Το ΘΕΡΙΣΟ κι ο ΘΕΡΙΣΤΗΣ

                            

Στις 10.3.1905 εκδηλώθηκε το «Κίνημα του Θερίσου». Εφέτος συμπληρώθηκαν 115 χρόνοι από την εκδήλωσή του. Και την επέτειο του Κινήματος αυτού εκμεταλλεύτηκαν κάποιοι, για να υμνήσουν εύσχημα τον Εβραιοσιωνιστή Μασόνο Ελευθέριο Βενιζέλο. Έτσι, όπως άλλοι εκμεταλλεύτηκαν τροποποίηση του ιδρυτικού Νόμου περί του Συμβουλίου της Επικρατείας, για να προβούν κι αυτοί στην εξύμνηση του ίδιου προσώπου. Βέβαια την εργολαβία διατήρησης του «Εθναρχικού» τίτλου κι αμάραντης  της «Δάφνης» της καταχρηστικής δόξας και τιμής, που περιβάλλει το πρόσωπο αυτό, χωρίς και να του αξίζει και να  πρέπει να του απονέμεται, την έχει αναλάβει το «Ίδρυμα Ελευθερίου Βενιζέλου» συνεπικουρούμενο από τη Μασονία και τον Εβραιοσιωνισμό.  Τη Μασονία, της οποίας υπήρξε ο Ελ. Βενιζέλος ένθερμος συμπαραστάτης και διακεκριμένο αφοσιωμένο Μέλος. Ήταν μυημένος σ’ αυτή από τον ελεεινό Μασόνο προδότη και συνεργάτη του εχθρού στην καταστροφή του Μικρασιατικού Ελληνισμού Αριστείδη Στεργιάδη και για να του ανταποδώσει τα οφειλόμενα το διόρισε  «Ύπατο Αρμοστή Σμύρνης». Κι αυτός, ως ευσυνείδητος πουλημένος Μασόνος συνέργησε στην καταστροφή της!

Ο Βενιζέλος ήταν  Μέλος της Μασονικής Στοάς «Αθηνά», όπως βεβαιώνουν τα Μασονικά «κιτάπια», κι όπως μας διαβεβαιώνει κι ο Ιωάννης Λουκάς στο βιβλίο του «Ιστορία της Ελληνικής Μασονίας», κι όχι μόνο. Έτσι, ως Εβραιοσιωνιστής κατά την καταγωγή κι αφοσιωμένος Μασόνος κατά το δόγμα,  προβλήθηκε από τον Εβραιοσιωνισμό, στηρίχτηκε από τις δυνάμεις του, κατέλαβε υψηλά πολιτικά πόστα, ως κι αυτό του Πρωθυπουργού, έστω και δοτού. Κι από αυτά τα πόστα υπηρέτησε πιστά τα συμφέροντα του Εβραιοσιωνισμού σε βάρος των Ελληνικών συμφερόντων. Σε βάρος του Ελληνισμού. Σε βάρος του Ελληνικού Έθνους. Σε βάρος της Ελλάδας. Καπηλεύτηκε  τη Φυλή ολόκληρη, που είναι τόσο τυφλή, ώστε ακόμη του στήνει ανδριάντες, αντί να έχει κρημνίσει και τους υπάρχοντες. Και τούτο, γιατί έχει παραπλανηθεί από την Εβραιοσιωνιστική προπαγάνδα, που πέραν από τα καθαρά Εβραιοσιωνιστικά συμφέροντα υπηρετεί παράλληλα και της όποιας Μεγάλης Ευρωπαϊκής Δύναμης τα συμφέροντα συμπίπτουν, έστω και κατά ένα μέρος, κ υπηρετούν τα συμφέροντα του Εβραιοσιωνισμού. Έτσι, ο Βενιζέλος μεταβλήθηκε σε πράχτορα εξυπηρέτησης και των Βρετανικών συμφερόντων όσο στην Κρήτη, τόσο και παραπάνω και στην υπόλοιπη Ελλάδα. Αυτά τα συμφέροντα τον ανέδειξαν. Κι αυτά εξακολουθούν να ποτίζουν  και σήμερα τις Δάφνες του, μην τύχει και μαραθούν. Και την εργολαβία της διατήρησης άσβεστης της κανδήλας της Δόξας, την έχει αναλάβει το «Ίδρυμα» που εδρεύει στα Χανιά. Ασκεί ασύστολη προπαγάνδα υπέρ της διατήρησης της φήμης του Ελ. Βενιζέλου κ επιχειρεί να επιβάλει τις κούφες απόψεις του περί Βενιζέλου και στην πόλη μας κι όπου αλλού φτάνει το χέρι του κ επαρκούν οι χορηγίες που εισπράττει για το σκοπό αυτό. Επιχειρεί να φιμώσει κάθε αντίθετη με τη φήμη του Βενιζέλου θέση και άποψη. Επιχειρεί να κλείσει το στόμα οιουδήποτε τολμήσει να μη βάλει λάδι στο κανδήλι και να μη θυμιάσει το «Γενάρχη»(!) των Ελλήνων! Ποιο; Τον Εβραιογενή Μασόνο υποχείριο του Σιωνιστή Λόιντ Τζωρτζ, Πρωθυπουργού της Βρετανίας, στην Κυβέρνηση του οποίου μετείχαν οι Εβραίοι Σιωνιστές Λόρδοι Σέσιλ και Ρήντιγκ (Ισαάκ Μοντ), που ήταν ανθέλληνες. Σύμβουλοι δε του Τζωρτζ ήταν ο Εβραίος τραπεζίτης Ρότσιλντ κι ο Εβραίος  γαμπρός του Ρότσιλντ Φίλιπ Σασούουν ! Αυτοί συμπαραστάθηκαν στο Μουσταφά Κεμάλ και τον βοήθησαν να καταστρέψει τον Ελληνισμό του Πόντου και της Μικρασίας κι όχι μόνον αυτοί!

