Ναι. Του ΑΞΙΖΕ μια τέτοια ΤΙΜΗ και καλύτερη
ΠΕΡΙΠΟΙΗΣΗ
Είδα
στα τηλεοπτικά μέσα τον προπηλακισμό του Δημάρχου
Θεσσαλονίκης κ Μπουτάρη. Του άξιζε η τιμή. Κι ακόμη πιο μεγάλη. Γιατί «κατά
που θα στρώσεις θα κοιμηθείς». Όταν το Κράτος είναι παράλυτο και δεν επεμβαίνει
να διορθώνει τουλάχιστον, αν δεν είναι σε θέση και να προβλέπει, τις παραβάσεις
κάθε λογής, ως και προδοσίες, τότε ο Λαός, αν στέκει ακόμη στα πόδια του και
δεν τον έχουν κι αυτό διαφθείρει τα τόσα μέσα διαφθοράς, που έχει κατά το παρόν
ο ΕΧΘΡΟΣ στη διάθεσή του και διαχειρίζεται, επεμβαίνει κατά τις δυνατότητες και
ανάλογα με το ήθος του, ως τιμωρός. Φτάνει πια. Έχομε αρκετά ταλαιπωρηθεί από τις
Εθνικές, Πολιτιστικές, Οικονομικές, Κοινωνικές, ακροβατικές μεταρρυθμίσεις, σε
σημείο, που έχομε σιχαθεί τις λέξεις: Βουλευτής, Υπουργός, Πρωθυπουργός και
Δήμαρχος ακόμη.
Στις
ποταμιές, όποια πέτρα κι αν σηκώσεις θα βρεις κάτω από αυτήν καβούρι. Έτσι και
στην πολιτική, όποιον από αυτούς τους όρους προφέρεις θα σου βγει ή Μασόνος
Εβραιοσιωνιστής ή κάποιος άλλου είδους καταχραστής της εμπιστοσύνης του αγαθού
πολίτη. Σπάνια θα συναντήσεις έντιμο ΠΟΛΙΤΙΚΟ.
Αυτό συμβαίνει στα Κράτη-Μπανανίες, του «μπήτε
σκύλοι αλέσετε κι αλεστικά μη δώσετε». Εκεί όπου και (λέξη δυσανάγνωστη) και
΄δερνουν οι μπράβοι του Συστήματος.
Η
σημερινή πολιτική κατάσταση, που βιώνομε, δε διαφέρει και πολύ από την εποχή
του Βούλγαρη, του επονομαζόμενου Τσουμπέ, που έδρασε παρόμοια με τη
σημερινή πολιτική ηγεσία κατά το 19ο αιώνα στην τότε Ελλάδα.
Μου
φέρνει στο νου τα «Στηλιτικά», τον
τρόπο, που ο Λαός της Ελλάδας αντάμειβε
τότε τους αργυρώνητους γραικύλους πολιτικούς της, που υπηρετούσαν και τότε ξένα συμφέροντα
κι όχι ελληνικά, αλλά είχαν και κλίση προς τη
Σιμωνία και τη λωποδυσία.
Δυστυχώς
ενυπάρχουν ακόμη στην Ελλάδα πολιτικοί, που εκποιούν όχι μόνο ελληνικά
συμφέροντα, αλλά επιχειρούν ως μεσίτες αγοραπωλησιών και για την εκποίηση των Ελληνικών Πατρίδων.
Αν
έλλειπε αυτό το είδος πολιτικών από την Ελλάδα, αυτή δεν θα είχε καταντήσει στο
σημείο, που σήμερα βρίσκεται…
Υπάρχει
στα Γενικά Αρχεία του Κράτους στα Χανιά
στο φάκελο 1878 (Εμμ. Τσουδερού), έγγραφο με αρ. 27.
