Ο ανώτερος υπουργός της Σιγκαπούρης και πρόεδρος του Group of Thirty Θάρμαν Σανμουγκαρατνάμ, πιστεύει και δηλώνει ότι:
««δεν μπορούμε να έχουμε αυταπάτες ότι, μια ολοκληρωμένη παγκόσμια τάξη, με τις βαθιές οικονομικές διασυνδέσεις μεταξύ των εθνών, θα μας εξασφαλίσει από μόνη της την ειρήνη. Όμως, η οικονομική αλληλεξάρτηση μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων -εκτός από τομείς που αφορούν την εθνική ασφάλεια- θα καταστήσει τη σύγκρουση πολύ λιγότερο πιθανή από ό,τι σε έναν κόσμο με ολοένα και πιο αποσυνδεδεμένες αγορές, τεχνολογίες, συστήματα πληρωμών ή δεδομένα». Oι κυρώσεις της Δύσης προς την Ρωσία φαίνεται πως αποκρυσταλλώνουν -χωρίς όμως να υπερτιμάται η «σταθερότητα» των πραγμάτων σε ένα τόσο ρευστό σκηνικό- το σχηματισμό των νέων γεωπολιτικών και οικονομικών πόλων. Oι Ηνωμένες Πολιτείες, η Ευρώπη και η Ιαπωνία -ως παραδοσιακός σύμμαχος των ΗΠΑ- από τη μία πλευρά και από την άλλη η Ρωσία, η Κίνα που διατηρεί ισχυρούς πολιτικοοικονομικούς δεσμούς με τη Μόσχα, και η Ινδία, η οποία -αρνούμενη να συμμετάσχει στις δυτικές κυρώσεις κατά της Ρωσίας- φιλοδοξεί να αναδυθεί στο ρόλο νέας υπερδύναμης, δημιουργούν -σε συνέργειες ένθεν κακείθεν με μεγαλύτερα ή μικρότερα κράτη από τη Λατινική Αμερική και την Καραϊβική μέχρι τον Ειρηνικό Ωκεανό και από τη Μέση Ανατολή μέχρι την Αφρικανική ήπειρο- πολύπλοκους συσχετισμούς για την παγκόσμια οικονομική διακυβέρνηση και αναμφίβολα αποκεντρώνουν την ισχύ.»
Αυτά πιστεύουν κι επιδιώκουν να επιβάλουν οι «Άνθρωποι του Νταβός». Αυτοί, που έχουν το πάνω χέρι. Σ’ αυτούς έχει προσκολληθεί κι ο Ερντογάν και δι’ αυτών επιδιώκει ν’ αναβιώσει την Οθωμανική Αυτοκρατορία και ν’ αποχτήσει η χώρα του κύρος, που ποτέ της δεν είχε ανάμεσα στις Μεγάλες Ευρωπαϊκές Δυνάμεις, που είναι αυτές, που την κατέστρεψαν…
Το ΝΑΤΟ αποτελεί το φορέα βίας, που προσπαθεί να επιβάλει διά των όπλων την επιτυχία του στόχου αυτού. Γι’ αυτό επιδιώκει να εντάξει στο κύκλωμα όσα περισσότερα κράτη μπορέσει, ώστε να υποτάξει αυτά και να επιβάλει δια της βίας την Ηγεσία του Σιωνισμού στον πολυσχιδή φορέα της Παγκοσμιοποίησης, υπό την Ηγεσία του Εβραιοσιωνισμού…
Γι’ αυτό και πλησίασε απειλητικά τη Ρωσία, κι αυτή απάντησε με κήρυξη πολέμου κατά εκείνου, που επιχείρησε να την εκβιάσει.
Το ΝΑΤΟ κρύβεται πίσω από τον πόλεμο Ρωσίας – Ουκρανίας.
Ο Εβραίος Ζελένσκι έχει δηλώσει « ότι θα ήθελε η Ουκρανία να γίνει μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ, αλλά θέλει οι Ουκρανοί ψηφοφόροι να αποφασίσουν σχετικά με την ουκρανική ένταξη (στους δύο αυτούς οργανισμούς) σε δημοψηφίσματα.
Την ίδια στιγμή, πίστευε ότι ο λαός της Ουκρανίας είχε ήδη επιλέξει «ευρωενσωμάτωση».
Στις προεδρικές εκλογές του 2019, ο Ζελένσκι υποστήριξε ότι η ουκρανική ένταξη στο ΝΑΤΟ είναι «η επιλογή του Μαϊντάν και η πορεία που κατοχυρώνεται στο Σύνταγμα, καθώς και μέσο για την ενίσχυση της αμυντικής ικανότητας.»