Καιρός όμως είναι να πάψει πια η στημένη προπαγάνδα κ οι Έλληνες να μάθουν και να χωνέψουν την πραγματική Ιστορική  αλήθεια περί Ελευθερίου Βενιζέλου. Όσο η αλήθεια εμποδίζεται να έρθει στο φως, τόσο κι ο Ελληνισμός θα εξακολουθεί να υπόκειται στο ψέμα και να υφίσταται καταστάσεις απαράδεχτες, όπως αυτή, που βιώνομε τα τελευταία χρόνια. Μια κατάσταση τουλάχιστο θλιβερή, για την οποία έχω γράψει δεκάδες άρθρα, με τα οποία  και τη στηλιτεύω και προσπαθώ να ενημερώσω σωστά τους Συνέλληνες. Ν’ αναδείξω την αλήθεια και να βοηθήσω τον Ελληνισμό να δει την πραγματικότητα, που είναι τελείως διαφορετική από αυτή, που του παρουσιάζουν οι προπαγανδιστές.

Όσο η προπαγάνδα επιτρέπεται να συσκοτίζει την αλήθεια, ο Ελληνισμός θα εξακολουθεί να οδηγείται και να πηγαίνει από καταστροφή σε καταστροφή, ώσπου να εκλείψει παντελώς, όπως επιθυμούν οι Εβραιοσιωνιστές, ένας από τους οποίους ήταν κι ο Ελευθέριος Βενιζέλος.

 Σήμερα βιώνομε Κοινωνικές, πολιτικές κ οικονομικές καταστάσεις, που οδηγούν στην καταστροφή τον Ελληνισμό. Κι όχι μόνο στην οικονομική καταστροφή, αλλά και στην Κοινωνική και στην Εθνική. Στην Φυλετική. Το ίδιο συνέβαινε και πριν από 100 χρόνια, με τη σύμπραξη του Ελευθερίου Βενιζέλου. Ώσπου στα 1915, με τη δική του συνεργασία, με τη δική του σύμπραξη, με τη δική του ενεργή  ανάμιξη, ο Ελληνισμός διαιρέθηκε κ υπέστη τεράστια καταστροφή σαν Λαός και σαν Έθνος. Οι συνέπειες αυτής της συμφοράς, εξακολουθούν και μας συνοδεύουν κι αποτελούν έδρανο, βάση, εφαλτήριο, των όσων παθαίνομε σήμερα, από την πολιτική «κάστα», που διαμορφώθηκε από τότε κ έχει τις πολιτικές ρίζες της στο Κόμμα των Φιλελευθέρων, που είχε ιδρύσει ο Ελευθέριος Βενιζέλος, σύμφωνα με τα πρότυπα του Φιλελευθερισμού, που έχει διακηρύξει ο Εβραιοσιωνισμός, που και σήμερα κυβερνά την Ευρωπαϊκή Ένωση κι όχι μόνο. Φιλελευθερισμός, που κυριαρχεί όχι μόνο στην πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά και στις Κοινωνίες των Κρατών Μελών της.  Τις έχει διαφθείρει σημαντικά και τις οδηγεί σε απώλεια. Αυτοί, που έχουν προκαλέσει  το σημερινό «μπάχαλο» στην Ελλάδα κατά μεγάλο ποσοστό προέρχονται από τη Βενιζελογενή φιλελεύθερη πολιτική παράταξη. Αυτοί αποτελούν τους σημαιοφόρους της «Νέας Τάξης», που επιδιώκουν   μια «Νέα Εποχή», που ακόμη και τα δημόσια εκπαιδευτήρια θα εκπαιδεύουν πράχτορες του Εχθρού, οικονομικούς δολοφόνους, δοσίλογους, προδότες, εγκληματίες, έμπορους του θανάτου και της ατίμωσης και λοιπά κοινωνικά αποβράσματα…