Αυτό αποτελείται από 11
χειρόγραφες σελίδες. Φέρει ημερομηνία 8
Αυγούστου 1877. Πρόθυρα εκδήλωσης επανάστασης σε Κρήτη, Θεσσαλία, Ήπειρο
και Μακεδονία. Περιοχές, που τότε βρισκόταν ακόμη υπό κατοχή της αισχρής,
βάρβαρης, απολίτιστης κ αιμοσταγούς Οθωμανική αυτοκρατορίας. Απευθύνεται «προς το Σεβαστόν Υπουργικόν Συμβούλιον της
Ελλάδος». Και προσυπογράφεται από μερίδα Ελλήνων Χριστιανών πολιτικών και στρατιωτικών
Ηγετών της ταλαίπωρης Μεγαλονήσου Κρήτης, τους Πληρεξούσιους και Αρχηγούς: Μιχαήλ Τσουδερό, ιερομόναχο Παρθένιο
Περίδη, Σ. Δημητρακάκη, ιερ. Μάξιμο Δασκαλάκη, Μ. Μαλικούτη, Παπά Γεωργ. Γιαμαλή, Α. Σταμαθιουδάκη. Και τους Αρχηγούς: Κων/νο
Κριάρη, Α. Σκαλίδη, Ιω. Βασιλακογιώργη, Εμμ. Κοκκίνη και Ι. Ζουριδάκη.
Το περιεχόμενο της επιστολής αυτής αναφέρεται στις
προσπάθειες της Βρετανίας να
εγκαθιδρύσει Βρετανικό Προτεχτοράτο στην
Κρήτη, τις οποίες αυτά τα ηγετικά στελέχη της Μεγαλονήσου στηλιτεύουν.
Επισημαίνουν τον κίνδυνο και συνιστούν την προσοχή του Πρωθυπουργού και του
Υπουργικού Συμβουλίου. Εκφράζουν δε
κάθετα θέσεις αρνητικές ως προς την αποδοχή της λύσης αυτής από τους Χριστιανούς της Κρήτης. Και, καλό είναι
να το διαβάσουν κ οι σημερινοί πολιτικοί της Ελλάδας. Είναι εξαιρετικά
επίκαιρο! Είναι ως να απευθύνεται σήμερα στους τωρινούς πολιτικούς! Ενημερώνει
και καταγγέλλει τόσο τον εξωτερικό εχθρό, όσο και τους Γραικύλους συνεργάτες
του, που υπονομεύουν τον Ελληνισμό στο εσωτερικό και αναλώνονται στο να
διευκολύνουν τον εχθρό να καταλάβει και να κυριαρχήσει σ’ Ελληνικά εδάφη
ΚΙρήτης και Μακεδονίας. Θα βρείτε πολλές ομοιότητες, φτάνει να δείτε το περιεχόμενο
χωρίς κομματικές και μασονικές παρωπίδες…
Όπου στο κείμενο συναντήσετε αποσιωπητικά,
σημαίνει πως, τη λέξη, που υπάρχει στο πρωτότυπο χειρόγραφο, δε μπορώ να την αναγνώσω. Γράφουν, λοιπόν, κ ενημερώνουν την Κυβέρνηση
της Ελλάδας ότι:
« Αθήναι τη 8 Αυγούστου 1877
Προς το Σεβαστόν Υπουργικόν Συμβούλιον της
Ελλάδος
Εξοχώτατοι Κύριε Πρόεδρε και Κ. Υπουργοί,
Κατά τας κρισιμωτάτας ταύτας και λίαν επισφαλείς διά την τύχην ολοκλήρου του Ελληνισμού
στιγμάς, καθ’ άς παν αυτού βήμα και πάσα πράξις πρέπει πρότερον καλώς να αναμετράται και καλώς να σταθμίζηται
διά να μη αποβή επικίνδυνος και προκαλέση ανεπανορθώτους δυστυχίας, οι
υποφαινόμενοι επικαλούμεθα την ευμενή Υμών προσοχήν επί των κατωτέρω, αφορώντων
εις την πολυπαθή ημών πατρίδα την μεγαλομάρτυραν Κρήτην.
Δύω είναι τα μέγιστα του Ελληνισμού
προπύργια άνευ των οποίων δεν δύναται ούτος να αποκτήση πολιτικήν
αυθυπαρξίαν ούτε να διαδραματίση εν τη ανελίξη της Ιστορίας το προωρισμένον
αυτώ διά την προαγωγήν της ανθρωπότητος μέρος. Ταύτα είναι η Μακεδονία προς
βορράν απολύτως, αναγκαίος φραγμός κατά του απειλούντος να κατακλείση ημάς
εκείθεν σλαυικού χειμάρρου, και προς νότον η Ελληνικωτάτη Κρήτη, άνευ της
οποίας η Ελλάς μένη αναπεπταμένη και
άφρακτος από θαλάσσης εύκολος λεία πάσης ναυτικής εν τη Μεσογείω δυνάμεως εάν
μάλιστα αύτη τυγχάη και κάτοχος της Κρήτης.