Στο πρόγραμμά του δήλωσε ότι η Ουκρανία θα πρέπει να ορίσει στόχο να βάλει υποψηφιότητα για μέλος του ΝΑΤΟ το 2024. Το πρόγραμμα αναφέρει επίσης ότι ο Ζελένσκι «θα κάνει τα πάντα για να εξασφαλίσει» ότι η Ουκρανία μπορεί να υποβάλει αίτηση για ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση το 2024. Δύο μέρες πριν από το δεύτερο γύρο των εκλογών, ο Ζελένσκι δήλωσε ότι ήθελε να χτίσει «μια ισχυρή, ελεύθερη χώρα, η οποία δεν είναι η μικρότερη αδελφή της Ρωσίας, η οποία δεν είναι διεφθαρμένος εταίρος της Ευρώπης, αλλά η ανεξάρτητη Ουκρανία…
Και Υποσχέθηκε να φέρει το μισθό για το στρατιωτικό προσωπικό «στο επίπεδο των προτύπων του ΝΑΤΟ…
Ο Ζελένσκι είναι υποστηρικτής της ελεύθερης διανομής της ιατρικής κάνναβης, υποστηρικτής της ελεύθερης άμβλωσης και της νομιμοποίησης της πορνείας και των τυχερών παιχνιδιών στην Ουκρανία...». (ΒικιπαιδείΑ)
Να σημειωθεί ακόμη ότι κι «ο Πρωθυπουργός της Ουκρανίας Βολοντίμιρ Γκρόισμαν είναι επίσης Εβραίος», όπως αναφέρει η «THE Wall Street Joυrnal».
Κι από όλ’ αυτά βγαίνει το συμπέρασμα ότι πίσω από τον πόλεμο αυτό κρύβεται σεμνά ο Εβραιοσιωνισμός, διά του ΝΑΤΟ, που επιθυμεί να εξουδετερώσει την Ορθόδοξη Χριστιανική Ρωσία, όπως έχει εξουδετερώσει κι αυτός διορίζει τις κυβερνήσεις της Ορθόδοξης Χριστιανικής Ελλάδας, όπως και της Ουκρανίας.
Είναι, λοιπόν, το ΝΑΤΟ το μακρύ στρατιωτικό χέρι, η αιχμή του δόρατος, του Εβραιοσιωνισμού, που επιβάλλει την Παγκοσμιοποίηση. Την υποδούλωση όλων των Χωρών στα συμφέροντα του Σιωνισμού, του οποίου μέλη είναι και αποτελούν όλοι οι Πρωθυπουργοί, τουλάχιστο, των Χωρών, που συγκροτούν αυτό το μηχανισμό…
Οι κρίσεις που περνά το Κυπριακό πρόβλημα χωρίς και να επιλύεται, οφείλονται στην ανάμιξη του ΝΑΤΟ, μέλη του οποίου είναι και η Ελλάδα και η Τουρκία.
Ας γυρίσομε όμως στα 1964, που και τότε υπήρξε ένταση στο Κυπριακό, συνέπεια της οποίας υπήρξε η πτώση της Κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου από τα οργανέτα του ΝΑΤΟ. Τους προδότες «Έλληνες», που αποκλήθηκαν Αποστάτες, με τον Κ. Μητσοτάκη σε αρχηγική θέση κατά το 1965.
Και στην κρίση αυτή το ΝΑΤΟ αδιαφόρησε στην υποστήριξη του δικαίου της Ελλάδας, και υποστήριξε την Τουρκία. Το ίδιο συνέβη και στα 1974. Κι ακόμη παλαιότερα, κατά το 1955…
Στα 1964, ύστερ’ από το βομβαρδισμό της περιοχής Τηλλυρίας της Κύπρου από την Τουρκία και τις μάχες μεταξύ ΕΛΔΥΚ-ΤΟΥΡΔΥΚ, που επακολούθησαν, εξ αφορμής της απόρριψης του Σχεδίου Άτσεσον από τον Πρόεδρο και Αρχιεπίσκοπο Κύπρου Μακάριο Γ΄, δημοσίευσα με το ψευδώνυμο «Αρκάδιος Πηγαίος» στην τοπική εφημερίδα του Ρεθέμνους «ΒΗΜΑ» το ακόλουθο χρονογράφημα, και όχι μόνο αυτό, που καταχωρήθηκε και στο πρώτο μου βιβλίο «Πυγολαμπίδες», 1965, και φέρει τον τίτλο: «Πετάει πετάει το ΝΑΤΟ», σε μίμηση του παιγνιδιού, που παίζαμε όντας παιδιά.