 Έτσι, φτάσαμε σε μια Κοινωνία «Ντάρα Μανέλα», όπως θα ‘λεγε κι ο μακαρίτης Γιάννης Δαλέντζας. Ήδη έχομε φτάσει  να θρηνούμε θύματα του Εβραιοσιωνισμού σε καθημερινή βάση, χωρίς και να συνειδητοποιούμε ότι θύτης είναι ο Εβραιοσιωνισμός. Και τούτο, γιατί η προπαγάνδα έχει στηθεί κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να μη σου επιτρέπει να μπορέσεις καν να υποψιαστείς ποιος μπορεί να είναι ο αυριανός δικός σου δολοφόνος. Εξάλλου γι’ αυτό υπάρχει κι ο Νόμος περί προστασίας των προσωπικών δεδομένων, που καλύπτει τους εγκληματίες, αλλά  αφήνει ακάλυπτο από αυτούς το φιλήσυχο και νομοταγή Πολίτη. Κι αυτός ο Νόμος μ’ έχει απασχολήσει κ έχω γράψει κ επιμένω στην κατάργηση ή στην τροποποίησή του, ώστε να τύχει προστασίας ο νομοταγής Πολίτης και να πάψει να προστατεύεται με αυτόν η ανωνυμία του όποιας μορφής και διαβάθμισης εγκληματία. Αλλά το Σύστημα εξακολουθεί να προστατεύει αυτούς που υπηρετούν τα συμφέροντά του…

Αυτό είναι το Σύστημα, που επικρατεί και κάτω από το οποίο ζούμε, χωρίς και να μας επιτρέπεται να καταλάβομε πως αποτελούμε υποψήφια θύματ’ αυτού τούτου του Συστήματος, όπως δεν καταλαβαίνουν και τα κοπάδια των ζώων ότι αποτελούν θύματα του Τσέλιγκα, στου οποίου την ιδιοχτησία κι ανήκουν.  Κι όταν αυτός επιθυμεί τ’ αρμέγει, τα πουλεί, θανατώνει τα παιδιά τους και τρώγει ή εμπορεύεται τις σάρκες τους ή θανατώνει κι αυτά τα ίδια τα ζώα, που αποτελούν το κοπάδι, την περιουσία του. Έτσι, σ’ αυτό το επίπεδο όχι μόνο επιθυμούν, αλλά και προσπαθούν να μας κατεβάσουν, ώστε να μας εξουσιάζουν ως άβουλα ζώα της δικής τους νομής. Γι’ αυτό και χτυπιέται η Παιδεία στην Ελλάδα σ’ όλες τις βαθμίδες της.

 Με βάση αυτή την «καναλωμένη»  λογική σκέψη ο Έλληνας είναι υποχρεωμένος να συμμορφώνεται με τους Θεσμούς, έστω κι αν αδικείται,  αλλά  όμως ο Γερμανός επιτρέπεται να τους καταπατεί …νόμιμα, γιατί ωφελείται το Σύστημα, εφόσον οι καταπατήσεις στρέφονται κατά του Ελληνισμού. Ο Έλληνας πρέπει να εξοφλήσει χρέη, που του φόρτωσαν άλλοι στις πλάτες, ταϊζοντας τις Εβραιοσιωνιστικών συμφερόντων Συστημικές τράπεζες, και διασπαθίζοντας την οικονομία της Χώρας σε μίζες και λοιπά λαδώματα, με δισεκατομμύρια ευρώ, ενώ ο Γερμανός κερδίζει από τις ποικιλώνυμες επιπτώσεις των χρεών αυτών, πέραν κι από το γεγονός της ωμής άρνησης να καταβάλει στον Έλληνα τα δάνεια, που εισέπραξε με βάναυσο τρόπο από την Ελλάδα και τις αποζημιώσεις που οφείλει στον Ελληνισμό, για τα θύματα και τις καταστροφές που του έχει προκαλέσει πριν από εβδομήντα ολόκληρα χρόνια. Ο Έλληνας οφείλει να είναι συνεπής προς το Γερμανό. Αλλά ο Γερμανός δεν αισθάνεται την ανάγκη και την υποχρέωση να είναι συνεπής προς τον Έλληνα. Γιατί αυτό, του το επιτρέπει το Σύστημα. Αυτό  το Εβραιοσιωνιστικό Σύστημα, πάνω στο οποίο βασίζεται  κι ασκεί το «καθήκον» της η Εβραιοσιωνιστική δικαιοσύνη…

Αυτό το Κοινωνικό «μοντέλο» εκπροσωπεί ο Σιωνιστής  Σόιμπλε κι όλοι όσοι βλέπετε να σεισοραδούν στα διάφορα Ευρωπαϊκά «φόρα»(!).

Αυτό το «μοντέλο» διακηρύσσει κι ο Βενιζελογενής φιλελευθερισμός, που αποτελεί τσιράκι των Χαχάμηδων, τσιράκι των οποίων ήταν κι ο ίδιος ο Βενιζέλος…

 Αυτός, που σε κάθ’ ευκαιρία προβάλλεται ως σωτήρας της Ελλάδας, όπως κι ο «αδελφός» Ντονμές «Αττατούρκ» των απέναντι. Βίοι παράλληλοι…

 Φτάνει πια. Αρκετά ως εδώ…

 

Το Κίνημα του Θερίσου ήταν κι αποτέλεσε μια «προβοκάτσια» στημένη από τους Εβραιοσιωνιστές Αγγλογάλλους σε βάρος των Ελληνοκρητικών και της Ελλάδας, με «προβοκάτορα» τον Ελευθέριο Βενιζέλο. Κι αποτελεί ντροπή για τους Κρητικούς και τους λοιπούς Έλληνες, να γνωρίζει ο υπόλοιπος Κόσμος την Αλήθεια και να την αγνοούν αυτοί, όπως την αγνοούσα κ εγώ πριν από τριάντα περίπου χρόνια, τυφλωμένος από την Εβραιοσιωνιστική προπαγάνδα και την πολιτική σκοπιμότητα.