Και κατά τα δύο λοιπόν αυτού ταύτα προπύργια (τρα)νώς
απειλείται σήμερον ο Ελληνισμός. Κατά μεν το βόρειον φανερά και απροκαλύπτως,
κατά δε το νότιο υπούλως και ουχ ήττον επικινδύνως. Επί των λανθανόντων
ούτων κινδύνων νομίζομεν ότι καθήκον ημών επιτακτικόν είναι να επιστήσωμεν την
ημετέραν προσοχήν. Διότι ναι μεν είσθε οι ανώτατοι και υπεύθυνοι του Ελληνισμού
Ηγήτορες, αλλά και ημείς οφείλομεν να συνδράμωμεν Υμάς, έκαστος όσον αυτώ
δύναται, διαφωτίζοντες επί των συμβαινόντων είτε παρέχοντες τους προθύμους εις τα κελεύσματα Υμών. Άλλως
(θα έχομεν;) και ημείς ανάλογον της
ευθύνης μέρος. Γινώσκετε Εξοχώτατοι ότι δύναμις πανίσχυρος (κρα)τούσα της θαλάσσης και κρατερώς
συνέχουσα διά πλοκάμων αυτής πάσαν την υφήλιον
επιδιώκει προ πολλού να παραλάβη εις τον εν τη Μεσογείω πλόκαμον αυτής
και την ατυχή Κρήτην. Αι τάσεις
αυτής είναι προ πολλού γνωσταί . πλείστοι όσοι των πολέμων της πολλάκις δημοσία και απροκαλύπτως αναφέρονται
υπέρ της ανάγκης της κατοχής Κρήτης υπό της Αγγλίας, δεν έλειψαν και εξ
επισήμων … πλάγιαι ενέργειαι προς
γένεσιν αφορμής μολογούσης την καθ’ οιονδήποτε τρόπον μονομερή ανάμιξιν
αυτής εις τα της Κρήτης κατά την …
αυτής ως προστάτιδος της νήσου δυνάμεως. Των πλαγίων τούτων
ενεργειών και άλλαι υπάρχουσιν αποδείξεις, αλλά τραγικωτάτη η αποτυχούσα
απόπειρα κατά την επανάστασιν του 1840
καθ’ ήν υπερηφάνως απέκρουσαν οι Κρήτες τας δελεαστικάς των Άγγλων
προτάσεις. επί της τελευταίας όμως επαναστάσεως κατά το 1866 η πολλάκις
μεν και πριν αναφανείσα αλλ’ ουδέποτε ριζοβολήσασα ιδέα της εγκαταστάσεως
ηγεμονίας υπό την Αγγλικήν προστασίαν εύρεν οπαδούς οίτινες κατά το 1868 εν
στιγμαίς κρισίμους στηριχθέντες εις την απελπισίαν του λαού, ήλθον εις
συνεννοήσεις με τους ενταύθα Αγγλικής Πρεσβείας, και προέβησαν εις διαβήματα εν
Κρήτη προς επίτευξιν αυτής. Οι πλείστοι όμως και τότε των Κρητών … εν δεινή
ευρισκόμενοι αγωνία αντιτάχθησαν γενναίως κατά της προτεινομένης ταύτης
σωτηρίας και παρέτειναν τον απελπιστικόν αγώνα, προτιμήσαντες, εάν δεν
κατώρθουν την πλήρη αυτών ελευθερίαν, να επανέλθωσι μάλλον υπό τον τραχύν αλλ’ εφήμερον ζυγόν της Τουρκίας ή να
υποβληθώσιν εκουσίως εις τον ήπιον μεν κατά το φαινόμενον βαρύτατον όμως
πράγματι και δυσαποτίνακτον της Αγγλίας. Έκτοτε η ιδέα εκείνη είχε σταθερούς οπαδούς μεταξύ των Κρητών των
ενταύθα διαμενόντων και των εν Κρήτη.