Για το περιεχόμενο αυτού κλήθηκα σε ανάκριση από τον Προϊστάμενό μου Επιθεωρητή κατά διαταγή άνωθεν, ύστερ’ από «καρφωτή» Πατριώτη Ρεθεμνιώτη οπαδού της ΕΡΕ, με την αιτιολογία πως: «Ως Δημόσιος Υπάλληλος έθιξα πολιτικό θέμα, που αφορά την Εξωτερική Πολιτική της Κυβερνήσεως και προσβάλλει φίλη και σύμμαχο Χώρα»!
Απολογήθηκα.
Γραμματέας, που κρατούσε πρακτικά κατά την ανάκρισή μου ήταν ο συνάδελφός μου Ευθύμιος Πετρουλάκης, που δεν έπαυε κάθε που θα συναντούσε ο ένας τον άλλο μας να μου επαναλαμβάνει «Πετάει πετάει το ΝΑΤΟ;» και να γελούμε.
Ο Υπουργός με τιμώρησε τότε με «αυστηρά επίπληξη και με συστάσεις»…
Το περιεχόμενο του χρονογραφήματος αυτού είναι το ακόλουθο:
« - Πετάει, πετάει ο Αετός.
- Πετάει.
- Πετάει, πετάει ο Κούρκος.
- Πετάει.
- Πετάει, πετάει ο Τούρκος.
- Πετάει!
- Έχασες. Δεν πετάει.
- Κι όμως πετάει. Τελευταία μάλιστα πέταξε πάνω από την Κύπρο, τη Ρόδο και την Κρήτη.
- Ψέματα. Δεν πέταξε. Ή μάλλον πως δεν ήταν αυτός που πέταξε.
- Αμέ ποιος ήταν;
- Ο Αμερικανός.
- Και γιατί να ήταν ο Αμερικανός;
- Αμέ ποιος να ήταν;
- ο ΝΑΤΟς.
- Και γιατί να ήταν ο ΝΑΤΟς;
- Γιατί τ’ αεροπλάνα ήταν στη δύναμή του ενταγμένα.
- Ήταν όμως Αμερικάνικης κατασκευής και προέλευσης. Χάρισμα στην Τουρκία.
- Ο πιλότος όμως ήταν Τούρκος…
Αυτά τα γλυκανάλατα κάθονται και συζητούν τώρα και μια βδομάδα σε συμβούλια και παρασυμβούλια ο ΟΗΕ και η Ελληνική Κυβέρνηση.
Κι όσον αφορά τον ΟΗΕ κάνει καλά, γιατί μέλη του είναι κ η Αγγλία κ η Αμερική και μάλιστα σημαίνοντα. Και οι συνεδριάσεις Του γίνονται σ’ Αμερικάνικο έδαφος.
Η Ελληνική Κυβέρνηση όμως είναι καιρός να σταματήσει το κουβεντολόι και την αλληλογραφία.
Ήταν τα τουρκικά αεροπλάνα της δύναμης του ΝΑΤΟ; Χτυπήθηκε ελληνικό έδαφος από δυνάμεις, που σύμφωνα με τα συμφωνηθέντα της ανεκδιήγητης αυτής συμμαχίας θα έπρεπε να υποστηρίζουν κι όχι να προσβάλλουν το έδαφος αυτό;
Υποστηρίζεται κι ενθαρρύνεται η Τουρκία από τους Αγγλοαμερικανούς στις εκδηλώσεις της αυτές σε βάρος της Ελλάδας;
Αν ναι, τότε τι εξακολουθεί κι αγκαλιάζει αυτά τα καθάρματα το πολιτικό της κατεστημένο;
Τα ουδέτερα Κράτη, με τις προόδους που έχουν σημειώσει και την εν γένει κατάσταση και θέση τους, δεν την εμπνέουν και δεν την ενθαρρύνουν να πάρει τη γενναία απόφαση που θα σημάνει το τέλος της πολιτικής της υποτέλειας και του ρόλου του σφουγγοκωλάριου που επωμίζεται από το τέλος του β΄ παγκόσμιου πολέμου;»
(ΒΗΜΑ Ρεθέμνους. 14.8.1964 – «Πυγολαμπίδες», σελ. 30-31)
Συγκρίνετε το τότε με το παρόν και βγάλετε συμπεράσματα της συμπεριφοράς της Τουρκίας κατά της Ελλάδας από το 1955 ως το παρόν και τη στάση των «Συμμάχων»: ΝΑΤΟ, ΗΠΑ, Βρετανίας, ΕΕ, καθώς και ΟΗΕ …
«Το γουδί, το γουδοχέρι και το κόπανο στο χέρι», όπως λέει κ η παροιμία…