Δεν τους κατηγορώ. Συμμερίζομαι τις αμφιβολίες τους, γιατί εγώ, πριν από αυτούς, πέρασα δυνατό «σοκάρισμα», όταν για πρώτη φορά  ήρθα σ’ επαφή με την αλήθεια. Χρειάστηκε να επέχω από τη Δημοσιογραφία, ώστε  να μην εκφράσω άποψη για μεγάλο χρονικό διάστημα, ώσπου να βεβαιωθώ για την αλήθεια με διασταύρωση ιστορικών πηγών. Κι όταν πια βεβαιώθηκα για την ανθελληνική  δράση του Εβραιοσιωνισμού και της Μασονίας και του οργάνου τους Ελευθερίου Βενιζέλου, επανήλθα κατά τον Αύγουστο του 2007 στη Δημοσιογραφία, μέσω των σελίδων αυτής της εφημερίδας, που δέχεται ακόμη και φιλοξενεί τα γραφτά μου.

 Προέρχομαι από βενιζελικό οικογενειακό και κοινωνικό περιβάλλον. Είχα επηρεαστεί από αυτά, που, χωρίς να γνωρίζουν την πραγματική αλήθεια, υποστήριζαν πλανεμένοι το βενιζελισμό. Κρίμα. Μεγάλη αδικία  για τους ανθρώπους αυτούς. Όλοι τους ήταν πατριώτες και καλοπροαίρετοι. Έβλαψαν και τους εαυτούς τους από τις λάθος πολιτικές που ακολούθησαν, γιατί τυφλώθηκαν από την ξένη ανθελληνική προπαγάνδα.

Γι’ αυτό κι αγωνίζομαι από το 2007 να μεταδώσω την αλήθεια και να βοηθήσω τους Συνέλληνες να δουν την πραγματικότητα και ν’ απεμπλακούν από τις κακές επιδράσεις που ασκεί η προπαγάνδα του Εβραιοσιωνισμού πάνω σ’ αυτούς και τους στρέφει κατά του ίδιου του Ελληνισμού, χωρίς να το καταλαβαίνουν. Ο Εβραιοσιωνισμός χρησιμοποιεί τη Μασονία για να επιτύχει τους  σκοπούς του κ υπόσχεται ασκιά και φλασκιά στους Μασόνους, που δεν υποψιάζονται την τύχη που τους επιφυλάσσει… 

Σκοπός της «προβοκάτσιας» αυτής ήταν η διαίρεση των Ελληνοκρητικών πολιτικών δυνάμεων και μέσω αυτών των Ελληνοκρητικών, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, κ η απομάκρυνση του πρίγκιπα Γεωργίου από τη θέση του Αρμοστή, ώστε να μακροημερεύει η ζωή της Κρητικής Πολιτείας και  ν’ αποφεύγεται η ένωση της Κρήτης με το Βασίλειο της Ελλάδας.

Κι ο σκοπός αυτός υπηρετήθηκε στο Θέρισο. Ο Εβραιοσιωνισμός διά της Βρετανικής κυρίως διπλωματίας και με όργανό του το Βενιζέλο   πέτυχε το σκοπό του. Αυτός θέρισε και σόδιασε στο Θέρισο τους πόθους των Ελληνοκρητικών για την ένωση της Κρήτης με την υπόλοιπη Ελλάδα. Όλ’ η θεατρική αυτή παράσταση στήθηκε από τους Αγγλογάλλους υπηρέτες του Εβραιοσιωνισμού, ακριβώς για να διαψευστούν  γι’ ακόμη μια φορά οι πόθοι και να ματαιωθούν οι ελπίδες των Ελληνοκρητικών. Να μεγαλώσει το ρήγμα μέσα στις πολιτικές τους δυνάμεις και το μίσος τους για το Γεώργιο…

 

Να σημειωθεί πως, ο Γεώργιος είχε αποφασίσει πολύ πριν από το Κίνημα του Θερίσου κ  εξέφρασε δημόσια την επιθυμία του να ταξιδέψει στο εξωτερικό και "κατά την διάρκειαν του ταξιδίου του θα εζήτει από τας Μεγάλας Δυνάμεις την ένωσιν της Κρήτης και ήλπιζε να επιτύχει ταύτην λόγω των συγγενικών του δεσμών". Ο Βενιζέλος είχε αντίθετη άποψη. Όχι για την πραγματοποίηση του ταξιδιού, αλλά για την πρωτοβουλία του Αρμοστή να θέσει το θέμα της Ένωσης ως επιθυμία, αν όχι απαίτηση, των Ελληνοκρητικών στις Μεγάλες Δυνάμεις. Και το μεν ταξίδι πραγματοποιήθηκε. Το αίτημα όμως του Γεωργίου, αν κι απευθύνθηκε όπου έπρεπε, απορρίφτηκε απ’ όλες τις «Προστάτιδες» δυνάμεις της Κρήτης. Κι αυτό το αίτημα υπήρξε η πραγματική αιτία, που οδήγησε σε  ρήξη το Βενιζέλο με τον Αρμοστή και τον ενέταξε Αρχηγό της Αντιπολίτευσης…