Η αποτυχία της ηρωϊκής εκείνης επαναστάσεως η επίμονος άρνησις της Πύλης να
παράσχη πράγματι την διά του Σουλτανικού φιρμανίου υποσχεθείσαν αυτοδιοίκησιν
διά καταλλήλου τροποποιήσεως του διέποντος την νήσον ατελούς Οργανικού νόμου με επιμονή της
Ευρώπης προς διατήρησιν της ακεραιότητος της Τουρκίας εκράτυνον την ιδέαν αυτών
ταύτην την όμως γινώσκοντες πόσον
απετροπιάζετο ο Κρητικός λαός απέκρυπτον πάντοτε επιμελώς.
Ούτοι άμα τη πρώτη της
ερζεγοβινίου επαναστάσεως επιληφθέντες …
επιτυχούς παρεμβάσεως του τότε εν τη Κωνσταντινουπόλει Άγγλου πρεσβευτού
Έλλιοτ παρά τη Πύλη … διαφορά τινός
μεταξύ Τούρκων και Χριστιανών κατοχής μικρού περιβόλου περί τινα εξοχικόν
θαυματουργόν ναϊσκον εν Κρήτη συνέταξαν
ευχαριστήριον προς την Αγγλίαν έγγραφον και εν αυτώ την αντιπροσώπευσιν του Κρητικού λαού ανέθετον
εις αυτήν και μόνην τας ελπίδας προς βελτίωσιν της τύχης της Κρήτης.
Την προς με δύναμιν ως(;) ταύτην την Αγγλίαν … των ελπίδων της Κρήτης οι λοιποί των ενταύθα …
και αυτή η Ελληνική κυβέρνησις απέκρουσαν τον κίνδυνον κατά τας παρούσας
μάλιστα περιστάσεις … δημοσία ήρχισε
συζητούμενον εν Αγγλία αναγκαίον ή μη της κατοχής της Κρήτης υπό αυτής και
όμως υπέγραψαν εκείνοι το έγγραφον και απέστειλαν εν αγνοία των λοιπών και
της Ελληνικής Κυβερνήσεως προς την εν Κωνσταντινουπόλει Αγγλικήν πρεσβείαν
. Ευθύς δε μετά ταύτα ίδρυσαν εν Αθήναις οι αυτοί οργάνωσιν μυστικήν καλουμένην «Κρητικόν κέντρον» δι’ όρκου συνδεόμενα μέλη της εταιρίας ταύτης
διαιρούμενα κατά το καταστατικόν εις κύρια και επικουρικά και ορκίζονται να εκπληρώσουν μετά θεραπευτικής
ευλαβείας ότι κατ’ απόφασιν αυτής, κατ’ απόφασιν δηλαδή των διευθυνόντων
ολίγων αυτοχειροτονίτων, ως εκ του καταστατικού των εξάγεται, κυρίων μελών ήθελεν επιβληθή εις αυτά. Την σύστασιν της
εταιρίας ταύτης είδε μετά δυσπιστίας ο
λαός της Κρήτης, διότι καίτοι ο τελικός σκοπός, ως αναγράφη αυτόν ο
κανονισμός της Εταιρίας, όστις γενόμενος γνωστός εδημοσιεύθη διά του υπ. αριθμ.
282 φύλλον του Ραδαμάνθυος φαίνεται ιερός, φαίνεται εκείνος προς όν
ανέκαθεν η Κρήτη απέβλεψεν, εις τους
γινώσκοντας όμως τα προηγούμενα των ιδρυτών αυτής και παρακολουθούντας κατά
βήμα τας ενεργείας αυτών τας νυν δεν
φαίνεται όλως ανύποπτος . Η κατά το καταστατικόν αυτών «απόκτησις προνομίων και
ελευθεριών ως μέσων παρασκευαζόντων την προς ένωσιν οδόν» ούτως αορίστως τιθεμένη,
δύναται να φέρη εις την όλως αντίθετον οδόν διά της υπό την Αγγλικήν
προστασίαν αποκτήσεως αυτών.
