ μπήκα! Πιάνει σε να μπεις κι εσύ; Νααα,σε πιάνει!... Και, όπως διαπίστωσα, επιτήρηση και πρόληψη εκ μέρους των υπευθύνων υπηρεσιών δεν υπάρχει. Τουλάχιστον δεν έχω αντιληφτεί την ύπαρξή της όσες φορές έχω επισκεφτεί τον τόπο… Κατά μήκος της προκυμαίας στρατάριζαν ανέμελα κάθε ηλικίας και φύλου περιπατητές. Να λιαστούν. Να ξεκοτσιπιδιάσουν. Να ζεσταθεί το κόκκαλό τους. Να πάρουν αέρα θαλασσινό. Αλλά και χρώμα! Βέβαια, και χρώμα! Όχι και να ‘ρθουν οι τουρίστες και να μας βρουν κάτασπρες, κρύες και να εκπλαγούν! Είναι κι αυτό ένα «γαζέπι». Οι λευκές να θέλουν να μαυρίσουν, κ οι μαύρες ν’ ασπρίσουν! Άλλο «μαράζι» να μη των στείλει ο Θεός, παρά μόνο αυτό τον καημό… Αρκετός Κόσμος προτίμησε αντί το «σουλάτσο» να προσγειωθεί παρεούλες – παρεούλες οικογενειακές, συγγενικές, φιλικές, στην άμμο. Και μέσα κ έξω από τον αντιβραχίονα του λιμανιού. Έμοιαζε τοπίο «Καθαρής Δευτέρας». Βέβαια έλλειπαν οι χαρταετοί και τα κούλουμα. Αλλά τους αναπλήρωνε η μπάλα, το τρέξιμο, ο παιδικός χορός, τα ειδών- ειδών και μεγέθους σκυλάκια, οι σκύλοι, που θέλουν κι αυτά να ξεμουδιάσουν, να γυμναστούν, να ξεφύγουν κάπως από την καθημερινότητα και τις αλυσίδες και τα λουριά τους… Το τμήμα στεριάς, το μεταξύ του νερού και του οδοστρώματος, εάν το φρόντιζε καλύτερα η αρμόδια υπηρεσία, θα μπορούσε να φτιάξει πολλά και ποικίλα εξωραϊστικά, και πιο αναπαυτικά τμήματα. Τα καθιστικά, που έχει διαμορφώσει βορινά του πεζοδρομίου ήταν και είναι τίγκα από παρέες κατά τις ηλιόλουστες μέρες της Άνοιξης και του Φθινοπώρου. Αν θα προσέθετε κι άλλα βορειότερα, ώστε να εξυπηρετείται μεγαλύτερος αριθμός πολιτών θα ήταν καλή και ευπρόσδεχτη προσφορά. Και οι φοίνικες! Πόσο όμορφα δείχνουν! Φρεσκοκλαδεμένοι , περιποιημένοι, παραπέμπουν σε αφρικανικό τοπίο! Θα γίνουν ακόμη ομορφότεροι αν και γύρο από τους κορμούς των αναπτυγμένων φοινίκων τοποθετηθούν καθιστικά ξύλινα ή πετρόχτιστα. Αν θα στολιστεί ο χώρος με χλοοτάπητα επέκεινα του πεζοδρομίου, ώστε να μπορεί να καθίσει κατάχαμα και το παιδί ακίνδυνα, κ οι γονείς του ως να βρισκόταν σ’ ένα εξοχικό μέρος για πικ-νικ. Να πιούν και να μασήσουν κάτι οι επισκέπτες. Να ξεχάσουν λίγο πως βρίσκονται σε πόλη. Παραδειγματιστείτε από ανάλογες δημιουργίες και προσφορές προς τους Πολίτες άλλων πόλεων ημεδαπών κι αλλοδαπών, που σέβονται κι αγαπούν περισσότερο τους Πολίτες και τους προσφέρουν τοπία πρόσχαρα και προσιτά για οικογενειακή αναψυχή. Για φιλική συνάντηση. Για μιαν ανάσα… Και το ανατολικά του αντιβραχίονα τμήμα. Αυτό με τ’ αλμυρίκια. Κι αυτό δέχεται Κόσμο. Είχε κι αυτό επισκέψεις. Τα θαλασσινά ρεύματα έφεραν και άπλωσαν άμμο πάρα πολλή. Πλάτυναν τον τόπο αρκετά. Όμως δεν είναι αρκετά περιποιημένος. Χρειάζεται επεμβάσεις. Εξωραϊσμό. Και προπάντων εξυγειασμό. Η εκβολή του ρύακα. Αυτό το ανοιχτό θυμιατό. Κ η λιμνούλα, που σχηματίζεται στην εκβολή του πρέπει άμεσα να εκτονώσει το μολυσματικό της περιεχόμενο. Τα κουνούπια θα μεταφέρουν πολύ σύντομα πέραν από την ελονοσία και το νέο απρόσκλητο επισκέπτη. Τον ιό ή υιό της κορώνης. Αυτόν, που έχει θέσει σε καταστροφική «καραντίνα την Ανθρωπότητα. Τη νέα μέθοδο της ελάττωσης του ανθρώπινου πληθυσμού. Γιατί, όπως ξέρετε, τα λίγα πρόβατα βόσκουνται καλύτερα! Δεν επαρκούσε, βλέπετε, η υπογεννητικότητα, ενισχυόμενη κι από τις εκτρώσεις. Πρέπει το Πόπολο να γυμναστεί και να καταλάβει τι σημαίνει κάθε διαφήμιση. Κάθε προπαγάνδα. Θυμάστε βέβαια την προπαγάνδα της απελευθέρωσης των Γυναικών. Έτσι δεν είναι; Δεν αναλύσατε όμως το περιεχόμενό της και να δείτε, ότι δεν αφορούσε μόνο την κομψότητα του σώματος η εγκυμοσύνη των Γυναικών. Ότι τα έξοδα των παιδιών έχουν πολλαπλασιαστεί τη «σήμερον ημέρα» και αποτρέπουν τη γέννηση πολλών παιδιών σε κάθε οικογένεια. Πως ν’ αναθρέψει περισσότερα των δυο το πολύ παιδιών η κάθε Μάνα, χωρίς να χάσει τις ευκαιρίες που τις δίδονται ν’ αναδειχτεί στην κοινωνία και να έχει μέθεξη στα κοινά! Και ας περιοριστώ μόνο σ’ αυτά. Βάλλετε το μυαλό σας να δουλέψει και θα βρείτε κι άλλα. Και τότε θα καταλάβετε ακόμη πιο πολλά. Τότε θα καταλάβετε γιατί ο Ελληνισμός φθίνει. Τότε θα καταλάβετε, γιατί ο πληθυσμός της Κίνας έφτασε στο 1.400.050.000 άτομα. Της Ινδίας στο 1.380.004.000. Της Τουρκίας στο 83.614.362. και της Ελλάδας μειώθηκε αντί ν’ αυξηθεί στις 10.718.565 άτομα μόνο, και μαζί με τους μετανάστες! Περιορίστηκα ν’ αναφέρω την πρώτη και τη δεύτερη θέση. Τη 18η θέση καιτην 86η, που κατέχει η Ελλάδ’ ανάμεσα στα 243 κράτη της Γης. Είμαστε λοιπόν ακόμη «ένα εθνάριο», όπως μα προσδιόρισε ο Σουλτάνος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, τότε που η Ελληνική Θεσσαλία παραχωρήθηκε(!) στην Ελλάδα κατά Ιούνη μήνα του 1881. Τώρα η Ελλάδα έχει πληθυσμό 7,8% έναντι του πληθυσμού της Τουρκίας. Γι’ αυτό μας συμπεριφέρονται με τον τρόπο που βιώνετε μικροί και μεγάλοι… Αν, λοιπόν, θα βλέπατε τις χαρές των χαριτόβρυτων πιτσιρίκων, τον αυθορμητισμό και το ξέσπασμά τους την περασμένη Κυριακή, θα χαιρόσαστε περισσότερο γι’ αυτή την εικόνα, παρά την απόλαυση της λιακάδας…. Γράφηκε 29.3.2021