 

Οι μεν Αγγλογάλλοι υποστήριζαν και χρηματοδοτούσαν κρυφά το Κίνημα του Βενιζέλου, αλλά δεν επιθυμούσαν την ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα. Όταν σε κάποια φάση ο Αρμοστής Γεώργιος «παραπονέθηκε» στο Ναύαρχο του Βρετανικού στόλου για τη στάση και την καθόλου συμπεριφορά του Βενιζέλου κι απείλησε ότι: «θα διατάξω να συλληφθεί», ο Ναύαρχος του απάντησε: «Εμείς θα τον ελευθερώσομε». Εξάλλου στην κοινή Διακοίνωση, που υπέγραψαν οι Γενικοί Πρόξενοι των «Προστάτιδων (!) Δυνάμεων» στην Κρήτη και την επέδωσαν επίσημα στον Αρχηγό των Επαναστατών στο Θέρισο στις 2.7.1905 «καθιστούσαν σαφές ότι δεν μπορούσαν να μεταβάλουν το πολιτικό καθεστώς του νησιού. Διαβεβαίωναν όμως ότι θα επιφέρουν ουσιώδεις εσωτερικές μεταρρυθμίσεις, που θα βελτίωναν θεαματικά την κατάσταση, υπό το ρητό όρο ότι εντός 15 ημερών οι επαναστάτες όφειλαν να καταθέσουν τα όπλα, με παράλληλη χορήγηση γενικής αμνηστίας.» (www.academia.edu).

 Πως αλλιώς ήταν δυνατό να ταιριάσουν μεταξύ τους αυτά, παρά μόνο αν οι διακηρύξεις του Βενιζέλου περί ένωσης της Κρήτης με την Ελλάδα  δεν ήταν ειλικρινείς. Οι δε Ρώσοι στήριζαν  το καθεστώς όπως ίσχυε υπό τον Γεώργιο  κι ούτε αυτοί επιθυμούσαν την ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα, παρά και τους συγγενικούς δεσμούς, που είχαν με τον Πρίγκιπα, Ο οποίος πάνω σ’ αυτούς στήριζε την επιτυχία του. Εξάλλου ο Πρόξενος της Ρωσίας στην Κρήτη  συνυπέγραψε υστερότερα την κοινή Νότα, που καλούσε τους …επαναστάτες του Θερίσου να καταθέσουν τα όπλα.

Και παρ’ όλ’ αυτά ο Βενιζέλος παρέτεινε, με το πρόσχημα ότι διαπραγματεύεται, όλο το καλοκαίρι την έκρυθμη αυτή κατάσταση  ως τις 2.11.1905, που υπέγραψε στο Μοναστήρι των Μουρνιών τη συμφωνία του, όχι με το Γεώργιο, αλλά με τις «Προστάτιδες Δυνάμεις». Και με αυτή τη συμφωνία οι «Προστάτιδες» αυτές αρνήθηκαν και πάλι να επιτρέψουν  την ένωση της Κρήτης με το Ελληνικό Κράτος.

 Με τον τρόπο αυτό   παρέτεινε ο Βενιζέλος την επιδοτούμενη …επανάσταση, για να οξύνει πιο πολύ την κατάσταση σε βάρος του Γεωργίου που «δεν ήθελε»  την ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα και να υποχρεώσει τον ανεπιθύμητο από τους Αγγλογάλλους «πράχτορα» της Ρωσίας να παραιτηθεί και ν’ αποχωρήσει από την Κρήτη. Αλλά και για να μη χάσει την …επιδότηση. Αρκεί ν’ αναφέρω πως επιδοτούσαν την …επανάσταση αυτή ακόμη και Τουρκοκρητικοί Μπέηδες κι Αγάδες, αν θα ήταν ποτέ δυνατό να έχουν όφελος και γι’ αυτό να επιθυμούν  οι Τουρκοκρητικοί την ένωση της Κρήτης με το Ελληνικό Κράτος…

  Οι Αγγλογάλλοι υποψιαζόταν ότι ο Γεώργιος ενεργούσε σε βάρος των συμφερόντων τους κ υπέρ της Ρωσίας.

Όλ’ αυτά ενισχύουν τις απόψεις κι  αποδείχνουν την «προβοκάτσια» των Αγγλογάλλων με «προβοκάτορα» το Βενιζέλο για την πτώση της δημοτικότητας του Γεωργίου και την απαλλαγή τους από αυτόν.