Την επίτευξιν του σκοπού δι’ ού συνέστη το
Κρητικόν κέντρον επεδίωξε διά παντός μέσου όν τινά νομίζομεν αν να
φέρωμεν αναγκαίον εις γνώσιν Υμών. Ευθύς
εξ αρχής προσεπάθησαν επιμόνως να γεννήση εις Κρήτην δυσπιστίαν προς την
μητέρα Ελλάδα υποστηρίζον ότι η Κρήτη ουδέν απολύτως δύναται να προσδοκά εξ
αυτής και ότι πρέπει να φροντίση περί των ιδίων αυτής συμφερόντων ως αυτή γινώσκει. ούτω
απεμάκρυνον αυτήν των ειλικρινών αυτής συμβούλων και απεστέρησεν πολλάκις και
χθες ακόμη κατά τας τρεχούσας κρισιμωτάτας στιγμάς της πεφωτισμένης εξ Ελλάδος οδηγήσεως . Είτα εξεγείραν
ακαίρως τα πνεύματα εν Ελλάδι προεκάλει … αδελφοποιίας
… δυνάμενα να προκαλέσωσι πρόωρον επανάστασιν ολεθρίαν μεν διά την
Κρήτην ικανήν δε να διακυβεύση τα ύψιστα του Ελληνισμού συμφέροντα θέλων επί
τέλους να θέση εκποδών τους αντιπράττοντας κατ’ αυτού Κρήτας δεν εδίστασε να διαβάλη
αυτούς διά παντός τρόπου παρά τε τη Ελληνική Κυβερνήσει ως και τη Ελληνική
Κοινωνία. Πάντα ταύτα και πλείσται άλλαι από αλληλογραφίας εκ Κρήτης
ενδείξεις έπειθον ότι(;) ιδρυταί του
«Κρητικού Κέντρου» επιδιώκουσι το διά αυτού ότι δεν κατόρθωσαν να επιτύχωσι
το 1868. Αλλά διά τους αγνοούντας τα κρητικά πράγματα εχρειάζοντο άλλαι
παρά ταύταις, αναντίρρητοι ως ταύτας δεν εβράδυνον να παράσχωσιν οι οπαδοί του
Κέντρου.
Κατά
την τελευταίαν βουλήν της Κρήτης … καθήκοντα των Χριστιανών Βουλευτών μετά 40
προκρήτων εκ των πέριξ δυτικών επαρχιών συνελθόντες κρυφά (εις την ιεράν) μονήν
της Αγίας Τριάδος δύω περίπου ώρας μακράν των Χανίων συνεσκέπτοντο περί των
ενεστώτων, κατά την μυστικήν ταύτην σύσκεψιν επτά εξ αυτών πιστοί οπαδοί του
κέντρου προέτειναν σαφώς και ανεπιφυλάκτως την επιδίωξιν ηγεμονίας υπό την
προστασίαν της Αγγλίας. Η απροσδόκητος αύτη πρότασις αποκαλύψασα τους σκοπούς
του κέντρου ήγηρεν ως εικός μέγαν θόρυβον και απεκρούσθη σφοδρότατα υπό πάντων των
λοιπών. Το γεγονός τούτο γνωστόν βεβαίως
και εις την Ελληνικήν Κυβέρνησιν διά του εν Χανίοις προξένου αυτής, ουδεμίαν
πλέον αφίνει αμφιβολίαν περί των λόγων, οίτινες εκίνησαν τους ιδρυτάς του
Κρητικού κέντρου να επιδιώξωσιν δι’ εταιρίας μυστικής, ότι ουδείς ποτέ
συμπατριώτης αυτών επολέμησεν ό,τι
αποτελεί τον διακαέστερον πόθον παντός Κρητός, την άμεσον δηλαδή ή βαθμιαίαν
απελευθέρωσιν και την μετά της μητρός Ελλάδος ένωσιν της πατρίδος αυτών. Δι’
ους η διεύθυνσις του Κρητικού κέντρου φρονεί εν πεποιθήσει ότι η επίτευξις ηγεμονίας
υπό την Αγγλικήν προστασίαν υπηρετεί τον διακαέστερον πόθον τούτον, και είναι,
ως λέγει, προπαρασκευαστική προς την ένωσιν. Ημείς όμως φρονούμεν
αδιστάκτως ότι όχι μόνον πας Έλλην και πας Κρης ιδίως, αλλά και αυτά τα
ορκισθέντα τυφλήν υποταγήν επικουρικά του Κρητικού κέντρου μέλη, τα αγνοούντα
τους σκοπούς των διευθυνόντων κυρίων, δεν συμφωνούσι μετ’ αυτών, απόδειξις το
πρόσφατον διάβημα των εν Αθήναις προσφύγων Κρητών, καθ’ ό 545 εξ αυτών καταθέσαντες έγγραφες εις πολυμελή επιτροπήν την εντεύθεν διεύθυνσιν των Κρητικών πραγμάτων απέφυγον επιμελώς να
περιλάβωσιν εις αυτήν και έν κάν εκ των του
Κρητικού κέντρου μελών. Αλλά τάχα ο υπό τούτων επιδιωκόμενος σκοπός αφού
θυσιάζει τα ελληνικά, όπως εθελότυφλος μόνον δύναται να μην εξυπηρετή τουλάχιστον
τα κρητικά συμφέροντα να πάσχη πλήρη άγνοια της ιστορίας …. της πατρίδος του Κρήτης ο θέλων να
υποστηρίξη το τοιούτον. Η Κρήτη, η μετά μοναδικής εν τη … επιμονή
αντιταχθείσα κατά πάσης ξενικής κυριαρχίας, πως είναι δυνατόν
να ησυχήση σήμερον και να ευδαιμονήση
υπό Αγγλικήν κυριαρχίαν.