 Αν αυτά Σας λένε κάτι, τότε μπορείτε να κρίνετε και το γιατί μετά το Θέρισο ακολούθησε 12.9.1906 η παραίτηση του Γεωργίου από τη θέση του Αρμοστή κ η αντικατάστασή του με  το διορισμό του Αλέξανδρου Ζαϊμη  στη θέση του…

Το Κίνημα του Θερίσου,  η επαναστατική Κυβέρνηση της Κρήτης που συγκροτήθηκε στο Θέρισο, ο διχασμός των Ελληνοκρητικών του 1905,   αποτέλεσε προγύμνασμα και μικρογραφία, άσκηση όπως θα λέγαμε, που   επαναλήφτηκε σε μεγένθυση μετά δέκα χρόνια κ επιβλήθηκε με τη σύμπραξη των Αγγλογάλλων πραξικοπηματικά ως Κίνημα της Θεσσαλονίκης, επαναστατική Κυβέρνηση της Ελλάδας, και διχασμός του Ελληνισμού, που έχει αφήσει προεχτάσεις κι ανοιχτές πληγές ως την εποχή μας. Εκατό στρογγυλά χρόνι’ από τότε!!...  

Αρκετά. Φτάνει πια!...

                                                  Γράφηκε στις 16.3.2015.

 

 

 

 

                            ΓΙΩΡΓΗΣ  ΕΛ.  ΚΑΛΟΓΕΡΑΚΗΣ

                                 ΠΟΙΗΤΗΣ  και ΘΕΑΤΡΙΚΟΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ                    

 

Όταν πήγα δάσκαλος στο τριθέσιο τότε Δημοτικό Σκολειό των Περιβολίων υπήρχε ακόμα το παλιό διδαχτήριο. Αυτό ήταν το δεύτερο διδαχτήριο, που θυμούμαι να στεγάζει το Σκολειό των Περιβολίων, αυτού του γραφικού προαστίου του Ρεθέμνους, που το έζησ’ από το 1948. Από τότε, που τάιζε το μεγάλο χωριό με ζαρζαβατικά.

Το πρώτο αυτό διδαχτήριο ήταν χτισμένο στη νότια πλευρά του μεγάλου οικοπέδου, που είχε στη διάθεσή του το χωριό. Κάτω σχεδόν από τον παλιό «ιστορικό» ναό τον αφιερωμένο στους Μεγάλους Αγίους του Χριστιανισμού Νικόλαο και Χαραλάμπη.

Στα 1956 στήθηκε στη μέση της βορινής πλευράς  πετρόχτιστο το τριτάξιο διδαχτήριο, που βρήκα σε λειτουργία όταν μετατέθηκα σα Δάσκαλος στο Σκολειό αυτού του μισοκαταστρεμμένου από τους βομβαρδισμούς της Λούφτβαφε των ΝΑΖΙ και χαροκαμένου από τις ομαδικές δολοφονίες των αφιονισμένων εχτελεστικών οργάνων του ΝΑΖΙσμού. Τα ερείπια έμεναν ακόμη ασήκωτα κατά το μεγαλύτερο ποσοστό τους και το γραφικό αυτό προάστιο στέναζε βαριά πληγωμένο από την αφαίμαξη και τις καταστροφές. Ας είχαν περάσει  τριάντα χρόνοι στρογγυλοί μετά τα θλιβερά κι αποτρόπαια γεγονότα. Τα γεράνια έστεκαν ακόμα θλιβερά στα «μποτζάλια» των πηγαδιών κ οι περβολαριές χηράδες και χαιράμενες αγωνιζόταν ν’ ανασύρουν νερό να ποτίσουν τα ζαρζαβατικά, ελπίζοντας σ’ ένα καρβέλι ψωμί από το πούλημα του προϊόντος του  ιδρώτα τους στους χωραϊτες. Η ανεργία μάστιζε τον τόπο κ η φτώχεια έπλεκε φωτοστέφανα του αίσχους της Χούντας των Εβραιοσιωνιστών επιβητόρων της εξουσίας. Η Μασονία πανηγύριζε, γιατί μπορούσε να τσιλιπουρδά ανενόχλητη και να ευωχείται προκλητικά στα μάτια της φτωχολογιάς, που επαιτούσε από αυτή  ένα μεροκάματο για ένα κομμάτι ψωμί…

 Μετά τη μεταφορά του διδαχτηρίου, το νοτικό κομμάτι του οικοπέδου, το  λεγόμενο «Σωχώρα», μεταβλήθηκε σε γήπεδο του  τοπικού ποδοσφαιρικού Σωματείου, που είχε την επωνυμία «Άρης Περιβολίων».   