Κατά των
πεπλανημένων τούτων ιδεών εγένετο … άλλος
εκ Κρητών, στερούμενος μεν του φανατισμού δι’ όρκου συνδέσμου των μελών του Κρητικού κέντρου όμως
σύμμαχον ακαταγώνιστον το γνήσιον Ελληνικόν φρόνημα των κατοίκων της Κρήτης,
ήτις πρωτοστατήσασα πάντοτε από του 1821 και καταστραφείσα πολλάκις υπέρ της
Ιδέας, δεν δύναται σήμερον να εγκαταλείψη την ένδοξον σημαίαν, μεθ’ ης … εν
Αρκαδίω και την οποίαν ηττηθείσαν δεν παρέδωκεν
αλλ’ έκρυψεν αιμοσταγή εις τα … αυτής
καραδοκούσα μίαν εξ Ελλάδος φωνήν ίνα και πάλιν αναπετάση αυτήν. Τοιούτο
τον επίκουρον ο αντιταχθείς κατά του Κρητικού συνασπισμός κατώρθωσε ευτυχώς
μέχρι τούδε να εξουδετερώση τους
επιμόνους ευεργέτας αυτούς. Περιέστειλε τους εμβαλλόντας την ανησυχίαν νόθον
αδελφοποιϊαν ή μετέτρεψε τον σκοπόν προέλαβεν ακαίρους επαναστάσεις, και
προσεπάθησε να ενισχύση παρά ταις Κρησί την ιδέαν ότι ο μόνος αυτών προστάτης
παρ’ ού και οδηγίας και συνδρομήν ειλικρινήν δύνανται να προσδοκώσιν είναι η
Ελλάς.
Τούτου του συνασπισμού την γνώμην
αντιπροσωπεύοντες, εξοχώτατοι, ήτις είναι και ολοκλήρου του Κρητικού λαού η
γνώμη ενομίσαμεν αναγκαίον να υποβάλωμεν
Υμίν τα ανωτέρω και να σας παρακαλέσωμεν κατά την κρισιμωτάτην ταύτην διά την
κρίσιν του Ελληνισμού ώραν να εγκύψητε … εις το Κρητικόν ζήτημα. Γινώσκετε ήδη
τους σκοπούς του Κρητικού κέντρου όπερ αποτελεί κόμμα ασθενές μεν αριθμητικώς,
ισχυρόν όμως ως εκ του φανατισμού και του όρκου όστις συνδέει τα μέλη αυτού.