Ζούσε τότε στον τόπο ενεργός πολίτης, γέννημα και θρέμμα περβολιανό, ο Λευτέρης Καλογεράκης. Υπηρετούσε ως Γραμματέας στο Νοσοκομείο της πόλης μας. Με τη δική του παρέμβαση παραχωρήθηκε στο Δημόσιο το πιο μεγάλο τμήμα του γηπέδου αυτού, για να χτιστούν σ’ αυτό τα χτίρια, που στεγάστηκαν οι Τεχνικές Σχολές. Με την πρωτοβουλία του αυτή  ο Λ. Καλογεράκης απέβλεπε στην οικονομική ενίσχυση των κατοίκων του χωριού, με το ζωντάνεμα και τη στήριξη, που θα έφερνε στον τόπο η παρουσία του προσωπικού και των τροφίμων των Σχολών αυτών.  Στο ανέβασμα του χωριού στην αγορά των αστικών ακινήτων. Στην προσέλκυση επενδυτών. Στην τόνωση του ενδιαφέροντος για την ανοικοδόμηση των ερειπίων των βομβαρδισμών. Και στην αντιπαροχή της προσφοράς, με βάση την οποία το Κράτος θα έχτιζε νέο διδαχτήριο, γιατί ήδη αυτό που υπήρχε και στέγαζε το Σκολειό, είχε κριθεί όχι μόνο ανεπαρκές, αλλά και γερασμένο, με αντοχές περιορισμένες στο ελάχιστο.  Έτσι παρέμεινε στην ιδιοχτησία  του Σκολειού μόνο το βορινό κομμάτι, που εξακολουθεί να κατέχει και σήμερα. Κι όταν πήγα κι ανέλαβα υπηρεσία σ’ αυτό το Σκολειό, τα χτίρια των Τεχνικών Σχολών δεν είχαν ακόμη αποπερατωθεί. Το δε  νέο αυτό διδαχτήριο του Δημοτικού Σκολειού είχε θεμελιωθεί στη Β/Δ γωνία του οικοπέδου, όπου κ υπάρχει ακόμη σε λειτουργία…      

 

 

1974.  Ο Μανόλης Ελ. Καλογεράκης είναι ο μεσαίος της πρώτης σειράς των μαθητών,  που τον έχει ο Σήφης αγκαλιασμένο.

                                                                      Φωτογρ. Ο Βαγγέλης Τριαντάφυλλος.

 

 

Του Λευτέρη Καλογεράκη αυτού γιος είναι ο Γιώργης, στον οποίο θ’ αναφερθώ στη συνέχεια. Όμως, δυστυχώς, ο Λευτέρης έφυγε νωρίς (1973) και δεν πρόφτασε να χαρεί όσο θα έπρεπε το γιό του, που είχε γεννηθεί στα  1964…

Κατά την πρώτη γνωριμία μου με τις μαθήτριες και τους μαθητές του συνδιδασκόμενου τμήματος των Ε’ και Στ’ τάξεων, που θα δίδασκα, ήρθα σε πρώτη επικοινωνία και με το μαθητή Εμμανουήλ Ελ. Καλογεράκη. Το Γιώργη, που, επειδή μικρός αρρώστησε, κατά την κομπογιαννίτικη  άποψη, που επικρατούσε σαν «έθιμο», του άλλαξαν όνομα και τον είπαν Μανόλη, για ν’ απομακρύνουν το κακό από πάνω του!

Αντίκρισα τότ’ ένα ξανθό παιδί κανονικού για την ηλικία του αναστήματος. Κάπως αδύνατου κ ελαφρά χλωμού. Φορούσε γυαλιά μυωπίας και το πρόσωπό του ήταν αδικαιολόγητα γελαστό, σα να είχε μόνιμα την έκφραση ενός σαρκασμού. Ήταν όμως πράος και συνεσταλμένος συγκριτικά με τους υπόλοιπους συμμαθητές του. Κατά τα διαλείμματα, που παρακολουθούσα τη συμπεριφορά και τον τρόπο που εκδηλωνόταν όλα τα παιδιά για να έχω την όσο μπορούσα πληρέστερη εικόνα καθενός, ο «Μανόλης» δεν ήταν επιθετικός, ούτε κ εριστικός. Συμμετείχε ήπια στις εκδηλώσεις των άλλων και δεν έλλειπε από το πρόσωπό του η τάση αυτή προς ένα γέλιο, σα να περίμενε κάτι, μιαν αιτία, μιαν αφορμή, για ένα ξέσπασμα χαράς. Ένα παραπονεμένο γέλιο, που κρεμόταν από τα χείλη του, χωρίς ν’ ακουμπά στην καρδιά του.

 Κατά τις πρώτες επαφές μου και τις ιδιαίτερες συνομιλίες μου με τους γονείς των παιδιών, πληροφορήθηκ’ από τη Μάνα του πως, ο «Μανόλης» είχε απορφανιστεί πρόσφατα. Είχε χάσει τον πατέρα του κι ασφαλώς επιδρούσε το γεγονός στον ψυχισμό και στην όλη συμπεριφορά του παιδιού. Και πέραν από αυτό το σοβαρό χτύπημα, ο «Μανόλης» αντιμετώπιζε και πρόβλημα καρδιακό. Η πληροφόρηση αυτή με προβλημάτισε. Αύξησα την προσοχή μου απέναντί του. Απόφευγα να φορτώσω δουλειά στο «Μανόλη» και να τον πιέσω, χωρίς και να του στερήσω τη  γνώση και την  εμπέδωσή της. Ευτυχώς η μαθητεία του έληξε, χωρίς ν’  αντιμετωπίσω πρόβλημα.

 Όμως ο «Μανόλης» ήταν κρατημένος, όπως το αυτοκίνητο, που, ενώ η μηχανή του δουλεύει, το πόδι του οδηγού πατεί το πετάλι του «φρένου», αντί για το «γκάζι». Κάποιο αόρατο πόδι – η ασθενική καρδιά, επηρεασμένη κι από  την έντονη λύπη και την αίσθηση της έλλειψης του πατέρα στην προκείμενη περίπτωση – πατούσε φρένο στις εκδηλώσεις χαράς και στην απόδοση της μαθησιακής ικανότητας του «Μανόλη», ενώ οι λοιπές προϋποθέσεις υπήρχαν…

Τα χρόνια περνούσαν. Εγώ, ναι μεν δεν έχασα την επαφή μου με την πόλη, αλλά  ‘πό το 1990 βρίσκομαι κάπως  μακριά της. Μόλις στα 2014 και κατά τις καρναβαλικές εκδηλώσεις ξαναήρθα σ’ επικοινωνία κατά τρόπο αναπάντεχο με το Μανόλη Καλογεράκη! Ευχάριστη Έκπληξη!

 Έμαθα, λοιπόν, από τον ίδιο, πως έχει σταδιοδρομήσει ως Δάσκαλος και μάλιστα πως έχει μετεκπαιδευτεί κ ειδικευτεί σε Δάσκαλο Ειδικής Αγωγής! Αυτό μ’ ευχαρίστησε ιδιαίτερα. Έμαθ’ ακόμη πως από το 1982 ασχολείται «ερασιτεχνικά» με το θέατρο σαν ηθοποιός, οργανωτικός παράγοντας ερασιτεχνικών θιάσων, υπεύθυνος σκηνοθεσίας και τελευταία ως θεατρικός Συγγραφέας,. Κι αυτή του η δραστηριότητα μ’ ενθουσίασε!

 

1975. Ο Μανόλης Ελ. Καλογεράκης, γονατιστός, με ύφος σοβαρό, δεύτερος από τ’ αριστερά, όπως κοιτάζομε τη φωτογραφία. Φωτογρ.   ο Βαγγέλης Τριαντάφυλλος.

 

Έχει εκδώσει ως την ώρα κ έχει ανεβάσει τα θεατρικά έργα: «Άι Γιώργης», 2007. «Τέσσερις Μάρτυρες», 2008. «Της Παναγιάς το Καταλόγι», 2009. «Λιογέννητη», 2010. «Σούσα» (η), 2011. «Βυζαντίου Άλωσης», 2014, που έχει φωτοτυπηθεί από το Συγγραφέα, αλλά δεν έχει ακόμη εκδοθεί και κυκλοφορήσει. «Άι Γιάννης», 2014. Αυτά όλα έχουν ανεβαστεί από το «Θεατρικό Περίπλου» ή τη «Θεατρική Ομάδα της Μητρόπολης Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου». Δυο θεατρικούς οργανισμούς, στη δημιουργία κι οργάνωση των οποίων συνέβαλε ουσιαστικά κι ο Γιώργης Καλογεράκης. Πέραν από αυτά, που ήδη έχουν εκδοθεί σε βιβλία, ανεβαστεί στη σκηνή και παρουσιαστεί στο Κοινό, υπάρχουν ακόμη  ανέκδοτα και τα: «Αρκάδι», «Το κλέψιμο της νύφης», «Πόθια» (η), «Ακροδαφνούσα», «κλήδονας». Όλα έμμετρα, σε σωστούς ομοιοκατάληχτους κρητικούς δεκαπεντασύλλαβους στίχους, με λίγες εξαιρέσεις στα χορικά μέρη κι όπου αλλού επιτρέπει την εξαίρεσ’ η πλοκή και βοηθά στο ρυθμό ο ενδεκασύλλαβος ομοιοκατάληχτος στίχος, με ζευγαρωτή ή πλεχτή ομοιοκαταληξία, και το ιαμβικό μέτρο. Γλώσσα προσαρμοσμένη στο γλωσσικό ιδίωμα και την ποιητική μορφή του Δημοτικού Τραγουδιού ή της Ντοπιολαλιάς της περιοχής και της εποχής  απ’ όπου προέρχεται το κείμενο της παράδοσης ή το ιστορικό γεγονός, πάνω στο οποίο ο ποιητής και θεατρικός συγγραφέας Γιώργης Καλογεράκης δούλεψε και δημιούργησε το θεατρικό έργο του. Ένα έργο, που πατεί πάνω σ’ ένα Δημοτικό Τραγούδι ή σ’ ένα θρύλο ή σ’ ένα ιστορικό γεγονός.  Ζυμώνεται, αναπλάθεται, ζωντανεύει και παρουσιάζεται θεατρικά, σε γλώσσα της εποχής του γεγονότος. Κι ο θεατρόφιλος θεατής βιώνει  το γεγονός. Σπουδάζει τη γλώσσα. Βλέπει την ενδυμασία. Μεταφέρεται σ’ εκείνη την εποχή. Και πλουτίζει σε γνώση, κρίση  και μόρφωση γνώμης.     Κι ο Γιώργης,  καλπάζει ασταμάτητος!...

 

Μπράβο …Γιώργη!! Σου εύχομαι ολόψυχα καλή εξέλιξη κι ανέλιξη στην αξιέπαινη προσπάθεια σου. Δάφνες πολλές κι αμέτρητα επιδοκιμαστικά κούρταλα του θεατρόφιλου Κοινού, ενδειχτικά με άριστα της επιτυχίας σου, που εγώ τσιγκουνεύτηκα να σου απονείμω…

                                                       Γράφηκε στις 11.3.2015.