Εάν εξ υποτιμήσεως των ανωτέρω υποδειχθέντων κινδύνων ή επιτηδείας εγκαταλείψεως
αυτών συμβή ώστε, κατά τας εγγυζούσας κρισίμους της ενεργείας στιγμάς,
περιέλθουσιν αποκλειστικώς, ως επιδιώκεται, εις τας χείρας του Κρητικού κέντρου
τα μέσα της ενεργείας, τότε φοβούμεθα πολύ μη αι ναυαγήσασαι μέχρι τούδε
προσπάθειαι αυτού, ενισχυθείσαι ούτω, προκαλέσωσιν αιματηράν εν Κρήτη
αντίδρασιν, ή όπερ και το φοβερώτερον θρυαμβεύσωσιν επί τέλους. Προς απόκρουσιν
του τοιούτου κινδύνου δεν ζητούμεν ημείς το αντίθετον, δεν ζητούμεν δηλαδή να
παραχωρηθώσιν τα μέσα αποκλειστικώς εις ημάς. αλλά πεποιθώτες εις την ισχύν της
ιδέας ην αντιπροσωπεύομεν δεν διστάζομεν να προτείνωμεν υμίν να παραχωρήσητε
αυτά αναλόγως και εις αυτούς, να παραχωρήσητε δηλαδή αυτά εις την Κρήτην και τόπον θα υποδείξωμεν Υμίν εν τη ευθέτω ώρα …
Εξοχώτατοι, υποβαλόντες Υμίν τα ανωτέρω(;)
και προσφερόμενοι να υπακούωμεν προθύμως εις τα κελεύσματα Υμών, εκπληρούμεν ως
πιστεύομεν, το … ως πολιτών καθήκον και συντείνωμεν το εφ’ ημίν (προς)
διευκόλυνσιν του υμετέρου βαρυτάτου προς σωτηρίαν κινδυνεύοντος Ελληνισμού
ούτινος επαξίως ετάχθητε υπό της θείας προνοίας οι ανώτατοι και υπεύθυνοι(;)
φρουροί.
Δέξασθε την διαβεβαίωσιν της εξαιρέτου
υπολείψεως μεθ’ ής διατελούμεν οι Υμέτεροι θεράποντες.
Οι πληρεξούσιοι Οι Αρχηγοί
Ο Πληρεξούσιος Αρχηγός Μ(ιχαήλ)
Τσουδερός Κων. Κριάρης
Παρθένιος Περίδης Α. Σκαλίδης
Σ. Δημητρακάκης Ιω. Βασιλακογιώργης
Μάξιμος Δασκαλάκης Εμμ. Κοκκίνης
Μ. Μαλικούτης Ιω. Ζουριδάκης
Π.
Γεώργ. Γιαμαλής
Α.
Σταμαθιουδάκης
Όπως διαπιστώνετε από αυτή την αναφορά σημαντικών
εκπροσώπων της τότε πολιτικής και
στρατιωτικής Ηγεσίας της Κρήτης, οι Εβραιοσιωνιστές
πράχτορες της Βρετανίας σε
συνεργασία με Γραικύλους Μασόνους
μεθόδευαν τρόπους κ έστηναν παγίδες κατά
της απελευθέρωσης της Κρήτης, όπως και σήμερα με τον ίδιο ζήλο επιτελούν τις προδοσίες τους. Κι ένας
από αυτούς είναι κι ο Μπουτάρης.
Μια τέτοια παγίδα του τότε ήταν και το «Κρητικό Κέντρο» πλαισιωμένο από
Μασόνους έτοιμους, που καιροφυλαχτούσαν ευκαιρία ν’ ανασύρουν την Κρήτη από τον Οθωμανικό τάφο και να τη ρίξουν μέσα στον ανοιχτό σαρκοφάγο
Ευρωπαϊκό Προτεσταντικό τάφο που
είχε ανοίξει γι’ αυτήν η Εβραιοσιωνιστική Βρετανία, την οποία σήμερα υποκαθιστούν οι ΗΠΑ!
Τι
περιμένετε καλύτερο από Κυβερνήσεις, που στήνει ο εχθρός, εκμεταλλευόμενος την
ψήφο Σας;
Περίμενε
και τότε με ανοιχτές τις αγκάλες να σύρει και την Κρήτη, το αβύθιστο αυτό αεροπλανοφόρο των ημερών μας, σ’ αυτόν τον
ανοιχτό τάφο για αιώνια εκμετάλλευση. Έτσι, όπως είχε ρίξει και την Ελλάδα ολόκληρη διά του Γεωργίου Α΄. Έτσι, όπως άρπαξε λίγο
μετά (Μάη του 1878) την Κύπρο.
Και δυστυχώς κατάφερε να ρίξει σ’ αυτόν υστερότερα και την Κρήτη διά του Ελ. Βενιζέλου.
Το κίνημα
του Θερίσου σ’ αυτό απέβλεπε και σ’ αυτό το αποτέλεσμα συνεισέφερε. Η εβραιοσιωνιστική
προπαγάνδα όμως κρατεί ακόμη και σήμερα
κλειστά τα μάτια πολλών Κρητικών και
λοιπών Ελλήνων, «ίνα οι βλέποντες μη
βλέπωσι και οι ακούοντες μη συνιώσιν» (Λουκάς, η΄, 5-15)…
22.5.2018
